_Aranka schreef:Na al die reacties denk ik dat ik dan toch opzoek ga naar een andere, een voordeel is wel dat ze onze buurvrouw is, dus we wonen dichtbij, misschien dat ik met haar kan praten dat ik ook nieuwe dingen wil leren?
Ik had haar een keer gevraagd dat ik wel netjes zit en dat mn pony wel goed aan de teugel liep, maar daar zei ze niet zoveel over...
Waar de kennis ophoud beginnen de fratsen.
Op een manege waar ik les heb gegeven, vroeg ook een leerling van mij eens aan een andere instructrice (bij een inhaalles) hoe ze aan de teugel moest rijden.
Toen de les het mij vroeg, heb ik een heel uur puur aan nageeflijkheid besteed, in alle rust.
Dat andere kind.. dat zich instructrice noemt, zei och je moet gewoon wat friemelen/foempen met de hand.
Toen ik dat hoorde brak mijn klomp.. Hoe krijg je slechte ruiters... juist ja.
Stomme is, dat die instructrice wel heel populair was, maar dat kwam vooral omdat ze de leerlingen naar het mondje praatte. Dat ze zo goed reden etc.
Nou dat is dus NIET mijn manier van lesgeven.
Ik ben streng, doch EERLIJK.
Als iets goed is, zeg ik dat, maar ik ga niet liegen om witte voetjes te halen...
Daarom moet je als ruiter ook de instructie eens uit de kast lokken als je net een nieuwe hebt.
Vraag moeilijke dingen en observeer zijn of haar antwoorden.
Vlug zat kom je er dan achter of het iemand is met een goede achtergrond, of iemand die gewoon voor de centjes in de bak de ruiters staat te verpesten 
Ga ook niet per definitie voor de instructie die het liefste is, want vaak leer je daar minder tot niks bij.
Tuurlijk moet het geen kolonel zijn in de bak, hoewel sommige ruiters daar juist heel goed bij gedijen 
Maar het moet iemand zijn die eerlijk is, zich kan verplaatsen in het gevoel van de ruiter, en rijtechnisch zeer goed onderbouwd is, en op al je vragen een duidelijk antwoord heeft