Bokt.nl

Utixo schreef:

Wat zijn we toch weer allemaal verantwoord. Kom op, een paard die op hol gaat langs een weg moet gewoon op zijn "ho" gezet worden, en niet op de zit teruggereden worden, daar heb je helemaal geen tijd voor.

sethlover schreef:

Of helemaal ander bit dat je ook binnen gebruikt (in dat geval raad ik het dubbelgebroken heel erg aan) of gewoon je eigen bitje aanhouden, en niet meer bij koetsen proberen te rijden

diphranil schreef:

helemaal mee eens. Als je paard op hol gaat en je kunt hem niet houden, dan moet je niet de weg opgaan. Lekker makkelijk om dan maar een scherper/pijnlijker bit erin te hangen. Ik zou schriktraining met het paard gaan doen en hem/haar leren om stil te staan als ze iets eng vindt. Als je dat consequent oefent heb je geen paard meer dat het op een rennen zet. Stuk veiliger.

Shyla25 schreef:

Ik heb mijn pony geleerd te gaan stilstaan en kijken naar een eng ding.
Het heeft een tijd geduurd (bijna een jaar) maar haar rengedrag is zo goed als weg.

lijntje87 schreef:

waar de rijkunst op houd begint de zadelkamer.
waarom pak je het probleem niet gewoon aan. je zegt dat hij karretjes eng vind. nou, dat betekend dus, oefenen met karretjes! desnoods in een weiland. met iemand die aangespannen naast je komt rijden. wordt je paard te heet. gaat diegene met het karretje weer even weg.
ik snap dat je een rem wilt hebben, voor als het echt mis gaat. maar geloof me, als het ECHT mis gaat. kan je er desnoods prikkeldraad in hangen, ze stoppen echt niet.

ga volgende keer anders met een braaf ouder paard. en leer je paard dat buitenrijden niet eng is. (of in iedergeval de dingen die hij eng vind) ik denk dat dat een betere manier is om je brobleem op te lossen.

ik weet dat je dat niet wilde, omdat je wilde weten of dit bit goed was. maar ik geef je gewoon mijn mening met een beetje advies hoe ik het op zou lossen

mysa schreef:

Helemaal mee eens. Een week geleden zou ik nog gezegd hebben dat een vriendelijk bitje of bitloos altijd te prefereren is, maar na zaterdag gigantisch aan de kletter te zijn gegaan als gevolg van een wielrenner (in knalgele jas), die vervolgens ook nog eens een km achter ons aan is blijven rijden denk ik nu: als een scherper bit, of een bit met hefboomwerking kan helpen op het moment van vertrek dan ga ik dat gebruiken. Dit paard heb ik nog maar een maand of twee en ze werd al gereden op een bijzonder hoofdstel/bit, weet niet eens hoe het heet. In elk geval zitten er twee ringen aan, maar ik had de teugels tot nu toe op de 'gewone' ring. En geloof me, ik had echt geen ene moer meer te vertellen. Ik ga nu dus een tweede teugel aan de onderste erbij nemen. Die zal ik niet gebruiken, tenzij er weer iets als zaterdag gebeurt. Ben er alleen nog niet helemaal van overtuigd dat ik haar daarmee wel enigszins onder controle kan houden in blinde paniek. Maar ik ga het wel proberen, want dit wil ik niet nog eens meemaken.

En voor degenen die zeggen: als je je paard niet onder controle hebt moet je niet buiten gaan rijden: ik rijd al 40 jaar buiten (ja ben al heel oud en heel jong begonnen met rijden) op verschillende paarden, en dit is de eerste keer sinds 35 jaar dat het gebeurde, ook het paard is niet piepjong meer, 15 en ervaren genoeg, maar ieder paard kan een keer in paniek raken en ik wil niet dat mij/haar of medeweggebruikers iets overkomt. Dus dan maar even wat minder vriendelijk, als het helpt. Of in het vervolg gekluisterd gaan rijden

diphranil schreef:

En hier leg je zelf de vinger al op de zere plek. Doordat je zelf ook enorm bent geschrokken reageert je paard extra heftig op jou. Als je paard schrikt, moet je zelf ten alle tijden rustig blijven (ok dat is soms heel erg moeilijk) en zorgen dat je zo snel mogelijk je eigen schrikreactie onder controle hebt en heel rustig en diep ademhaalt. Zodra je paard voelt dat jij kalm blijft, zal zij ook kalmeren.

Er zijn wel testen gedaan waarbij een mens met een normale hartslag naast een paard werd gezet. Hartslag van het paard werd ook opgemeten. Mens werd weggehaald, kreeg een pilletje om de hartslag te verhogen en is weer naast hetzelfde paard gezet. Hartslag van het paard ging mee omhoog.

Kijk vooral heel kritisch naar jezelf. Natuurlijk kan een paard schrikken en het op een lopen zetten, maar wat deed je zelf? Schrok je? Voelde je dat je hart naar je keel ging en je hartslag en ademhaling flink versnelden? Als dat zo is, dan heb je aan je paard het signaal afgegeven dat het inderdaad een hele enge situatie was en dat ze vooral hard moest blijven rennen.
De hulp die je dan geeft door een ophouding te maken op het bit is dan helaas tegenstrijdig met wat jou lichaam aangeeft en het paard, zo gevoelig als het is gaat dan af op jou lichaam en niet op het bit in de mond.