Maar wat nu als het paard in kwestie het een en ander heeft meegemaakt in haar leven? Gespannen is en nog niet helemaal geaard is op haar nieuwe plek, vinden jullie dan ook dat je maar net zo lang moet schoppen en slaan tot ze doorloopt? Dat stuit mij eerlijk gezegd een beetje tegen de borst.
Jullie kennen het paard natuurlijk niet, dus is het altijd lastig om er echt iets zinnigs over te zeggen. Maar het valt me op dat vrijwel iedere reactie het zoekt in het duidelijk maken van wie de baas is. Ik vind dat zo ongevoelig 
naar het paard toe.
Er is maandag iemand bij het paard geweest, na alleen oogcontact begon ze al uitgebreid te gapen. Kort samengevat: er zit veel spanning in haar, ze is een jaar lang zeg maar verwaarloosd qua aandacht en dat hakt er flink in. Ze durft nu nog niet voluit te vertrouwen op haar nieuwe baasjes. Ook heeft ze last van haar nekspieren. Nikita heeft druppels gekregen, Paula (eigenaresse) vond dat ze gisteravond al rustiger was met rijden. Dus dat lijkt wel zinnig!
Qua stilstaan tijdens de terugtocht raadde ze aan om telkens korte stukjes te rijden, dat ging gisteravond (oprijlaan heen en weer) ook al beter. Ik denk (maar wie ben ik) dat het toch voor een groot deel spanning is die ze niet kwijt kan.
Het dominante verhaal laten we dan ook maar achterwege, dat voelt niet goed.
Geplaatst: 01-07-09 03:07 
.