Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
MiraeChaos schreef:Bedankt Anneruth, dat hoop ik ook.
Het is jammer dat mensen denken dat dit allemaal maar eigenwijsheid is... Ik wist weliswaar dat dit zou gebeuren als ik op een forum post, maar ik weet ook dat hier veel mensen met veel ervaring rondhangen, en daar hoop ik van te leren. Ik wil naar elk advies luisteren, maar mensen schijnen gewoon niet te begrijpen wat de mogelijkheden beperkt zijn.
Joolien schreef:Realiseer je wel, het is niet jouw paard, en vorige keer was je een paar dagen stijf toen je tegen het hek klapte. Als je straks een hardere val maakt, wie is er dan verantwoordelijk?
Ga dus na dat er wel risico bij komt kijken, en moet je dat willen opzoeken is de vraag. Ik ben ook gestopt met zadelmak maken omdat ik een slechte rug had. Ik heb echt veel brave paarden onder mijn kont gehad, zelden problemen gehad tot vorig jaar, toen ik eraf ging bedacht ik me dat het risico me te groot werd. Dus ben ik gestopt. Het kan altijd goed gaan, maar ook goed mis gaan, realiseer dat wel.
Punz schreef:TS:
Feit dat je noemt dat jij het wel 'moet' doen omdat het paard jouw vertrouwt zegt eigenlijk al alles:
Babootje schreef:Punz schreef:TS:
Feit dat je noemt dat jij het wel 'moet' doen omdat het paard jouw vertrouwt zegt eigenlijk al alles:
En heel penny....
Enfin, na zo'n situatie is het vertrouwen wel al een heel eind weg. Als het al helemaal niet verdwenen is.
Gezien de tijd die je erover hebt gedaan om het beestje weer te vangen. Je hebt ook zelf beoordeeld dat het zadel "er wel mee door kan", omdat het niet na de 17e rib ligt?
Je hebt 12 jaar "rijervaring" maar geen eigen paard, zodat ik me wel kan voorstellen waar jij die ervaring hebt opgedaan.
Alles wat je zegt ademt onervarenheid. En zelfoverschatting.
Het komt me voor dat je met alle geweld dit paard wilt rijden omdat je nu eenmaal "die kans" hebt gehad.
Tegen beter weten in. En dat is eigenlijk heel dom.
Babootje schreef:Je hebt 12 jaar "rijervaring" maar geen eigen paard, zodat ik me wel kan voorstellen waar jij die ervaring hebt opgedaan.
Alles wat je zegt ademt onervarenheid. En zelfoverschatting.
safina schreef:Babootje schreef:Je hebt 12 jaar "rijervaring" maar geen eigen paard, zodat ik me wel kan voorstellen waar jij die ervaring hebt opgedaan.
Alles wat je zegt ademt onervarenheid. En zelfoverschatting.
Dat vind ik het helemaal fair. Afgaande op een eerder topic heeft TS wel een eigen paard gehad en daar ervaring mee opgedaan.
[EHK] Geschikt voor fok? En welke hengst?
Bovendien is het al dan niet hebben (gehad) van een eigen paard geen voorwaarde voor de juiste ervaring. Ik ken een aantal doorgewinterde stalruiters die ontzettend goed zijn in paarden zadelmak maken, maar die zelf geen paard hebben. En ik ken heel veel paardeneigenaren (mezelf incluis) die ik daar veel minder geschikt voor vind.
MiraeChaos schreef:Oké, misschien ben ik idd gek dat ik hiermee door wil gaan, maarja... Ik geloof in dit paardje.
Mousmous schreef:Wat de tandarts betreft, hier komt de tandarts ook niet standaard. We kijken altijd zelf of de jonge paarden wolfskiesjes hebben, zelfs onderhuids kan je het zelf vaak voelen. Een handig iemand, met wat ervaring, kan het dan bij jouw pony ook wel even kijken. Moeten ze dan natuurlijk ook wel verwijderd worden. Echte problemen met het gebit komen al snel te voorschijn, dat kan je al snel aan de reakties van de paarden zien. Dan kan de tandarts altijd nog daar voor komen.
MiraeChaos schreef:Ik reed in principe bijna helemaal zonder druk. Ik gaf op dat moment alleen een beetje druk om haar te vragen te stoppen. Dat bouwde natuurlijk wel iets op toen ze niet stopte....
Tja, en toen ze er vandoor ging zal er zeker een hoop druk op het bit terecht zijn gekomen, want toen zal ik mij automatisch uit alle macht hebben vastgehouden. Niet de bedoeling natuurlijk... maarja, daarom wil ik ook graag weten hoe ik dan wel zou moeten reageren.
Een touw om de hals is een goed idee, zeker het introduceren waard.
Vanmiddag heb ik voor het eerst iemand zover gekregen om haar, in stap, aan het halster 1 rondje door de bak te leiden, waarbij ik er op zat. Daarbij ging mijn hart als een gek te keer en moest ik echt hard werken om rustig te blijven. Daarom moet ik echt eerst van de angst af. Twee keer voelde ik haar al helemaal aanspannen, terwijl ik op dat moment niets anders deed dan zitten. Dat hebben we opgelost door haar stil te zetten en met een paar korrels biks te belonen, waardoor ze gelukkig wel ontspande.
Dit is waar we nu zijn, anderhalve week later, dus we hebben echt een gigantische stap terug genomen.
Dubbele lijnen heb ik zelf ook aan gedacht. Ik heb er geen ervaring mee, dus ik heb het eerst op mijn volwassen paard geprobeerd. Gezien dat goed ging heb ik ook een poging met de pony gedaan. Dat ging helaas voor geen meter, wat ze ging alleen maar achteruit. We hebben ook geen goede longeer cirkel tot onze beschikking, dus misschien niet zo verrassend. Ik wil het misschien nog wel een keert opnieuw proberen.
Met haar rug is niets miss, en ze heeft geen problemen met eten ofzoiets en is bovendien slecht 3 en een half jaar, dus ik ga ervan uit dat haar gebit goed is, maar ik kan het niet controleren.
MiraeChaos schreef:Ze gaf blijk in de war te zijn toen ik haar vanuit stap naar halt wou brengen met wat druk op het bit. Ik zette ietsje door en toen ging ze ervandoor.
Ik ben niet zo makkelijk uit het zadel te krijgen, dus ik bleef zitten. Ik probeerde haar te stoppen of te sturen, maar daar reageerde ze absoluut niet op. Op zich niet zo gek, want ze kende de commando's op het bit nog niet. Vervolgens vloog ze echter dwars door een hek, en toen door een elektrische draad. Op dat moment was het zo hopeloos dat ik me maar heb laten vallen. Vervolgens was ze eigenlijk vrij snel weer kalm.
Ik heb toen het bit uitgedaan, en hoewel mijn vingers verbrand waren van de teugel bij het vallen, ben ik er in goed vertrouwen zonder bit weer opgeklommen, omdat ik haar niet wou leren dat er vandoor gaan een oplossing is. Achteraf besef ik me dat ik haar op dat moment op zijn minst meer tijd had moeten gunnen om te kalmeren. Maar ze gedroeg zich aan de hand volledig normaal, dus dat had ik niet door. Ze liet mer zonder problemen opstappen, ze staat een stuk netter stil dan mijn volwassen paard, maar vervolgens ging ze er eigenlijk meteen weer vandoor. Ook deze keer kon ik niet sturen of wat dan ook, ondanks dat ik het bit er uit had. We kwamen in een hoek terecht, en ik viel toen ze een 180 maakte. Ik raakte een ijzeren hek met het midden van mijn rug, en kon net aan lopen, dus er nog een keer opklimmen was geen optie. Bovendien is het dwars door de deur heen de weg op gerent.