Moll schreef:is dat niet een beperking, immers is het zo dat het paard nooit de gene is die fout is maar de ruiter, dus als u een paard rijd die dus niet loslaat en na geeft ligt dat aan uw hand en niet aan het paard, dan is uw hand bijvoorbaad dus te hard, dus is het uw beperking en niet die van het paard.
Vraagje:
Ik heb vorig jaar bij Noor een clinic gereden met mijn fries, en ik kan het principe waaruit jullie werken inmiddels prima toepassen, vind het ook erg prettig.
Nu heb ik laatst op een paard van een vriendin gezeten. Ik ga dat paard komende tijd wat vaker rijden omdat zij minder tijd heeft. Ik reed dus op dat paard, teugels gewoon wat langer in het begin, lekker actief maken van achter. Paard had zijn hoofd praktisch in de lucht met neus naar voren. Na een kwartier probeerde ik hem met mijn buitenhand voorzichtig wat te begrenzen, maar ik kreeg geen enkele reactie. Op de 'zachte' manier kreeg ik dus gewoon totaal geen respons, alsof hij totaal geen erg had in dat ik iets aan het doen was. Vriendin zei: gewoon even wat meer druk geven. Ik dacht nouja vooruit, dus ik deed dat, hij zakte iets dus ik gaf direct ontspanning. 2 seconden bleef hij daar en bam, hoofd weer in de lucht. Tja en wat doe ik dan? Ik weet het niet, het is ook tegen mijn gevoel om het paard met zo veel druk 'door te drukken' en gezien hij niet reageert op ontspanning=los=lekker...
Paard is altijd erg grof gereden. Met kracht, en ook wanneer hij keurig ontspant in zijn hals kreeg hij nooit de ontspanning die zou moeten. (Ik ken de combinatie al lang) Ze bleef dan plukken, druk houden en friemelen aan de teugels.
Wat kan ik hier in de dagen dàt ik rij, nou aan doen?
(Want volgens jouw uitleg hierboven doe ik het hier dus fout..)