Geplaatst: 22-06-09 21:26 Dat ze je stemmingen aanvoelen weet ik zeker, vooral na die keer dat ik mijn lievelingskatje had laten inslapen en de volgende dag op stal kwam. Een van de merries, een erg gevoelig paardje, vloog zo ongeveer tegen het plafond toen ik daar aan kwam...Ze wilde zó niets met me te maken hebben die dag...
Woodstock schreef:Nog een denkertje:
Is dat wat we waarnemen aan eigenschappen in een paard wel objectief, of is dit een weerspiegeling van je eigen eigenschappen, en kun je dus ook alleen maar die eigenschappen herkennen, die jij ook hebt? Eigenschappen die je dus niet bezit, kun je dan ook moeilijk herkennen, wat mogelijk het beeld vertekend?
Daardoor kunnen we denken dat het paard op ons lijkt, terwijl dat niet hoeft te zijn, en wij alleen dat stukje van hem, wat op ons lijkt herkennen.
Kan ik me wel erg in vinden...De paarden waar ik iets mee heb en had hebben allemaal wel dingen die ik in mijzelf herken of waar ik behoefte aan heb. Maar is dat niet hetzelfde systeem als wat bij mensen werkt? Waarom je 'zomaar' aan iemand een hekel kunt hebben omdat diegene staat voor dingen in jezelf die je niet erkent of moeite mee hebt?
ik vind het overigens wel erg grappig dat alle paarden waar ik langere tijd mee bezig ben een gevoel voor humor hebben of ontwikkelen. Althans zo lijkt 't. Ik wil net zo makkelijk geloven dat dat gewoon komt doordat de lachbuien als een soort beloning werken en ze daarom vaker dezelfde gekkigheid uithalen...
(of ik ben echt gewoon te toegevelijk, dat ze daar gewoon misbruik van maken, kan ook
)