Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-08-09 08:27

Geplaatst: 08-08-09 08:27

Anoeska schreef:
Half bokt valt over mensen heen die (dressuur)wedstrijden rijden, terwijl ze zelf het bos niet uitkomen. Niets mis met wat zij doen, maar waarom dan een mening hebben over wat de dressuurruiters doen, als je er zelf de ballen verstand van hebt. Dat zou ik in het dagelijks leven (met geen enkel onderwerp) doen, waarom dan wel op bokt.

Ik zie in dit soort discussies eigenlijk vooral onbegrip over mekaars belevingswereld, en onwil om kritiek te aanvaarden, te evalueren en indien nodig op een volwassen manier te weerleggen.

Wat jij daar zegt werkt in twee richtingen. Als ik hier het topic eens schuin doorlees merk ik dat de samengeduwde (en in de praktijk zeer grote en diverse) groep van mensen die eigenlijk gewoon geen interesse hebben in competitiedressuur (of andere paardensport) even zeer bedolven worden onder vooroordelen. Steeds talrijker, de posts waarin de stemming gezet wordt door gelijk wie wegens een kritische opmerking over de huidige dressuur gelijk een neerbuigende post terug te geven met zo veel mogelijk van de trefwoorden 'bos' 'sloffen' 'uit mekaar' 'bitloos' 'boomloos' 'goeroe' 'knol' 'natural' 'softie' 'geen kennis' enz.. er in.
En vervolgens volgt de stelling, 'geen verstand van - geen recht van spreken'.
Gelukkig is dat geen waarheid, iedereen heeft recht zijn mening te geven. Ook een shetlandhouder mag kritiek uiten als hij iets leest of ziet waar hij het niet mee eens is.

Het is ook opmerkelijk hoe beide partijen niet in staat lijken afstand te nemen van hun eigen paard/rijden/achtergrond in discussies. In zowat iedere discussie die hier op Bokt bv. gevoerd wordt over paardenwelzijn zit je na 10 posts in hetzelfde straatje. Het draait steeds uit op rijtechnisch argumenteren, zinloos gehakketak over bitloos of niet (vreemd genoeg dé angel momenteel), en tegen blad 5 zijn ze mekaar op vlak van rijden al op de man aan het spelen 'in jouw profiel staat een foto waarop..' of erger..
Dat terwijl bv. voor zo'n onderwerp enkele een objectieve blik of een mening over ethische principes wordt gevraagd. Niet wat jij toevallig zelf op vlak van rijden op je paard doet.

**Geplaatst**: 08-08-09 08:51

Geplaatst: 08-08-09 08:51

@ Bandida

Ik kan me vinden in je post.

Ik denk echter wel te weten waar bij de competitie ruiters de schoen wringt bij het lezen van dit artikel. Het geen wat te lezen is in het artikel is dat de eigentijdse dressuur niet meer is wat het was. Prima, dat klopt ook. Daarin tegen is de behoefte veranderd.

In loop van tijd veranderd er van alles, technologie in het algemeen, wetenschap in het algemeen, de fietsen in het wielrennen worden steeds lichter zodat ze harder kunnen, de computers draaien met kleuren scherm ipv zwart beeld met orange lettertjes enz.enz,

zo ook de paardensport, er is heel veel kritiek op de hogere klasses dressuur ruiters, maar ik ben er van overtuigd dat de meeste kritiek voortkomt uit onwetendheid. Ik denk dan wel dat er op dat vlak wel een stukje ervaringen vereist is om daarover te mogen oordelen. denkend aan de vraag: "Heb je ooit wel eens op zo een dressuur paard mogen zitten en simpelweg mogen voelen?"

Ik denk als iedereen dat eens mee mocht maken er een heel ander soort discussie zal ontstaan.
Paardrijden gaat om niets anders dan gevoel...

**Geplaatst**: 08-08-09 09:23

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 08-08-09 09:23

Ik ben het ook behoorlijk met Bandida eens! Zeker dat stuk dat we op bokt altijd in hetzelfde rondje lijken terug te komen. Helemaal waar. En inderdaad geven beide partijen geen centimeter toe.

Maar ik blijf wel bij mijn eigen standpunt, dat ik liever een mening hoor van iemand die wel eens uit een vliegtuig is gesprongen met parachute, dan iemand die er 100 boeken over gelezen heeft.

**Geplaatst**: 08-08-09 11:24

Geplaatst: 08-08-09 11:24

Bandida schreef:
Ik zie in dit soort discussies eigenlijk vooral onbegrip over mekaars belevingswereld, en onwil om kritiek te aanvaarden, te evalueren en indien nodig op een volwassen manier te weerleggen.

Het is bij mij absoluut geen onwil om kritiek te aanvaarden en te evalueren... Maar ik discussieer wel graag opbouwend. Op het moment dat iemand in zijn 'kritiek' bij voorbaar al hetgeen veroordeeld wat ik het liefste doe (wedstrijden rijden/dressuursport) en dan nog zonder enige onderbouwing of kennis van zaken dan haak ik af, of ik wordt een beetje fel (dat laatste is een beetje mijn manco, dat geef ik toe)

Verder beperk ik mij tot deelname aan discussies over onderwerpen waar ik affiniteit en/of kennis/ervaring mee heb. Je zal mij bijvoorbeeld niet in een discussie over western rijden tegenkomen en mij daar het hoogste woord zien voeren. Omdat ik dat niet meer dan normaal vind verbaas ik mij altijd over mensen die zelf ergens geen kennis/ervaring over bepaalde onderwerpen hebben en wel het hoogste woordt voeren in die discussies.

Wat betreft dressuur en dressuurwedstrijden ala moderne dressuur: als je zelf nog nooit een keer een ring aan de binnenkant hebt gezien kan je er misschien wel een bepaald gevoel bij hebben, maar je kunt je oordeel/mening dan nog niet onderbouwen. UIteraard hoef je dan niet helemaal weg te blijven uit een discussie, maar het is dan wel de toon die de muziek maakt. Als zo iemand dsan meteen begint van: alle wedstrijdruiters beulen hun paard af alleen maar voor een lintje en zijn niet begaan met het welzijn van hun paard... Dan kan mij dat echt in het verkeerde keelgat schieten. Ik begrijp ook niet dat dergelijke types worden verdedigt met 'ja maar iedereen mag toch zijn mening geven'? Hoe kunnen zulke mensen met zulke domme/ononderbouwde opmerkingen nu verwachten dat ze door de 'tegenpartij' srieus genomen worden?

Ik sta absoluut open voor kritiek over dressuur/wedstrijden en mijn eigen rijden. Maar dan wel van mensen die daarover echt iets te melden hebben wat hout snijdt, dit kunnen onderbouwen en niet direct alles veroordelen. Eerder in deze discussie haalde ik bijvoorbeeld ook al aan dat de wijze van jureren wat mij betreft op de schop mag, en dat ik zelf ook wel eens de kriebels krijg van collega-wedstrijdruiters etc. Ik wil daar best over discussieren over hoe dat opgelost kan worden, met in het vooruitzicht de wedstrijdsport nog meer te verbeteren op het gebied van welzijn en niveau van rijden. Maar op het moment dat ik zelf dergelijke kritiekpunten aanhaal, heb je er altijd weer van die zeikerds tussen die dan zeggen: ja zie je wel; jij zegt nu zelf ook dat er zaken zijn die niet door de beugel kunnen en interpreteren dit meteen als toegift van mijn kant dat wedstrijdsport gelijk staat aan mishandeling. Dan slaat wat mij betreft de dicussie dood.

Als jij dol bent op chocolade, en iemand komt op je af en zegt: ik vind alle mensen die van chocolade houden gestoorde gekken. En vervolgens wil diegene je nog en-passant even gaan vertellen waarom... Wil je dat dan nog horen? Dan ben je er toch klaar mee? Dat is toch geen kritiek uiten?

Als zo iemand begint met: Goh ik weet dat jij erg dol bent op chocolade, maar mijn ervaring is dat je van chololade erg dik kan worden en dat er mensen zijn die er helemaal hyper van worden, heb jij daar ook wel eens mee te maken? Dat biedt al een hele andere opening voor een discussie.

Bandida schreef:
Gelukkig is dat geen waarheid, iedereen heeft recht zijn mening te geven. Ook een shetlandhouder mag kritiek uiten als hij iets leest of ziet waar hij het niet mee eens is.

Uiteraard mag die shetlandhouder zijn mening hebben. Maar velen vergeten die mening te onderbouwen. En als men de moeite niet neemt zijn mening te onderbouwen, mag je ook niet van een ander verwachten dat die dan maar automatisch jou belevingswereld begrijpt. Waar ik dan van baal is dat dat soort types zich dan meteen zou aangeschoten gaan gedragen.... Dat draagt echt niets bij aan een discussie. (en ook als de mening wel wordt onderbouwd; dan kun je ook verwachten dat er mensen zijn die jou argumenten weerleggen. Dat is namelijk de kern van discussieren; elkaars argumenten weerlegen tot je al dan niet overeenstemming bereikt.... Discussieren is niet: ik gil mijn (niet-onderbouwde) mening en niemand mag daar wat op zeggen/wat van vinden. If you cant stand the heat, get out of the kitchen...)

Rana schreef:
Ik denk echter wel te weten waar bij de competitie ruiters de schoen wringt bij het lezen van dit artikel.

Klopt, het artikel komt op mij als wedstrijdruiter namelijk over als iemand die rechtstreeks zegt: alle mensen die van chocolade houden zijn gestoorde gekken.

Laatst bijgewerkt door jasmijn78 op 08-08-09 11:31, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-08-09 11:30

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 08-08-09 11:30

bij mij ook en daarom stoor ik me eraan, ik vraag me echt af of er wel eens gevoeld is... nooit gevoeld is voor mij al een goed argument om bijna al het vooroordeel te hebben dat er geen onderbouwde reden komt voor die mening

**Geplaatst**: 08-08-09 12:00

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 08-08-09 12:00

Kijk, dit is nu wel een aangenaam stukje discussie

**Geplaatst**: 09-08-09 22:54

Geplaatst: 09-08-09 22:54

Bandida schreef:
Kijk, dit is nu wel een aangenaam stukje discussie

En dat komt volgens mij omdat het uitgangspunt nu is: begrip voor elkaars standpunt opbrengen en kritiek kunnen verdragen. Dan kun je best een zinvolle discussie krijgen.

Maar als je als openingspost een stuk plaatst vol geschiedvervalsing zonder kanttekening dan kun je verwachten dat er nogal tegenin wordt gegaan. Ik ben zelf geen wedstrijddressuurruiter maar ik merk wel op dat er vaak erg wordt gegeneraliseerd. Het is best merkwaardig dat mensen menen in hun achtertuin of langs de weg de perfecte paardvriendelijke africhting te hebben gevonden waarbij men het paard werkelijk alles kan leren, in tegenstelling tot al die rare Grand Prixruiters die eigenlijk alles fout doen en geen verstand van africhten hebben. Als het allemaal zoveel beter en vriendelijker kan en je kunt het paard toch alles leren laat het dan alsjeblieft zien denk ik altijd. Neem wat dit betreft eens een voorbeeld aan Fredy Knie die de trainingen van het circus openbaar maakte.

Ik acht het trouwens persoonlijk uitgesloten dat een ruiter Grand Prix oefeningen kan uitvoeren met een paard dat helemaal niet mee wil werken en alleen maar gedwongen wordt.

Ik denk dat wat mij eigenlijk een beetje dwars zit het volgende is. Veel mensen die zeggen dat ze africhten op een positievere manier dan die wedstrijddressuurruiters hebben juist een uitermate negatieve manier om dit aan medebokkers kenbaar te maken, waarom geen positieve of "bitloze" africhting van medebokkers vraag ik me dan af. Juist die negatieve insteek veroorzaakt zoveel zinloze discussies, hierdoor voelen mensen zich aangevallen, en niet door het feit dat sommige mensen iets anders met hun paard willen doen of bereiken dan dressuurproefjes of hindernisparcoursen. Ik proef vaak een heel hoog "Jehova" gehalte.

Omgekeerd lees ik weinig topics waarin wedstrijdruiters proberen anderen te "bekeren" tot de wedstrijdsport, logisch misschien want dat zou alleen maar concurrentie erbij zijn.

**Geplaatst**: 10-08-09 15:24

Geplaatst: 10-08-09 15:24

Dit vind ik nou eens een boeiende post.
Het houdt mij ook bezig namelijk.

Op zich is er niks mis met dressuur, we weten allemaal dat het handig is als een paard bestuurbaar is in onze wereld. Waar ik zelf te vaak tegenop bots is die extremen.

Bitten worden misdadig gemaakt, alle paarden moeten terug naar de (voornamelijk Amerikaanse) natuur en meer van die extremen. Het is of dit uiterste of dat uiterste, terwijl het juist zo boeiend is dat er zoveel verschillende visies zijn. Dat zou toch veel boeiender worden als we elkaar een beetje laten leven.
Kijkend naar de tuin van de ander, en genietend in de eigen tuin.

Net als rijden, beetje geven en nemen.

Herkenbaar wat je schrijft.

**Geplaatst**: 11-08-09 10:51

Geplaatst: 11-08-09 10:51

Ik denk dat we allemaal wel er van uit kunnen gaan dat iedereen het beste met zijn paard voorheeft hier. En dat je niet meteen iemand moet veroordelen op de discipline die diegene met zijn paard beoefent. Om het westernrijden nog eens aan te halen; hier en daar heb je ook wat westernruiters bij ons in de omgeving. Ik heb er wel eens een paar hier bezig gezien met hun paard, en daar werd ik nou niet bepaald vrolijk van. Nu ken ik een aantal van die ruiters en weet dat ze in het verleden ook (niet met enig succes) dressuur hebben gereden. Ik heb geen verstand van western, maar ik kan mij wel voorstellen dat de manier waarop hun het doen NIET de bedoeling is. In de Hoefslag staan ook wel eens artikelen over westernruiters (de betere/topruiters) en als ik dat lees dan heb ik de indruk dat die ook gewoon erg begaan zijn met hun paard. Ik zal daarom op basis van die paar westernruiters die ik hier aan het werk heb gezien het westernrijden ook absoluut niet veroordelen. Daarvoor ken ik gewoon de ins- en outs van de sport niet goed genoeg. Ik ben van mening dat het helemaal geen ramp is als je je nog niet volledig gevormde mening (of vooroordeel) even voor je houdt tot je er echt wat zinnigs over kunt zeggen.

In de dressuur zijn er helaas ook genoeg van dat soort voorbeelden aan te halen, van mensen die totaal niet lijken te weten waar ze mee bezig zijn. Ik kan mij ook voorstellen dat dat erg naar overkomt op leken/omstanders. Wat ik mij dan niet voor kan stellen is dat ze dan direct een hele sport/discipline/alle beoefenaars hier op veroordelen. Dat vind ik echt zo van kortzichtigheid getuigen!

Voor mij bestaan er alleen maar goede en slechte ruiters, en die vind je in alle stromingen en disciplines.

**Geplaatst**: 11-08-09 11:37

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 11-08-09 11:37

Daarbij komt dan ook nog het volgende waar ik mij aan stoor om even op jou western voorbeeld in te haken.

Men lijkt tegenwoordig te vergeten dat dressuur je basis is... in welke dicipline ook op welk niveau dan ook.. Bitloos? Zorg dat je paard dressuur matig voor elkaar is. Western? dressuur basis moet aanwezig zijn.

Hoe je het beoefend? Maakt niets uit! scala kan in iedere dicipline toegepast worden...

**Geplaatst**: 12-08-09 18:34

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 12-08-09 18:34

Mee eens! skala is het allerbelangrijkste wat er is voor welke dicipline/rijstijl/manier van africhten etc. dan ook.

**Geplaatst**: 13-08-09 12:00

Geplaatst: 13-08-09 12:00

Elisa2 schreef:
Mee eens! skala is het allerbelangrijkste wat er is voor welke dicipline/rijstijl/manier van africhten etc. dan ook.

Voor disciplines als springen en dressuur klopt dat wel... Maar volgens westernruiters bijvoorbeeld ligt dat volgens mij toch een beetje anders.... Misschien dat er wel wat overeenkomsten zijn, maar zij streven toch een iets ander einddoel na waardoor de weg er naartoe anders is (zij willen bijvoorbeeld geen oprichting, en stellen ook andere eisen aan de impuls etc. voor zover ik dat kan beoordelen)

Volgens mij hoef je dus niet perse volgens het skala te rijden om fijn/verantwoord op je paard te rijden.

Verder is het ook zo dat de ruiters die echt volgens het skala kunnen rijden/africhten en daadwerkelijk iets verbeteren aan hun paard niet oververtegenwoordigd zijn. En ook dat klinkt volgens mij erger dan het is. Als iemand alleen maar recht toe recht aan buitenritjes rijdt met zijn paard, met een hoog meeliftgehalte zal zo'n paard er echt niet zo snel van slijten/te lijden hebben als dat paard niet volledig volgens het skala gereden/afgericht is. Zo'n ruiter zal niets verbeteren aan het paard, maar ook niet echt kwaad doen. Dan is het helemaal niet zo erg dat zo'n paard een beetje op de voorhand sloft en/of een tikkeltje scheef gaat. Dat wordt pas echt een probleem als die ruiter ineens allerlei moeilijke oefeningen van dat paard gaat vragen. Verder scheelt het ook wat voor paard het is. Echte recreatierassen/sterke rassen zoals fjorden of tinkers zullen zo'n rijstijl beter kunnen verdragen als bijvoorbeeld een hoog in het bloed staand sensibel rijpaard. Ideaal is natuurlijk anders, maar als een ruiter niet zo heel goed kan (dressuur) rijden is dat heus niet meteen een ramp voor een paard. Daar komen zoveel meer factoren bij kijken. Hoe wordt het paard gehouden? gevoerd? hoe vaak gereden? etc.

Een paard dat gelukkig en gezond is, voldoende beweging (weidegang met soortgenoten!) en goede passende voeding krijgt kan een uurtje rijden per dag met een niet zo goed rijdende ruiter best wel verdragen. Daarmee wil ik niet pleiten dat het oke is als ruiters maar wat aankl*ten, maar niet iedereen heeft evenveel talent/gevoel en sommige leren het nooit. Maar ook deze mensen beleven plezier aan paardrijden en hebben vaak de beste bedoelingen met hun paard. En met paardrijden moet je vaak ook eerst gewoon veel fouten maken... Hoe sneu en vervelend soms ook voor een paard. Dat is ook gewoon de realiteit. Daarom vind ik de randvoorwaarden voor het houden van een paard veel belangrijker. Als een paard 23 uur per dag in de box staat en te hoog in het voer staat, en dan 1 uurtje per dag verkeerd getraint wordt; dat is vragen om problemen. Terwijl datzelfde paard bij voldoende weidegang/contact met soortgenoten/aangepaste voeding dat uurtje verkeerde training prima kan verdragen omdat het zich de rest van de dag kan ontspannen, paard kan zijn (en in beweging kan blijven wat kan voorkomen dat zo'n paard stijf wordt van dat uurtje verkeerde training). Als een mens rotwerk moet doen in een vervelende omgeving, en het thuis ook niet naar zijn zin heeft zal die veel sneller overbelast raken al wanneer hij rotwerk moet doen maar met leuke collega's en na het werk naar een gezellig warm thuis gaat.

Dus m.a.w.: ik vind het belangrijker HOE iemand zijn paard houdt, dan WAT diegene er mee doet. Het mooiste is natuurlijk als het allebei goed is, maar ik vind het eerste belangrijker.

**Geplaatst**: 13-08-09 12:40

Geplaatst: 13-08-09 12:40

Dat is absoluut een ding dat in orde moet zijn maar laten we eens van het beste scenario uitgaan? Qua huisversting, harnachement, gezondheid, voeding ga zo maar door. Zou het dan geen schade opleveren als het paard op de voorhand loopt. Deze discussie heb ik met bokker gehad... Deze zei bovenstaand, ik daarin tegen ben overtuigd dat dat wel degelijk schade opleverd. Dan wel niet op lange termijn....

Haar argument was, in het wild lopen ze procentueel ook met meer gewicht op de voorhand. Ja en dat is best, maar nu zit er een ruiter op... gelijk een heel ander verhaal....

**Geplaatst**: 13-08-09 12:57

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 13-08-09 12:57

Pff wat word ik moe van al die topics en altijd wordt de dressuur als vb en boosdoener genomen.
Terwijl er zoveel andere takken zijn. Goed rijden, wat is dat en vooral wie bepaald dat? Wat vroeger was dat is gepasseerd, er is maar een weg en die is vooruit.
Alles is geevolueerd, niet enkel het gebruiksdoel van het paard, maar ook de invulling en de plaats in de huidige maatschappij. Daarnaast is men meer sportspecifiek gaan fokken, is men andere trainingsmethoden gaan opzoeken etc. Dan heb je de ontwikkelingen in materialen en huisvesting. Want je hoort mensen nu wel klagen over het houden van paarden in stallen, echter tot een kwarteeuw geleden was het de gewoonste zaak dat paarden nog in stands stonden uitkijken op een kale muur.

Verder is het altijd makkelijk afgeven op iemand anders, maar uiteindelijk hebben we allemaal eenzelfde passie en dat is paarden.
En of je nu graag een shet of mini houdt voor de fun of een sportpaard voor de zogenaamde lintjes. Het zal altijd gaan om een combinatie en een band die er dan bestaat tussen ruiter en paard. Dat niet elke combi een evengoede combi is of zal vormen is een ander verhaal.

**Geplaatst**: 13-08-09 14:04

Geplaatst: 13-08-09 14:04

Rana schreef:
Zou het dan geen schade opleveren als het paard op de voorhand loopt.

Dat blijft de vraag. Zowel paarden die goed als slecht gereden worden lopen in de praktijk blessures op. Verder, zoals ik al zei; zelfs ruiters die (denken) volgens het skala te rijden, doen dit vaak al niet op een manier zodat het paard echt beter gaat lopen/dragen. En toch zijn er legio paarden die op die manier gewoon gezond stokoud worden. Net zoals er topsportpaarden zijn die gezond stokoud worden.

Ik vind het vaak zo veroordelend; oh jij rijdt niet goed volgens het skala dus jouw paard loopt schade op.... Terwijl dat in de praktijk nog maar helemaal de vraag is of dit wel zo is. Door goed volgens het skala te rijden leren we een paard zijn lijf beter te gebruiken voor dressuur. Maar nogmaals; als iemand alleen maar lekkere bosritjes met een hoog meeliftgehalte rijdt (geen geforceerde houdingen, ruiter zit het paard niet echt in de weg) dat zal een paard er echt niet snel van slijten ondanks dat hij misschien onder het zadel niet op de juiste manier volgens 'het boekje' loopt. Daarentegen zal een paard wel schade oplopen als het niet goed volgens het skala wordt gereden en je vraagt er hogere dressuur van. Het is volgens mij maar net welk doel je met je paard hebt en wat jou einddoel fysiek gezien van een paard vraagt. Om goed een koprol te kunnen maken hoeft een mens ook geen training van een topturner te hebben gehad. En koprol maken kan iemand met een vrij ongetraint lichaam doorgaans ook nog wel zonder er enige schade van op te lopen.

Je moet alles in het juiste perspectief zien. Manegepaarden worden ook niet volgens het boekje gereden, verre van dat zelfs. Wat je ziet is dat die paarden een manier van lopen gaan ontwikkelen die hen de minste moeite kost (die ook niet volgens het boekje is). Manegepaarden kunnen zo in redelijke conditie (mits de randvoorwaarden goed zijn qua voeding, verzorging etc.) best stokoud worden. Als je hun fysieke gesteldheid gaat beoordelen aan de hand van de eisen die je aan een goed presterend sportpaard zou stellen (qua lichaamsgebruik, spieropbouw, soepelheid etc.) dan zul je ongetwijfeld vanalles vinden bij die paarden. Maar manegepaarden hoeven niet dezelfde prestatie neer te zetten als een goed sport/dressuurpaard. Dus de vraag is in hoeverre die manegepaarden er in het werk wat ze doen echt last van hebben van deze 'schade'. Paarden die jaren zo gereden worden krijgen pas last als er een ruiter op stapt die in een keer geforceerd er allerlei hogere dressuuroefeningen uit gaat proberen te persen. Dan lopen ze blessures op, echte schade, omdat hun lichaam daar niet op getraint is.

Zo ken ik wel voorbeelden van paarden die hun hele leven alleen maar op het strand zijn gereden en waar gewoon op recreatief niveau mee gesprongen en gecrost is (niet op de beste bodems, met gewone niet al te kundige ruiters) en die nooit enige goede dressuurmatige training hebben gehad. Die zijn nu in de 20, en klokgaaf, niet dood te knuppelen. Nou moet ik er wel bij vertellen dat dit paarden zijn met een functioneel exterieur, zonder afwijkende beenstanden en andere gebreken.

Voor een paard met een erg afwijkend exterieur zal een verkeerde rijstijl misschien qua fysieke schade meer invloed hebben. Maar zo'n paard zal aan de andere kant met een echt goede dressuurmatige training uiteindelijk ook klachten krijgen. Als een paard lichamelijk/exterieurmatig niet goed in elkaar zit, zitten er ook grenzen aan de manier waarop je dat paard zijn lichaam goed (voor dressuur) kunt leren gebruiken. Neem bijvoorbeeld een paard met een hele doorgezakte rug; die zul je met de beste dressuurmatige training die er is nooit goed kunnen verzamelen. Ga je dat toch proberen, omdat dat nu eenmaal volgens het skala/boekje zo moet, dan zal zo'n paard misschien juist klachten krijgen. Terwijl het met een ruiter die het paard niet in de weg zit, en het een beetje op zijn eigen manier laat lopen misschien wel zijn hele leven goed mee kan (bijvoorbeeld als manege/recreatiepaard, met niet al te zware ruiters, recht toe recht aan buitenritjes of zo)

**Geplaatst**: 14-08-09 20:31

Geplaatst: 14-08-09 20:31

Jasmijn, dank je wel voor bovenstaande posts.

Ik ben het volmondig met je eens. Ik denk ook dat het in de praktijk heel moeilijk is om te kunnen beoordelen of paarden beter af zijn in hun eigen zelfhouding, dan wanneer ze volgens het skala gereden worden of andersom.

Ik denk zelf wel dat op de voorhand gereden worden terwijl je als paard je hals vrij hebt om te balanceren minder schadelijk is dan met je hoofd op je borst, maar dat is ook alleen maar mijn interpretatie.

Volgens mij heeft er ooit een onderzoek op bokt gestaan waaruit bleek dat paarden die op de achterhand gereden werden, ongeveer dezelfde gewichtsverdeling op hun vier benen hadden als paarden die het een beetje zelf mochten uitzoeken.
Helaas zou ik niet meer weten hoe dat onderzoek heette en kan dus ook niet meer achterhalen wat de opzet enz. was.

Maar de uitkomst zou me niet eens verbazen, want eigenlijk is er nog best weinig onderzoek naar wat er precies in het paardenlijf gebeurt bij bepaalde typen training.

Laatst bijgewerkt door randalinpony op 14-08-09 20:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-08-09 20:35

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 14-08-09 20:35

jasmijn spreekt zoveel wijsheid............... dat als ik zie dat zij al ergens gepost heeft, ik niet eens meer reageer

ben het eigenlijk altijd helemaal met haar eens, alleen heb ik het geduld niet meer wat zij nog wel heeft

**Geplaatst**: 15-08-09 15:32

Geplaatst: 15-08-09 15:32

jasmijn78 schreef:
Ik vind het vaak zo veroordelend; oh jij rijdt niet goed volgens het skala dus jouw paard loopt schade op.... Terwijl dat in de praktijk nog maar helemaal de vraag is of dit wel zo is. Door goed volgens het skala te rijden leren we een paard zijn lijf beter te gebruiken voor dressuur. Maar nogmaals; als iemand alleen maar lekkere bosritjes met een hoog meeliftgehalte rijdt (geen geforceerde houdingen, ruiter zit het paard niet echt in de weg) dat zal een paard er echt niet snel van slijten ondanks dat hij misschien onder het zadel niet op de juiste manier volgens 'het boekje' loopt. Het is volgens mij maar net welk doel je met je paard hebt en wat jou einddoel fysiek gezien van een paard vraagt.

Ik ben het gedeeltelijk met je eens

Want het hangt toch echt van het soort bosritjes en de frequentie af. Iemand die 1 of 2 keer per week een stapritje met een enkel drafje en galopje maakt zal qua rijden weinig beschadigen leveren aan het paard. Bovendien heeft het paard tussendoor voldoende tijd om te herstellen van microtrauma's .

jasmijn78 schreef:
Om goed een koprol te kunnen maken hoeft een mens ook geen training van een topturner te hebben gehad. En koprol maken kan iemand met een vrij ongetraint lichaam doorgaans ook nog wel zonder er enige schade van op te lopen.

Het zal je verbazen hoeveel moeite veel volwassen daar toch mee hebben. Net las het aanraken van je tenen zonder je knieen te buigen. Kennen heel veel mensen niet.

jasmijn78 schreef:
Je moet alles in het juiste perspectief zien. Manegepaarden worden ook niet volgens het boekje gereden, verre van dat zelfs. Wat je ziet is dat die paarden een manier van lopen gaan ontwikkelen die hen de minste moeite kost (die ook niet volgens het boekje is). Manegepaarden kunnen zo in redelijke conditie (mits de randvoorwaarden goed zijn qua voeding, verzorging etc.) best stokoud worden. Als je hun fysieke gesteldheid gaat beoordelen aan de hand van de eisen die je aan een goed presterend sportpaard zou stellen (qua lichaamsgebruik, spieropbouw, soepelheid etc.) dan zul je ongetwijfeld vanalles vinden bij die paarden. Maar manegepaarden hoeven niet dezelfde prestatie neer te zetten als een goed sport/dressuurpaard. Dus de vraag is in hoeverre die manegepaarden er in het werk wat ze doen echt last van hebben van deze 'schade'.

Het vervangingspercentage is bij manegepaarden toch best wel hoog..dus of ze geen last hebben van schade?

Daarbij is het ook wel wat beangstigend als je stelt dat manegepaarden, die voor veel mensen toch de kennismaking en basis zijn, lopen op een manier die feitelijk niet correct is. Hoe moeten mensen leren en vooral leren te voelen hoe het wel moet als het leerpaard het al niet kent?

Ik denk dat de basis bij heel veel mensen niet goed is aangeleerd. Op veel manege's wordt geleerd hoe een oefeningen te doen maar de onderbouwing van het waarom ontbreekt. Schouderbinnenwaarts wordt op die manier een kunstje terwijl het een heel nuttige oefening is. Daarom worden ook veel paarden in de krul getrokken etc.

Als meer mensen zich bewust worden van het feit dat dressuuroefeningen niet zo maar wat trucjes zijn maar wel degelijk een functie hebben zal er misschien beter gereden gaan worden.

In mijn ogen moet ook een recreatiepaard recht en soepel zijn.

**Geplaatst**: 17-08-09 13:01

Geplaatst: 17-08-09 13:01

jasmijn78 schreef:
vur schreef:
Bovendien is instructie vaak niet streng genoeg (doe ik ook aan mee). Dat heeft volgens mij te maken met onze cultuur. Wij zijn niet gewend om echt goed met de neus op de feiten te worden gedrukt zondanig dat je er flink van gaat balen dat je iedere keer flink op je nummer wordt gezet door je instructie. Instructie zou nog meer gericht moeten zijn om een ruiter echt op zijn huid te zitten om zelf beter te worden. Wat dat betreft kunnen we volgens mij een hoop leren van de Duitsers. Ik ben het maar heel weinig eens met Sjef Janssen, maar ik denk dat er een kern van waarheid in zit dat Nederlanders niet voor de volle 100 procent ergens voor kunnen gaan. En dan dus niet met woorden, maar echt ook met daden. Dus pijnlijden om jezelf te dwingen een betere ruiter te worden.

Ik kan mij hier alleen maar bij aansluiten. Ik denk dat dit ook goed de toenemende populairiteit van de 'softere' stromingen (NH etc) verklaart. Het einddoel van dressuur is gewoon omschreven en vrij goed toetsbaar. Een aanleuning is correct of niet, een paard loopt tactzuiver of niet, een oefening wordt correct uitgevoerd of niet. Er kan wat discussie zijn over details van uitvoering, maar desondanks is het goed toetsbaar. En dus zijn de kwaliteiten ruiter ook goed toetsbaar. En de non-kwaliteiten dus ook. En dat vinden mensen meestal niet fijn om daarmee geconfronteerd te worden. Ik hoor zelden wanneer iemand een coupon ontvang met 145 punten; ja terecht, ik heb het echt slecht gedaan. Ik ga vragen aan de jury of hij nog goede tips heeft. Ik ga in gesprek met mijn instructeur over hoe we dit op gaan lossen. De oorzaak wordt vaak in andere zaken gezocht (paard niet goed, jury niet goed, omgeving niet goed etc)

Van vele 'softere' stromingen zijn de zogenaamde einddoelen niet zo concreet vastgelegd als in de dressuur. Dus kan met er ook niet op getoets worden. Dus is de kans dat met kritiek krijgt ook nihil. Iedereen geeft maar gewoon een beetje zijn eigen definitie aan wat goed is. Onder het mom van het is zoveel 'paardvriendelijker'... Maar feitelijk is het gewoon meer 'mensvriendelijker'. Past beter in onze cultuur waarin mensen steeds moeilijker kritiek kunnen verdagen. Steeds vaker met minimale inspanningen maximale bewondering/resultaat willen ontvangen...

Dat is NL

Nederlanders houden NIET van regels, niet van confrontatie, en "ieder kent zijn eigen paard het beste" (jan-met-de-pet weet het in NL namelijk beter dan de expert) "je moet het doen zoals het het beste voelt" (moet je wel eerst goed leren voelen

en weten wát je moet voelen) en de mooiste: "het werkt toch???" (dan verschillen onze ideeën daarover)

Ik heb van een Duitse dame lesgehad, en réken maar dat ik af en toe op mijn donder kreeg, en dat mijn houding en zit geperfectioneerd werden...... tegenspraak was geen optie, dan kon je vertrekken.
Vragen stellen mocht wel, kritische vragen ook, vond ze alleen maar leuk.

Het probleem is idd in NL, dat we een beetje een verwend volkje zijn. We zijn erg goed in alles afkatten wat beter is dan wij, hebben een ongelooflijk kwetsbaar en groot ego, missen het vermogen om kritisch naar onszelf te zijn, en kunnen gewoon niet toegeven dat wij nog geen verstand hebben van bepaalde zaken en een ander wel.
Dat resulteert in instructeurs die uiterst voorzichtig zijn (ze willen niet dat hun klanten weglopen) en dus in slechte les........

De humor van dit hele verhaal is nu, dat als je iemand lesgeeft, en je bent even goed strak, geeft commentaar, eerlijk commentaar, en bent ook positief, maar eerlijk, dat mensen dat prima accepteren....... goed, een enkeling zal weglopen, maar ik hoor vaker dat het zo fijn is dat er nu eens iemand zegt waar het op staat, ipv een ander naar de mond te praten

En het fijne is dat je dan écht les kunt geven, omdat je die handhouding nog even kunt verbeteren, dat binnenbeen, de houding en het effect van de zithulpen...... en dan gaan die paarden opeens lekker lopen, joh! En dat heeft alles te maken met eerlijkheid, met wíllen luisteren. We zijn een raar volk: we zijn ervan overtuigd dat de politie boetes uitdeelt om de staatskas te spekken, dat een ander altijd nét iets fouter is dan wij....... en als er dan iemand is die écht zelfvertrouwen heeft, en weet wat die doet (of dat iig uitstraalt) zitten we op het puntje van onze stoel.......

Je moet je niet aanpassen naar je publiek. Wees jezelf, en doe waar je goed in bent. Dán kom je namelijk wel geloofwaardig over, en dan willen mensen best luisteren, en dat ego aan de kant zetten...... en oh, dat is zó gezond

**Geplaatst**: 17-08-09 13:38

Geplaatst: 17-08-09 13:38

Yamcha schreef:
Nederlanders houden NIET van regels, niet van confrontatie, en "ieder kent zijn eigen paard het beste" (jan-met-de-pet weet het in NL namelijk beter dan de expert) "je moet het doen zoals het het beste voelt" (moet je wel eerst goed leren voelen en weten wát je moet voelen) en de mooiste: "het werkt toch???" (dan verschillen onze ideeën daarover)

......

Het probleem is idd in NL, dat we een beetje een verwend volkje zijn. We zijn erg goed in alles afkatten wat beter is dan wij, hebben een ongelooflijk kwetsbaar en groot ego, missen het vermogen om kritisch naar onszelf te zijn, en kunnen gewoon niet toegeven dat wij nog geen verstand hebben van bepaalde zaken en een ander wel.
Dat resulteert in instructeurs die uiterst voorzichtig zijn (ze willen niet dat hun klanten weglopen) en dus in slechte les........

Het gaat denk ik in Nederland nog wat dieper dan alleen maar "eigenwijsheid" of "verwendheid". Ik las onlangs iets van iemand die zei dat het erg moeilijk was voor een Nederlands muzikaal talent om een instrument echt goed te leren. Dat kwam volgens hem omdat Nederlandse ouders vooral willen dat hun kinderen gelukkig zijn. En van bijvoorbeeld het oefenen van saaie toonladders worden ze in eerste instantie niet erg gelukkig. Daarom willen ouders dat het onderwijs wordt aangepast aan hun wensen voor een gelukkig kind in plaats van zich neer te leggen bij de expertise van de lesgever en hun kinderen aan te moedigen toch door te zetten met een saaie klus. Dat ze daarmee voorkomen dat hun kind een instrument echt goed leert spelen zien ze niet onder ogen. Bovendien ontnemen ze hun kind ook nog iets anders, namelijk het genoegen om iets uiteindelijk na veel inspanning toch te beheersen.

Het rare is natuurlijk dat kinderen juist wel houden van een uiteindelijke beloning voor iets wat heel veel moeite kostte, computerspelletjes zitten vol met "lastige klussen".

Verder kun je als lesgever natuurlijk best streng zijn maar toch positief.
Maar ja je houdt natuurlijk altijd een categorie mensen over die inderdaad liever geld betaald voor valse complimenten dan voor goudeerlijke kritiek.

**Geplaatst**: 17-08-09 14:01

Geplaatst: 17-08-09 14:01

fransje23 schreef:
Het vervangingspercentage is bij manegepaarden toch best wel hoog..dus of ze geen last hebben van schade?

Dat is moeilijk vast te stellen... In maneges komen nou eenmaal niet kwalitatief gezien de beste paarden terecht... Meestal zijn het toch paarden die te oud of gewoon te weinig capaciteiten hebben voor de sport. Verder niks ten nadele van maneges en manegepaarden hoor! Als ik een manege had dan zou ik ook geen kwaliatief goede/dure sportpaarden inzetten voor de lessen. En op veel maneges ontbreekt er ook vaak wel wat op het gebied van weidegang/voeding etc. Er zijn genoeg maneges waar de manegepaarden nauwelijks buiten komen. Maar als verder de verzorging goed is dan vind ik het helemaal niet zo erg dat paarden hun oudere dag in een manege slijten.

fransje23 schreef:
Daarbij is het ook wel wat beangstigend als je stelt dat manegepaarden, die voor veel mensen toch de kennismaking en basis zijn, lopen op een manier die feitelijk niet correct is. Hoe moeten mensen leren en vooral leren te voelen hoe het wel moet als het leerpaard het al niet kent?

Jij gaat uit van een ideale wereld. De realiteit is gewoon anders. Als maneges echt gebruik zouden gaan maken van goed getrainde kwalitatief goede paarden en dito instructeurs dan zou paardrijdles onbetaalbaar worden. Reken maar uit; een manegepaard is dan al 3 x zo duur in aanschaf, moet dan regelmatig bijgeschoold worden door een goede ruiter (een paard kan een goede basis hebben, maar als het langdurig verkeerd gereden wordt dan gaat het ook weer anders lopen) en niet ieder kwalitatief goed/goed getraind paard accepteert fouten van beginners. Verder is het voor een goed getraind (dressuur)paard ook tegenstrijdig om met beginners rond te hobbelen. Met mensen die eerst nog hun evenwicht moeten leren bewaren, continu tegenstrijdige signalen geven. Voor die paarden is het toch beter dat de 'afgestompt' zijn (oftewel, niet meer heel licht aan de juiste hulpen staan) Voor een beginner is het ook echt niet eenvoudig om te moeten leren rijden op een paard dat direct reageert op de lichtste hulp.

Neem mijn paard Storm. Hij loopt ZZ licht en is een ontzettend lief/mak/vergevingsgezind paard. Mijn vriend wilde leren rijden, dus hij op Storm. Maar Storm raakte helemaal in de war van hem. Hij dacht opzij te moeten als mijn vriend zijn benen (ongecontroleerd als hij was) naar achteren legde. Als mijn vriend naar voren viel ging hij stil staan etc. Je zag gewoon aan hem dat hij echt niet begreep wat mijn vriend nu van hem wilde. Zou ik Storm niet meer trainen dan zou hij uiteindelijk wel geschikt worden voor manegelessen, dan gaat hij zich aanpassen aan het niveau van die ruiters. Dan zou mijn vriend er wel goed op kunnen leren rijden, maar dan loopt Storm niet meer volgens het dressuurboekje. Mijn vriend zijn lessen hebben we vervolgd op een manegepaard. Zo'n paard die op aanwijzen van de instructeur in galop gaat. Dat ging veel beter. Mijn vriend kon zich toen namelijk gaan concentreren op het zitten, op zijn houding en het paard bleef gewoon doorlopen als hij dingen fout deed. Als een ruiter al niet eens weet hoe galop aanvoelt en hoe je je balans moet houden in galop kun je zo'n ruiter ook nog niet de hulpen uitleggen voor het in galop gaan. Zo'n ruiter moet eerst kilometers maken. Paardrijden is te gecompliceerd om alles in 1 keer goed te leren.

Veel belangrijker is dat de kwaliteit van de paarden met de ontwikkeling van de ruiter meegaan. Voor maneges is het gewoon niet rendabel goed getrainde paarden in te zetten voor lessen (en niet iedere ruiter wil ook uiteindelijk echt heel goed rijden, vele zien het ook gewoon als 1 uurtje per week ontspanning, gaan voor de gezelligheid en hebben verder geen ambities). Als een ruiter eenmaal een beetje de allereerste basisbeginselen kent (zitten, zelfstandig in stap/draf/galop gaan en een beetje sturen, een hindernis kan nemen en een buitenritje kan maken) en de ruiter heeft ambities voor meer dan zal die ruiter ook meer moeten gaan investeren (eigen paard, prive instructie etc)

Het is niet reeel van maneges te verwachten dat ze ruiters opleiden die het volledige skala onder de knie hebben/krijgen op manegepaarden. Ze zouden zichzelf dan helemaal uit de markt moeten prijzen, kan gewoon niet uit.

fransje23 schreef:
In mijn ogen moet ook een recreatiepaard recht en soepel zijn.

Natuurlijk, hoe meer hoe beter... Maar als dat niet zo is dan is er heus niet meteen een man overboord. Dan is er heus niet direct sprake van 'mishandeling'. Dat is het enige punt wat ik wil maken.

Hermelientje schreef:
Maar ja je houdt natuurlijk altijd een categorie mensen over die inderdaad liever geld betaald voor valse complimenten dan voor goudeerlijke kritiek.

En daarvan zijn er in de paardenwereld nou eenmaal een heleboel. Daar kan geen manege, instructeur etc tegenop. Daarnaast willen de meeste nederlanders gewoon voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Ze gaan liever naar die goedkope manege waar een 16 jarige snotneus lesjes staat te geven voor een tientje per uur op aftanse paarden, dan dat ze naar een prive-instructeur gaan die zijn goed getrainde paard ter beschikking stelt voor les aan echt gemotiveerde ruiters voor 50,- per uur (die heb je ook...)

Laatst bijgewerkt door jasmijn78 op 17-08-09 14:07, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-08-09 14:02

Geplaatst: 17-08-09 14:02

@ Hermelientje: Daar heb je absoluut een punt.
Kinderen mogen bv. ook niet meer op klimtoestellen, omdat ouders te bang zijn dat ze vallen...... de angst voor pijn (in welke vorm dan ook) op korte termijn, is groter als het genoegen op de lange termijn (het lukt wél). Daarmee kweek je imo onzekere, angstige mensen die nooit hebben geleerd hun sterke en zwakke punten werkelijk onder ogen te zien, die niet leren doorzetten.

Kinderen houden idd van een uiteindelijke beloning voor lastige klussen, zie alleen al het doorzetten van de hele kleintjes om met vallen en opstaan te leren lopen...... leren rennen, fietsen, en weet ik wat allemaal.......
Kinderen hebben pas moeite met pijn, wanneer de ouders er veel aandacht aan besteden, en het kind "zielig" vinden. Als je er rustig op reageert, even troost en dan weer verder gaat, leren ze dat je er wel aandacht aan geeft, maar dat het er bij hoort, deel is van het proces.

Toch is het imo wel verwennerij, je kind teveel te willen beschermen. Kind leert er niets van, maar leert wel dat het door zielig doen alles voor elkaar krijgt...... en kinderen leren akelig snel.

Probleem is dan dat je in manegelesjes, als een kind van een pony valt, meteen een toesnellende ouder hebt, met een pallet vol Kleenex, die het kind haast aan het huilen maakt door al het getroost, kind niet meer op de pony wil/durft en een ouder die daaraan toegeeft...... en zo kwam ik een paard tegen dat geleerd had, als hij de ruiter wat vervelend vond, te gaan bokken..... ruiter durfde er niet meer op, en het paard leerde dat als het geen zin meer had, het gewoon moest gaan bokken.
Verwende ruiters geven verwende, vervelende paarden.

Probleem is dan, dat de ruiter er ook niet mee leert omgaan, dat een paard een individu is, niet altijd alles volgens het boekje doet, ook gewoon soms zijn dag niet heeft. Probleem is ook dat dat kind als volwassene nog altijd niet heeft leren vallen en weer opstaan, niet weerbaar is, en niet kwetsbaar kan zijn. Kritiek wordt opgevat als een aanval, en de ruiter loopt weg...... nog altijd als dat kind, alleen wat groter. Geestelijk volwassen worden is hard nodig, júist als je wilt leren, júist als je met dieren moet omgaan.

**Geplaatst**: 17-08-09 15:51

Geplaatst: 17-08-09 15:51

Hermelientje schreef:
Omgekeerd lees ik weinig topics waarin wedstrijdruiters proberen anderen te "bekeren" tot de wedstrijdsport, logisch misschien want dat zou alleen maar concurrentie erbij zijn.

Nee, die schrijven gewoon dat als je het niet zelf doet je niet weet waar het over gaat

Verder is het opvallend dat begrippen niet helder gebruikt worden.

Zo is ´dressuur´ elke vorm van dresseren en dresseren de basis voor alle paardrijden.

Waar ´men´ het in het algemeen over heeft is één en wel zeer specifieke vorm van tot opzichzelf als wedstrijddoel verworde dressuurvorm in een omheinde zandbak.

Iemand die net zo goed correct klassiek paardrijden nastreeft, dat in het eggie buiten doet en geen wedstrijden rijdt, rijdt ook klassieke dressuur.
Iemand die een vorm van dressuur met indriecte teugel correct nastreeft waar dan ook, rijdt ook dressuur.
Of er een jury langs de kant zit om het te beoordelen of niet is niet relevant voor het niveau waarop deze betreffende dressuurvorm beoefend wórdt.

Verder is het jury-oordeel subjectief.
Het zou zoals ík het zie het wedstrijdrijden in klassieke dressuur onder de vlag van de FEI goed doen als een aantal kriteria geobjectiveerd zouden worden.
Dat geeft:
1. de objectivering van de beoordeling waar de beoefenaars om roepen
2. inhoudelijke informatie over wat door beoefenaars geclaimd wordt en door kritkasters in twijfel getrokken.

Nogmaals;
dressuur = de kunst van het dresseren
dressuur = het aanleren van bepaald gedrag op een specifiek signaal
voor paardrijden is een aangeleerde signaalset essentieel
rijtechnisch correct = naadloze communicatie via een coherente en eenduidige set signalen
voor zo min mogelijk schadelijk paardrijden is biomechanisch correct rijden nodig

Rijtechnisch correct biomechanisch coorect kan via verschillende wegen: dat is de dressuurvórm.
Wáár je dat doet is irrelvant. Idem of er een jury over oordeelt.
Objectief meten is objectief weten.
Wanner iemand betrouwbaar veilig door druk verkeer rijdt met een krachtspel naderend tot nul tussen aanleuning en nageven op een gewicht dragend paard wat geen verhoogde hartslag heeft en niet bovenmatig zweet is dat een schoolvoorbeeld van dressuur.
Afhankelijk van de manier van rijden mogelijk van klassieke dressuur.
Het verschil met wedstrijd rijden is dat de praktijk de beoordeling is.

Wat de wedstrijdruiters in klassieke dressuur verder niet moegen vergeten is dat op een enkele beroepruiter na, iedereen recreatieruiter is :)*

Waar je ook rijdt, hoe je ook rijdt of in welk verband ook.

Wat het begrip ´beroepsruiter´ betreft moet ook niet gelijk/alleen aan de paar in klassieke dressuur gedacht worden. Idem springen. Buiten de FEI zijn ook ruiters beroepsmatig wedstrijdruiter.
Verder zijn er méér ruiters voor hun beroep bij een bereden eenheid.
Meer ruiters beroepsmatig rittenbegeleider.
Etcetera.
Het verschil is dat de praktijk hun beoordeling is.

Een jurybeoordelin heeft de waarde die je eraan wil hechten. Een praktijkbeoordeling is the proof of the riding....

hc (instructeur boodschappendressuur)

**Geplaatst**: 17-08-09 16:18

Geplaatst: 17-08-09 16:18

Huertecilla schreef:
Hermelientje schreef:
Omgekeerd lees ik weinig topics waarin wedstrijdruiters proberen anderen te "bekeren" tot de wedstrijdsport, logisch misschien want dat zou alleen maar concurrentie erbij zijn.

Nee, die schrijven gewoon dat als je het niet zelf doet je niet weet waar het over gaat

Nou dat schrijven ze echt niet allemaal hoor, het is maar hoe je leest en waar je je op concentreert. Enne bij sommige mensen heb ik ook wel eens een heel klein beetje het gevoel dat ze maar wat roepen niet gehinderd door enige kennis en dan krijg je zomaar een paginalange discussie, dus op zich is er ook helemaal niks op tegen als mensen dat doen. Neem als voorbeeld alleen maar die verheerlijking van het paard op het slagveld waar de TS mee begon. Ik moet toch aannemen dat mijn man (geschiedenisleraar) de paardenmeisjes in zijn klas niet alleen uit sadistische motieven steeds bijna aan het huilen maakte met zijn verhalen over de vele honderdduizenden gedode paarden in oorlogen en veldslagen, maar dat hij daarvoor ook onderbouwing heeft gevonden in wetenschappelijke bronnen. Ik neem verder ook niet aan dat het met de gemiddelde kunst van het dresseren vroeger zo veel beter gesteld was dan nu en dat men tijd en mensen over had om al die paarden zo fijnzinnig af te richten tot een hoog niveau om ze vervolgens met duizenden gelijk af te laten slachten.

Ik ben het niet oneens met de rest van je post maar ik begrijp niet helemaal de relevantie van wat je zegt in het kader van deze discussie. Misschien heb ik weer eens last van een "missing link" dat overkomt me wel vaker de laatste tijd (ik weet niet of er een link is met het Darwinjaar

)

**Geplaatst**: 17-08-09 16:43

Geplaatst: 17-08-09 16:43

Hermelientje schreef:
Neem als voorbeeld alleen maar die verheerlijking van het paard op het slagveld waar de TS mee begon. Ik moet toch aannemen dat mijn man (geschiedenisleraar) de paardenmeisjes in zijn klas niet alleen uit sadistische motieven steeds bijna aan het huilen maakte met zijn verhalen over de vele honderdduizenden gedode paarden in oorlogen en veldslagen, maar dat hij daarvoor ook onderbouwing heeft gevonden in wetenschappelijke bronnen. Ik neem verder ook niet aan dat het met de gemiddelde kunst van het dresseren vroeger zo veel beter gesteld was dan nu en dat men tijd en mensen over had om al die paarden zo fijnzinnig af te richten tot een hoog niveau om ze vervolgens met duizenden gelijk af te laten slachten.

De geschiedenis waarin paarden voorkomen gaat verder terug dan de 19e eeuw. Op het moment dat er vuurwapens breed beschikbaar kwamen (ok, eerlijkheidshalve toen de georganiseerde pijl-en-boog-schutters in beeld kwamen) veranderde de rol van het paard in de strijd dramatisch. Het paard als partner in de strijd was zinvol bij strijd tegen matig/slecht georganiseerde groepen mensen met handwapens, daarbij kon het paard ook als wapen ingezet worden. Vraag dat dan ook eens na bij je man.
Het feit dat er in oorlogen in de 19e en 20e eeuw heel veel paarden werden afgeslacht in de oorlog, betekent niet dat dat het enige type paardengebruik in oorlogen was door de hele geschiedenis. Lees ook eens wat over Xenophon, dat ging ook over strijdpaarden....