Bokt.nl

Simpelman schreef:

Duhelo schreef:

De vergelijking/tegenstelling met honden vind ik hier trouwens niet opgaan, als je nl kijkt in wilde roedels heb je ongeveerd de gelijkenis als met wilde kuddes paarden. je hebt ook een of twee dominante leiders bij de honden die hun wil opleggen, en dan heb je de rest van de pack die rustiger met elkaar omgaat. Waarom zou je bij honden wél de dominante moeten spelen, en bij paarden niet?

Dat heb ik niet bedoeld te zeggen.
Ik bedoel, als je bij een hond de dominantie druk opvoert komt hij naar je toe een paard gaat wég. Lichamelijk én emotioneel....
Dit schijnt in eerste instantie een beloning voor de ruiter, het paard gaat harder, het wijkt, het buigt, maar ook "vlucht" het, of het begint zich sluit af te sluiten.
Dit is waar het wat mij betreft in dit topic om gaat, ik denk nl dat het onbegrip dat hier over bestaat de oorzaak is dat het merendeel (zomaar, heel vriendelijk geschat, 80%) van de paarden vandaag ACHTER de loodlijn gaan.
Deze paarden participeren niet, ze zijn hier nooit toe uitgenodigd, de enige manier die de ruiter restte om de "boel bij elkaar te houden" is ze bij de kop te pakken, iets dat het paard op allerlei manieren zal proberen te ontwijken tot het punt dat het dit niet meer kan nl ACHTER de loodlijn.

Duhelo schreef:

Daarnaast, ook als je een paard uitnodigt om mee te spelen, moet je nog altijd de dominantste van de twee "vrienden" zijn, anders heb je het risico dat jouw paard jouw eens een "vriendschappelijk duwtje" geeft omdat hij dat lekker stukje gras wilt. Hoe komt een "duwtje" van 700 kilo paard over tegen een mens van 70 kilo? juist ...

Dat ben ik helemaal met je eens.
Het lijkt er op dat men op dit topic denkt dat ik tégen dominantie ben, dat is niet het geval, ik denk dat het gebruik van dominantie bij de opvoeding van paarden door héél veel ruiters héél erg verkeerd begrepen wordt doordat het bij toepassen ervan in eerste instantie de ruiter beloond wordt.

pol013 schreef:

Over dat dansen. Ik dans toevallig zelf (in een parendans)

Of ik fijn kan dansen met iemand is dan afhankelijk van zijn manier van leiden. Iemand die knijpt en aan mij trekt en dwingend over komt vind ik niet fijn. Dan verloopt alles ook wat harkeriger.
Iemand die mij niet leidt vind ik net zo vervelend. De druk op mijn hand valt regelmatig weg. Het wordt een slap geheel en het is voor mij moeilijker om mijn balans te bewaren en ik wordt onzeker over welke beweging wij in gaan zetten,

Een fijn danspartner geeft precies genoeg druk. Net zo veel druk als ik terug geef. Die geeft mij af en toe een duidelijker kneepje of grotere arm beweging als ik het heel even niet snap. Met zo'n partner ziet het er harmonieus uit. Net alsof hij geen aanwijzigingen geeft. Maar wel alleen maar 'net alsof'

Maar in alles leid de man. Ik heb geen inbreng in de figuren die wij gaan doen. Ik doe wat hij mij opdraagt. Anders wordt het chaos en is alle harmonie zoek.

Meer ruiters zouden eens een parendans moeten doen. (En eens flink sporten maar dat even buiten beschouwing gelaten)

Simpelman schreef:

Ik had het meer over dit soort dingen

[ Afbeelding ]