Dorine92 schreef:Ik snap op zich wel wat Elisa2 bedoelt. Er zijn gewoon best veel mensen die heel erg een mening hebben en alles en iedereen fout vinden.(...)
Ik heb ook wel eens gezien dat iemand zelf bijna de hele manege afkraakte en hele theorieboeken opratelde over hoe het allemaal zou moeten.. en vervolgens zag ik diegene een keer rijden en ik schrok me kapot. Paard viel nog net niet om, sjok sjok, ellebogen had ze een kilometer van haar taille weggestoken, handen wijd, teugels standje waslijn.. maar oh wat was zij goed bezig vond ze zelf. Ze wist het zooooveel beter dan Anky van Grunsven.
Ik geef volmondig toe dat het een zot gezicht is: een beginner van een manegeruiter die kritiek heeft op de Olympische kampioen.
Maar het ingewikkelde is wel dat het ook een manier is om de kritiek te beperken tot wat ik benoem als coöptatie.
"Alleen GP ruiters mogen GP ruiters beoordelen."
...en van dit systeem kunnen we zeggen dat het de huidige stand van zaken heeft gecreëerd. Dat is wat mij betreft geen aanbeveling (en ook in andere situaties houd ik niet zo van coöptatie).
Uiteraard: "met praatjes kom je er niet."
Maar het zou goed zijn als veel mensen, inclusief alle manegeruiters (na een half jaar oid) weten wat de doelen van het rijden zijn,
hoe je een dier gezond in het werk houdt,
hoe dat er uit ziet en welke spieren daarbij nodig zijn, etc etc.
Gedegen kennis, dus.
En in de breedtesport.
Citaat:
mooi lang laag rijden op een licht contact met een recht paard met de neus voor de loodlijn kunnen Anky van Grunsven en Edward Gal ook prima.
Ja, vast wel.
Daar gaat het niet om.
Maar als ze een paard op de voorhand met de voorbenen laten zwaaien krijgen ze dikke punten.
...ik let als dressuurruiter op de achterhand.
Laats hoorde ik iemand lyrisch zijn over de achterbenen van een paard.
Die waren idd heel actief.
Ze gingen mooi omhoog.
... maar op dezelfde plek bij wijze van spreken weer omlaag - het paard droeg niet.
Dat soort ongein.
Citaat:
Een paard kan van alles leren. Verzameling, oprichting, buiging, allerlei oefeningen. En daar is dan een soort perfecte uitvoering van die iedereen nastreeft. En natuurlijk is dat heel moeilijk en kunnen er fouten ontstaan. De ene fout is erger dan de andere. Maar sommige fouten zijn we een beetje blind voor geworden. Deze hebben met name te maken met spanning, dwang, fouten in de basis zoals bijvoorbeeld scheefheid, taktverlies, aanleuning... En deze fouten wegen tegenwoordig zo licht in de beoordeling dat we ze kunnen negeren en alsnog kunnen scoren. Daar gaat het mis.
Ja, volledig mee eens.
Citaat:
Dus ja.. degenen die echt wat kunnen zullen op de voorgrond moeten gaan treden en laten zien wat ze waard zijn. Doen ze dat niet, dan blijven we hangen in de smaken die er al zijn
Puur feitelijk denk ik dat dit waar is.
Gelukkig zijn die mensen er wel.
(Neemt niet weg dat de huidige jurering etc etc etc - en dat hoort in principe niet pas te veranderen als er betere ruiters in de ring komen.)