Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-06-10 18:40

Re: rijden op basis van wederzijds vertrouwen?

Geplaatst door de TopicStarter : 24-06-10 18:40

komen idd mooie omschrijvingen bij! echt super dat er meer mensen er zo over denken.

vandaag nog even met de eigenaar over het voorval gehad.
we snappen eigenlijk beide niet, waarom de medelesser zo overstuur raakten. ook begon iedereen zich er tegen aan te bemoeien, terwijl ik eigenlijk gelijk in de lach schoot.
tsja het blijven paarden he.. dus het minst verwachte gebeurt wel eens.

**Geplaatst**: 24-06-10 18:47

Geplaatst: 24-06-10 18:47

susanne_m schreef:
komen idd mooie omschrijvingen bij! echt super dat er meer mensen er zo over denken.

vandaag nog even met de eigenaar over het voorval gehad.
we snappen eigenlijk beide niet, waarom de medelesser zo overstuur raakten. ook begon iedereen zich er tegen aan te bemoeien, terwijl ik eigenlijk gelijk in de lach schoot.
tsja het blijven paarden he.. dus het minst verwachte gebeurt wel eens.

Laat maar gaan...

Jij bewijst dat het anders kan, mooi toch?

**Geplaatst**: 25-06-10 12:00

Geplaatst: 25-06-10 12:00

Ruim 40 jaar en vele paarden verder, zeg ik dat ik geen enkel paard 100% vertrouw.
Ik vind het vooral naïef om te stellen dat je welk paard dan ook 100% kan vertrouwen. Uiteraard zijn er ook bij geweest die ik voor een heel groot deel vertrouw en dat percentage verschilt van paard tot paard, maar nooit 100%.

**Geplaatst**: 25-06-10 12:04

Geplaatst: 25-06-10 12:04

Maflinger_S schreef:
Mijn paard heeft me al vaak genoeg laten zien dat ik haar kan vertrouwen, alleen zo jammer dat mijn hoofd weleens in de weg zit en ik me dat te laat realiseer! Maar gelukkig krijg ik elke dag weer een nieuwe kans.

Dit vind ik mooi gezegd, hier herken ik mijzelf in.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-06-10 12:27

Geplaatst door de TopicStarter : 25-06-10 12:27

LDRD schreef:
Ruim 40 jaar en vele paarden verder, zeg ik dat ik geen enkel paard 100% vertrouw.
Ik vind het vooral naïef om te stellen dat je welk paard dan ook 100% kan vertrouwen. Uiteraard zijn er ook bij geweest die ik voor een heel groot deel vertrouw en dat percentage verschilt van paard tot paard, maar nooit 100%.

nee. oke snap ik.
maar dat is wat anders dan: je mag een paard nooit vertrouwen. (dus 0%?)

het hangt er natuurlijk ook vanaf op wat voor manier je paarden rijd. ik bedoel hiermee; als kostwinning paarden beleren/heropvoeden, of dat het je eigen paard of verzorgpaard is.
toen ik nog op veel verschillende paarden reed, ben ik wel eens de blunder begaan door even niet alert te zijn op een beest wat luttele minuten erna mijn schouder uit de kom trok.

alert moet je altijd zijn, maar ik weet van de paarden die ik nu rijd (omdat ik er echt heel veel tijd in steek, zit gerust een uur in de wei gedrag te bestuderen) hoe ze ongeveer reageren op verschillende situaties.

**Geplaatst**: 25-06-10 13:15

Geplaatst: 25-06-10 13:15

susanne_m schreef:
alert moet je altijd zijn, maar ik weet van de paarden die ik nu rijd (omdat ik er echt heel veel tijd in steek, zit gerust een uur in de wei gedrag te bestuderen) hoe ze ongeveer reageren op verschillende situaties.

Dit is het sleutelwoord: ongeveer.

Dat weet ik ook bij de paarden die ik op dit moment veel in handen heb....alleen nooit helemaal

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-06-10 13:19

Re: rijden op basis van wederzijds vertrouwen?

Geplaatst door de TopicStarter : 25-06-10 13:19

ik heb ook niet gezegd dat ik ze 100% vertrouw, maar dat mijn vertrouwen wel zo groot is in ze dat ik er fijn mee kan rijden. met of zonder tuigage.

**Geplaatst**: 25-06-10 21:21

Geplaatst: 25-06-10 21:21

okee , ik snap dat ze het gevaarlijk vonden eigenlijk meer eng ? , maar het is toch goed gegaan ?

Als ik mijn rijopaarden NIET vertrouw stap ik er ook niet op hoor , straks gaan ze allemaal rare dingen doen ofzo !

**Geplaatst**: 26-06-10 16:59

Geplaatst: 26-06-10 16:59

Arabesk schreef:
weet je wat ík gevaarlijk vindt? Op een stuiterende knol met slofteugel en een dik bit toch het bos in gaan. Op een paard stappen dat je zelf niet vertrouwt en het vertrouwt jou ook niet en je hebt dwangmiddelen nodig om nog te 'communiceren' is in mijn ogen toch een uiting van dat een ruiter misschien levensmoe is

en hier ben ik t zo mee eens

ben laatst nog ene ruiter tegen gekomen in t bos die zn paard had opgeknupt aan een slof teugel...dikke sporen aan en dat paard was een wandelende tijdbom.

Kom ik aan met losse teugeltjes en een touwhalster wat ze bijwijze vans preken zo afschud, nou ik voelde me veiliger dan die duiter op dat opgeknupte paard hoor

**Geplaatst**: 26-06-10 17:33

Geplaatst: 26-06-10 17:33

Jaaaa, maar jij hebt een braaf paard Cinnepin.

En zij hebben een rillerig, bloederig sportpaard. Daar kan dat allemaal niet mee.

On topic.

Zelf heb ik ervaren dat hoe meer vertrouwen je aan je paard geeft, hoe meer vertrouwen je daar voor terug krijgt.
Op een gegeven moment is die basis zó solide en hecht, dat je samen alles aan kunt.
En meer met minder.

**Geplaatst**: 26-06-10 19:28

Re: rijden op basis van wederzijds vertrouwen?

Geplaatst: 26-06-10 19:28

Ik heb een gouden paard dat weet iedereen uit mijn omgeving. Ik doe er dingen mee die ik met mijn pony nooit zou doen; wandelen zonder hoofstel en zadel is het grootste voorbeeld. Hij is zo de rust zelve. Ik heb er enorm mee afgezien, paniek telkens als een auto passeerde, nu mag die zo dicht komen als het kan hij kijkt er niet naar.
Mijn pony vertrouw ik meer qua veld, omdat ik weet dat ik hem kan terugpakken. Dat vertrouwen komt nu ook met mijn paard

en echt waar hij zou voor mij zijn knieën in zijn nek leggen als ik het zou vragen. Zo'n schat van een beest, hem vertrouw ik dan ook met mijn ogen dicht.

**Geplaatst**: 26-06-10 19:37

Geplaatst: 26-06-10 19:37

Ik vertrouw mijn paard wel hij zou mij niet zomaar bijten, slaan, mij er moedwillig eraf gooien, en hij vertrouwd mij omdat hij weet dat ik hem niet zomaar uit het niets pijn doe. Maar hij heeft met rijden af en toe zijn jolige buien en dan gaat hij gewoon even aan de haal. Niet om mij eraf te gooien, maar de vrolijkheidsbokjes zijn wel van die aard dat ik er soms nog maar net op zit. Terwijl er volgens mij nog steeds sprake is van een goede vertrouwensband. Tijdens een buitenrit is hij heel alert op mij, als iets eng is dan wacht hij duidelijk op wat ik doe en aangeef. Hij vertrouwd dan eigenlijk enorm op me, maar hij snuift als een varken, zijn nek lijkt wel een giraffe, maar hij blijft bij me, en doet wat ik wil.

We zijn beiden niet bang voor elkaar en gaan respetvol met elkaar om, maar hij bruist wel van de energie, en daar moet je wel gewoon altijd bedacht op zijn.

**Geplaatst**: 26-06-10 19:39

Geplaatst: 26-06-10 19:39

Toen ik mijn paard nog maar net kende heb ik de eerste buitenritjes ook met slof om gedaan, omdat ik niet wist hoe hij op alles zou reageren.

**Geplaatst**: 26-06-10 23:24

Geplaatst: 26-06-10 23:24

susanne_m schreef:
maar hoe zien jullie dit? rijd jij op een basis van wederzijds vertrouwen?

Ab-so-luut. Mijn paard is een van de weinige paarden waar ik NOOIT bang voor ben geweest en dat ik volledig vertrouw. Daarom is hij ook mijn paard. Ik heb een aantal enge dingen met hem meegemaakt maar ik vertrouw hem nog steeds. Andersom is hij een paard dat veel bevestiging nodig heeft, het is geen overmatig dapper en ondernemend paard, ik zou hem zelfs achterdochtig willen noemen. Hoe moet hij functioneren als hij geen leider heeft? Wanneer hij niet in zijn kudde is is hij op mij aangewezen, en hij laat zien dat hij het prettig vind als ik het voortouw neem in enge situaties. Heel af en toe schrikt hij ergens van, spant zich dan of neemt een klein loopje. Wanneer hij merkt dat ik genoeg rust heb voor ons allebei kalmeert hij direct. Wat ook echt een boel scheelt is dat mijn paard bijna onmogelijk is om af te vallen. Ook zonder zadel. En ook als hij ineens een rare beweging maakt of wegschiet of een doodenkele keer doet alsof hij een bokje wil gaan geven. Hij zit als een huis.

Ik vind het heel moeilijk om uit te leggen, het is gewoon iets waarvan ik meteen merkte dat dit er is tussen dit paard en mij. Wij kunnen van elkaar op aan en zijn een team, als het fout gaat ligt dat eigenlijk altijd aan mij, en wordt veroorzaakt doordat ik denk ipv te voelen. Mijn paard en ik zijn beide gevoelige individuen en daardoor kunnen we goed samenwerken. En uiteraard reageert hij op sommige situaties anders dan verwacht. Hij heeft een rijtje mogelijke reacties laten zien en die kan ik handelen. Ik weet hoe ik met zijn reacties om moet gaan, en tot nu toe heb ik ook nieuwe reacties altijd kunnen "verwerken". Eigenlijk kwam de ommekeer toen mijn paard door een aantal kort opeenvolgende verhuizingen nog maar moeilijk bij de wei met nieuwe vriendjes weg wilde. Ik had hem toen net een paar weken. In volle vaart was hij bezig om terug te rennen, ik had geen enkele controle. Hij denderde op een prikkeldraadafrastering af, die ik al wel had gezien en hij nog niet. Ik zat klaar om mijn ene been omhoog op zijn rug te gooien, liever je zadel kapot dan jezelf nietwaar? En op het allerlaatste moment zag hij het. Een paar centimeter voor het prikkeldraad gooide hij zich om en racete er rakelings langs. En zo zou ik ook kunnen vertellen dat hij níét toch de greppels in duikt, en niet in paniek raakt wanneer zijn voeten over het ijs glibberen. Hij reageert, maar blijft er wel met z'n kop bij. En daar ben ik wel zo blij om

Want rationeel gezien is zo'n situatie natuurlijk doodeng. Maar vertrouwen doe je met je gevoel, voor vertrouwen zit je hoofd alleen maar in de weg en dat is waar het voor mij in de omgang met m'n paard om gaat. Mijn paard is in zijn reageren hetzelfde als ik: raakt gauw van slag maar is ijzig nuchter en reageert heel adequaat als er echt crisis is. Daardoor begrijp ik hem goed. Maar dat begrijpen doe ik niet met mijn hoofd.

Vertrouwen groeit ook juist in onverwachte en enge/spannende situaties. Van de winter was mijn paard op een stuk ijs terechtgekomen, twee van zijn voeten glibberden heen en weer en hij bleef stilstaan. We wisten allebei dat ik er af moest, het zou gevaarlijk voor ons allebei zijn als ik zou blijven zitten. Daarnaast wilde ik voor hem uit lopen, met mijn mensenogen kan ik beter zien waar wel en niet ijs ligt (het was donker, en er lag een laagje sneeuw. Ik kon ook niet echt goed zien hoe en wat maar beter dan mijn paard. Dus wilde ik voor hem uit lopen, zodat hij precies zou lopen waar ik ook liep. Daarnaast is het minder erg als ik val dan als hij valt. Hoe dan ook: ik moest ter plekke van mijn glibberende paard af) Nou is mijn paard vrij klein, en ik aardig lang. Als ik er af zou zijn gesprongen, wat je wil doen als je er gauw af moet, zou hij iets tegenwicht moeten geven waardoor hij misschien meer zou gaan glibberen. Dus ik moest er heel voorzichtig af. Hij stond roerloos, begreep dat ik hem zo min mogelijk met mijn beweging wilde storen en ik begreep dat hij doodstil zou blijven staan tot ik naast hem zou staan. En dat hij dan even met zijn neus tegen mijn arm zou duwen: "gelukkig, daar ben je". Dat is voor mij vertrouwen

We zijn nog niet zo ver dat ik zonder hoofdstel allerlei oefeningen zou kunnen laten zien. Ik vind dat ook niet nodig, het is geen doel. Zoals het nu is is het goed