Geplaatst: 21-05-09 15:35 Ik zat eigenlijk altijd te ver achter in het zadel. De oplossing waar instructeurs mee aankwamen was altijd mijn beugels langer doen (theorie erachter: door de te korte beugels zou ik mezelf achter in het zadel duwen). Probleem was alleen, dat als ik mijn beugels langer deed, ik er niet meer bij kon..... ergens haperde er dus iets in die theorie, en geen instructeur die me er mee kon helpen....
Mede door andere problemen ben ik toen naar de balingehof gegaan.
Monya heeft me netjes op het paard gezet, en nu zit ik in het midden van mijn zadel. En prompt vind ik dus mijn beugels te kort. Maar dit is dus ook een voorbeeld van de verkeerde kant om redeneren. En het idiote is, dat ik het hier op HAW ontzettend vaak terug zie komen. Mensen die achterin het zadel zitten, en dan de tip krijgen om hun beugels langer te doen......
Maar ook veel van mijn andere problemen, zoals pijn, verdwenen als sneeuw voor de zon. Nu is de moeilijkheid om het elke keer weer goed te doen. Tis altijd makkelijker met een instructeur ernaast, en zelfs dan is het nog weleens lastig. Je moet ineens iets anders doen wat je jaren verkeerd hebt gedaan. Maar stapje voor stapje gaat het beter.
Vorig jaar heb ik kaartje gewonnen voor Horse Event, en daar kennis gemaakt met Anne muller. Daar kon je ook zo'n kwartiertje met haar inplannen. Tja, dat kon ik dus ook niet laten. Maar zij kwam met exact dezelfde dingen als Monya. Het zijn gewoon allebei mensen die zich verdiept hebben in het menselijk lichaam, hoe beweegt het, hoe kan het bewegen, wat gebeurt er mee als het op een paard gezet word, welke afwijkingen zijn er naast een paard en wat gebeurt er dan op het paard. Vanuit welke houding kan je het beste op het paard zitten en waarom. Altijd dat waarom.
Ik vind het zo machtig interessant, en zo opmerkelijk dat er in de reguliere instructeurs opleiding zo weinig of zelfs verkeerde dingen in gedaan worden..... Ik ben er verre van een expert in, en in HAW reageer ik heel bewust niet omdat ik er gewoon de kennis niet voor heb. Maar als ik met de kennis die ik wél heb iemand op het juiste spoor kan zetten en kan voorkomen schade aan zijn lichaam toe te brengen, tja, dan kan ik het toch niet laten een poging te doen.
Maar dit soort dingen kom je te weten door te vragen, en vooral te vragen waarom. Veel instructeurs laten je dingen doen "omdat we ze altijd zo gedaan hebben". Fijn, dat is dus geen reden in mijn ogen. Ik wil weten waarom ik iets moet doen, en als je me dat niet uit kan leggen, ga ik wel op zoek naar iemand die het misschien anders doet, maar dan tenminste wel kan uitleggen waaróm hij het zo doet. Niet alles klakkeloos aannemen, niet aan 1 ding blijven hangen, maar altijd kijken of het anders kan, of er andere methoden of theorien zijn die misschien beter zijn. En dat geld dus niet alleen voor zitten, maar voor werkelijk alles in de paarden.
Sorry voor de lange posten steeds, maar als iets mijn passie heeft raak ik niet uitgeschreven
Heel veel plezier er mee!!
,
). 
