Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-06-11 17:41

Geplaatst: 04-06-11 17:41

Wat het rennen betreft kan ik je niet helpen, ik heb geen helder beeld van de stiuatie. Maar wat het bit betreft kan ik misschien wel wat bijdragen.
Ga voor een ongebroken trens of een pelham (eveneens ongebroken!).
Voor beide bitten heb je een zachte hand nodig. Ben je behoorlijk ervaren en heb je een goede zachte hand, dan is de pelham ideaal denk ik, wel met dubbele teugel, gewoon zoals dat hoort bij pelham. Bij een pelham combineer je nl. beiden, het lijkt op waarmee hij gereden is in Spanje, (stang en vermoedelijk dubbele teugel/onderste stang teugel) en de rijstijl van hier (zachter bit, meer sympathie voor het paard), zo maak je de overgang wellicht wat geleidelijker voor je paard.
Ben je iets minder ervaren, of vindt je met dubbele teugel te veel van het goede, of toch te heftig, pak dan een ongebroken trens.

Goede instructie blijft het toverwoord!

**Geplaatst**: 04-06-11 17:51

Geplaatst: 04-06-11 17:51

unamie schreef:
Citaat:
Ik heb een aantal dingetjes op een rijtje gezet wat het kan zijn:
- Verkeerd bit (rij nu met enkel gebroken, misschien dubbel?)
- Niet passend zadel (Ga ik nu kopen dus misschien dat dat het had kunnen zijn want hij schoof)
- Verkeerde situatie (Reed met meerdere in de bak dat kende hij nog niet)
- Gebit niet in orde (Hij is flink aan het wisselen)
- Gewoon uitproberen? Omdat hij net pas hier is

Een enkel gebroken bit prikt in het gehemelte (beter dubbelgebroken of een stang of nog beter helemaal geen bit)
Een niet passend zadel is vragen om problemen (zolang je geen maat zadel heb is boomloos een prima optie)
Gebit kan zeker veel problemen geven op jonge leeftijd
Uitproberen geloof ik pas als alle lichamelijke problemen uitgesloten

Ik lees hier over een osteopaat , dat is natuurlijk prima
maar paarden hebben ook vaak spierproblemen en die kan een osteopaat niet oplossen

Volg momenteel zelf opleiding tot paardentandarts en wij hebben vorige keer bitten op schedels gelegd waar de tong nog in lag. Conclusie die we daar trokken en die ook door onze instructeur wordt meegegeven is dat een enkel gebroken bij de meeste jonge paarden juist het beste bitje is... dubbelgebroken gaat bij een onrustige hand van de ruiter de lagen extra belasten (zeker bij paarden met smalle kaak) en een stang kan de doorbloeding van de tong gewoon afsnoeren (genoeg foto's gezien met paarden met een blauwe tongpunt door stang)...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-11 19:31

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-11 19:31

ZZonneglans schreef:
Wat het rennen betreft kan ik je niet helpen, ik heb geen helder beeld van de stiuatie. Maar wat het bit betreft kan ik misschien wel wat bijdragen.
Ga voor een ongebroken trens of een pelham (eveneens ongebroken!).
Voor beide bitten heb je een zachte hand nodig. Ben je behoorlijk ervaren en heb je een goede zachte hand, dan is de pelham ideaal denk ik, wel met dubbele teugel, gewoon zoals dat hoort bij pelham. Bij een pelham combineer je nl. beiden, het lijkt op waarmee hij gereden is in Spanje, (stang en vermoedelijk dubbele teugel/onderste stang teugel) en de rijstijl van hier (zachter bit, meer sympathie voor het paard), zo maak je de overgang wellicht wat geleidelijker voor je paard.
Ben je iets minder ervaren, of vindt je met dubbele teugel te veel van het goede, of toch te heftig, pak dan een ongebroken trens.

Goede instructie blijft het toverwoord!

Ik heb zelf nog een onrustige hand, wil het wel rustiger later worden maar dat gaat niet 1,2,3

**Geplaatst**: 04-06-11 22:41

Geplaatst: 04-06-11 22:41

loversyl schreef:
Dat zou goed bij mijne ook kunnen zijn.
Als je langsloopt ofzo dan schrikt hij meteen en als je zn hoofd wil aaien deinst hij helemaal achteruit.
Ik kan hem inmiddels wel gewoon aaien maar dat duurde ook erg lang.
Hij gaat wel echt met grote stappen vooruit kwa vertrouwen.
Eerst kon ik niet normaal met hem lopen en nu is het echt een schatje.
Zijn manen mocht ik echt totaal niet aankomen, nu inmiddels mag ik ze gewoon vlechten.
Maar als hij gaat rennen ga je dan in de verlichte zit of gewoon normale houding?
Normale houding denk ik he?
Stoptrekken lijkt mij sowieso niks maarja ik weet de reden ook niet daarom wil ik erachter komen

Beter geen verlichte zit want dan verplaas je je gewicht richting zijn schoft en de meeste spaans gereden paarden staan heel licht aan de zit hulpen. Jou gewicht naar voren betekend harder. Dus verlichte zit betekend waarschijnlijk voor jou paard nog harder

Hier ergens in het topic werd ook gezegt om met pelhalm te rijden, ik zelf kan aardig rijden met twee teugels en heb die tip ook gehad en ook geprobeerd. Ik heb ook een vrij rustige hand. Met pelham kan ik hem idd veel beter controleren op tempo, bij de minste inwerking gaat hij omhoog denken ipv vooruit. (dus de piaff of verheven draf in) en dat vond ik nou niet echt een verbetering, gezien hij dan nog steeds met een weggedrukte rug loopt (hoog in de oprichting)
Gezien ik hem straks L2 wil starten mag ik ook niet op stang rijden dus die heb ik er maar snel uitgehaald. Liever een paard wat nog over zn tempo heen loopt dan een paard wat niet meer durft te lopen omdat er een stang in hangt.
Ik zou, zeker voor een onervaren hand geen pelhalm aanraden.

Ik rijd hem nu op een dubbelgebroken koper bustrens. Die ligt wat zwaarder in de mond dus beetje idee van gewicht van de stang. Heb een hoofdstel met een hele mooie brede neusriem en rijd zonder sperriem.
Hij vond het in het begin niks met die trens, snapte het niet maar het begint te komen.
Ik heb gedult en eenmaal ze iets snappen gaat het heel erg snel.

Het is bij mij vooral een kwestie van patronen te doorbreken " druk = rennen " is het patroon van mijn paard, werkt rennen niet meer dan is " druk = piaferen / levade / spaanse pas / verheven draf " en lukt dat ook niet meer dan begint hij na te denken en leert hij ontspannen. Met druk is het bij mijn paard vooral beendruk, als hij maar iets been voelt schiet hij vooruit.
patronen doorbreken kan je bijna niet zonder goede begeiding (ik spreek uit ervaring) want vaak zul je eerst een tijd tegen je gevoel in moeten rijden voordat je op het punt beland dat je weer " normaal " kunt gaan rijden.