anneliesdj schreef:En dat is dus gewoon niet waar. Het paard voelt het wel degelijk alleen reageert er niet op.
¨
Dan is het paard ongehoorzaam en dramt door.
Of het paard weet niet wat je bedoeld. Een paard wat dramt is in 99 van de 100 gevallen terug te voeren op de ruiter. Ik zou zoveel druk opvoeren dat het paard wél reageert. Dus veel als dat nodig is.
En dan gaan ze dus achteruit, of omhoog. In elk geval tegen je hulpen in. Hoewel ik het haat om veel met mijn handen te doen. Ik doe er het liefst zo min mogelijk mee. Maar je moet wel. Ik heb het zo geleerd op mijn toen sensibele merrie, en die instructeur leerde mij hoe met hete paarden om te gaan. Het lukte hem. Ik kon haar na verloop van tijd echt goed aan het lopen krijgen. Maar ze was gewoon ongehoorzaam en dramde door.
Je praat steeds over ophoudingen en teugelhulpen, terwijl je zegt zo min mogelijk met je handen te willen doen. Je spreekt jezelf tegen. anneliesdj schreef:Zoals ik al zei; een paard wat genoeg in de mond geplukt wordt, voelt die de teugelhulp niet meer, of negeert hij hem gewoon?
¨
De teugelhulp voelt hij na verloop van tijd niet meer omdat hij er aan gewend raakt. Punt is dat je een paard hier ook niet aan moet laten wennen, want dan doe je veel te veel. Je moet minimaliseren.
En zo is het dus precies met de zithulpen. Als jij als ruiter niet stil kunt zitten of het paard heeft nooit geleerd te reageren, dan heeft het paard geleerd niet te reageren op je zithulp. Maar dat betekend zeker niet dat hij het niet voelt. Dus zoveel druk gebruiken dat hij ook werkelijk reageert zodat je ONMIDDELLIJK loslaat. Dat laatste dat is nog het lastigste, want veel mensen zijn daar te laat in. Ik heb ook moeten leren om daarmee op tijd te komen hoor.
Bij de zit en gewichtshulpen ga je net zo te werk, tevreden zijn met de kleinste reactie en meteen belonen. anneliesdj schreef:Het is het makkelijkste om te zeggen dat het aan het paard ligt (hij voelt het niet) ipv bij je eigen onkundigheid (ik heb er het geduld niet voor). Uiteindelijk zul je toch terug moeten naar die gewichtshulp en dat hoort gewoon bij de basis, beter maar meteen goed aanleren.
Daarbij kun je een sensibel paard juist beter zo min mogelijk op de teugel rijden omdat dat vaak verzet oplevert.
Edit; ik zie dat ariatje nagenoeg hetzelfde zegt als ik

Om het paard zo min mogelijk op de teugel te rijden, mijn streven is dat ook, op ieder paard, moet het paard wél terugkomen op de teugelhulpen, en het liefst op de geringste teugelhulpen.
Als het paard niet meer vlucht in tempo en op het been, kun je het paard ontspannen rijden en kun je in het terugrijden de teugelhulpen zelfs achterwege laten. Dat is wat ik doe. Ik hoef maar een keer uit te ademen en voor mijn paarden is dat voldoende.
maar paarden kunnen echt wel ongehoorzaam zijn, als ze een ander belang hebben dan de ruiter. IN dit geval ligt het in het belang van het paard om te vluchten.
Een paard is geen robot en beredeneert zijn actie's ook niet, die denkt niet 'nu ga ik eens even vluchten'. Als hij vlucht moet je dat bij jezelf zoeken, het heeft een oorzaak namelijk. Je zit niet stil, je benen rammelen, je zit er teveel met je hand aan, of je harnachement past niet, doet pijn of het paard is bang van de ruiter om enig reden en zo kun je nog wel even doorgaan.