ZarcoTje schreef:Zo gaat 'ie denken van : 'Okee,dit is dus goed..'
Wat het dus niet is.
Want afgelopen zondag op wedstrijd,zonder hulpteugel rijden dus,liep 'ie mooi naar beneden,omdat 'ie nu gewoon weet waar 'ie zijn hoofd moet houden.
Een paard 'denkt' niet zo. Hij loopt gewoon zo omdat hij geen betere manier kent of omdat hij weinig trek heeft in jouw manier omdat zijn eigen manier aantrekkelijker is.
Nagefelijkheid is iets anders dan 'weten waar hij zijn hoofd moet houden'
Dan zou je hem dat bij wijze van spreken ook kunnen leren door elke keer een zwiep met de zweep om z'n oren te geven als hij omhoog komt met zijn hoofd, dan 'weet' hij ook heel snel dat hij maar beter z'n koppie laag kan houden. Is ook erg bevorderlijk voor de ontspanning, overigens.
Even heel erg kort door de bocht:
aangezien de afgebogen wijze niet per defenitie een natuurlijke wijze van lopen is voor je paard, moet hem dat inderdaad geleerd worden.
Je kan ervoor kiezen hem zoveel mogelijk te pesten (ik zeg niet dat jij dat doet) op het moment dat hij zijn hoofd op een plek houdt waar jij het niet wilt zien. (zagen, trekken, slof eens lekker aansnoeren enz) en hem dan te 'belonen' door te stoppen met pesten op het moment dat hij zijn hoofd naar beneden doet.
Je kan hem ook op plezierige wijze aan het werk zetten, op zoek gaan naar een stuk ontspanning (waarbij jij meer met je been en veel minder met je hand moet rijden), en zodra hij dan nageeft en jouw hand opzoekt om samen te kunnen werken, en daarbij wellicht inderdaad af zal buigen/zal zakken hem belonen door hem zelf te laten ervaren dat hij op die manier op zachte en optimale wijze met jou kan samenwerken en communiceren.
De meningen zijn hierover wel wat verdeeld.
Ik heb een instructeur gehad (nog niet eens een hele verkeerde, ondanks de volgende uitspraak)) die zei:"Geen gel*l, netjes in de krul, en dan zoeken jullie daar maar naar de ontspanning. Lanterfanteren doet hij maar in z'n stal"
Nou werkt dit misschien een keer bij een ver gevorderd paard die aan het begin van z'n traning even wat andere plannen heeft terwijl hij prima weet wat er van hem verwacht wordt, maar bij een jong paard als die van jou zou ik deze aanpak niet adviseren.
Ik heb de andere aanpak ook gehad, een instructrice die zei: ' Fijn op eigen benen laten lopen en wachten tot hij je hand opzoekt' Dit klinkt prettig, maar de praktijk was anders.
Ik maakte namelijk heel wat kilometers op een paard wat hier erg gelukkig mee was, hahaha, en consequent met z'n koppie vrolijk omhoog, zich in alle bochten wrong om vooral maar goed in de gaten te kunnen houden wat er zoal in de omgeving gebeurde, vrolijk hinnikte naar wat passanten en zichzelf nog eens goed in het kantineraam bekeek.
En hij zocht echt vanalles om naar te kijken, maar niet de hand van zijn geduldige, maar steeds sipper kijkende ruiter die braaf haar rondjes reed.
Ik persoonlijk ben van mening dat de waarheid ergens in het midden ligt.
Wat je goed in de gaten moet houden, is de volgorde. EERST moet de achterkant aan het werk (de motor) en daarbij mag je hem best weleens tegen je hand aan laten lopen (niet trekken)
Niet denken dat zolang je het presteert zijn hoofd naar beneden te krijgen, je je paard voor elkaar hebt.
Je moet ontzettend adequaat rijden, anders zal hij je niet begrijpen. Actie is reactie. Dat vraagt wel wat van jouw rijkunsten en concentratie. Wanneer bijv. een ophouding te lang duurt, te laat wordt ingezet, niet (goed) wordt gecombineerd met een beenhulp, zijn ze waardeloos en alleen maar verwarrend en afstompend voor je paard.
Er is al veel gezegd in dit topic. Inderdaad je figuren rijden, overgangen maken en (belangrijker nog) subtiel schakelen, met je been, naar je hand. Je zit gebruiken, je stem, als hij daar goed op reageert en je hem een stukje bevestiging wil geven.
Er zijn maar weinig paarden zonder problemen die uiteindelijk niet nageven op deze manier.
En die Thiedemann, tja... als jij echt het idee hebt dat je rijkunstige kwaliteiten tekort schieten, kan je er bijvoorbeeld voor kiezen om hem wanneer je alleen in de bak rijdt eraan te doen op het meest losse (event. middelste) ringetje, en in je les juist zonder te rijden waarbij je instructrice je goed kan helpen.
De thiedemann is zo'n verkeerde hulpteugel niet, zolang je maar goed beseft wat hij doet; namleijk een tekort aan rijvaardigheid compenseren.
En dat moet niet al te lang duren!
Als je nog vragen hebt of als ik onduidelijk was hoor ik het wel.
Ik wens je heel veel succes met die leuke dier!
En plaats je over een poosje nog eens foto's?