Als jij je handen netjes stil houd en op het juiste moment been geeft als hij onrustig wordt met zijn hoofd en dan op het juiste moment ontspant in je hand dan zul je zien dat hij ook daar netjes stil gaat lopen.
Ik denk dat je op die manier eerst dat goed moet krijgen, en als hij tijdens een oefening omhoog komt doe je eerst weer een rondje terug naar de basis. Hoop dat je er wat mee kunt

Edit:
Stel je dit eens voor: Als jij al continu bezig moet zijn met spelen met je handen om hem naar beneden te houden. En je bent over een jaar of langer of korter zover dat je andere hogere oefeningen gaat doen. Stel dat je, ik zeg maar wat, een appuyement wilt rijden. Dan moet je dus en continu spelen met je handen en nog de andere hulpen geven voor het appuyement.
Dat is heel verwarrend voor je paard en heel vermoeiend voor jou omdat je zoveel dingen tegelijk moet doen.
Daarom vind ik dus dat je paard zo goed mogelijk moet lopen terwijl jij zo min mogelijk doet.
Ik zou hem zonder slof lekker voorwaarts rijden, handen gewoon op de plaats, contact houden en je mag best wel even iets vragen maar niet continu spelen. Als hij loopt waar hij moet lopen beloon je hem door zelf te ontspannen.
Als je dat eenmaal voor elkaar hebt loopt hij veel meer ontspannen in zijn lijf en dan kun je verder met de volgende stap.
Maar als we een stapje verder gaan moet alles tegelijk en moet ik overal aan denken, de slof helpt dan gewoon even aan de voorkant. 
Omdat het je te lang duurt? Paardrijden is geduld hebben. Na een week lukt het? Waarom hangt de slof er dan nog steeds rond? Het feit dat jij het bereikte niet zo kan behouden is een teken dat er niet aan het paard, maar aan jou gewerkt moet worden! Kijk eens in de spiegel ipv de schuld op het paardenbeest te steken.
Als je dat op een fatsoenlijke en onderbouwde manier doet, moet hij dat aannemen. Een lesgever hoort geen dictator te zijn, die hoort te luisteren naar wat zijn lessers denken en indien er onenigheid is, hoort hij een compromis te zoeken.
Ik ben altijd degene die de fouten maakt en m'n merrie werkt nou niet bepaald mee (heeft op een hoog niveau gelopen). Als ik dan eerst mijn eigen fouten oplos, kunnen we eindelijk echt gaan rijden
En eigenlijk is het heel logisch, eerst naar jezelf kijken en dan pas problemen gaan afschuiven, wat dus weinig gebeurt. Je ziet paarden die willen zakken op zoek naar de ontspanning maar op allerlei gebieden worden tegengehouden. Ik zou wel graag les willen geven maar zo ver ben ik zelf ook nog niet. Ik heb wel veel mensen verder geholpen en vind het ook erg leuk om mijn ervaringen te delen. Heb verder ook een erg goed (geen makkelijk) leerpaard die werkt op actie en reactie. Verder krijg ik ook nog les van mijn zus, die mijn merrie van jongs af aan ook heeft gereden. 
In handen van een " onkundige" ruiter brengt deze alleen maar meer " schade" toe dan dat hij iets opleverd. Paarden die vaak op een slof of op welke andere hulpteugel dan ook gereden worden pik je er zo uit.