Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-10-14 17:20

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 29-10-14 17:20

Ik schrijf ook nog even iets. Met mijn angsten is het beter nu. Enkel nog durven galopperen

**Geplaatst**: 30-10-14 16:11

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 30-10-14 16:11

Ik heb me al een tijdje niet meer gemeld hier, maar wil toch even delen dan Hypnotherapie mij heeeeeeel erg helpt!

**Geplaatst**: 01-11-14 12:45

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 01-11-14 12:45

Hey ik meld me ook weer even!
Ben gister voor de tweede keer na m'n val weer op een paard gestapt. Ik vond het nog steeds best eng. Ik zat op de 'kameel' van de manege

. Hij luisterde eerst echt totaal niet en ben ook wel echt boos geworden, maar dan is hij doof voor de hulpen ofzoiets :roll:

uiteindelijk wel aan de praat gekregen ~~}>

nu reed de klier van de manege ook mee! Hij heeft wel twee andere paarden gebeten. Als hij in de buurt kwam kreeg ik zowat een hartaanval. Zeker omdat in het uur daarvoor het paard waar ik op reed bokte door die klier! Het meisje bleef nog net zitten. Als ik bang werd ging ik gewoon zingen

helpt echt! (Ik heb de tip van het vorige topic!) ik heb het paard waar ik op reed ook veel beloond als hij braaf was en als er een auto langs kwam scheuren in de hoop dat hij niet zou schrikken. Nou er is verder niks gebeurd en ben best blij met het feit dat ik m'n angsten aan het overwinnen ben! Volgende week weer lekker lessen!

**Geplaatst**: 05-11-14 23:42

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 05-11-14 23:42

Goed bezig isax!

Ik ben trots op mezelf haha! Half jaar geleden durfde ik nog niet in de bak te rijden zonder dat iemand paardje vasthield, vandaag de hele les zonder beugels gereden (ook galop) op een onbekende pony _O-

en vorige week van m'n bijrijdpaard afgedonderd, 2 dagen later zat ik op het (voor mij) engste paard van de manege

heb zo veel sprongen gemaakt in een korte tijd!

Vind t ook super leuk dat mensen nu zeggen dat ik ontzettend netjes zit (rijden altijd buiten dus zie je dat niet, laatste twee keer in de bak gereden). M'n zit is ook wel verbeterd omdat ik op m'n bijrijdpaard altijd met barebackpad rij. Maar ik heb t gevoel dat mensen meteen denken dat je niet kan rijden als je bang bent..herkennen jullie dat?

Dat wilde ik even kwijt

**Geplaatst**: 16-11-14 18:12

Geplaatst: 16-11-14 18:12

Ik ben een hele boos niet bang meer geweest, ik reed weer heel normaal zoals eerst, lekker ontspannen en van alles weer uitproberen en niet alleen maar op de pony's waar ik altijd op rijd.

Tot nu

Laatst reed ik op een pony, die is nog jong en vrij onvoorspelbaar. We gingen aan de longeerlijn, want ik had hem die dag het eerste uur en als ik hem dan in de bak zou rijden, zou hij er misschien hard vandoor gaan, aan de longe hadden we dan toch iets meer te zeggen en was het wel wat veiliger.
Normaal reed ik hem nooit het eerste uur, maar vandaag wel, omdat de ruiter die er altijd het eerste uur op rijd ziek was. (Ik heb zelf gezegd dat ik er wel op wilde, de staleigenaar vroeg nog of ik het wel wilde, maar ik heb met mijn stomme kop ja gezegd).
Het begin ging super goed, na een tijdje ontspande hij helemaal en ging t supergoed, ik was zo blij. Toen gingen we een galopje proberen, en bam, daar gingen we. Hij begon als een idioot te rennen, en echt heel, héél hard. Ik had een bodyprotector aan voor de extra veiligheid (gelukkig).
Ik heb het zo'n 9 rondjes volgehouden, toen werd ik er als het ware afgeslingerd, omdat hij zelf bijna uitgleed en ik was m'n beugels in het begin al verloren.
Ik vloog zo over het touwtje dat in het midden van de bak was gespannen en kwam keihard op m'n onderrug en hoofd terecht. Door de harde klap sprong die bodyprotector ook helemaal open. Ik heb er drie weken heel erg last van gehad.

En je raad het...het is terug aan het komen. Op sommige wel, op sommigen niet. Maar laatst reed ik op een pony, die is wel lief maar moet altijd heel erg zijn energie kwijt. Omdat ik bang werd, ging hij hard achteruit lopen en bokken op z'n plek. Ik was zo bang, zo ontzettend bang.

Ik ben gewoon weer afgegaan, iedereen vind me vast weer een aansteller ofzo. Ik baal er zo van...Een tijdje terug reed ik op een pony en dat ging ook alweer mis...
Ik weet niet meer wat ik ermee aan moet, het ging juist zo goed en nu...

Iemand tips?

**Geplaatst**: 16-11-14 18:33

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 16-11-14 18:33

Volgens mij was en ben je ontzettend op de goede weg maar heb je heel erg pech gehad! Dat de angst niet op alle pony's is is al heel erg goed. Zet een stapje terug en win kleine cm's

**Geplaatst**: 16-11-14 19:33

Geplaatst: 16-11-14 19:33

laughterline schreef:
Volgens mij was en ben je ontzettend op de goede weg maar heb je heel erg pech gehad! Dat de angst niet op alle pony's is is al heel erg goed. Zet een stapje terug en win kleine cm's

Ik weet niet zeker of ik t weer op alle pony's heb, helaas. Ik heb altijd een pony waar ik meestal op rijd, maar zodra er nu een pony een beetje gespannen is als ik erop rijd, dan raak ik weer in paniek...

Bedankt voor de tip, dat wel!:)

**Geplaatst**: 18-12-14 22:22

Geplaatst: 18-12-14 22:22

Hoi!
Tijd geleden dat ik in dit soort topics gezeten heb maar het moet me toch eventjes van het hart...
Sinds een paar weken heb ik een angst gekregen voor mijn lievelingspaardje. Ik kon haar tijden aantikken met de zweep als ze niet reageerde op mijn been en dan deed ze niks. Een aantal weken geleden gaf ze me echter een bok, hij was niet superhoog en schoot ze er vandoor. Sindsdien loopt het niet lekker meer, de ene week beter dan de andere het is ook maar net hoe ik mij voel.

Ook heb ik het idee dat ze zelf ook niet lekker in haar vel zit. Tenminste dat gevoel heb ik. Ze heeft een paar weken stil gestaan wegens schimmel en loopt sinds kort weer. Misschien heeft ze pijn of iets anders, haar foto heb ik naar een medium gestuurd in de hoop haar beter te begrijpen. Ik zou haar het liefst willen kopen maar daar heb ik het geld niet voor....

Ik heb zelf faalangst en een angststoornis, dat speelt natuurlijk ook voor een deel mee.... zat vanavond zelfs weer te janken op het paard omdat het gewoon niet lekker loopt....

**Geplaatst**: 26-12-14 19:24

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 26-12-14 19:24

@Purny: Wat balen zeg. In jouw situatie is het inderdaad vervelend dat het dan je eigen paardje niet is. (Ik neem aan dat het een manegepaardje is?) Ik ken het gevoel van bij mijn oude bijrijdpaard. Misschien helpt het ook als je soms op andere paardjes rijd? Of doe je dat al?

Ik weet niet zeker of ik eerder eens heb gereageerd in dit topic, maar ik wil toch ook nog even mijn verhaal kwijt.

Ik heb een aantal jaren op een manege gereden waar ook ruiters met een handicap kwamen, dus dat ging altijd prima. Zelf heb ik een kunstklep, en de doktoren zijn er eigenlijk geen voorstander van dat ik rijd. "Want ja, als je er dan af valt, kan het fout gaan." Ja, eh... voor 'normale mensen' niet dan?
In ieder geval, na een paar jaar rijden ben ik gestopt, en heb het ongeveer drie, vier jaar daarna weer opgepakt op een andere manege. Daar ben ik voor het eerst van een pony afgevallen. Niks ergs, alleen een iets gekneusde pols. Ik ben er gelijk weer op gegaan, en had daarna ook geen angst om te rijden ofzo.

Na een halfjaar kreeg ik het aanbod om het paard van één van mijn oppasgezinnen bij te rijden. Van toen af aan ging het eigenlijk minder. Ik veranderde van manege, omdat ik anders het paard niet mocht verzorgen (ik ging dus lessen op de manege waar hij gestald stond). Nu was het zo dat hij tijdens het vrij rijden zich prima gedroeg, als niet wat loom. Maar tijdens de verplichte lessen... Mijn god.
Zodra we moesten galloperen brak de hel los bij mijn bijrijdpaard. Hij ging als een maniak de bak door, en liep nog net niet de instructrices en andere paarden omver.
Ik heb het een halfjaar met hem "volgehouden". Op een gegeven moment, toen ik voor mijn wekelijkse les op de manege kwam, barstte ik bij hem in de stal in tranen uit. Ik was echt in paniek. Toen heb ik besloten die les in ieder geval niet te rijden. Ik kreeg een ontzettend bitchy reactie toen ik dat ging vertellen, dus toen wist ik ook zeker dat ik op die manege niet op mijn plek was. Een maand later ben ik er helemaal gestopt. (Ook op manegepaarden bleef ik niet-reële angst houden, waardoor ik op een gegeven moment midden in de les in huilen uitbarstte. Niet fijn.)

Nu, anderhalf jaar later, begon ik toch rond te neuzen voor een eigen pony. In eerste instantie een Shetje ofzo, om mee te VD'en. Toen kwam ik via een paardenopvang een foto tegen waar ik direct verliefd op werd. Een pony van 1.55. Niet wat ik zocht, maar ja... Ik ben wezen kijken, en toen ik er kwam was er zo'n rust. Heerlijk. Alle paarden waren zo ontzettend vredig en rustig, het was echt heel speciaal.
De man van de stichting vroeg, terwijl ik het paardje waar ik voor kwam aan t poetsen was, of ik haar ook even wilde rijden. Ik twijfelde, maar zei toch ja. Op de één of andere manier vertrouwde ik deze merrie.
En ja hoor, ik klom erop... en het voelde gelijk vertrouwd. Ik kon wel huilen van blijdschap. Ongelooflijk. Dit wordt haar.
Morgen ga ik er nog een weekendje heen, en dan hoop ik dat we een afspraak kunnen maken om haar hierheen te halen.

Respect als je dit allemaal hebt gelezen. Wat een verhaal, sorry!

Het voelt wel fijn om het allemaal even van me af te schrijven.

**Geplaatst**: 26-12-14 21:28

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 26-12-14 21:28

@marley93: Het is inderdaad een manegepaard. Ik rijd vrijwel niet op andere paarden omdat het dan ook slecht gaat, de instructrice deelt de paarden in. Ik heb een tijdje op een gehandicaptenmanege stage gelopen en daar ging het op een gegeven moment goed. De angst was weg. Ik heb voor mijzelf besloten om het een maand aan te kijken en dan ermee te stoppen op mijn huidige manege en naar de gehandicaptenmanege te gaan. Daar staat geen druk achter op mijn rijden.
Ik ben ook gestopt met starten. Ik heb een onderling wedstrijdje gestart en dat ging ook niet lekker voor mijn gevoel, maar toch een winst gereden.

**Geplaatst**: 30-12-14 12:23

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 30-12-14 12:23

@Purny Als er geen druk achter zit is dat inderdaad fijn. Ik heb zelf ook een tijd op zo'n manege gereden, en daar heb ik me eigenlijk nooit angstig gevoeld.
Goed dat je dan wel een oplossing gevonden hebt! Ik hoop voor je dat het binnenkort lekkerder gaat met het rijden.

**Geplaatst**: 27-03-15 18:46

Geplaatst: 27-03-15 18:46

Mijn angst is weer terug

**Geplaatst**: 27-03-15 19:35

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 27-03-15 19:35

Weet je hoe t komt Yellona?

Bij mij is t een beetje in de stal terug...d'r was een paard op de manege die blijkbaar sinds een tijdje een spelletje speelt in de stal. Rondjes draaien $:\$

**Geplaatst**: 28-03-15 14:47

Geplaatst: 28-03-15 14:47

laughterline schreef:
Weet je hoe t komt Yellona?

Bij mij is t een beetje in de stal terug...d'r was een paard op de manege die blijkbaar sinds een tijdje een spelletje speelt in de stal. Rondjes draaien $:\$

Jammer genoeg wel: Mijn paard was hevig vorige week en was er dus met schrik opgekropen en dan ben k er afgevallen, gelukkig zonder veel erg.

**Geplaatst**: 28-03-15 16:39

Geplaatst: 28-03-15 16:39

~~verwijderd~~

Laatst bijgewerkt door ambicioso op 19-11-23 10:24, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-03-15 19:24

Geplaatst: 28-03-15 19:24

Oh ik meld mij hier ook!
Een jaar of twee geleden heb ik een paar maanden op een haflinger gereden. Erg braaf dier, maar zodra je er wat meer van ging vragen, probeerde ze er onderuit te komen door heel hard te rennen en heel hoog te bokken (van die bokken met een bolle rug en vier benen in de lucht). de eerste paar lessen vond ik het nog wel grappig en zag ik het als een uitdaging. Ooit op een dag zal ik de bokkenserie uit kunnen zitten. Nou die dag is helaas niet gekomen en de lol ging er snel af. Elke keer opnieuw viel ik er 2, soms wel 3 keer per les af (en mijn lessen duren maar een half uur). Ik zat meer in het zand dan op het paard. Op een gegeven moment werd een een bijzet teugel aan gehangen, dat zou het moeilijker maken voor ponylief om van die verschrikkelijke bokken te geven. Nou mooi niet dus, na 5 minuten lag ik er weer naast.

Na een paar maanden vonden zowel mijn instructrice als de manege eigenaar het te gek worden en ben ik niet meer op haar ingedeeld. Toen ik op andere paarden ging rijden, merkte ik pas dat er echt angst was ontstaan. Ik durfde geen paard meer streng aan te pakken, bang dat die er net zo vandoor zou gaan als de bovengenoemde haflinger.

Gelukkig had ik vrij snel voor mijzelf besloten dat ik een pony niet mijn plezier voor paardrijden ging laten verpesten en ben ik gewoon door gegaan. Ik voelde mij gewoon stom, ik was nog nooit bang geweest voor welk paard dan ook. Ik was degene die op de vervelende paarden gezet werd waar niemand anders op durfde/wilde. Dit laatste is gelukkig weer terug gekomen, ook al vind ik het af en toe nog wel spannend als ik een paard een tikje moet geven

Laatst, een week of 4/5 geleden, heb ik mijn ultieme angst overwonnen. Ik werd weer op mevrouw de haflinger gezet. Ik was mega gespannen, alle angst kwam na die twee jaar weer naar boven. De stap ging nog wel, de draf was spannend en de galop was echt waardeloos. Gelukkig heb ik een kei van een instructrice die mij erdoorheen geholpen heeft en gelukkig was mevrouw de haflinger in een niet zo bokkerige bij. Was aan het einde van de les stiekem toch wel een beetje trots op mezelf

Toch hoop ik dat ik ooit weer helemaal zonder angst kan rijden, die pony moest een weten wat ze heeft veroorzaakt met haar eigenwijze spelletjes haha.

**Geplaatst**: 29-03-15 08:05

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 29-03-15 08:05

Wanneer het super goed gaat en dan opeens lig je er weer naast.... =(

**Geplaatst**: 13-04-15 21:09

Geplaatst: 13-04-15 21:09

Hier nog een angsthaas!
Ik ga er morgen na 5 jaar weer een keer op... We zullen zien!
5 jaar geleden helaas gestopt door angsten en onzekerheden dus morgen wordt wel een overwinning!!

**Geplaatst**: 13-04-15 23:21

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 13-04-15 23:21

Wat goed! Succes en veel plezier!!

**Geplaatst**: 15-04-15 17:35

Geplaatst: 15-04-15 17:35

Kleinester schreef:
Hier nog een angsthaas!
Ik ga er morgen na 5 jaar weer een keer op... We zullen zien!
5 jaar geleden helaas gestopt door angsten en onzekerheden dus morgen wordt wel een overwinning!!

Hoe was het?

**Geplaatst**: 15-04-15 19:05

Geplaatst: 15-04-15 19:05

Yellona schreef:
Kleinester schreef:
Hier nog een angsthaas!
Ik ga er morgen na 5 jaar weer een keer op... We zullen zien!
5 jaar geleden helaas gestopt door angsten en onzekerheden dus morgen wordt wel een overwinning!!

Hoe was het?

Lief dat je het vraagt dankjewel! Het ging best goed al was het wel even wennen. Ik was het gelukkig niet compleet verleerd maar wel gewoon de kleine dingetjes aanvoelen enzo.. Maar dat komt wel weer. Wat ik vooral heel fijn vond is dat ik totaal niet bang ben geweest toen ik er weer op zat! Was wel spannend natuurlijk, maar meer dan dat ook niet!
En nu overal super erge spierpijn :')

Maar we gaan volgende week weer en hopelijk wordt het dan wel elke keer iets minder spannend!

**Geplaatst**: 15-04-15 21:51

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 15-04-15 21:51

Ah wat fijn!!

goed zeg dat je volgende week ook al weer gaat

**Geplaatst**: 19-04-15 14:04

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 19-04-15 14:04

Ik heb nog wel wat angst voor springen, al veel te vaak zand gehapt. Maar ik ben er laatst achter gekomen dat ik tijdens het springen heel raar doe met mn onderbenen. Dus eerst daaraan werken en balans. Zodat ik steviger zit tijdens het springen. Hoop dat dat ook helpt voor mijn angst

**Geplaatst**: 26-04-15 17:37

Geplaatst: 26-04-15 17:37

Ik moet me helaas ook hier in het topic melden.Vroeger kon je mij op ieder paard zetten, zonder dat ik schrik had. Helaas een keer van een paard afgevallen, en sindsdien heb ik veel angsten tijdens het paardrijden gekend. Mijn doel is om weer net zo te kunnen rijden, alleen op dit moment word het alleen maar erger.

Ik heb angst om op paarden te rijden die niet mijn eigen paard zijn. Daarnaast begin ik nu op mijn eigen paard ook steeds meer angst te krijgen. Het gaat om een dominante fjorden merrie die mijn angsten gebruikt om de baas te kunnen zijn.Ik ben iemand die stiekem graag alles onder controle heeft, ondanks mijn rustige uitstraling. In de bak durf ik geen rechtergalop meer te doen, omdat ik bang ben dat ze haar überscherpe links omkeert gaat doen, op het moment dat ik klaar zit voor de bocht naar rechts. Met dus ook een grote kans dat ik er afval. Maar de angst is vooral voor de move van haar en niet zo zeer voor het vallen. En ik ben met het buiten rijden in een groep ook bang dat ik bij haar de controle verlies(en dat zij dus als een malle er vandoor gaat in de galop).
Ik heb een hele goede instructrice die mij helpt om nu eerst op de grond met haar aan de slag te gaan, voordat we onder het zadel weer de galop gaan doen in de bak. Maar rijd haar wel gewoon nog buiten.

Maar helaas nemen mijn angsten alleen maar toe heb ik het idee. Mijn angsten die ik op haar heb, heb ik ontwikkeld nadat ze dit een keer bij mij heeft gedaan. Helaas vandaag ook weer in een groep gereden met haar, ik dacht dat het wel goed zou gaan aangezien ik vorige week mijn angst dacht overwonnen te hebben, maar toen de paarden voor mij in de galop gingen en steeds iets harder gingen vond zij het nodig om ook hard te gaan. Ze ging zo hard dat ik haar niet meer kon inhouden en dat ik ook niet meer kon zitten in het zadel. En nog hield ze die paarden niet bij. Bij het stappen, was madame nog zo heet/opgefokt van de galop, dat ze er nog een keer wilde uit peren, gelukkig heb ik haar kunnen tegen houden. Maar het maakte toch dat ik niet meer wilde galopperen in eerste instantie. Daarna hebben ze gelukkig zich aan mij aangepast en kon ik in de kont van een ander paard galopperen in een rustiger tempo. Zo heb ik toch kunnen galopperen, zonder dat ze er vandoor ging.
Nu durf ik toch niet meer met die groep mee te gaan, omdat hun het ook jammer vonden dat ze zo zacht moesten gaan(ik vond het al behoorlijk vlot).
En daarnaast baal ik natuurlijk van mijn eigen angsten en het feit dat ik mijn paard schijnbaar niet goed onder controle heb. Ze is namelijk goed in schijn veiligheid te creëren bij mij, en mij dus te laten denken dat ik haar onder controle heb.

Het is eigenlijk een heel lief paard, maar heeft gewoon een hele duidelijke leider nodig, en dat ben ik totaal niet. En door de angsten en het feit dat zij daar toch mee doorgaat en het er iedere keer meer worden, ben ik de lol in het rijden aan het verliezen. Mijn ouders hebben ook zoiets, als ik niet snel weer de lol terug vind en mijn angsten overwin en ook bel haar streken niet laat verliezen, dat ze haar willen verkopen. Voornamelijk omdat ze ook graag willen dat ik veilig kan rond rijden. Doordat ik dus geen sterke leider ben, kan ik haar niet goed aanpakken en ook niet volledig veilig rond rijden.

Sorry voor het lange verhaal, moest het gewoon even kwijt

**Geplaatst**: 26-04-15 23:24

Re: Angstige ruiter #2

Geplaatst: 26-04-15 23:24

Ook al weet je het stiekem wel... toch is het best een beetje fijn om te lezen dat je niet de enige bent met schrik.. *bloos*. Ik heb sommige van jullie verhalen gelezen en ik zou willen dat ik tips had...

Zelf was ik vroeger ook nergens bang voor. Tot de allerbraafste manegepony die er bestond uit het niets rechtovereind stond en er vervolgens rechtsomkeert vandoor ging waardoor ik er naast lag, mijn schouder verbrijzelde en arm brak. Kort nadat ik 'genezen' was toch weer op een andere pony geklommen en ook deze begon helaas onverwachts aan een rodeo waardoor ik er naast lag en op dezelfde schouder terecht kwam. Dit is helaas nooit meer helemaal goed gekomen en ik heb nog steeds pijn en vaak ontstekingen. De dokters wilden eigenlijk dat ik stopte want als ik er nog een keer op val heb ik echt een probleem, maar ja ik heb het idee dat dat ook kan gebeuren als je niet al geblesseerd bent en wil ik dus echt niet stoppen!

Ik heb om die reden vijf jaar western gereden op de braafste tinker ooit, die zette liever geen stap dan eentje verkeerd zeg maar haha. Nu dit paardje verkocht is en ik sinds bijna 2 jaar geleden op een hele leuke Fries rijdt en weer teruggeschakeld ben merk ik toch dat de angst er nog altijd zit. Het is ook niet het makkelijkste paardje. Schrikt snel en maakt dan onmogelijke bochten, kan zich ook ontzettend sterk maken. Gelukkig bokt ze bijna niet en als ze bokt is het nauwelijks bokken te noemen. De onmogelijke bochten en manouvres heb ik tot nu toe altijd uit kunnen zitten.

Soms gaat het super goed en kan ik alles met haar doen, maar er zijn ook van die dagen dat ik het gevoel heb amper een rechte lijn te kunnen rijden en alleen maar een uur lang door de bak race (voor mijn gevoel). Gelukkig heb ik een hele strenge, maar toch lieve, instructrice die me hier door heen helpt. Wanneer ik enge stukjes ga ontwijken wordt ze gewoon even lekker boos en geeft ze me figuurlijk een schop onder mijn kont waardoor ik het dan toch maar doe. Daarnaast kent ze mijn paardje ook heel goed. Dit helpt me wel echt.. Maar soms als ik alleen aan het trainen ben staat het huilen me ook nader dan het lachen.

Nu moet ik toegeven dat dit sinds een tijdje wel wat beter gaat en ik het gevoel heb dat ik toch het vertrouwen een beetje terug begin te krijgen, beetje bij beetje, wat mijn rijkunsten natuurlijk ook wel enigszins ten goede komt!

Nu nog doorzetten.. Dat is ook mijn tip voor iedereen hier (ja ik heb er dus toch een!), blijf doorzetten en geef jezelf die figuurlijke schop onder je kont. Je mist anders zo veel van die prachtige beestjes

.

Sorry voor het lange verhaal haha, voelt toch goed om het even kwijt te kunnen. We blijven ons best doen!