Alicia2u schreef:Medisch is hij dus in orde, maar hij heeft gewoon niet het temperament en mate van gevoeligheid wat je bij de meeste dressuurpaarden ziet.
De 'gevoeligheid' die je bij de meeste dressuurpaarden ziet is gewoon aangeleerd. Die paarden zijn alert(er) en gevoeliger geworden omdat ze door hun ruiters scherp aan de hulpen zijn gezet. Elk paard is dat aan te leren. Of je ze uiteindelijk gevoelig genoeg krijgt voor de pi en de pa en de series met wissels om de pas is voor een deel afhankelijk van het temperament van het paard en zijn fysieke mogelijkheden. Maar ELK paard is voldoende 'gevoelig' te krijgen voor gewoon een beetje basisdressuur met de juiste training. Het is jammer dat je wederom weer het probleem bij het paard neer wil leggen.
Alicia2u schreef:Ik ben afgestudeerd op de effecten van houding en zit van de ruiter op de scheefheid van het paard. Hiervoor heb ik (met goed resultaat overigens) 10 combinaties 2 maanden lang begeleid.
Dan ben ik ook erg benieuwd waar en bij wie je die 'studie' hebt gedaan... Ik kan jou vermeende deskundigheid die je kennelijk moet hebben opgedaan in jouw opleiding niet rijmen met jouw rijtechnische visie op je eigen paard, je eigen rijtechnische vaardigheden en op dressuur in het algemeen...
Alicia2u schreef:wat ik nog even kwijt wil over karakter:
En weer ga je in op het karakter van je paard. Je moet niet steeds de oorzaak zoeken in het karakter van je paard. Je moet de oorzaak zoeken in het gegeven dat JIJ er mee om moet leren gaan.
Alicia2u schreef:Voor iemand anders is het waarschijnlijk een droompaard (jammer, want nu is hij de mijne ).
Sorry, maar wat is de toegevoegde waarde van deze opmerking in deze discussie?
Alicia2u schreef:Wat ik daarmee wil zeggen is: Lb is een moeilijk paard voor míj en ik merk dat ook veel andere mensen moeite met hem hebben (waaronder de laatste 2 stalhouders en nu m'n weidegenoten, maar ook bijrijders etc.). Dat maakt hem niet gelijk onhandelbaar, maar het was wel de reden waarom verschillende mensen in mijn ongeving me voor gek versleten; die zagen de mismatch. Maar ja, weet ik veel; ik had nog nooit een paard gekocht en deze was wel mooi Nu weet ik weer beter.
Oh... we gaan weer verder op de Penny-tour...
Neem me niet kwalijk, maar ik heb echt niets met dit soort verhalen. Het voegt imo ook niets toe aan een rijtechnische discussie. Iedereen heeft wel eens moeilijkheden met zijn paard. Het is kortzichtig te denken dat rijtechnische problemen, zelfs als het gaat om simpele dingen als overgangen rijden alleen bij jou en je paard voorkomen.
Jij hebt een paard, je wilt hem dressuurmatig trainen (neem ik aan?). Er gaan dingen fout en daar moet je van leren. Punt. Laat al dat emo-gedoe en de vermeende historie lekker achterwege en richt je op het nu en de toekomst. Blijf niet hangen is van: oh, maar anderen hadden het ook moeilijk met hem en ze versleten mij voor gek. Dat slaat nergens op, zo praat je jezelf alleen maar aan dat het niet erg is dat het bij jou ook nog niet lukt, en ben je daardoor minder gefocussed op vooruitgang.

Of je er rijtechnisch wat mee op schiet is punt twee...
) wat ik (en hier mensen met mij) bedoel.