Inderdaad, misschien een zitlesje aan je instructriese vragen ? Verder, gewoon een beetje ontspannen, dan komt het heus wel goed.
ReadTheRulez
Berichten: 1452
Geregistreerd: 20-11-10
Woonplaats: friesland
Geplaatst: 19-04-11 18:46
dan wil ik je allereerst feliciteren, want het is een hartstikke fijn gevoel! maar wordt niet te overmoedig. want als het binnenkort wel eens misgaat, dan ben je al het vertrouwen weer kwijt. dus rustig opbouwen, en niet teveel aan die galop denken, zou ik zeggen.
ik ga alleen galoperen als ik denk dat het goed gaat. Mijn instructrice zegt het zelf ook. Ik heb 2x per week prive les en dat gaat steeds beter. Galop moet niet mag.. maar readtherulez.. het is echt kicken hoor, als het wel lukt.
mirthe_x
Berichten: 186
Geregistreerd: 03-05-08
Geplaatst: 11-08-11 16:50
aan de longe oefenen en iets op het zadel zetten waar je je dan aan vast kan houden ik hoop dat dat helpt
Ik had in het begin ook angst. Ik ben begonnen met leren galopperen op een vrij groot paard (1m75 terwijl ik 1m60 ben) In het begin was ik ook angstig waardoor ik hem tegenhield en dus niet in galop kreeg, maar na een aantal keer galopperen merkte ik dat hij een zalige galop heeft.
Nu heb ik al een paar lessen op een haflinger die het leuk vindt om bochten af te snijden, gegaloppeerd. Opnieuw de angst, ook weer na een aantal keren er een goed gevoel bij. Je moet vertrouwen krijgen in je paard en dan pas besef je hoe leuk het is!
Als kind galoppeerde ik ook zonder zorgen (weet alleen niet hoe ik et paard in galop kreeg, ik deed het gewoon) en na een pauze van 10 jaar loopt het stroever. Je begint te veel na te denken
Hartstikke goed dat het gelukt is! Maar ik heb ook een angst voor galop gehad.. Een keer heel hard van mn paard afgedonderd, toen die in rengalop een volte opschoot en een helehelehele gemene bok gaf.. Heel hard gevallen, en heb er daarna alleen nog op gestapt. Heb heel lang een angst gehad voor het galoperen, zolang ik op een paardje zat dat geen stap verkeerd deed, en niks uithaalde, ging ik zonder zorgen in galop, maar als ik op een paard zat dat mn steun nodig had, of gwn heel zenuwachtig liep schoot ik in de stress. Heb mijn angst om te galoperen overwonnen door op een heel betrouwbaar paard te rijden, dat toch altijd door wou lopen. Echt een hele lieve merrie, maar ze had gewoon altijd haast, maar deed geen vlieg kwaad. In het begin was het eng, zo hard door de bak heen racen, en k heb ook zeker een paar keer opgegeven omdat ik er geen goed gevoel bij had, maar naar mate ik meer op haar reed, ging het steeds beter, tot ik haar gewoon zonder enige moeite in een normaal handgalopje kreeg! Toen de volgende stap genomen en op een paardje gaan rijden dat best zenuwachtig was en flink wou doorlopen, maar dat ook nog wel eens weg wou schieten of een bok wou geven. Ook weer die stres gehad, maar uiteindelijk was ze heel vertrouwd en liet ik ook dit paard rustig en ontspannen lopen, tot we een buiten rit maakten. Er was 1 paard dat er vandoor ging waardoor de hele groep op hol sloeg. Ben toen hyperfentilerend van mn paard afgekomen en was dus weer terug bij af. Inmiddels al een jaar of 4 met deze angst bezig, maar ik rijd nu ook op paarden die alles nog moeten leren. Maar wat ik eigenlijk dus wil zeggen is; hoe lang het ook duurd om erover heen te komen, neem er de tijd voor, neem les van iemand die je vertrouwd (dat zit wel goed geloof ik), op een paardje dat je vertrouwd (zit geloof ik ook wel goed), dan komt het wel goed!
Wat goed dat je doorgezet hebt, dat is even slikken maar vaak wel het beste. En hoe vaker jullie nu galoperen hoe beter het gaat. Maar laat je inderdaad nooit opjagen door een ander, je moet het zelf willen.