Geplaatst 
Zo, eerst even een inleidend verhaaltje.
Saartje is een nieuwe manegepony van 6 jaartjes oud. Ze is nog maar een maandje bij ons op de manege en ze is western-ingereden. Ze pakte de dressuur echter super op en kon super meelopen in de lessen. Ze had soms wat moeite met de hulpen, omdat daar natuurlijk wel wat verschil inzit, maar ze was altijd rustig en braaf. Totdat ze een keertje wél ergens van schrok en er een meisje uit reflex aan de teugels is gaan hangen én tegelijkertijd haar hakken in dr buik duwde. 
(Ook nog flink gillen natuurlijk. 
) Sinds die gebeurtenis is Saartje helemaal van slag. Het is een hele andere pony geworden, ze is zó angstig voor je been. Zo lang je die er niet aanlegt gaat het super en is het een heerlijke pony, maar als ze je been voelt, hoe zacht ook, dan schiet ze vooruit. Als je dán angstig reageert gaat dat koppie omhoog en wordt het racen.
Ze is zo bang dat ze het niet goed doet, ze is bang dat iemand zal trekken als ze goed reageert op je been. 
Heel zielig allemaal, want Saartje is zó vreselijk lief (zit echt níets gemeens in! ), werkwillig en eerlijk! 
Nja, nu is mij gevraagd om haar elke dag een uurtje te rijden en haar dan steeds meer vertrouwen weer te geven in je benen. En dát doe ik natuurlijk maar al te graag.
Nu vandaag. Het was de 3e keer dat ik haar reed, dus we moeten nog een beetje aan elkaar wennen, maar ik denk dat het wel klikt.
Ons grootste probleem is dus de angst voor het been, maar daarnaast heeft Saartje ook nog wel de neiging om te diep te lopen en zich op te kroppen. Gelukkig is ze wel super te rijden, dus probeer ik haar daar altijd zo snel mogelijk uit te krijgen. 
Ohja, en ze is ook een beetje dik, maar daar wordt door de manege hard aan gewerkt. Ze kwam nog veel dikker bij de vorige eigenaar vandaan.
Genoeg gezegd.
Tijd voor foto's. 1. Meet Saartje.
2. Hier gaat ze dus te diep.
(Maar wat een knappe meid is het toch. ) 
3. Veel beter, wel hoog, maar niet te diep.
4. Maar wel weer uitschuiven, even testen of dat nog goedgaat.
Hier prima. 
5.
6. Fijn beeld.
7. Jammer van de foto en mijn houding, maar die beentjes!
Middendrafje. 
8. Eventjes íets langer in zijn hals. Ze had een beetje spierpijn, dus hield het wat korter vol.
9. Die beentjes.
10. En vreselijk trots op die lieve pony.
Oh, en we hebben ook de andere kant op gereden hoor, maar op deze zijde en hand kon ze het beste foto's maken.
Graaag jullie tips/mening over ons.
Geeft niet, appaloosa paste toch niet in de titel. 
