Bokt.nl

Janine1990 schreef:

Ik snap niet waarom je dat nu nog kwallenstreken noemt. Dat je dat toen dacht, kan ik me indenken. Maar nu weet je toch beter? Je weet dat je toen de kennis nog niet had, het gevoel niet en bij lange na de ervaring niet. In dit geval was groen en groen echt blauw, maar dat zijn volgens mij geen kwallenstreken van het paard? Dat is gewoon actie geeft reactie.

Nogmaals, dat je toen vond dat je paard je kwallenstreken leverde, kan ik me dat voorstellen.
Maar dat kan je nu toch geen kwallenstreken meer noemen?

Ess_Ramona schreef:

Tuurlijk kan je wel een Z paard kopen, zolang je wel goede begeleiding hebt.
Z paarden zijn heerlijk, maar denken wel vaak; als jij het niet goed doet doe ik het lekker niet.

En je kan met les afwisselen, door er eens een andere oefening in te doen of gewoon lekker een sprongetje.

Zelf zou ik er nooit 1 willen hebben, vind het veel leuker om het paard "op te leiden" naar hoger niveau.

calippe schreef:

Ik ken mijn paard nog steeds, het waren kwallen streken. Jij kent de situatie niet want ik heb die niet beschreven. Maar echt het waren kwallenstreken. Mijn paard was een echte kwal. Een eerlijk paard, maar een kwal. Maar daarmee paste hij goed bij mij. Een kwal maar prima zoals hij was.

Het was een reactie op mijn onmacht, hij haalde die streken uit omdat hij wist dat het kon en dat hij er mee weg zou komen. zoals ineens naar het midden van de bak stormen en dan HOPPA die kont de lucht in zodat ik weer vloog.

Wéten dat hij moest lopen als ik een tikje met de zweep gaf, maar slechts met zijn staart zwiepen alsof ik een vlieg was, of juist langzamer lopen als ik het lef had om harder te tikken, of mij er gewoon af gooien als ik hem echt een tik gaf. Deed hij echt niet bij mijn instructrice want het werkte niet bij haar.

Janine1990 schreef:

Jouw onmacht kwam voort uit onervarenheid, gebrek aan ruitergevoel en rijkunst en kennis. Dan weet je toch ook niet hoe je een paard moet 'opvoeden'?
Paard weet niet wat hij aan zijn baas heeft. Weet niet wat de baas bedoelt. Dus het paard gaat op zoek naar grenzen, ruiter weet ook niet wat ze daar mee aanmoet, dus het paard gaat nog verder op zoek naar grenzen. Het zijn net mensen, ze hebben gewoon behoefte aan grenzen.

Zonder die grenzen gaat ook een paard gewoon poedersuiker vertonen. Wat in de regel gewoon veroorzaakt is door mensen.

Ik geloof niet in de volledige onschuld van een paard. Maar in 95% van de gevallen is het de mens die het paard heeft gemaakt tot wat het is. En als ik jouw verhaal zo lees, vallen jullie eerder in de 95% categorie dan de 5% categorie.
Ik denk zelfs dat het meer dan 95% is.

Edit: Je geeft zelf aan dat hij het niet deed bij je instructrice Dan is het wel vrij logisch dat je paard niet wist wat hij aan jou had.

calippe schreef:

aha, jij kent mijn paard?

Ik was onervaren, maar ik wist nog wel hoe ik moest rijden. Gewoon been geven = lopen. Dat wist mijn paard ook. alleen hij deed het niet. Hij zocht inderdaad de grens op, niet omdat ik niet duidelijk was, maar omdat iedereen nu eenmaal de grens opzoekt van wat er mogelijk is. Dat is de natuur.

De een zoekt de grens meer op dan de ander. En dat zijn soms gewoon streken.
Mijn paard had echt streken. Heeft ie nog wel hoor.

Langzaamaan leerde ik te rijden, heel langzaamaan.
Heel soms verraste hij me nog door weg te schieten en een bok te geven. "he" dacht ik dan, "daar was ie weer!". En dan besefte ik dat hij eigenlijk nog altijd dezelfde was.

Maar ook buiten het rijden gedroeg hij zich vaak als een kwal. Zo was zijn karakter nu eenmaal. Hij had overal een menig over en die gaf hij ook. Een paard met karakter.

Janine1990 schreef:

En jij hebt je nooit afgevraagd waarom hij die streken bij je instructrice niet uithaalde en bij jou wel?

Janine1990 schreef:

In heel veel gevallen hoef je een dier niet te kennen. Als je uitgaat van consequentie bij het opvoeden, of hoe je het ook maar wilt noemen. Zijn vast wel meerdere benamingen voor. Dan is het heel simpel om te zien waar de fout ligt.

Janine1990 schreef:

En weten hoe je moet rijden als je vanaf de manege komt... Waarom geef je nu in bovenstaande dan aan dat je heel langzaamaan leerde rijden. Je bent nogal tegenstrijdig.
Sowieso gaat er bij mij niet in dat je weet hoe je moet rijden als je van de manege af komt.

Janine1990 schreef:

En karakters... Ik heb in het afgelopen jaar twee karakterpaarden gereden. De een was gewoon vreselijk sensibel en had onwijs veel talent. Was na een goed half jaar ook ZZ-springen. Maar geen makkelijke onder het zadel. Het andere paard heeft te veel eigenaren gezien en was kennelijk te imposant voor mensen om mee om te gaan of om op te voeden. Ik wilde daar niet aan beginnen, wat een ellende. Daar moest je een hele vent voor zijn om dat weer goed te krijgen.

Janine1990 schreef:

Verdere paarden zijn eigenlijk allemaal verhaaltjes van consequent zijn, niet zo zeer heropvoeden, maar gewoon even laten weten wat jouw, of in dit geval mijn regels zijn. En dan heb je er geen kind aan.

calippe schreef:

Janine1990 schreef:

En jij hebt je nooit afgevraagd waarom hij die streken bij je instructrice niet uithaalde en bij jou wel?

Dat was bekend. Niet luisteren was een wapper met de zweep. Wilde hij haar er dan af bokken, dan kreeg hij alleen maar meer wappers i.p.v. dat ze zou vallen. dat was het verschil met mij. Toen ik eenmaal leerde zitten bij het bokken, kwam hij er met mij ook niet meer mee weg. Dat moet een enorme deceptie voor hem zijn geweest.

calippe schreef:

Janine1990 schreef:

In heel veel gevallen hoef je een dier niet te kennen. Als je uitgaat van consequentie bij het opvoeden, of hoe je het ook maar wilt noemen. Zijn vast wel meerdere benamingen voor. Dan is het heel simpel om te zien waar de fout ligt.

Dat neemt niet weg dat de belangen van een paard niet altijd overeen komen met die van de ruiter. En dat het paard liever iets anders zou willen doen dan dat hij op dat moment moet doen. Het zijn levende wezens en ze hebben een eigen willetje he.

calippe schreef:

Janine1990 schreef:

En weten hoe je moet rijden als je vanaf de manege komt... Waarom geef je nu in bovenstaande dan aan dat je heel langzaamaan leerde rijden. Je bent nogal tegenstrijdig.
Sowieso gaat er bij mij niet in dat je weet hoe je moet rijden als je van de manege af komt.

Het zijn heel simpele dingen, zoals benen geven = lopen. Sturen, in galop aanspringen, dat soort dingen. Dat kan elke manegeruiter.
Maar een paard meer dressuurmatig trainen, dat moest ik nog echt leren. Het paard echt van achteren uit naar de hand toe rijden. Dat leerproces begon pas toen ik dat paard had gekocht. En dat was dus waar ik zo lang over deed. Ik heb van nature niet veel gevoel voor paardrijden of welke sport dan ook. Ik heb een slechte coördinatie, voel van nature niet zo veel. Maar door echt veel te rijden (ook voor een handelaar) heb ik toch gevoel kunnen ontwikkelen, en dat kwam mijn paard ten goede.

calippe schreef:

Janine1990 schreef:

En karakters... Ik heb in het afgelopen jaar twee karakterpaarden gereden. De een was gewoon vreselijk sensibel en had onwijs veel talent. Was na een goed half jaar ook ZZ-springen. Maar geen makkelijke onder het zadel. Het andere paard heeft te veel eigenaren gezien en was kennelijk te imposant voor mensen om mee om te gaan of om op te voeden. Ik wilde daar niet aan beginnen, wat een ellende. Daar moest je een hele vent voor zijn om dat weer goed te krijgen.

Zó moeilijk was mijn paard niet want dan had ik het NOOIT met hem gered. Maar soms wilde hij soms iets persé niet, en dan ging het ook echt niet gebeuren. En zo is hij nog altijd. Toen zijn kies getrokken moest worden, en hij goed verdoofd was door de dierenarts. Het ging niet door. "dat heb ik nog nooit meegemaakt", zei de tandarts. Ik had het al vaker met hem meegemaakt. Ook dat ik mensen hoorde gillen als ze zijn staldeur passeerden. Ook dat hij begon te saboteren als hij in het viertal mee moest lopen. Dat wilde hij nu eenmaal niet. En er zijn wel eens mensen die over de bakrand vlogen om bij hem weg te komen. Hij kon mensen echt bang maken als hij wilde. Maar als hij moest springen, dan veranderde hij radicaal! Dat vond hij dus mooi.

calippe schreef:

Janine1990 schreef:

Verdere paarden zijn eigenlijk allemaal verhaaltjes van consequent zijn, niet zo zeer heropvoeden, maar gewoon even laten weten wat jouw, of in dit geval mijn regels zijn. En dan heb je er geen kind aan.

Consequent zijn moet je kunnen he.
Het is een verschil tussen alleen weten hoe iets moet, en het vervolgens ook echt om kunnen zetten in daden.

Janine1990 schreef:

Dus bij haar hadden zijn daden consequenties, zoiets zei ik eerder al geloof ik.
Ook niet kunnen blijven zitten is een gebrek aan ervaring. Heeft iedere ruiter gehad, is niets om je voor te schamen. Alleen niet handig in combinatie met een groen paard.

Janine1990 schreef:

Wat hebben belangen van paard en ruiter nu te maken met opvoeden?
Een eigen willetje heeft in mijn ogen ook weinig te maken met opvoeding. Want een eigen wil is heel iets anders dan iets dat moet niet willen. Iemand die consequent met een dier om gaat (dus waarvan het paard weet wat hij aan die persoon heeft) zal weinig moeite hebben om het gemiddelde dier ergens van te overtuigen. Een paard hoeft niet de godganse dag achter de eigenaar aan te hobbelen en daar orders van uit te voeren. En zeker een jong paard hoeft dat niet.

Janine1990 schreef:

Dat kan elke manegeruiter op een manegepaard ja...
Ja, manegepaarden zijn ook paarden. Maar toch een stuk minder gevoelig en sensibel dan het gemiddelde eigen paard. Laat een manegepaard een eigen paard worden en je hebt binnen de kortste tijd een compleet ander paard.
Rijden leer je pas als je ervaring krijgt. Manege-ervaring is niet echt relevant voor een jong paard.

Janine1990 schreef:

Mensen bang maken kan natuurlijk een trekje zijn die hij heeft overgehouden aan een minder handige opvoeding. Is geen ramp, maar kan wel beangstigend zijn voor vreemden, dat kan ik heel goed begrijpen.
Evenals gedrag bij een tandarts, hoewel er naar mijn idee wel een vorm van aanleg moet zijn om door een verdoving heen te breken.
Knap vervelend als een paard zulke streken heeft. Ik zou er niet blij van worden.
Maar kwallenstreken kan ik het nog steeds niet noemen Omdat het naar mijn idee nog steeds een duidelijke grond heeft.

Janine1990 schreef:

Als je zelf consequent bent opgevoed, is het geen enkel probleem om zelf ook consequent te zijn, merk ik bij mezelf. Al oefen ik liever op dieren dan op mensen. Dieren reflecteren een stuk prettiger dan kinderen

calippe schreef:

Ik denk niet dat je mijn paard van alles kon overtuigen wat je maar wilde, zelfs al kon je werkelijk goed rijden. Maar dat even terzijde. En opvoeding en belangen kunnen haaks op elkaar staan. Voorbeeld: iets mag niet en dat weet je (of je nu kat, hond, paard, kind of volwassene bent). Maar je wilt het zo graag. Dan doe je het toch een keer op een moment dat je denkt er mee weg te kunnen komen? Opvoeden neemt niet weg dat toch altijd geprobeerd wordt om grenzen te verleggen. Steeds opnieuw.

calippe schreef:

Ook een paard kan een kwal zijn, en mijn paard was dat. De achtergrond was niet heel duidelijk. Maar hij is door velen er van verdacht geweest een klophengst te zijn. Dominantie en zelfs agressie naar andere ruinen, merries dekken, territoriaal, dat soort dingen.
Maar sinds ik zelf voor hem zorg, en hij aan huis staat is hij milder geworden. Het is nu rustiger op stal, minder verloop natuurlijk en hij is inmiddels alweer 23 jaar, wordt dit jaar in juni 24.
Ondanks dat hij een kwal was, had ik hem achteraf niet willen veranderen. Dat kwallen aspect hoorde gewoon bij hem, en zelf was ik ook vaak een kwal. Hij paste bij mij. Geen enkel dier dat ik ooit heb gehad leek zo op mij als hij.

calippe schreef:

Nee, ik ben consequent opgevoed maar dingen die ik wist met rijden om te zetten in daden, wat gaat met techniek en gevoel gepaard, daar kon ik niet aan voldoen. Nu wel.