mick75 schreef:Een bloedlijn zegt niet alles, ook uit twee topouders kan een product komen dat niets echt goed kan of gewoon te koppig en onwillig is. Net zoals er uit "slechte" ouders ook wel eens een geslaagd exemplaar komt zetten.
Aanleg voor iets is belangrijk, interesse (ook van het paard) voor iets is ook zeer belangrijk. Als jouw super- springgefokte paard geen zin heeft om telkens over die balken heen te springen maakt afstamming niets meer uit. Net zoals wanneer jouw fantastische tuigpaard volledig flipt bij het zien van een tuig, zelfs als het aan de muur hangt.
Een hele goede ruiter of menner (met ongelooflijk veel ervaring met veel soorten paarden) zal er in de meeste gevallen nog wel wat uit kunnen krijgen, maar ook daarin is geen garantie. Er moet maar net een juiste, werkende combinatie gevormd worden om de absolute top te halen, en die kans daarop is gewoon praktisch heel erg klein.
Als een gemiddelde Bokker op Salinero gaat zitten, ook diegenen die Lichte Tour of hoger rijden, is de kans groot dat ie of geen stap verzet, of door de bak heen vliegt zoals je nog nooit hebt meegemaakt. En die kan het toch echt, heeft ie wel bewezen. Juist op dat nivo moet een combinatie "werken". Het gebeurt dan ook regelmatig dat paarden die met een ruiter de absolute top hebben gehaald dat na verkoop nooit meer bereiken. Meestal omdat die chemie ontbreekt die de combinatie net even dat beetje extra geeft wat een echte winner nodig heeft.
Een echt goede, ervaren ruiter zoekt trouwens zowiezo wel een paard uit waarmee er een "magische klik" is. Ik zie Anky niet op het gemiddelde Bokt- paard stappen, maar ze heeft wel een fijn oog voor een paard dat bij haar past. Net als Isabell Werth.
Ik ben het zooo met je eens:-)
Jij zegt hier net wat ik wilde schrijven;-)