liljebo schreef:Ik hoor hier toch veel redelijke stellingen omtrent hulpteugels, zeker van bulckt.
Geeft me toch het gevoel dat een gedeelte ruiters niet reageert, want in de praktijk zie ik een veelvuldig gebruik van hulpteugels om controle te houden of houding af te dwingen.
Duidelijk dat het daarvoor niet bedoeld is.
Omdat ik zelf nooit met hulpteugels heb gereden behalve in een erg ver verleden met martingaal, heb ik weinig boeiends toe te voegen, maar wel vragen....
Met longeren zie ik heel erg veel gebruik van hulpteugels (getuige oa foto's hier op bokt, maar ook wat ik om mij heen zie) Sterker... ik zie zelden iemand longeren zonder.
Ik begrijp dat het de bedoeling is om daarmee het paard beter achterhand en rug te laten gebruiken, maar werkt het in de praktijk altijd echt zo? Als je een paard longeert volgens de principes van klassieke dressuur of bv clickert om een goed gebruik van de achterhand te stimuleren, of neem voor mijn part het imitatieprincipe van Hemfling, leer je het paard dan niet beter de achterhand onderzetten? Ik zie daar nl ook prachtig gebruik van achterhand en het paard doet het volledig zelf.
Ff voor de duidelijkheid... ik heb zelf nog geen gebruik van hulpteugels gezien bij klassiek dressuur, maar kan niet met zekerheid zeggen of het ook nooit wordt gedaan...
Deze vraag stel ik dus puur uit interesse...
En dan natuurlijk de vraag of het met rijden dan ook niet beter gymnastisering voor het paard is om hulpteugels achterwege te laten, zodat het paard volledig op 'eigen benen' gaat?
Overigens zie ik ruiters zelfs in bossen met slof ed rijden om controle te houden. Lijkt me, naast niet ideaal, ook gevaarlijk. Ik heb nogal wat tochten gemaakt over ruw terrein en toch al een paar keer ervaren dat bij uitglijden/struikelen/bijna vallen het paard vrijheid in de nek nodig heeft om zijn evenwicht te bewaren. Ik heb daarbij altijd geleerd om het paard in moeilijke terreinsituaties voor los te laten, zodat het zich kan concentreren op evenwicht en het onderhouden van de voetjes en dat bleek vaak waardevol.
(heb best over heftig terrein gereden in verschillende landen)
Volledig met je opmerkingen eens hoor! Ik grijp zelf zelden naar hulpteugels, maar hij sommige paarden die ik aanneem als zijnde misreden, moet je ergens beginnen. En bij mij is dat er in de eerste plaats voor zorgen dat alles wat achter mij gebeurt werkt zoals het zou moeten.
Immers eens daar alles loopt zoals het moet ondervind je weinig problemen vanvoor meer.
Ik longeer veel met pessoa, maar evenzeer gewoon met dubbele lijnen. In mijn manier van werken, draait immers alles rond een paard dat op zichzelf loopt en dus meester is over zijn balans en evenwicht