Bokt.nl

Moll schreef:

Heb je er ooit mee gewerkt?

nombrado schreef:

Steinbrecht merkt op dat stijfheid in hals, nek en schouders niet in deze plaatsen moeten worden opgelost; hij blijft bij zijn credo dat men de achterhand moet trainen om voldoende stuw en draagkracht te leren ontwikkelen opdat deze zijn krachten tegen de voorhand kan richten. Slechts zó meent Steinbrecht kan men meer schoudervrijheid onder het rijden bereiken en heeft men geen dode hulpmiddelen nodig teneinde hoofd, hals en lichaam in ongewone posities te dwingen. Deze middelen kunnen niet voelen en zetten wel aan tot inspanning maar niet tot ontspanning. Bewerkingen op de plaats vereisen een ruiter die voelt of het paard zijn vier benen gelijk belast en zich door verschuiving van zwaartepunt zich lateraal aan de buigingen van hoofd en hals kan onttrekken. Eigenlijk moet de ruiter steeds zorgen dat de opgewekt energie van de achterhand terecht komt in de handen van de ruiter. Dan zullen zijn hulpen blijvend kunnen doorstromen en komen ophoudingen van voor naar achter door.

nombrado schreef:

Steinbrecht merkt op dat stijfheid in hals, nek en schouders niet in deze plaatsen moeten worden opgelost; hij blijft bij zijn credo dat men de achterhand moet trainen om voldoende stuw en draagkracht te leren ontwikkelen opdat deze zijn krachten tegen de voorhand kan richten. Slechts zó meent Steinbrecht kan men meer schoudervrijheid onder het rijden bereiken en heeft men geen dode hulpmiddelen nodig teneinde hoofd, hals en lichaam in ongewone posities te dwingen. Deze middelen kunnen niet voelen en zetten wel aan tot inspanning maar niet tot ontspanning. Bewerkingen op de plaats vereisen een ruiter die voelt of het paard zijn vier benen gelijk belast en zich door verschuiving van zwaartepunt zich lateraal aan de buigingen van hoofd en hals kan onttrekken. Eigenlijk moet de ruiter steeds zorgen dat de opgewekt energie van de achterhand terecht komt in de handen van de ruiter. Dan zullen zijn hulpen blijvend kunnen doorstromen en komen ophoudingen van voor naar achter door.

Abacab schreef:

nombrado schreef:

Steinbrecht merkt op dat stijfheid in hals, nek en schouders niet in deze plaatsen moeten worden opgelost; hij blijft bij zijn credo dat men de achterhand moet trainen om voldoende stuw en draagkracht te leren ontwikkelen opdat deze zijn krachten tegen de voorhand kan richten. Slechts zó meent Steinbrecht kan men meer schoudervrijheid onder het rijden bereiken en heeft men geen dode hulpmiddelen nodig teneinde hoofd, hals en lichaam in ongewone posities te dwingen. Deze middelen kunnen niet voelen en zetten wel aan tot inspanning maar niet tot ontspanning. Bewerkingen op de plaats vereisen een ruiter die voelt of het paard zijn vier benen gelijk belast en zich door verschuiving van zwaartepunt zich lateraal aan de buigingen van hoofd en hals kan onttrekken. Eigenlijk moet de ruiter steeds zorgen dat de opgewekt energie van de achterhand terecht komt in de handen van de ruiter. Dan zullen zijn hulpen blijvend kunnen doorstromen en komen ophoudingen van voor naar achter door.

precies, en dat lukt je dus niet door zo langzaam mogelijk te gaan draven zoals jij hier eerder stelt.

nombrado schreef:

Moll schreef:

Heb je er ooit mee gewerkt?

ja, regelmatig.
ik zie het niet als probleem

nombrado schreef:

Veel ruiters, pogen echter- zo stelt hij - de halsoprichting met de handen te regelen ipv van vermeerderde activiteit van de achterhand. Hierdoor tillen zij ahw het paard op, dat dien ten gevolge op de handen hangt en in de handen het vijfde been vindt. Hiermee ontneemt men het paard zijn eigen zelfhouding en stabiliteit en doet de achterhand nog minder mee. Stramheid en verzet liggen dan op de loer evenals kreupelheden en verstarde bewegingen van de achterbenen die niet gewend zijn last te dragen. (De fout begint dus bij de handen....). De "verstandige" ruiter zal pogen om de natuurlijke gang van zijn paard te gebruiken om nek en wervelkolom een richting te geven waardoor de kracht van de achterhand direct en onafgezwakt tegen de hand werkt. Hierbij ontstaat als vanzelf de juiste aanleuning.

steinbrecht

nombrado schreef:

wat doe jij dan met een paard met zijn neus bij mars, of een hertenhals?
Hoe train jij dat?

Abacab schreef:

twinducklin schreef:

Ik vraag eerst mijn paard om zijn gewicht naar de achterhand te verplaatsen, dit doe ik door hem voorwaarts/neerwaarts te vragen terwijl ik voor hem sta en lichte druk door mijn lichaam (dit dus zonder hem aan te raken maar puur op houding ) hem vraag het gewicht naar de achterhand te verplaatsen, zn erbij lichte druk op kaptoom.

Hoe moet ik dat voor me zien, jij staat voor je paard en loopt achterwaarts terwijl je met de kaptoom zijn hoofd omlaag brengt? Hoe onderhou je de impuls?
Dat stikje over vragen dat hij zijn gewicht naar de achterhad verplaats begrijp ik ook niet. Heb je misschien een filmpje van hoe dit werkt?

twinducklin schreef:

Abacab schreef:

Hoe moet ik dat voor me zien, jij staat voor je paard en loopt achterwaarts terwijl je met de kaptoom zijn hoofd omlaag brengt? Hoe onderhou je de impuls?
Dat stikje over vragen dat hij zijn gewicht naar de achterhad verplaats begrijp ik ook niet. Heb je misschien een filmpje van hoe dit werkt?

Helaas geen filmpje. Omlaag brengen van hoofd vraag ik inderdaad als ik ervoor sta, maar wel in stilstand. Zodra hij naar beneden komt kijk ik of hij op zijn achterhand of voorhand het meeste gewicht heeft.
Het stukje van het gewicht naar achteren plaatsen, mijn paard heeft dmv grondwerk geleerd te wijken voor mijn druk. Zodra ik met de intentie op hem afstap dat hij voor me aan de kant moet gaan wijkt hij van me af, stap ik dus vanuit voor op hem af zal hij in zijn achteruit gaan. Staat hij zijwaarts van me zal hij zijwaarts van me weglopen. De hoeveelheid "energie" wat ik hierbij gebruik is bepalend voor hoeveel reactie ik krijg. Met andere woorden maak ik me groot terwijl ik op hem afloop zal hij direct van me achteruitstappen, wanneer ik hem omlaag vraag met zijn hoofd en hij komt omlaag breng ik mijn energie dus iets naar voren ( alsof ik naar voren wil lopen ) dan verzet hij zijn gewicht naar de achterhand, vervolgens vraag ik stelling naar een kant ( de kant waar ik stelling wil hebben ) en let daarbij op dat hij buigt vanuit zijn hoofd - hals en of hij de heup naar binnen brengt, wanneer hij dat doet vraag ik hem weg te stappen. het weg stappen vraag ik door naast zijn schouder te gaan staan ( ondertussen de stelling vast te houden, me linkerhand heeft daarbij gewoon de linkerteugel vast en rechterhand de rechterteugel, hetzelfde als dat je erop zou zitten ) ik loop dan weg en controleer of mijn paard dan ook vanuit achteren vertrekt, doet hij dat stond hij dus met zijn gewicht op de achterhand.

Duidelijkere uitleg gaat denk ik niet lukken, ben niet zo goed in uitleggen maar mocht je nog wat willen weten vraag gerust.

twinducklin schreef:

Helaas geen filmpje. Omlaag brengen van hoofd vraag ik inderdaad als ik ervoor sta, maar wel in stilstand. Zodra hij naar beneden komt kijk ik of hij op zijn achterhand of voorhand het meeste gewicht heeft.
Het stukje van het gewicht naar achteren plaatsen, mijn paard heeft dmv grondwerk geleerd te wijken voor mijn druk. Zodra ik met de intentie op hem afstap dat hij voor me aan de kant moet gaan wijkt hij van me af, stap ik dus vanuit voor op hem af zal hij in zijn achteruit gaan. Staat hij zijwaarts van me zal hij zijwaarts van me weglopen. De hoeveelheid "energie" wat ik hierbij gebruik is bepalend voor hoeveel reactie ik krijg. Met andere woorden maak ik me groot terwijl ik op hem afloop zal hij direct van me achteruitstappen, wanneer ik hem omlaag vraag met zijn hoofd en hij komt omlaag breng ik mijn energie dus iets naar voren ( alsof ik naar voren wil lopen ) dan verzet hij zijn gewicht naar de achterhand, vervolgens vraag ik stelling naar een kant ( de kant waar ik stelling wil hebben ) en let daarbij op dat hij buigt vanuit zijn hoofd - hals en of hij de heup naar binnen brengt, wanneer hij dat doet vraag ik hem weg te stappen. het weg stappen vraag ik door naast zijn schouder te gaan staan ( ondertussen de stelling vast te houden, me linkerhand heeft daarbij gewoon de linkerteugel vast en rechterhand de rechterteugel, hetzelfde als dat je erop zou zitten ) ik loop dan weg en controleer of mijn paard dan ook vanuit achteren vertrekt, doet hij dat stond hij dus met zijn gewicht op de achterhand.

Duidelijkere uitleg gaat denk ik niet lukken, ben niet zo goed in uitleggen maar mocht je nog wat willen weten vraag gerust.

Abacab schreef:

nombrado schreef:

Steinbrecht merkt op dat stijfheid in hals, nek en schouders niet in deze plaatsen moeten worden opgelost; hij blijft bij zijn credo dat men de achterhand moet trainen om voldoende stuw en draagkracht te leren ontwikkelen opdat deze zijn krachten tegen de voorhand kan richten. Slechts zó meent Steinbrecht kan men meer schoudervrijheid onder het rijden bereiken en heeft men geen dode hulpmiddelen nodig teneinde hoofd, hals en lichaam in ongewone posities te dwingen. Deze middelen kunnen niet voelen en zetten wel aan tot inspanning maar niet tot ontspanning. Bewerkingen op de plaats vereisen een ruiter die voelt of het paard zijn vier benen gelijk belast en zich door verschuiving van zwaartepunt zich lateraal aan de buigingen van hoofd en hals kan onttrekken. Eigenlijk moet de ruiter steeds zorgen dat de opgewekt energie van de achterhand terecht komt in de handen van de ruiter. Dan zullen zijn hulpen blijvend kunnen doorstromen en komen ophoudingen van voor naar achter door.

precies, en dat lukt je dus niet door zo langzaam mogelijk te gaan draven zoals jij hier eerder stelt.

Abacab schreef:

dat ben ik niet met je eens Cherie. Van enkel zo langzaam mogelijk draven wordt geen enkel paard beter, daar worden paarden ook stug en stijf van. Paarden worden wel beter van variatie in tempo en overgangen.

Moll schreef:

Langzaam mogelijk draven heeft geen meer waarde als je hoofd/hals houding niet controleert.

cherie78 schreef:

Moll schreef:

Langzaam mogelijk draven heeft geen meer waarde als je hoofd/hals houding niet controleert.

Dat zou ik wel graag uitgelegd willen dan

Want ik ga er nog steeds vanuit, dat de juiste hoofd/halshouding van achteruit bewerkstelligd wordt.
Wat zou ik dan aan de voorkant moeten controleren om de achterkant sterker te maken?

cherie78 schreef:

Precies dát leg ik net uit variatie in tempo en overgangen
Omdat zo langzaam mogelijk draven enorm inspannend is, valt een paard heel vlug in stap.
Om dat in stap vallen te voorkomen, activeer je het paard om toch te blijven draven.

Abacab schreef:

cherie78 schreef:

Precies dát leg ik net uit variatie in tempo en overgangen
Omdat zo langzaam mogelijk draven enorm inspannend is, valt een paard heel vlug in stap.
Om dat in stap vallen te voorkomen, activeer je het paard om toch te blijven draven.

ok we zijn het eens.
maar dat zo langzaam mogelijk draven inspannend is ben ik weer niet met je eens. Klein en actief draven is enorm inspannend maar dat is niet hetzelfde als langzaam. Of bedoel je dat ook?

cherie78 schreef:

Abacab schreef:

ok we zijn het eens.
maar dat zo langzaam mogelijk draven inspannend is ben ik weer niet met je eens. Klein en actief draven is enorm inspannend maar dat is niet hetzelfde als langzaam. Of bedoel je dat ook?

Actief hoort een paard bij mij altijd te zijn. Althans als je de reactie om toch te blijven draven dan, als actief kan bestempelen.