Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
florentine1 schreef:Als hij van dit beetje werk al zo de weg kwijt is dan denk ik dat ik hem morgen maar beter naar de slacht kan brengen want dan wil ik nog wel eens zien als hij echt aan de bak moet. Dit paard is niet voor zijn leeftijd overvraagd, de meeste lopen al vollop op concours hij is pas notabene met zijn 4 jaar ingereden en dan ook nog heel rustig. En tja dat hij het lastig heeft gehad klopt wel maar dat heeft hij zelf veroorzaakt, maar ik vind dat er eigenlijk geen 1 reden kan zijn om dit gedrag te vertonen, of er moet lichamelijk echt iets goed mis zijn.
Devitootje schreef:florentine1 schreef:Als hij van dit beetje werk al zo de weg kwijt is dan denk ik dat ik hem morgen maar beter naar de slacht kan brengen want dan wil ik nog wel eens zien als hij echt aan de bak moet. Dit paard is niet voor zijn leeftijd overvraagd, de meeste lopen al vollop op concours hij is pas notabene met zijn 4 jaar ingereden en dan ook nog heel rustig. En tja dat hij het lastig heeft gehad klopt wel maar dat heeft hij zelf veroorzaakt, maar ik vind dat er eigenlijk geen 1 reden kan zijn om dit gedrag te vertonen, of er moet lichamelijk echt iets goed mis zijn.
Echt???![]()
Je conclusie dat als hij dit beetje werk al niet aan kan, dat het dan nooit wat gaat worden, vind ik echt veel te kort door de bocht.
Voor zijn fysieke leeftijd is hij misschien niet overvraagd, voor zijn geestelijke leeftijd misschien wel... Je kan hem niet afrekenen op wat zijn leeftijdsgenootjes al kunnen, geen paard is hetzelfde.
Jij kan het rustig vinden omdat hij "al" 4 is, maar misschien vindt hij het toch wat te veel polonaise aan zijn lijf binnen een half jaar. Zolang je niet in zijn hoofd kan kijken, mag je deze oorzaak niet zo snel van tafel vegen.
Dat hij het lastig heeft gehad is zijn eigen schuld??? Mmm, als je hem gewoon in de wei had gelaten had hij deze problemen echt niet gehad.
Hij reageert tenslotte op wat hem overkomt en of dat nu overvragen is of een te weinig consequente aanpak dat laat ik graag in het midden ...
JIJ vindt van dat er geen 1 reden kan zijn om dit gedrag te vertonen, maar je paard vertoont dit gedrag niet zomaar, dus HIJ zal er zeker een gegronde reden voor hebben. Aan jou om die te achterhalen. Hij is gewoon een paard die jou wat duidelijk probeert te maken.
Misschien overvraagd, misschien uitproberen. Je kan pas zeggen wat het was als je beide mogelijkheden hebt onderzocht. DE vraag is, welke mogelijkheid ga je eerst onderzoeken. Als het toch het eerste is (overvraagd) zal je met de druk opvoeren alleen maar meer in een neerwaartse spiraal terecht komen ben ik bang ...
Veel success en wijsheid gewenst.
denisesilver schreef:Ik denk dat het gros van de mensen hier toch echt wel naar zijn paard luistert, maar om naar het verhaal te luisteren denk ik dat het paard consequent moet worden gereden. Ken een paard dat precies hetzelfde doet, zolang je hem aan het werk houdt is er niets aan de hand.
TS, kan het niet zijn dat het komt door spierpijn?
Wwijk23 schreef:denisesilver schreef:Ik denk dat het gros van de mensen hier toch echt wel naar zijn paard luistert, maar om naar het verhaal te luisteren denk ik dat het paard consequent moet worden gereden. Ken een paard dat precies hetzelfde doet, zolang je hem aan het werk houdt is er niets aan de hand.
TS, kan het niet zijn dat het komt door spierpijn?
consequent rijden? het paard is net in gereden... zoveel kanten kan je daar nog niet mee op dressuur matig ook niet.
TS ik lees nu alweer wat extra informatie over hoe hij op de grond dus ook is en reageert. wat ik me afvraag en niet terug kon vinden is wat er van 0 tot 3 met hem gedaan is.
stond hij in een opfok of gewoon bij jullie?
kwam hij veel in de hand?
en is dit gedrag er dan zo ingeslopen of is hij altijd als veulen en daarna ook zo fel geweest?
als ik dit van hoe hij op de grond is had geweten had ik men posts niet zo geplaats of ander commentaar gegeven. want eerlijk gezegd, als hij zo respectloos is op de grond (of dat nou komt omdat je zelf niet consequent bent of dat de wederzijdse klik er niet is) kon je na gaan dat hij onder het zadel echt niet ineens meer respect toont. eerlijk gezegd als ik het nu zo lees denk ik dat het gewoon alles bij elkaar is. jij bent misschien niet consequent genoeg geweest, hij heeft altijd al een beetje zon karakter, jij neemt je leiderschap niet goed, hij misbruikt dat en verergert zijn gedrag, jij irriteert je aan hem, hij ook aan jou en kortom is er op het einde die wederzijdse klik niet.
persoonlijk zou ik hem verkopen. dan idd voor minder en vang je niet de hoofdprijs. maar grote kans dat hij dan bij iemand terecht komt die ook goed voor hem zou zijn, daar doet de aankoop prijs echt niet aan af en iemand die hij niet kent is dus ook iemand die de regels opnieuw aan kan trekken en dat ze elkaar af kunnen tasten omdat ze voor elkaar onbekend zijn. het is misschien niet leuk dat je er minder geld voor krijgt en dat je je eigen gefokte paard weg moet doen maar ik denk dat het tijd word een ander de kans te geven met hem en hem een nieuw begin te laten maken. het is heel goed dat je het wil en blijft proberen. maar hoe lang wil je door vechten en in hoe verre vererger je de situatie daar mee.
als je nu door gaat moet je het ook afmaken. ga je door en lukt het niet zal hij onverkoopbaar worden omdat zijn gedrag niet meer te herstellen is. persoonlijk denk ik dat je echt de knoop door moet hakken. blijven of laten gaan. maar kies niet alleen voor je zelf, denk ook aan hem en zijn toekomst.
Sizzle schreef:Bokken of stijgeren op het been is in feite hetzelfde.
Misschien dan dezelfde aanpak gebruiken als bij de merries?
darkadia schreef:Persoonlijk ben ik geen voorstander van dingen eruit slaan. Paarden leren door het wegnemen van druk het beste, en een paard denkt niet: 'goh jou ga ik vandaag is even lekker dwars zitten'. Maar ik denk inderdaad wel dat dit paard geleerd heeft dat het ongewenste gedrag hem iets heeft opgeleverd, en dit moet wel zien doorbroken te worden. Mijn ervaring met dit soort karaktervolle trotse paarden is juist dat je ze in hun waarde moet laten, en echt moet samenwerken ipv iets willen afdwingen.
Daarbij geef je zelf al aan dat het ook op de grond niet goed gaat en het pittige karakter in de bloedlijn zit. Dus ik denk echt dat je het beste doet door een stap terug te doen, en een tijd op de grond aan het werk te gaan. Daarna rustig weer voorbereiden naar het rijden toe. Houdt het leuk voor hem.
Als je dit geduld niet hebt, is het inderdaad denk ik beter om een baasje te zoeken die dit wel met hem wil gaan doen.
darkadia schreef:Persoonlijk ben ik geen voorstander van dingen eruit slaan. Paarden leren door het wegnemen van druk het beste, en een paard denkt niet: 'goh jou ga ik vandaag is even lekker dwars zitten'. Maar ik denk inderdaad wel dat dit paard geleerd heeft dat het ongewenste gedrag hem iets heeft opgeleverd, en dit moet wel zien doorbroken te worden. Mijn ervaring met dit soort karaktervolle trotse paarden is juist dat je ze in hun waarde moet laten, en echt moet samenwerken ipv iets willen afdwingen.
Daarbij geef je zelf al aan dat het ook op de grond niet goed gaat en het pittige karakter in de bloedlijn zit. Dus ik denk echt dat je het beste doet door een stap terug te doen, en een tijd op de grond aan het werk te gaan. Daarna rustig weer voorbereiden naar het rijden toe. Houdt het leuk voor hem.
Als je dit geduld niet hebt, is het inderdaad denk ik beter om een baasje te zoeken die dit wel met hem wil gaan doen.
florentine1 schreef:darkadia schreef:Persoonlijk ben ik geen voorstander van dingen eruit slaan. Paarden leren door het wegnemen van druk het beste, en een paard denkt niet: 'goh jou ga ik vandaag is even lekker dwars zitten'. Maar ik denk inderdaad wel dat dit paard geleerd heeft dat het ongewenste gedrag hem iets heeft opgeleverd, en dit moet wel zien doorbroken te worden. Mijn ervaring met dit soort karaktervolle trotse paarden is juist dat je ze in hun waarde moet laten, en echt moet samenwerken ipv iets willen afdwingen.
Daarbij geef je zelf al aan dat het ook op de grond niet goed gaat en het pittige karakter in de bloedlijn zit. Dus ik denk echt dat je het beste doet door een stap terug te doen, en een tijd op de grond aan het werk te gaan. Daarna rustig weer voorbereiden naar het rijden toe. Houdt het leuk voor hem.
Als je dit geduld niet hebt, is het inderdaad denk ik beter om een baasje te zoeken die dit wel met hem wil gaan doen.
zeg ook niet dat dat de bedoeling is voordat iedereen daar nu over begint, ik heb alleen gezegd dat bij de merries de fluwelen handschoen niet de oplossing was, als je al twee jaar c.q 1 jaar op een paard zit dat steeds op je benen naslaat, ga je denk ik ook weleens een ander oplossing proberen, we hebben toe besloten niet meer te accepteren dat ze naslaan, en steeds te straffen bij iedere poging daartoe, de aanhouder heeft gewonnen want we hadden het vrij snel onder controle.
Begrijp dat je als eerste de "paardvriendelijke manier"gaat gebruiken maar als er dan geen verbetering komt zul je rigoreuzere maatregelen moeten nemen, bij de ruin is dit helemaal niet ter sprake momenteel, wat de toekomst brengt me them is nog afwachten.
Wij doen met hem al veel grondwerk, vind hij ook leuk om te doen, maar dat wil niet zeggen dat je daarmee zijn karakter kunt veranderen hooguit kun je proberen en soort compromis te sluiten met hem dat hem tevreden stelt en dat hij gewoon zijn werk gaat doen. En ik denk dat dat niet altijd met een lieve aai over zijn bolletje hoeft te zijn, op die manier hebben we al vaak genoeg geprobeerd hem te pleasen. Soms zul je daar heel duidelijk je grenzen in moeten stellen al dan niet met een sanctie.
daar ga ik komende tijd proberen verbetering te krijgen
flitzz schreef:Hoe meer ik het verhaal van TS lees lijkt het net alsof het over mijn ruin gaat. Mijn ruin als 14 maanden oude hengst gekocht, met 3½ in gaan rijden, goedgekeurd als dekhengst. Heeft tot zijn 6e jaar in training gestaan en mogen dekken. Helaas werden wij niet echt op de hoogte gehouden, besloten om onaangekondigd op bezoek te komen (stond bijna 200 km van ons af)
We zijn ons dood geschrokken hoe hij er uit zag, brood en broodmager.. Ze hadden maar besloten om hem minder eten te geven om hem zo maar te kunnen "breken"..
Mondjesmaat kregen we te horen dat hij alles deed om onder het werk te komen en dat betekende dus ook op de achterbenen staan en laten omvallen.
Wij hebben hem toen naar huis gehaald en bij te voeren en eens goed nadenken hoe nu verder, toen besloten om hem naar Fried van Stiphout te brengen.
Volgens Fried wisten wij maar half wat voor goed paard we hadden, en van hem we het advies om hem te laten castreren. En heel consequent met hem te zijn, wat vandaag niet mag mag morgen ook niet. Beste advies wat ik ooit gekregen heb.. Met ruim 6½ jaar is hij gecastreerd, zijn toenmalige amazone is gestopt omdat hij echt een maatje te veel was.
Na ruim een half jaar ben ik begonnen met longeren en rijden. De eerste paar weken niks aan de hand, en toen begon het verzet bokken en steigerend de bak door. Diverse instuctrices gehad, van negeren tot en met de longeerzweep er achteraan rennen. (medisch nagekeken, tandarts zadelmaker)
Heb hem weer een aantal maanden rust gegeven, sinds 2 jaar een ander instructrice en nu sinds een paar maanden kan ik eindelijk zeggen we gaan stapje voor stapje vooruit.
Het heeft me letterlijk bloed, zweet en tranen gekost.. Ik heb zo vaak jankend op hem gezeten en gedacht nu gaat hij weg. Paard is nu 12 jaar en nog nooit heb ik zo'n moeilijk paard gehad.
En ondanks alles ben ik zo blij dat ik hem nog steeds heb, want ondanks alles is het een super paard en heb ik zoveel van hem geleerd..
Wat ik ermee wil zeggen, geef hem zijn rust begin opnieuw met goede begeleiding. Als jij denkt dat het paard de moeite waard is. Steek die moeite dan ook in hem in met rust en goede begeleiding..
pien_2010 schreef:Je verhaal en hele topic goed doorgelezen. Het lastige is aan deze situatie dat je hem al zo lang hebt. Dus gewoontes zijn ingeslopen.
Persoonlijk denk ik dat je gewoon een heel dominant paard hebt. Herken onze oudste erin die we op vier jarige leeftijd hebben laten castreren daar hij vader hengst was.
Ook hij kwam omhoog. Omhoogkomen pets zweep tussen zijn oren. Die van ons steigerde echt te hoog. Na twee keer was dat gedrag afgelopen.
Toen mijn man dit inmiddels brave paard ging rijden kwam hij tot mijn grote schrik ook omhoog. Dat na jaren niet doen!! Ik schrok me kapot en had dit totaal niet verwacht. Gelukkig was mijn man er zo mee klaar en gaf hem gelijk een stevige pets met de zweep tussen zijn oren. Al jaren zijn die twee dikke vrienden ondanks dat mijn man niet goed kan rijden.
Misschien helpt onze aanpak ook bij jou. Stout zijn als we er naast lopen, betekent achteruit. Indertijd zelfs met hengsten ketting door zijn mond, zo sterk was hij. Desnoods zweep tegen zijn borst. Iedere pas die hij goed doet, BELONEN. Deze paarden vragen zo'n strenge consequente aanpak dat je anders alleen maar aan het straffen bent. En ze zijn zo verschrikkelijk lief ook, als het lieve eruit kan komen. Dat kan pas als hij weet dat jij de baas bent. Daarna kun je zijn vriend worden. Hij moet echt respect voor je krijgen.
Ons paard kreeg ooit van mij een enorme lel. Toen zag ik respect in zijn ogen komen en huilend (zo erg vond ik het zelf) realiseerde ik me, dat ik een paard had dat de lel af en toe echt nodig had. Dus toen gegeven. Ik heb er een gouden paard aan en dat al jaren. Mijn allergrootste vriend nu. Heb er nachten van wakker gelegen toen (15 jaar geleden).
Dus de achteruit helpt goed. Inderdaad bij het eten geven, stapje achteruit vragen, belonen als hij dat doet en gelijk eten in de bak.
Met rijden idem dito, rijd hem heel kort en krachtig. Braaf is braaf belonen en stoppen. Stout mag echt niet, gaan tot het gaatje totdat hij braaf is. Zodra hij braaf is, een rondje op de volte hals laten strekken en belonen en stoppen. Ook al ben je maar vijf minuten bezig. Braaf is braaf. In zijn hoofd moet paard de knop om zetten en strijd op gaan geven. Je moet echt uit die strijd, maar dat kan pas als je hem eerst vol ben aangegaan.
Kijk eens naar de kuddes hoe de paarden elkaar corrigeren. Dat gaat er niet bepaald zachtzinnig aan toe.
Wij reden die van ons ook gelijk veel buiten. Daar was hij gewoon wat braver. Maar ook daar wel eens vier uur in het bos staan wachten want mijnheer was niet vooruit te branden. Echt geen angst, want het paard is voor niets en niemand bang. Puur zijn zin willen krijgen. Na vier uur ging hij eindelijjk want ik heb hem nooit zijn zin gegeven.
Succes met je paard. En het allerbelangrijkste is, bij elk klein iets dat hij goed doet, belonen en nog eens belonen!!
Onze lieverd is nu 19 jaar en nog steeds is het af en toe "uh uh" met vingertje omhoog omdat hij met naar de wei lopen bijvoorbeeld neusje probeert voor me uit te doen ipv schuin achter me te open. Dus hou ze altijd goed in de gaten want zodra jij de kleine signalen gaat negeren en dus overwicht uit handen gaat geven, wordt het gedrag weer erger en gevaarlijker.