Bokt.nl

Kinke schreef:

gabixcoen schreef:

Als je het paard niet kent kan je beter niks zeggen, hij is helemaal nagekeken en alles is gewoon goed! Er zijn altijd paarden die liever eten dan werken! En meisjes die hem pijn doen, hoe kom je daar nou bij!! Ik zeg alleen dat ik boos op hem word dan hoef ik hem niet meteen in elkaar te rammen toch?!!
Er rijden trouwens ook 2 hele goede ruiters op, op dit moment, hij doet het bij iedereen. Hij is gewoon sloom en wil liever de andere kant op dan jij wilt.

Je schrijft het zelf, je gaat hem vooruit schoppen en je wordt grover in je hand. Daar voelt ie vast niks van.
Als je jezelf niet kunt beheersen dan moet je niet met paarden omgaan, ga dan maar je fiets afrossen. Er is een reden waarom dat dier sloom is.

farahdiba46 schreef:

gabixcoen schreef:

Bedankt voor al deze tips, het kan natuurlijk altijd aan mezelf liggen, maar de pony doet ook vaak dingen om onder het werk uit te komen. Ik weet het dus ook gewoon niet meer. En ik vind het ook eigenlijk geen optie om weg te gaan bij mijn instructrice, dus dat gaat niet door sorry. Ik ga morgen weer lessen dus zal het meteen nog een keer vragen en wel gewoon gaan stappen als het weer misgaat, want als ik klaar ben dan heb ik er zo'n spijt van dat ik het heb gedaan..

je hebt spijt als je het gedaan hebt maar doet het wel steeds weer opnieuw. Je pony doet het niet om onder het werk uit te komen, dat heb je jezelf aangepraat om je gedrag voor jezelf goed te praten. Ik denk dat als je voortaan zelf een flinke draai om je oren krijgt, je dit wel af leert. Komt op mij over als een verwnt meisje wat boos wordt als iets niet lukt of zin niet krijgt. Als je geen zelfbeheersing hebt, heb je niets te zoeken op een paard.

safina schreef:

farahdiba46 schreef:

je hebt spijt als je het gedaan hebt maar doet het wel steeds weer opnieuw. Je pony doet het niet om onder het werk uit te komen, dat heb je jezelf aangepraat om je gedrag voor jezelf goed te praten. Ik denk dat als je voortaan zelf een flinke draai om je oren krijgt, je dit wel af leert. Komt op mij over als een verwnt meisje wat boos wordt als iets niet lukt of zin niet krijgt. Als je geen zelfbeheersing hebt, heb je niets te zoeken op een paard.

Nou, dat denk ik niet. Want een verwend meisje dat alles voor zichzelf goed wil praten opent geen topic over dit probleem. Daarnaast: ik denk dat er heel veel andere mensen zijn die ook wel eens hun zelfbeheersing verliezen. Kijk maar eens op een wedstrijd. Ikzelf moet ook regelmatig tot 10 tellen hoor. Of tot 100. Het is misschien niet goed om kwaad te worden, maar wel heel menselijk. En als je dan het lef hebt om er een topic over te openen, dan verdient dat respect, vind ik.

Over het probleem: Ik denk wel dat het goed is om na te gaan wat nou precies zulke emoties bij je oproept, TS. Als je merkt dat je zo kwaad en verdrietig wordt, welke gedachten gaan er dan in je hoofd om? Wat denk je dan over je pony?
En kloppen je gedachten over hem eigenlijk wel?

Als mijn pony op wedstrijd sloom loopt, kan ik gaan denken dat hij me in de steek laat. Dat hij het opzettelijk doet, mij treitert. En dat hij lui en vervelend is en niks voor me wil doen en ook nooit zal veranderen. En ja, dan is het logisch dat ik verschrikkelijk kwaad en verdrietig word. Dat kan bijna niet anders als je zo denkt.
Alleen....je gaat er niet mee winnen en je pony gaat er niet beter van lopen. Je wordt alleen maar kwaad en radeloos.

Ik kan ook in plaats daarvan denken: "die pony heeft geen flauw benul van wat hier speelt. Want paarden snappen het concept "wedstrijd" niet of nauwelijks, laat staan dat ze weten wat ik nu voel en weten dat ik wil presteren. Hij doet het dus helemaal niet om mij te pesten of om mij in de steek te laten. Hij reageert gewoon niet op mijn hulpen omdat dat hem wat oplevert: namelijk dat hij zich niet hoeft in te spannen. Dat is alles. Kennelijk heb ik zijn gebruiksaanwijzing nog niet gevonden en moet ik iets beters verzinnen om hem duidelijk te maken dat hij aan het werk moet."

Dat laatste lijkt me wat meer bij de realiteit passen. En het helpt ook wat meer bij het beheersen van jezelf. En bij het vinden van een goede oplossing.

(En ja, als je het laatste denkt kan dat eventueel ook resulteren in een flinke tik met de zweep...maar dan niet omdat jij je zelfbeheersing verliest, maar omdat je na goed nadenken tot de conclusie komt dat dat nodig is om hem te laten reageren)

Je hebt gelukkig nu een paard waar je wat meer een klik mee voelt. Maar bij elk paard loop je vroeg of laat tegen problemen aan. En dan is het wel heel fijn, voor je paard en voor jezelf, als je een manier hebt gevonden om er mee om te gaan zonder van streek te raken.

Suzanne F. schreef:

Het bekende gezegde is:
Waar de kennis ophoudt, begint de grofheid.

Neem dus goed les, goede begeleiding is essentieel. Waarschijnlijk reageer je zo uit onmacht, omdat je niet weet hoe je het probleem moet oplossen. Als je alles onder controle had, heb je geen reden om boos te worden.

VivaLaVida schreef:

waarom mag een tik met de zweep wel dan? eigenlijk is het vreemd dat je een paard gewoon maar zo mag slaan en dat er zelfs een middel te koop is om mee te slaan
je kunt je ook bedenken of je je paard misschien niet genoeg motiveert.
een paard vooruit meppen daar help je jezelf en je paard bijna nooit mee (uitzonderingen daargelaten)
dus TS als dit je nog eens overkomt, haal diep adem en bedenk dat je er niks mee bereikt, behalve dat je je paard zn plezier in werken afpakt.
(en ik vind het trouwens super dat je zoveel zelfinzicht hebt en hier ook voor uit durft te komen!)

Kinke schreef:

gabixcoen schreef:

Sorry ik weet niet of het hier goed staat...

Als ik aan het rijden ben in de les en iets gaat totaal verkeerd en de pony blijft het niet goed doen en ik geef gewoon de hulpen als normaal. Normaal ging het dus wel goed maar nu doet hij het gewoon niet meer dan word ik boos op de pony. Ik ben al in mezelf gaan zoeken, maar kan niks vinden. Dus dan ga ik hem naar voren schoppen, word ik groffer in de hand enz. Ik kan er alleen niks tegen doen op het niet op de pony af te reageren maar gewoon in mezelf te houden. Hebben jullie hier tips voor?? Ik kan me nu al beter inhouden maar af en toe lukt het gewoon niet meer..

Misschien zie je nu zelf wat je hebt geschreven? Het staat er toch echt, naar voren schoppen, grover in de hand en dan ook nog enz. Ben benieuwd wat die enz. inhoudt.

Kinke schreef:

Ik denk dat je nu terug probeert te krabbelen. In jouw verhaal zeg je het zelf heel duidelijk, je kunt er niets tegen doen om het op je pony af te reageren. Bovendien zeg je ook dat dit af en toe niet lukt.

Kimmutjuh89 schreef:

Tjonge, er blijven altijd mensen die snel oordelen en conclusies trekken... Ik denk dat het onderwerp ontzettend realistisch is; er zullen vast een heleboel ruiters zijn die ooit gefrustreerd zijn geraakt, omdat iets niet lukte tijdens het rijden. Ook ik heb dit erg gehad.

Mijn paard is net 5 jaar oud, en heeft tot een paar maanden geleden erg veel moeite gehad met rechtsom aanspringen in de galop. Dit had een heleboel redenen: hij is jong, nog moeite met balans, hij is linksgebogen, hij is erg slim, hij weet soms eerder wat ik wilde gaan doen dan ikzelf (denkt teveel vooruit - een geweldige eigenschap voor later, soms nog lastig voor nu). Oorzaken van het verkeerd rechtsom aanspringen die bij mijzelf lagen: ik gaf hem net teveel ruimte tijdens het aanspringen aan de voorkant waardoor hij bijna op zijn buitenschouder viel en daardoor verkeerd aansprong, ik legde wel mijn buitenbeen naar achteren, maar dreef vervolgens alleen met mijn binnenbeen, ik was niet snel genoeg in mijn hulpen en ik twijfelde te lang. Hierbij kwam ook nog het feit dat een vorige instructrice heel erg op de rechtergalop gefixeerd heeft en we soms wel 20x achter elkaar moesten blijven aanspringen totdat het goed ging, met als gevolg: een knetterheet paard dat van zijn lang-zal-zijn-leven niet meer goed aansprong en een ruiter die gewoonweg niet meer wist wat ze moest doen. Allemaal ingrediënten voor een gefrustreerde ruiter, omdat haar paard niet goed aanspringt.

Mijn instructrice is hier heel erg samen met mij mee bezig geweest. Ook ik les maar 1x in de week. Natuurlijk scheelt het een hoop als je dik 5x in de week in het zadel zit en dus lekker veel kan oefenen, maar dan is er niet iemand die je vertelt wat je moet doen in bepaalde situaties en kon ik behoorlijk gefrustreerd raken.
Wij zijn enorm veel bezig geweest met rechtrichten, mijn paard is linksgebogen, dus de rechterkant moet sterker gemaakt worden. Dit zorgt ervoor dat je evenveel druk krijgt op beide teugels, dat zijn binnenachterbeen aan beide kanten mooi ondertreedt en dat je aan beide kanten evenveel buiging en stelling in het lijf kan vragen. Verder vroegen we om meer activiteit vanuit zijn achterhand, dit betekent niet sneller gaan, maar dat hij in een mooi ritme loopt en dat je een snelle reactie krijgt op een beenhulp. Als ik dan een galophulp geef, dat hij direct aanspringt zonder te twijfelen. Hierin ligt ook een groot leerpunt voor mij: niet twijfelen. Als ik twijfelde (O jee, ik moet aangalopperen... Oke, dan moet ik mijn binnenhand wat openen, maar niet teveel want dan gaat zijn hoofd omhoog, maar ook niet te weinig want dan rem ik teveel af... owke, buitenbeen naar achteren en dan...!), tja dan geef ik hem natuurlijk veel tijd om ook te gaan twijfelen en dan kiest hij de galop die voor hem het meest comfortabel is: linksom! Dus het was zitten, hulpen geven en weg! Natuurlijk ging dit in begin nog niet geweldig; mijn paard is zo'n slimmerik. Als hij zijn hoofd omhoog gooide, was ik mijn balans kwijt, hup... verkeerd... Mijn instructrice leerde mij dan direct opnieuw aan te galopperen. Ik twijfelde (natuurlijk) weer te lang, was te lang bezig mijn paard weer helemaal perfect voor elkaar te hebben en probeerde het pas 10 rondjes later weer. Nee, als mijn paard wilde gaan snappen dat hij verkeerd aanspringt en wat ik eigenlijk van hem verwacht, dan moest ik gewoon het nog eens proberen.

Dus ervoor zorgen dat je paard recht is, actief is, dus niet op de voorhand valt (in ja handen hangt), rond en los is in de hals, zodat jij de hulp geeft en hij direct mooi weg galoppeert. Het is verleidelijk om de schuld bij het paard te leggen, maar een paard zal inderdaad nooit denken: "Ow, vandaag heb ik geen zin, ik zal eens gaan dwars liggen". Nee, de fout ligt vaak in de communicatie. Klinkt heel logisch en heel makkelijk, maar paardrijden is niet makkelijk.

Met als resultaat na heel veel oefenen: een paard dat (bijna) altijd goed aanspringt, vlug is, rond is, bij elkaar is en altijd de oortjes erop heeft, omdat hij het zo leuk vindt. Natuurlijk wordt het een uitdaging als ik het aanspringen ga oefenen (mijn paard wordt knetterheet), maar dan gewoon zo stil mogelijk in het zadel zitten en dezelfde hulpen blijven geven. Hoe chaotischer je zelf wordt, hoe chaotischer je paard. Less is more...

Fijn om te lezen dat je nu een paardje hebt gevonden, die graag zijn best doet, maar probeer ooit weer eens op een paard als Coen te stappen. Daar leer je ontzettend veel van!

safina schreef:

Het zou best kunnen dat hij vrachtwagens en witte hekjes kent. Er zijn ook paarden die, door ervaring, heel goed weten dat ze tussen die witte hekjes minder snel op hun sodemieter krijgen. Maar paarden denken niet zo ver, dat ze zich ervan bewust zijn dat ze jou daarmee laten zitten. Of dat ze het doen om jou te pesten. Dus is er geen reden om boos te worden als zoiets gebeurt. Of verdrietig. Je kunt, in plaats van dat persoonlijk nemen, beter je energie steken in het bedenken van een handige oplossing.

Qua concentratie verliezen: dat herken ik heel erg. Goed idee om dan te stoppen. Ik heb met mezelf de afspraak dat ik niet met mijn pony aan de slag ga als ik moe of sacherijnig ben of een hele intensieve dag heb gehad op mijn werk. Want ik weet dat ik dan niet 100% kan geven. Ik word gelukkig niet heel snel boos of verdrietig (sommige dingen worden vanzelf minder als je ouder wordt ), maar ik merk wel dat ik slordiger rijd als ik moe ben en sneller zit te mopperen. En dan wat eerder in een neerwaartse spiraal terecht kom, in plaats van dat het beter gaat.
Maar goed, ik kan elke dag gaan rijden. Ik heb mijn eigen pony bij huis staan. Jij moet waarschijnlijk op een vaste dag in de week en dan is het erg lastig om een keertje over te slaan.... Maar misschien kan je wel zorgen dat je er uitgerust heen gaat. De avond ervoor vroeg naar bed, een dag kiezen waarop je niet een lang schoolrooster hebt of lastige vakken....

Verder ben ik heel selectief als het gaat om het vinden van een instructeur. Als een instructeur tegen me zou zeggen:"jouw pony is vervelend en lui en hij is altijd al zo geweest" dan zou ik er meteen mee stoppen. Daar word je toch niet vrolijk van? Daar leer je toch niets van?
Ik zei laatst zelf tegen mijn instructeur dat ik mijn pony wat lui vond. Toen zei ze streng: "Hij is niet lui. Hij vindt het nog lastig om zijn balans te vinden en meer te dragen vanuit de achterhand. Ik zal je een oefening geven waarmee je dat kunt verbeteren." Kijk, aan zo'n instructeur heb je tenminste wat! Een goeie instructeur helpt je juist om niet boos te worden. En leert je om te kijken waar gedag van je pony vandaan komt en helpt je met goede oplossingen te vinden. Een goede instructeur is ook een klein beetje een psycholoog.

En ik ben het wel een beetje eens met Kimmutjuh89: Van moeilijke paarden kan je ontzettend veel leren. Niet alleen qua rijden, maar ook qua persoonlijke ontwikkeling. Misschien ben je Coen op een dag wel dankbaar, omdat je heel veel van hem hebt geleerd over jezelf. Ik hoop het!