Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-04-15 19:32

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 28-04-15 19:32

Jeetje wat een verhaal! Jij hebt wel echt pech gehad zeg. Vind t ontzettend knap van je dat je door gaat!

**Geplaatst**: 30-04-15 20:45

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 30-04-15 20:45

Dankje!

Paardrijden is en blijft mijn leven, kan het me echt niet voorstellen zonder hoor! Ook al is het soms wel heel moeilijk om me over alle angsten heen te zetten.. Je voelt je toch ook wel een beetje moedig als je dat dan toch maar weer gedaan hebt!

**Geplaatst**: 01-05-15 06:57

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-05-15 06:57

Het is inderdaad heel belangrijk om door te zetten ja.
Maar bij mij blijft het toch altijd even eng, want doorzetten heb ik een tijdje gedaan, maar mijn paard werd alleen maar erger en dus werd ik nog banger. Maar mijn broertje kent mij en het paard hoed en hij gaat me helpen er door heen te komen. Hij zegt dat hij samen met mij mijn paard kan stoppen haar truc te doen.
Maar inderdaad daarna heb je wel zoiets van, ik heb het wel mooi gedaan

**Geplaatst**: 11-04-16 10:00

Geplaatst: 11-04-16 10:00

wat is het laatste tijd stil hier op dit deel.
ik ben een lange tijd niet aanwezig geweest omdat ik zwanger ben geweest en zware zwangerschap heb gehad en moeilijk start met me dochter heb gehad.

hoe is het met jullie.
hier nog altijd wat angst.
inmiddels wel een beetje vertrouwen terug.
rij wel met bodyprotector en zo.
maar merk ook dat ik na 1 1/2 jaar niet meer veel spieren heb.
en dat ik ook wel angst heb om op me paard te stappen.
ga nu weer op manege er bij rijden om vertrouwen op te doen ook door met andere paarden te rijden.

**Geplaatst**: 11-04-16 10:55

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 11-04-16 10:55

Hier gaat alles redelijk,

Angst voor buiten rijden heb ik opgelost door samen met de buurmeid op pad te gaan. Stuk gezelliger ook. Angst voor springen ben ik mee bezig samen met instructrice. Dit gaat met ups en downs...momenteel gelukkig ups. Hoewel ik nog lachwekkend lage kruisje doe hoor.

Goed dat je naar de manege gaat. Op verschillende paarden rijden is sowieso goed...ik wilde dat ook doen maar heb er de tijd niet voor naast bijrijdpaard. Waar ben je precies bang voor? Of is het dat je het te lang niet gedaan hebt of een kindje gekregen hebt? Als je het vaker doet gaat het allemaal weer makkelijker, wordt het leuker en krijg je weer spieren :-)

**Geplaatst**: 11-04-16 13:03

Geplaatst: 11-04-16 13:03

Hallo

Bij mij is men angst ook veel beter terug. Galoppeer al terug links sinds enkele weken. Dit is voor mij een grote stap voorwaarts. En de laatste maanden rijd ik ook met meer vertrouwen

**Geplaatst**: 18-04-16 08:07

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 18-04-16 08:07

Yellona en alle anderen, ik wil een voor mij enorm succes delen, want er is hoop! Enorm bang was ik na een paar flinke valpartijen. Met veel ups en downs en twee jaar hard werken, gister op vreemd terrein gestart met voor mij de monsterscores van 197,5 en 201,5! Geloof me, ik kwam van ver. Durfde niet meer, stapte uiteindelijk op, volledig in elkaar fysiek en dichtgeklapt. Mijn eerste galop heeft maanden geduurd. En nu starten we in een vreemde bak, met winst, en mogen naar het L. Zo trots en zo vreselijk blij met dit paard!

**Geplaatst**: 18-04-16 13:09

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 18-04-16 13:09

Ben super trots op je Danoesje!! Er is inderdaad nog hoop

Bij mij gaat het ook nog steeds met grote ups en af en toe weer een kleine down, maar gelukkig wel in stijgende lijn

Ik ben er nog niet hoor, maar heb gelukkig heb ik hele goede begeleiding en hierdoor groeit eindelijk mijn zelfvertrouwen. Ik denk dat het wedstrijd rijden bij mij nog wel even zal duren hoor, mijn spanning zit nog met name met het rijden met andere paarden in de bak. Wat het losrijden natuurlijk wel erg lastig en spannend maakt. Angst is een raar iets... des te meer je je er tegen verzet des te erger wordt het.

**Geplaatst**: 19-04-16 15:26

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 19-04-16 15:26

Hallo, mag ik me hier ook melden?
Ik ben mijn hele leven een angstige ruiter geweest, met als dieptepunt perioden dat ik half in paniek raakte wanneer ik op een ander manegepaard dan mijn vaste rijpaard moest rijden. Dat is nu gelukkig over, en ik stap met dressuur nu overal op (heb inmiddels ook een heel leuk bijrijdpaard erbij).
Met springen is het een ander verhaal, hoger dan 50cm durf ik echt niet (en dat haal ik niet eens met alle paarden) en bij het woord oxer alleen al durf ik niet meer. Vroeger kon ik gewoon een meter springen, dus aan het nietkunnen ligt het niet. Met één pony durf ik wel, maarja, op een manege kun je nou eenmaal niet altijd op dezelfde. (Mijn bijrijdpaard is veel te druk voor mij om mee te springen, ik moet echt een brave hebben).
Heeft er iemand tips om te helpen? (Privéles is maar heel beperkt een optie, want die zijn duur op onze manege, en als student heb ik natuurlijk niet veel geld

)

**Geplaatst**: 19-04-16 20:06

Geplaatst: 19-04-16 20:06

Ik ben zelf in sommige opzichten angstiger. Der is nu een klein probleempje en ik hoop heel erg dat iemand mij kan helpen! Ik les op een vast paard bij mijn instructrice en ik heb mijn eigen paard. Ik vertrouw die beide gewoon, Ookal heb ik een heethoofd als eigen paard. Nu ga ik dus een paard bijrijden en ik heb laatst een val gehad waardoor ik echt bang ben voor galop bij andere paarden buiten het les paard en mijn eigen paard. Ik wil dit rustig op bouwen maar ik ben bang dat die eigenaar op mij afknapt omdat ik met kennis ritje de galop niet aan durf en ik dat ook met dat paard even rustig wil op bouwen. De stap en draf? Geen probleem! Ik weet hoe mijn paard gallopeerd maar van dat bijrijdpaard weet ik dat niet en dat geeft mij angst. Ja ik rijd die voor de eigenaresse bij gewoon soms en we gaan dus kijken of het klikt met ook rijden. Zou ik haar dit er nog even vertellen en zou zij dit erg vinden?

**Geplaatst**: 19-04-16 20:20

Geplaatst: 19-04-16 20:20

Als ik paardrij heb ik echt geen angst maar er naast ...
Toen ik ongeveer 10 jaar was ben ik gestampt geweest door een super brave manege pony toen ik hem naar de weide bracht. Ik heb een black-out van wat er toen gebeurt is maar ik weet wel dat ik oppeens een mijne arm had -O-

Maarja nu dus, ik heb een eigen paard sinds december en nu pas begin ik vertrouwen te krijgen als ik ermee aan een halster loop. Gewoon in de stal of als ze vastgebonden is is het geen probleem maar als ik met haar moet lopen

Ook achter een een paard lopen durf ik eeeeecht niet ! ( ik weet dat je niet achter een paard mag lopen maar ik neem altijd enorm veel afstand) Bij eigen paard durf ik dit wel maar heel dicht tegen de poep

Hoe kan ik wat minder bang worden ?

**Geplaatst**: 19-04-16 23:23

Geplaatst: 19-04-16 23:23

Na een paar flinke valpartijen zat bij mij de angst er goed in.
Ik durf niet meer in te volle lessen mee te rijden ( dat was toch al niet mijn favoriete bezigheid )
Kleine groepjes van plm 4 ruiters en overzichtelijk en anders privé les.

Wel mis ik mijn clubje want wel hadden het erg gezellig nu zien wel elkaar soms bij wedstrijden.

Maar goed mn de privé lessen zijn een uitkomst voor mij. Ik durf weer in volle galop. Rijd weer proeven.
En na ruim een jaar voel ik soms mijn heup weer. En ik doe alleen nog maar wat ik aan kan. Soms tot grote ergernis van mijn instructrice.

**Geplaatst**: 22-04-16 19:06

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 22-04-16 19:06

Voor diegene met springangst hierboven, ik heb ook angst en ben er nog lang niet maar met goede instructie (priveles) kom je een eind. Eerst met balkjes rijden en verschillende oefeningen en in mijn geval tempocontrole tijdens het rijden naar de hindernis toe en andere leuke oefeningen met balkjes. Dan iets hoger, tot dat goed gaat en dan weer iets hoger. Vooral eindigen als het goed gaat. Voordeel van priveles is dat alle aandacht naar jou toe gaat. Helpt bij mij echt enorm. O ja en vooral niets doen wat je niet durft, komt vanzelf wel. Succes!

**Geplaatst**: 23-04-16 14:46

Geplaatst: 23-04-16 14:46

Een paar jaar geleden toen ik een onervaren paard aan het rijden was op de manege ging het goed mis. Hij katapulteerde me eraf en ik maakte een harde klap op de grond. Ik ben even bewusteloos geweest en er is een ambulance gebeld. Op dat punt had ik heel veel pijn en was ik angstig. Ik ben naar het ziekenhuis gebracht maar behalve een zwaar gekneusde rug, schouder, pols, hersenschudding en tijdelijk licht beschadigde nier was er niks. Die pijn ging allemaal over maar ik ben erg angstig geworden. Een half jaar daarna gestopt met rijden door de angst. Nu, 4 jaar later ben ik weer begonnen. De angst is deels weg maar ik wil niet falen. Ik moet alleen wel zeggen dat ik door de pauze wel minder bang ben. Gallop op paarden die ik niet ken is nog wel spannend af en toe, maar daar blijft het bij.

**Geplaatst**: 23-04-16 15:39

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 23-04-16 15:39

Ik ben een paar jaar geleden tijdens het springen gevallen. Moest tijdens de springles met een paard rijden dat ik niet kende (normaal reed ik met een pony) en hij sprong heel de tijd te hoog, te ver, ...
Bij elke sprong viel ik in zijn nek, en 1x ben ik er naast gevallen --> ben uiteindelijk beland op mijn buik met mijn arm voor mij en paard is los over mijn arm gelopen..
Sindsdien durf ik niet meer springen en wordt het maar erger en erger.... :/

**Geplaatst**: 27-04-16 07:20

Geplaatst: 27-04-16 07:20

Ik weet niet of ik het hier mag plaatsen maar op mijn Facebook pagina heb ik een berichtje geplaatst waarin ik de interesse peil voor een workshop (zonder paard) voor ruiters met (faal)angst.
Zouden jullie daar naar willen kijken en een reactie plaatsten ?
Wordt erg gewaardeerd

**Geplaatst**: 29-04-16 22:28

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 29-04-16 22:28

Ik meld me ook ff.
Ik ben zelf best wel bang af en tow bij het rijden... Dan verlies ik de controle en weet ik niet meer wat ik moet doen. Er is 1 paard wat altijd lief was en op wie ik rustig was alleen die is nu ziek

**Geplaatst**: 30-04-16 09:26

Geplaatst: 30-04-16 09:26

@Ehsmee
Als ik op andere dan mijn vertrouwde paarden moet rijden. Gebeurd helaas Door het overlijden van een van mijn favorieten, ga ik op minder vertrouwd paard in de bak weer vertrouwen opbouwen dus stap dat Tot ik balans heb en dan pas weer een galopperen of moeilijke dingen.

**Geplaatst**: 05-11-16 17:20

Geplaatst: 05-11-16 17:20

ik ben voor volgend jaar op zoek naar een leuke eventueel meerdaagse cursus wat gericht is op het omgaan met angst tijdens paardrijden. Ik ben sinds een jaar in het bezit van een tinkermerrie en het doel is om met haar leuk buitenritten te gaan maken. Echter heb ik nog heel wat te overwinnen.. Is er iemand die een leuke cursus op een leuke locatie en met een gezellige ongedwongen sfeer? Het wordt al een hele uitdaging om naar een andere locatie te gaan met haar maar het lijkt mij wel erg leuk en leerzaam..

**Geplaatst**: 05-11-16 21:29

Geplaatst: 05-11-16 21:29

Als je buitenritten wilt maken, is het geen idee om samen met een ander te gaan? Dan blijft je paard altijd wel bij die andere of loopt erachteraan. Dit is mijn ervaring tenminste. Ik ben zelf ook opzoek naar een meerdaagse cursus volgend jaar van iemand die daar ook echt goed verstand van heeft.
Mijn probleem is de galop vooral, op een af andere manier is mijn houding dan zo gespannen dat alle paarden er met mij vandoor gaan en ik ze niet meer kan stoppen.

**Geplaatst**: 05-11-16 21:43

Geplaatst: 05-11-16 21:43

Madje1992 schreef:
Het is inderdaad heel belangrijk om door te zetten ja.
Maar bij mij blijft het toch altijd even eng, want doorzetten heb ik een tijdje gedaan, maar mijn paard werd alleen maar erger en dus werd ik nog banger. Maar mijn broertje kent mij en het paard hoed en hij gaat me helpen er door heen te komen. Hij zegt dat hij samen met mij mijn paard kan stoppen haar truc te doen.
Maar inderdaad daarna heb je wel zoiets van, ik heb het wel mooi gedaan

Ik heb je verhaal gelezen en herken het erg van geen controle hebben. Hoe gaat het nu? (Als je dit nog leest misschien

)

**Geplaatst**: 06-11-16 20:12

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 06-11-16 20:12

Ik meld me!
Vroeger, zo'n 7 jaar geleden ben ik onder paardrijden gegaan. Het was super mega fantastisch vond ik toen en al snel had ik ook verzorgpaardjes en was mijn hele kamer paard-proof. Mijn opa had geld opzij gelegd zodat ik daar een shetlander van kon kopen op de markt voor zijn huis. Allemaal heel leuk, maar eerst gingen we naar PPC. En daar werd ik heeeeel bang. Rennende, bokkende, trappende paarden. Hele week huilend in het huisje gelegen dus dat was geen succes haha. Maar eenmaal thuis was ik ook bang geworden voor de verzorgpaardjes (ook shetjes) en niet veel later de brave manegepony's. Toen ik elke les moest huilen ben ik ermee gestopt. Achteraf bleek ook dat ik het eng vond op vaak op verschillende ponys te rijden.
Nu, na heel veel jaren, bloeide de liefde weer op en ik rijd weer met heel veel plezier paard! Aan het begin bang, maar het wordt steeds beter. Ik rijd nu ook standaard op een haflinger, en dat gaat goed. Laatst was die niet zo braaf en dat heb ik goed gemerkt, maar we bouwen steeds een beetje verder samen. Tijdje terug met een vriendin op een ander paard gereden, dat vond ik wat minder dus die angst is er nog niet uit. De angst voor shetjes trouwens wel, op stal staan twee hele leuke waar ik alles mee durf. (Bijna) eind goed al goed dus $*\o/*$
Sorry voor het lange verhaal trouwens hihi

**Geplaatst**: 07-11-16 21:12

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 07-11-16 21:12

Goed dat je weer bent gaan rijden...

**Geplaatst**: 17-12-16 00:34

Geplaatst: 17-12-16 00:34

Toen ik net reed, mijn tweede val, was niet hard, maar ik reed net en was dus ontsettend bang geworden. Uiteindelijk heeft de eigenwijze stoute maar o zo lieve Welsh rebbel mij helemaal uit mijn angst gehaald. Het klinkt te mooi voor woorden, maar als je bijna valt maakt hij een sprong zodat je weer op het zadel zit. Een doorgewinterde kindervriend! Ik ben 1,5 jaar geleden van een paard gevallen op het ruwe gras. Ik had mijn heup gekneusd. Ik kon bijna niet opstaan maar het hielp niet dat ik de wei in was gereden om daar af te stappen. (moest van de begeleidster) ik viel dus in de wei en de kudde (zo'n 17 paarden kwamen naar mij toegerend. Ik moest dus wel opstaan om de kudde tegen te houden. Daarna ben ik op een ontsettend braaf paard van de berg (het was op vakantie bij vrienden van kennissen) af gereden om mijn angst ook niet te laten komen. Ik heb altijd gedacht als ik was gevallen of als mijn pony op hol slaat, ik kan het, ik blijf zitten! En meestal werkte het.

Over ponyparkcity die paardjes daar zijn soms gewoon gevaarlijk. Niet echt veilig.

**Geplaatst**: 02-02-17 21:54

Geplaatst: 02-02-17 21:54

UP-je? of waren we al in een nieuw topic verder gegaan?

Anyway, ik meld me!
Ik heb de stoute laarzen weer aangetrokken en rij ik sinds 1 jaar weer paard. Na een veel te lange pauze van 5/6 jaar?
Momenteel rijd ik even niet omdat ik er 2 weken terug voor de 2de keer flink afkletterd ben en zit ik nu met een gekneusd stuitje en een vreemd ei op m'n binnen been. Hiervoor loop ik onder controle bij het ziekenhuis en moet ik om de 3 dagen terug omdat ze niet weten of het een ontsteking is of een bloeduitstorting..

Het probleem is dat ik ZSM weer wil gaan rijden alleen ben ik me niet zo zeker meer van het paard, het is een ontzettend lief paard maar met een kronkeltje, zo ging het al een tijd goed tot ik er op het land afvloog tijdens les (we hebben een stuk land afgezet omdat het wat groter is als de bak). Hier hield ik een gekneusd polsje aan over maar na 3 weken zat ik er weer op.
Echter neemt het paard elke keer de benen in galop, zodra ik hem aanzet gaat z'n nek naar beneden en krijg ik een heel bokken-tirade soms wel 2 rondjes rond in de bak.
Nu heb ik hem al 2 keer in de versnelling gezet om de controle weer op te pakken en 2 keer proberen terug te nemen, geen idee waar dit vandaan komt.. Hij bouwt over het algemeen al heel veel spanning op en als ik samen met iemand in de bak rij is hij redelijk rustig, tot iemand de rijbaan verlaat. dan breekt er totale paniek uit!
Ik weet dat ik mijzelf niet genoeg op stel als leider maar zodra hij begint te bokken is het enigste waar ik aan denk - ZITTEN BLIJVEN -.

Tot 2 weken terug, de bak was bevroren en gaf aan bij mijn instructeur dat ik even niet wil galopperen, dat was uiteraard geen probleem.
Tijdens een paar passen verruimde draf gaat hij vol in de ankers, nek naar beneden waardoor hij mij uit balans trekt en schiet naar links. Ik donder er naast vol op m'n stuitje in de bevroren bak, omdat ik me niet wou laten kennen ben ik weer opgestapt en doorgereden.
Nu kan ik dus voorlopig even niet rijden wat ik heel graag wil, maar ik ben als de dood dat ik er weer af vlieg.

Wel ben ik aan het kijken of ik misschien een ander paard kan bijrijder omdat wellicht dit paard toch niet zo geschikt voor mij is. Alleen ben ik bang dat het probleem zich blijft aanhouden..

Wie herkent dit en/of heeft dit meegemaakt en hoe overwonnen?