Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-01-10 13:28

Geplaatst: 22-01-10 13:28

FaberSmid schreef:
[Nee niet longeren met enkel of dubbele longe, maar echt lange teugel zoals paardentango beschreef hoge school zoals bij de Spaanse rijschool. Vandaar mijn vraag of het niet de basis is van het rijden, die werken eerst aan de hand, dan lange teugel en dan rijden.

Ja, vind ik van wel.
Ik denk dat hulpmiddelen dan ook minder snel nodig zijn, omdat de communicatie dan al tot stand komt, voordat je erop stapt.
Sinds een paar weken werk ik met het paard van mijn man, een 13 jarige koudbloeddraver. Hij kocht haar 2 jaar geleden als zijnde ingereden, maar uiteindelijk bleek dat ze alleen een paar keer met iemand op de rug in het bos heeft gestapt.
Daarnaast is het niet het meest simpele paard. Een goed en vriendelijk paard, dat wel, maar met een zeer sterke eigen mening, wat echt niet zomaar alles accepteerd. Toen mijn man haar het zadel op ging liggen en de eerste buitenritjes wilde maken, kwamen ook al meteen de eerste problemen; niet reageren op het been, niet op teugeldruk (bitloos), niet op willen laten stappen etc.
Mijn man is toen wel begonnen met grondwerk maar hij en het paard hadden beiden weinig ervaring en gezien ik heel veel getrubbel heb gehad met de gezondheid van mijn paarden, heeft de merrie nu lang stil gestaan.
IK heb nu met mijn man afgesproken dat ik met haar aan het werk ga (heb zelf toch momenteel geen rijbaar paard)
Voor mij is de basis logisch. Ik begin met grondwerk en daarbij maak ik gebruik van werk aan de hand zoals rechtstellen, als wel oefeningen aan de longe, zoals bv reageren op signalen (dus geen conditie training etc, maar ontwikkeling communicatie) Om het gezellig te houden wissel ik af met veel andere dingen zoals spelletjes, schriktraining etc, maar combineer wel alles met principes zoals wegstappen op commando, wijken voor druk etc. Daarnaast leg ik momenteel de basis voor lange teugelwerk en ik werk aan geklooi bij de rug. Laat haar bv naast een opstapje staan, kriebel rug, klooi wat etc. Maar leg ook dingen op haar rug, spelenderwijs. Vond ze in het begin niet prettig, maar nu heeft ze er geen moeite meer mee. Ik wil een paard nl niet vast hoeven te zetten om te zadelen.
Ik ga er pas opzitten als de principes van wijken van druk en reageren op signalen duidelijk zijn. Ze moet dan aan de longe overgangen kunnen maken en reageren op lichte signalen, haar lichaam moet soepel zijn en ze moet minstens het basiswerk aan de lange teugel kennen. En geen enkele issue meer hebben met opzadelen, geklooi aan de rug etc.
pas dan is ze mijn inziens na klaar om het rijden te beginnen en nee... dat heb ik geen bit/sporen etc nodig.
Overigens hoeft ze nooit de hoge dressuur in. In feite gaat het hier om een recreatiepaard. Maar ik zie geen enkele reden om aan de basisopleiding van een recreatiepaard niet even veel tijd te besteden als aan een dressuur of springpaard. Uiteindelijk moeten ze allemaal de nodige kilo's mee torsen en weten wat we bedoelen als we op de rug zitten, zonder een heel arsenaal aan hulpmiddelen om het juiste antwoord af te dwingen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-01-10 16:34

Re: Spoorloos

Geplaatst door de TopicStarter : 22-01-10 16:34

Zo spoor je elkaar aan om samen te werken, mooi verhaal en een boeiend doel.

**Geplaatst**: 22-01-10 18:54

Re: Spoorloos

Geplaatst: 22-01-10 18:54

liljebo dat heeft u mooi beschreven.

**Geplaatst**: 26-01-10 01:10

Geplaatst: 26-01-10 01:10

Vind dat sporen in de huidige dressuur net als stang en trens pas vanaf het Z toegelaten mogen worden. Slechts een zeer, zeer, zeer klein percentage op de onderliggende niveau's kan er mee rijden. Heb ook op bokt heel zelden topics gezien met correct spoorgebruik. En dat vind ik triest, zeer triest. Want wanneer je een stel ijzeren prikkers nodig hebt: om je hulpen beter door te laten komen, of nog erger, om je paard actief te krijgen, maak je je schuldig aan misbruik van sporen. Als je je paard al in de klasse B of L met sporen moet rijden ben je imo heel erg slecht bezig en span je het paard zowiezo achter de wagen. B staat voor basis, en basis betekend dat een paard aan de hulpen moet zijn. Als je merkt dat een dier niet aan het been is ga je dit niet afdwingen maar (her)aanleren. Been = reactie. Dit heet africhting en opleiding van het paard, de eigelijke orginele betekenis achter het woord dressuur. :)*

Iedereen gebruikt onderhand wel de slagzin: ja maar ik gebruik ze om mijn hulpen te verfijnen. Maar nog niet eens de helft weet wat ze daar eigelijk maar sporadisch zeggen. Sporen écht correct gebruikt zorgen dat de ruiter een paard dat als perfect aan de hulpen staat dit dier door de meest minimale contact met een gecentreerde hulp als een spoor oefening zo kan laten uitvoeren dat het lijkt alsof het vanzelf gaat. Maar zeg nu eerlijk? Dit beeld is dezerdage bijna uitgestorven, zelfs aan de 'top' zwaaiende benen en prikkende voeten, de kuit haast vergeten.

Vind dat het correct gebruik van de spoor dusdanig uitgestorven is dat ze ze voor mijn part morgen mogen verbieden en van de markt mogen halen! Dat iedereen maar eens echt een paard aan de hulpen gaat maken zonder prikkers aan de voeten. Waarschijnlijk gaat mijn reactie wat ophef/verontwaardiging met zich mee brengen. Reacties van 'ja maar ik'. Daarom maak ik meteen duidelijk dat dit mijn visie is, mijn mening.

Ik beweer het zeker niet beter te kunnen maar ik werk er iedere keer weer hard aan ooit het niveau te bereiken wat ik voor ogen heb. Dit stukje over sporen is slechts een klein onderdeel hiervan.

edit: een kleine aanvullig hierop. Als je paard gebrekkig heeft geleerd te reageren op de hulpen die je hem geeft zal het inderdaad niet vooruit komen. Als na het geven van een kuithulpt denkt: hmm wat heeft dit nu weer écht te betekenen dat zal hij dit bij een schop ook denken, en bij een spoor ook denken. Gewoon omdat hij gevraagde actie achter de hulp niet (goed) kent. Heb dit ooit eens op bokt gelezen meen ik: als iemand je taal niet spreekt, denk je dat tegen hem schreeuwen ook maar iets gaat helpen? Echter werk je met een duidelijke consequentie heb je paarden heel snel aan de hulpen, je moet ze de link tussen hulp en gevraagde respons laten begrijpen. Hulp --> ietsiepietsie reactie = belonen. In het begin zoek je de grens van reactie. Zo leer je paarden ook aan te wijken voor de druk: je duwt een beetje met je vinger op de schoft, maar je voert de druk op tot het precieze moment dat hij reageert en haalt dan de druk weg. Zo conditioneer je een dier, en aan de hulpen maken is simpelweg conditioneren, het leggen van een link tussen een prikkel (hulp) en de gevraagde respons(actie). En dit principe komt werkelijk in het hele rijden terug.

**Geplaatst**: 30-01-10 23:18

Geplaatst: 30-01-10 23:18

Hoi N....,
Ben jij dat zelf op dat paard die stijgert :-)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-01-10 00:40

Geplaatst door de TopicStarter : 31-01-10 00:40

Bedoel je mij ?

**Geplaatst**: 31-01-10 22:38

Geplaatst: 31-01-10 22:38

ja

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-01-10 22:51

Geplaatst door de TopicStarter : 31-01-10 22:51

Ja dat ben ik ja.

Hebben we samen ontdekt, steigeren eerst een beetje, toen gewoon en later met de benen gestrekt 'hoog'. Genovesa de trouwe merrie vond dat leuk, en vindt dat nog leuk.
Ik ook, zo zie je een paard op zijn meest krachtige moment. Zo zie ik ze graag.

Zo trots en samen met mij als nietig mensje.

Uh, & zonder sporen dus.

**Geplaatst**: 02-02-10 18:14

Re: Spoorloos

Geplaatst: 02-02-10 18:14

Hoe heeft u dat samen met Genovesa ontdekt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-10 18:49

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-10 18:49

Zij kon het al en vond het erg leuk om te doen, als veulen (3 jr) al. De andere NL paarden schrokken zich een hoedje van haar als ze het deed maar ten ze elkaar eenmaal kenden vonden ze het wel grappig. Voor een merrie vond ik het erg grappig, verder deed ze de gebruikelijke 'merrie spelletjes' en regelmatig was door haar toedoen iedereen leuk en spannend aan het rennen. Niet aan het jagen hoor, maar leuk spannend rennen met zij allen. Stil staan en hoppa, daar ging dan het hele zwikje weer.
Staarten omhoog briesend en dan ineens ging iedereen grazen. (Weet niet of de pensionhouders het net zo leuk vonden als ik en vooral zoals zij en de andere paarden.

Ze was altijd wel een gangmaaktster $*\o/*$ met temperament maar o, zo vriendelijk voor iedereen. Nooit ruzie. Echt nooit met niemand, ze vermeed ruzies. Waardoor ze ook een keer in elkaar is getrapt door een gefrustreede Haflinger. In een hoekje van de zandbak gezet en meppen. Ze deed niks terug maar probeerde de klappen met haar billen op te vangen.

Nou ja, en omdat zij het zo leuk vond ben ik het gaan vragen om samen ook te doen.
Eerst los, of aan het touw. Ze vond het eerst heel raar om bij mij te doen, maar eenmaal samen vond ze het leuk. Ze draaide altjd mooi van me weg, alsof ze me geen pijn wilde doen en zich bijna een beetje schaamde. Maar we hielden het in het repertoire. Toen onder het zadel gaan vragen, wat ik doodeng vond en niemand ooit zal aanraden. Ik heb er als 12-jarige mijn sleutelbeen mee gebroken, met aanleren, aan een ander paad uiteraard. Toen ging dat paardje zo hoog dat we beide ons evenwicht verloren en ik achterover op de grond keilde. KAPOT, mijn sleutelbeen ik hoorde het knappen, net een takje en dat was goed auw.

Weken in een mitella gelopen, en da's niet fijn als je met paarden bent.

Dus ik vind steigeren lévensgevaarlijk, en dat is het ook, maar ja, ze deed het zo netjes en altijd goed. Nooit op rare momenten tegen me gebruikt, ook dat zat niet in haar. Heb er echt nooit problemen mee gehad. Daar is ze veel te aardig voor om dat te doen.
Omdat ik circusfreak ben heb ik haar later gevraagd om haar benen te strekken, door als de 'hoog' ging de voorbenen te toucheren waar ze dan naar sloeg. Dat vond ze zelf ook erg leuk, en werd ook in de wei toegevoegd. Weer schrokken de NL paarden eerst van haar, maar wisten al gauw, acht dat is zij.

Die malle grijze. (Nu is ze helemaal wit, en zo wijs)

Dus zo kon ik haar in alle hoogtes instellen, of beter gezegd vragen. Ze vond het leuk, hoewel ze som ook licht verveeld omhoog kwam, maar als ik de Koningin (=Genovesa) een beetje paaide kreeg ik ze cadeau. Dan was ik trots en zij ook. Superpaard zij, echt een vreselijk eerlijk, gevoelig maar vooral lief paard. Alleen op shows ging ze altijd een, of een paar tikjes hoger dan gevraagd, hi, hi. Daar gleed ik soms bijna uit het zadel in mijn panty en string zo hoog kon ze gaan. Staande op één voetje of soms zelfs op een teen.

Ach en het publiek vond het gewèldig, ja wij ook wel en het makkelijkste 'kunstje' van het hele rijden.
Daar klapte iedereen voor, maar een zijwaarste galop, zonder handen die de teugels vasthouden, hmm. dan hoorde je niet veel.

Ik vind ook dat een paard zo erg mooi is, zo presenteer je het dier in zijn kracht en de trots. Steigeren vind ik mooi om te zien, maar wees héél erg voorzichtig met welk paard je dat doet. Ik weet wat ik doe, en waarom, maar dat weet niet iedereen. Ze is de enige die het hier mag en kan. De anderen vraag ik maar niet, misschien ooit, maar nu niet. Op mijn gevoel afgaan dus.

Zo dus.

**Geplaatst**: 02-02-10 19:07

Re: Spoorloos

Geplaatst: 02-02-10 19:07

Paardentango bedankt voor uw interessante verhaal, u en uw Genovesa hebben van het spel een oefening weten te maken. Persoonlijk heb ik het niet zo met steigerende paarden, misschien omdat ik dan zo slecht bij hun hoeven kan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-10 19:37

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-10 19:37

Als je op een paard rijdt FS hoef je niet de hoeven aan te raken, als je dat wel doet dan gaat er iets goed mis, dat kan ik je verzekeren.
Rijden is geen tikkertje spelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-10 19:56

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-10 19:56

Het spel is wel waar ik voor wat betreft rijden volledig van uitga ja.
Dat is precies wat ik bedoel.

In het rijden zou je als ruiter moeten kunnen spelen met het paard, ik hou ook niet van ruzie en paarden over het algmeen zelf ook niet.
Dat kan niet met ieder paard want een paard moet wel bereid zijn om te spelen, en er aan toe zijn. Net als jij als mens. Je moet eerst gaan leren welke signalen het paard aan jou geeft en hoe je daar op in kan spelen. Ieder klein succesje van het paard om zch vertsaanbaar te maken en begrepen te worden heeft grote gevolgen. In hele positieve zin.

Je kunt pas spelen als je samen een beetje kunt praten als het ware, daar bedoel ik mee dat je een heleboel dingen van elkaar moet snappen en begrijpen.

Als je samen kunt spelen, dus niet een paard rondjes rondjagen maar ècht samen spelen dan denk ik dat je een recept aan het maken bent voor samenwerking. Ik hou zelf niet zo van paarden die moeizaam vooruit te krijgen zijn dus heb ik gekozen voor PRE's, stom toeval eigenlijke, want eigenlijk gewoon voor een paard wat van nature èn heel puur is èn voorwaarts of beter temperamentvol is. En al eeuwen gefokt op mensvriendelijkheid, hebben ze goed gedaan daar in Spanje, is ze goe gelukt vind ik wel.

Als je al deze ingredienten bij elkaar hebt dan denk ik dat je spoorloos heel ver kunt komen. Je hebt de verfijning al in het spel gecreëerd.
De moeilijkere oefeningen kun je samen op de grond al oefenen om ze later op het paard ook te proberen. Door alles zo klein mogelijk te maken, wat met kunstjes zoals tellen bv prima kan en paarden dat vaak heel leuk vinden kun je later gaan verfijnen.

Zonder èchte sporen, dus vandaar spoorloos.

**Geplaatst**: 02-02-10 20:21

Geplaatst: 02-02-10 20:21

Paardentango schreef:
Als je op een paard rijdt FS hoef je niet de hoeven aan te raken, als je dat wel doet dan gaat er iets goed mis, dat kan ik je verzekeren.
Rijden is geen tikkertje spelen.

Kijk dit soort humor kan ik waarderen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-10 20:27

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-10 20:27

Mwoah, humor... is gewoon een feit toch?

Zelfs de paarden kunnen mijn humor vaak waarderen, soms moeten ze eerst me even leren kennen en denken dan "soow hé, die is gek", (geef ze geen ongelijk) maar als het eenmaal zover is dan is er vertrouwen. Dat is de basis.

Dan komt het spel, elkaar begrijpen en het paard succes laten hebben met zich verstaanbaar maken en dàt, dat kan ècht iedereen met een paard, dat weet ik zéker !
Paarden zijn zo leuk en zo eerlijk.

Afbeelding

**Geplaatst**: 02-02-10 20:34

Geplaatst: 02-02-10 20:34

Ook humor, u dacht als ruiter en ik als hoefsmid.
Paarden zijn wonderbaarlijke prachtige vriendelijke eerlijke dieren, die de mens al dat moois schenken.
(zo ook humor bij de naam baucher wel kennen maar de persoon persoonlijk niet kennen.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-10 21:30

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-10 21:30

Baucher, nee daar heb ik niet zoveel mee.
Ik ben meer van het natuurlijke gedrag van het paard uitbouwen en kijken waar je kunt komen.
Meer is de relatie sfeer. Een band opbouwen met het paard en van daaruit samen werken.

Dàt boeit me.

Dit is ook een leuke,
Hoedje van .... Afbeelding

Voor de oplettende kijker, zònder teugels en zònder sporen.

**Geplaatst**: 02-02-10 23:12

Geplaatst: 02-02-10 23:12

Paardentango schreef:
Ja dat ben ik ja.

ik vindt het wel knap dat je in z'n sexy (zena pakje) durft.
was een blauwe jurk niet beter geweest?

**Geplaatst**: 03-02-10 01:28

Geplaatst: 03-02-10 01:28

Paardentango schreef:
Baucher, nee daar heb ik niet zoveel mee.
Ik ben meer van het natuurlijke gedrag van het paard uitbouwen en kijken waar je kunt komen.
Meer is de relatie sfeer. Een band opbouwen met het paard en van daaruit samen werken.

Dàt boeit me.

Dit is ook een leuke,
Hoedje van ....

Voor de oplettende kijker, zònder teugels en zònder sporen.

Oh even wat op te merken. Zie mijn post eerder in dit topic om te zien dat ik verder dezelfde mening heb als jou. Maar er zijn genoeg mensen die hun paard kunnen laten steigeren zonder teugels en vooral zonder sporen. Heb het mijn pony ook bitloos en spoorloos aangeleerd. Maar dat terzijde. Vind het spoorloze aan steigeren en kunstjes niet zo knap, belangrijk wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-02-10 07:15

Geplaatst door de TopicStarter : 03-02-10 07:15

Nee, het gaat ook hélemaal niet om het kunstje, wat ik al eerder schreef het publiek vond het geweldig en wij vinden het leuk. De plaatjes zijn ook maar een heel kein stukje van de vele jaren en dus momenten samen.
Wat ik veel zie is paarden die wel kunstjes doen maar die innerlijk niet lekker in hun vel zitten. Je ziet dan bv bij ruinen dat ze gaan uitschachten of bij, zoals hier, merries die hun dingetje doen maar meer niet. Het lijntje daartussen is heel klein. Allemaal signalen dat er iets niet lekker zit. Het kunstje is dan geen kunst maar inderdaad een kunstje. Uitschachten doet een ruin normaal gesproken alleen in rust. Dat soort signalen zouden voor mensen moeten opvallen. Signalen dat er in het kopje iets niet gaat wat je wel zou willen.

Ik geloof niet (meer) in belonen op het 'juiste moment' dat is niet zoals het werkt in de omgang met paarden. Ik, en dat kan iedereen, kan iemand die je helemaal niet kent in een dag een kunstje leren met dat principe. Zelfs zonder enig echt contact. Heel vreemd dat het kan, wat dat betreft goed bedacht, dat is niet wat ik doe en wat ik wil. Ik wil meer. Ik wil een relatie waarin ik tegen het paard kan zeggen jij bent goed zoals je bent en niet om wat of wie je moet gaan worden. Het gaat voor mij om het basis samen zijn en samen oefent aan de relatie die je met elkaar opbouwt. Die relatie is iets anders dan stukjes appel of wortel voeren, het gaat een stapje verder. Leren elkaar te verstaan en het paard succes te laten hebben met mij, jou iets duidelijk maken. Dat is wat ik verfijnen noem en wat ook nog eens letterlijk fijn is. Voor mens en paard.
Als je gaat verfijnen zonder sporen ga je dingen steeds kleiner maken en ga je als het ware in gesprek met een paard. Voer zou daar eerder een verstoring in zijn, dat breekt gelijk een band die je in het moment hebt. Terwijl juist dat moment je kan brengen naar die verfijning.
Op de werkwijze die ik er op na hou ga ik uit van hoe we iets samen doen en niet wàt we doen.

Of dat nu een hoefje uitkrabben is of een passage zien te rijden, het is eigenlijk allemaal hetzelfde.

PS: Ben geen jurkenmens.... en daarbij een jurk hoort ook niet op een paard. Een jurk hoort op de bok of op de grond, lekker conservatief.

**Geplaatst**: 04-02-10 00:25

Geplaatst: 04-02-10 00:25

Paardentango schreef:
Nee, het gaat ook hélemaal niet om het kunstje, wat ik al eerder schreef het publiek vond het geweldig en wij vinden het leuk. De plaatjes zijn ook maar een heel kein stukje van de vele jaren en dus momenten samen.
Wat ik veel zie is paarden die wel kunstjes doen maar die innerlijk niet lekker in hun vel zitten. Je ziet dan bv bij ruinen dat ze gaan uitschachten of bij, zoals hier, merries die hun dingetje doen maar meer niet. Het lijntje daartussen is heel klein. Allemaal signalen dat er iets niet lekker zit. Het kunstje is dan geen kunst maar inderdaad een kunstje. Uitschachten doet een ruin normaal gesproken alleen in rust. Dat soort signalen zouden voor mensen moeten opvallen. Signalen dat er in het kopje iets niet gaat wat je wel zou willen.

Ik geloof niet (meer) in belonen op het 'juiste moment' dat is niet zoals het werkt in de omgang met paarden. Ik, en dat kan iedereen, kan iemand die je helemaal niet kent in een dag een kunstje leren met dat principe. Zelfs zonder enig echt contact. Heel vreemd dat het kan, wat dat betreft goed bedacht, dat is niet wat ik doe en wat ik wil. Ik wil meer. Ik wil een relatie waarin ik tegen het paard kan zeggen jij bent goed zoals je bent en niet om wat of wie je moet gaan worden. Het gaat voor mij om het basis samen zijn en samen oefent aan de relatie die je met elkaar opbouwt. Die relatie is iets anders dan stukjes appel of wortel voeren, het gaat een stapje verder. Leren elkaar te verstaan en het paard succes te laten hebben met mij, jou iets duidelijk maken. Dat is wat ik verfijnen noem en wat ook nog eens letterlijk fijn is. Voor mens en paard.
Als je gaat verfijnen zonder sporen ga je dingen steeds kleiner maken en ga je als het ware in gesprek met een paard. Voer zou daar eerder een verstoring in zijn, dat breekt gelijk een band die je in het moment hebt. Terwijl juist dat moment je kan brengen naar die verfijning.
Op de werkwijze die ik er op na hou ga ik uit van hoe we iets samen doen en niet wàt we doen.

Of dat nu een hoefje uitkrabben is of een passage zien te rijden, het is eigenlijk allemaal hetzelfde.

PS: Ben geen jurkenmens.... en daarbij een jurk hoort ook niet op een paard. Een jurk hoort op de bok of op de grond, lekker conservatief.

We liggen dus wat dat betreft helemaal op één lijn, mijn pony is mijn vriend, mijn maatje en niet slechts een rijdier dat zich leent om dingen mee te doen. Ik wil niet de hoogste klasses in wedstrijden kunnen rijden, ik wil een echte band, oprechte vriendschap tussen mens en dier. En hij maakt duidelijk dat dit kan want onze band is na al deze jaren heel sterk geworden en heel speciaal. Dat een paard iets doet omdat hij het voor je wil doen, niet omdat je hem daartoe geconditioneerd hebt. En dat gevoel geeft hij mij, en dat is een machtig gevoel. Maar in principe was dat ook helemaal niet waar ik op doelde. Het was slechts op dat woordje spoorloos, omdat je er zoveel de nadruk op legde, wou alleen even zeggen dat het idd heel belangrijk is maar dat zoveel nadruk niet nodig is. Er zijn gelukkig ook nog genoeg combinaties die het ook op de goede manier doen.

**Geplaatst**: 04-02-10 00:39

Geplaatst: 04-02-10 00:39

Ik bezit een paar knopspoortjes en ik weet niet meer wanneer ik die voor het laatst heb gebruikt :')

Ik vind het gebruik van een spoor niet erg, mits op een goede manier. De spoor is geen drijfmiddel in mijn ogen. Ik kan me nog herinneren aan een artikel in de 'Bit', volgens mij over een training bij Jan Tops. Zijn folisofie: Meteen met de spoor drijven, voor de rest hebben we geen tijd' (iets in die trand...).

Ik vond dat toen al vreselijk vreemd en ben blij met de berichten die ik hier lees. Er zijn dus veel mensen die wel weten hoe het moet.

Je ziet soms echt puur gepor met de sporen...En dan ook echt joekels....Daar vraag ik me echt af: Waarom? Dan komen mensen vaak met smoesjes die ik gewoon niet serieus kan nemen....

Het is niet zo dat ik alle paarden die ik heb gereden zonder spoor heb gereden. Ik heb niet voor niets mijn knopjes

Het is een kunst met een spoor te rijden zonder hem te gebruiken, laten we het daar maar op houden

Maar nu...ik heb toch echt al 3 jaar sowieso geen spoor meer omgehad...En ben ik die tijd van alles gereden...Van de fijne Oldenburgers en Hannoveranen tot zware koudbloeden...Ik krijg overigens mijn koudbloedmix perfect aan het wijken e.d. Op een normaal bit en zonder spoor... :')

**Geplaatst**: 04-02-10 01:27

Geplaatst: 04-02-10 01:27

Ik zag, dr Reiner Klimke (tijdens zijn top-jaren)zijn paarden met de kortst mogelijk sporen paarden rijden op de rand van de hysterie. Hij gebruikte zijn sporen nagenoeg nooit, Maar hij kon paarden zo zenuwachtig maken, met klappen met de vlakke kuit dat ik mij echt afvraag wat de relevantie van deze discussie is. Niet de feitelijk beschadegingen, wonden en blauwe plekken zijn bepalend voor de mate van dieren leed. Maar de angst en de geestelijke spanning die een mens in de omgang met een paard kan voortbrengen. SPOREN EN BITTEN ZIJN ZO SLECHT ALS HUN GEBRUIKERS.
Ik heb klimke nooit gewaardeerd als ruiter, Allehrig ging altijd als een treinwagon door de bocht. En maakte een wezelijk gespannerer indruk dan menig top-dressuurpaard vandag de dag. Maar hij was de meest foutloze ruiter van zijn tijd.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

**Geplaatst**: 04-02-10 01:44

Geplaatst: 04-02-10 01:44

Kadankovitch schreef:
Ik zag, dr Reiner Klimke (tijdens zijn top-jaren)zijn paarden met de kortst mogelijk sporen paarden rijden op de rand van de hysterie. Hij gebruikte zijn sporen nagenoeg nooit, Maar hij kon paarden zo zenuwachtig maken, met klappen met de vlakke kuit dat ik mij echt afvraag wat de relevantie van deze discussie is. Niet de feitelijk beschadegingen, wonden en blauwe plekken zijn bepalend voor de mate van dieren leed. Maar de angst en de geestelijke spanning die een mens in de omgang met een paard kan voortbrengen. SPOREN EN BITTEN ZIJN ZO SLECHT ALS HUN GEBRUIKERS.
Ik heb klimke nooit gewaardeerd als ruiter, Allehrig ging altijd als een treinwagon door de bocht. En maakte een wezelijk gespannerer indruk dan menig top-dressuurpaard vandag de dag. Maar hij was de meest foutloze ruiter van zijn tijd.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

Eens, en toch vraag ik me soms af wat een scherpe spoor met een paar cm lengte voor de verfijning zou moeten doen? Die verfijning kan normaal toch ook met minder bereikt worden?

**Geplaatst**: 04-02-10 02:08

Geplaatst: 04-02-10 02:08

Het begrip verfijning is mijns inziens een overblijfsel uit de tijd dat men in het geheel niet zo goed zat. Dit in weerwil van enige hier aanwezigen die alles uit het verleden ophemelen, beweren tegen beter weten in. In die tijd was het mooi stil houden van handen en benen, al een hele kunst. Dan met scherpe sporen en een scherpe stang kunnen rijden, zou eveneens een aardig kunst stukje geweest zijn. Tegenwoordig zie ik inderdaad dat argument slechts aan waarde verliezen.

Maar wat ik met mijn voorgaande bericht eigenlijk wilde duidelijk maken: Met groeiende vaardigheden van de ruiters in het algeneem, zal men overgaan van de grote gemene spoor op de minste even geniepige psychologische oorlogvoering.
Slecht als men meer innnelijke beschaving krijgt zal er ware vooruitgang geboekt worden. Nu fulmineren tegen verkeerd spoorgebruik en andere misbruiken in de rijkunst, komt mij voor als dweilen met de kraan open.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch