Bij de foto's van de bonte vind ik de eerste foto een prima houding. Goed op het achterbeen, juist hoofd-halshouding. De mond lijkt wat stug, maar als je in deze houding een fijne mond hebt, zeg ik:

Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Fly_high schreef:Tabbladen schreef:Als voorbeeld: Als ik met kniepijn tijdens het hardlopen bij die fysio kom dan ben ik blij dat die een goede biomechanische achtergrond heeft. Daardoor snapt hij dat mijn knie niet het probleem is maar mijn zwakke bilspieren die een slechte houding veroorzaken waar mijn klachten dan weer uit voortkomen. Vervolgens kan je dan de juiste oefeningen toepassen om het op te lossen. Als ik nu het paard ben, en de fysio de ruiter, dan heeft de ruiter dus nog steeds de theoretische achtergrond nodig om te zorgen dat het paard zijn lijf correct gebruikt.
Waar het dan nog mis kan lopen is de communicatie met paard. De fysio kan mij makkelijk vertellen welke oefeningen ik moet doen en hoe ze correct uit te voeren. Van de ruiter vergt dat meer moeite om de juiste oefeningen uit te zoeken en het dan nog aan het paard uit te leggen. Maar dat maakt de kennis van biomechanica niet minder relevant
Ik snap jouw punt hoor, en het is zeker wel zo dat kennis van biomechanica geen kwaad kan.
Maar m.i. lopen de meeste ruiters vooral vast op het dikgedrukte stuk, dus zelfs de absolute basis ("hoi paard, probeer een beetje te ontspannen") aan hun paard te communiceren. Juist omdat het i.t.t. het fysio voorbeeld niet verbaal kan en doordat een van de partijen (het paard hopelijk) uberhaupt niet het cognitieve niveau heeft om zulke abstracte ideeen goed te snappen. Daarom denk ik dat kennis van biomechanica gewoon niet hetgene is waar meeste ruiters tegenaan lopen met opleiden of rijden van een paard en daardoor minder belangrijk blijft dan het "hoe maak ik het nou duidelijk" van de absolute basis.
manubres schreef:@Fly_high Mooie foto's hoor. En zeker zal een tuigpaard (en bijvoorbeeld een Fries vaak ook) er langer over doen om de hals te laten zakken, maar dat gaat echt gebeuren als je lang genoeg de teugels lang laat. Soms gaat het sneller als je wat meer buiging vraagt zoals op een volte. En ik had het niet over aanleuning met een losse teugel maar dat een giraffe wel met het hoofd naar beneden zal gaan.
Bij de foto's van de bonte vind ik de eerste foto een prima houding. Goed op het achterbeen, juist hoofd-halshouding. De mond lijkt wat stug, maar als je in deze houding een fijne mond hebt, zeg ik:
Fly_high schreef:Tabbladen schreef:Als voorbeeld: Als ik met kniepijn tijdens het hardlopen bij die fysio kom dan ben ik blij dat die een goede biomechanische achtergrond heeft. Daardoor snapt hij dat mijn knie niet het probleem is maar mijn zwakke bilspieren die een slechte houding veroorzaken waar mijn klachten dan weer uit voortkomen. Vervolgens kan je dan de juiste oefeningen toepassen om het op te lossen. Als ik nu het paard ben, en de fysio de ruiter, dan heeft de ruiter dus nog steeds de theoretische achtergrond nodig om te zorgen dat het paard zijn lijf correct gebruikt.
Waar het dan nog mis kan lopen is de communicatie met paard. De fysio kan mij makkelijk vertellen welke oefeningen ik moet doen en hoe ze correct uit te voeren. Van de ruiter vergt dat meer moeite om de juiste oefeningen uit te zoeken en het dan nog aan het paard uit te leggen. Maar dat maakt de kennis van biomechanica niet minder relevant
Ik snap jouw punt hoor, en het is zeker wel zo dat kennis van biomechanica geen kwaad kan.
Maar m.i. lopen de meeste ruiters vooral vast op het dikgedrukte stuk, dus zelfs de absolute basis ("hoi paard, probeer een beetje te ontspannen") aan hun paard te communiceren. Juist omdat het i.t.t. het fysio voorbeeld niet verbaal kan en doordat een van de partijen (het paard hopelijk) uberhaupt niet het cognitieve niveau heeft om zulke abstracte ideeen goed te snappen. Daarom denk ik dat kennis van biomechanica gewoon niet hetgene is waar meeste ruiters tegenaan lopen met opleiden of rijden van een paard en daardoor minder belangrijk blijft dan het "hoe maak ik het nou duidelijk" van de absolute basis.
manubres schreef:@Dorine92 Ten eerste: iedereen mag een mening hebben, ook al rijden ze op een haflinger en kunnen ze niet eens een B proef rijden. We leven gelukkig in een land waarin dat kan. Als jij al snel door hebt dat het niet op goede argumenten is gebaseerd, dan trek jij je toch niks aan van hun mening? Maar dat ze hun mond moeten houden dat hoort in een dictatuur. Ik denk dat de paardenwereld ook een sensitief wereldje is, de meesten die van dieren houden zijn vaak sensitief. Als je kijkt naar de voetbalwereld dan hebben miljoenen Nederlanders continu commentaar op het spel, bepaalde spelers en zelfs worden spelers uitgefloten en uitgescholden. Ik zeg niet dat ik dat normaal vind, maar ik hoor nooit iemand zeggen: je moet je mond houden als je niet op dat niveau kan spelen.
Ik geef absoluut toe dat commentaar en kritiek geven altijd makkelijker is dan naar jezelf te kijken. Gelukkig kijk ik ook kritisch naar mezelf, en dat is ook mede de reden dat ik gestopt ben met wedstrijden rijden. Ik merkte dat ik toch anders ging rijden als ik de puntjes op de i wilde krijgen, precies de oefeningen op de letter moest doen, winstpunten wilde halen. Als ik iets doe dan wil ik het goed doen, ben dan soms mss te perfectionistisch en dat brak me op, omdat dit ten koste ging van mijn paard.
mce schreef:Juist en dan heb/moet ik als instruteur/ruiter/trainer die kennis WEL nodig/paraat hebben, want wat ik zelf niet weet kan ik ook niet overbrengen, lijkt me
Dus het ontbreekt aan een goed opleidingskader die moet leren HOE werk ik met een atleet en HOE hou ik die happy atleet over meerdere jaren in de opleiding van groen naar............bv. GP.
Wat is de basis van een goede atleet, naast aanleg, karakter, waarop je door kunt trainen, onafhankelijk van je doel??
Dan is kennis van b.v. de tong -hier al eerder gemeld - onontbeerlijk om later problemen -mede - te voorkomen, want in dat paarden-lijf kan geen een spier zonder de ander en dan moet alles wel goed functioneren
Denk dat Carl Hester heel goed weet hoe een paard in elkaar zit en vandaaruit - als basis - ook de paarden opleid.
manubres schreef:@Dorine92 Toch bereiken zij meer dan mensen binnen de sport. Ik weet nog wel dat er een streaker was bij indoor Rotterdam jaren geleden en iedereen verklaarde dat meisje voor gek (buiten dat haar actie gevaarlijk was). Maar zij heeft in haar uppie meer teweeg gebracht in de sport dan al die slimme koppen, topruiters en kenners. Soms hebben mensen die er weinig verstand van hebben er juist meer verstand van, als je begrijpt wat ik bedoel. En zolang de sport van binnenuit niks doet, zijn die mensen nodig.
Tabbladen schreef:mce schreef:Juist en dan heb/moet ik als instruteur/ruiter/trainer die kennis WEL nodig/paraat hebben, want wat ik zelf niet weet kan ik ook niet overbrengen, lijkt me
Dus het ontbreekt aan een goed opleidingskader die moet leren HOE werk ik met een atleet en HOE hou ik die happy atleet over meerdere jaren in de opleiding van groen naar............bv. GP.
Wat is de basis van een goede atleet, naast aanleg, karakter, waarop je door kunt trainen, onafhankelijk van je doel??
Dan is kennis van b.v. de tong -hier al eerder gemeld - onontbeerlijk om later problemen -mede - te voorkomen, want in dat paarden-lijf kan geen een spier zonder de ander en dan moet alles wel goed functioneren
Denk dat Carl Hester heel goed weet hoe een paard in elkaar zit en vandaaruit - als basis - ook de paarden opleid.
Je noemt een belangrijk punt met wat je zegt over het gebrek aan een goed opleidingskader. Als je les neemt zou je ervanuit moeten kunnen gaan dat je instructeur de juiste kennis paraat heeft en de ervaring en skills om dat op een prettige manier over te brengen aan je paard. Nu is het toch nog vaak maar de vraag. En je zou dat ook verwachten van de ruitertop die toch een voorbeeldfunctie heeft.
Maar dan komen we bij het probleem van het inhoud geven van zo’n opleidingskader, wie mag er meepraten over de invulling? Want er is helaas lang geen consensus over de vraag die je noemt “hoe werk ik met een atleet en hoe hou ik die happy”.
Dorine92 schreef:c_alsemgeest schreef:Bv bokker Ayasha vind ik een goed voorbeeld, zij deelt altijd best veel materiaal. Wat ten eerste strookt met wat zij schrijft op bokt, en er ook nog eens prettig uit ziet. Ook met de mindere momenten er tussen, en hoe ze dat opgelost heeft. Ik zal zelf dan eerder naar een dergelijk persoon luisteren en zoiets proberen dan iemand die alleen lappen tekst schrijft, anderen bekritiseerd maar nooit iets kan/wil/mag laten zien.
Oke maar advocaat van de duivel.. zij kiest nog altijd zelf wat ze post. Ook van de mindere momenten kiest ze zelf wat ze deelt. Dus ze zal eerder iets delen waarvan ze vindt dat ze het goed heeft opgelost, dan bijvoorbeeld iets wat niet zo goed ging van haar kant omdat ze bijvoorbeeld een k dag had.
Charlotte Dujardin heeft ook nooit gepost hoe ze paarden slaat. Dus tot dat filmpje was zij voor velen het perfecte voorbeeld van paardenwelzijn.
Overigens zagen we bij haar ook op wedstrijd niks terug van eventuele slechte training thuis. Dus uiteindelijk weet je het gewoon nooit
c_alsemgeest schreef:Mijn indruk is dat ze dat niet doet, want er is echt alles in terug te zien. Ook als iets anders had moeten gebeuren.
[Edit]
Ze schrijft het zelf al zie ik
Ayasha schreef:c_alsemgeest schreef:Mijn indruk is dat ze dat niet doet, want er is echt alles in terug te zien. Ook als iets anders had moeten gebeuren.
[Edit]
Ze schrijft het zelf al zie ik
Iemand met alleen correct beeld materiaal vertrouw ik even ver als iemand zonder beeld materiaal. Iedereen die met paarden werkt weet dat het onmogelijk is dat je nooit een keer de fout in gaat.
GabberGill schreef:Dit vind ik een goede. Dit probeer ik altijd in het proces met mijn dochter en pony uit te leggen. Ik laat graag zien welke problemen je kan tegenkomen en dat niet alles perfect is maar dat je wel verder kan komen met slechte momenten.
Veronica2 schreef:GabberGill schreef:Dit vind ik een goede. Dit probeer ik altijd in het proces met mijn dochter en pony uit te leggen. Ik laat graag zien welke problemen je kan tegenkomen en dat niet alles perfect is maar dat je wel verder kan komen met slechte momenten.
Dit doet me denken aan clinics van bekende trainers met bekend ruiters die voorrijden. Je verwacht er vaak veel van, maar in de praktijk gaat alles dan vanzelf en is het de hele clinic 'goed zo' en komen er geen probleempjes langs die opgelost kunnen worden. Je leert dus eigenlijk weinig op zo'n dag en dat is jammer.