Geplaatst Eindelijk was het zover, onze eerste ringrijderij !
Lange voorbereiding gehad, veel geoefend, gewassen, gevlochten, gebloemschikt etc.
Het ging allemaal super en het zou een toffe avond worden.
Helaas mocht het niet zo zijn, Tom was hartstikke braaf op de heenweg, liep lekker door en deed het keurig. In Kollum aangekomen keek hij niet op of om van de luidsprekers, de muziek, vlaggetjes, feestpalen, andere paarden etc.
Tom hield netjes halt toen we ons nummer kregen, en liep ook braaf weer door.
Helaas kwam een meisje ons zonder waarschuwing eerst al in draf voorbij sjezen met haar pony, waardoor Tom al een beetje opgefokt raakte. Maargoed, hij was wel te houden, begon een beetje te showen en even later was hij weer rustig.
Ineens komt dat meiske ons wéér voorbij racen, maar dit maal in volle galop, ze brult terwijl ze al naast me rijdt ; "Ik kom er even langs hoor!" en zoeff! weg was ze.
Tom werd behoorlijk opgefokt en wilde er in galop achteraan, ik had mn handen vol om hem in te houden.
We moesten halthouden om de stekertjes te krijgen en toen ging het mis, Tom explodeerde en begon te steigeren en te stuiteren, hij kwam meerdere malen stijl omhoog, liet zich vallen, kwam weer omhoog, draaide achteruit op 2 achterbenen etc. Ik sprong van de kar maar hij bleef doorgaan, hij wilde niet meer vooruit en klapte bijna achterover bij het steigeren. Een man kwam me helpen en hield hem staande, ik heb hem meegetrokken richting parkeerplaats en daar uitgespannen.
Tom was helemaal over de zeik en drijfnat van het zweet. Hij was niet meer te stoppen, steigerde nog een paar keer en raakte mij bijna volop, zn hoef schampte langs mn pols.
Toen kwamen de tranen, ik had me er zó op verheugd, Tom is zó braaf voor de kar en haast nergens van onder de indruk. Steigeren heeft hij nog nooit gedaan tijdens het werk.
Tom bleef maar lopen, ik kreeg hem niet rustig. Ik heb mn vriend gebeld dat hij niet meer hoefde te komen om te kijken ( hij zou wat later komen), en hij heeft me samen met een vriend van ons opgehaald. Ons karretje kon in Kollum bij een kennis in de garage, Tom hebben we op de trailer gezet en naar huis gebracht. Thuis aangekomen had hij op zn hals wat warme zwellingen. Ik heb de veearts gebeld en kreeg het advies er koude compressen op te doen, waarschijnlijk zijn wat spieren belast/verrekt door zijn gekke sprongen, of heeft hij een tik van het lamoen gehad.
Zo, alles is er nu uit. Ik baal zo, ik ben op het juiste moment gestopt, als we verder waren gegaan waren er geheid ongelukken gebeurd. Veiligheid gaat boven alles en we zijn er nu zonder kleerscheuren vanaf gekomen . Maar ik baal zo, want het had zo niet gehoeven als mensen elkaar normaal passeren. Eerder gingen andere combinaties mij gewoon netjes in stap voorbij en was er niks aan de hand, maar dat iemand, die notabene ook nog qua nummer achter mij hoorde, mij 2 keer asociaal voorbij scheurt kan ik niet hebben.
Ik heb de dame in kwestie dan ook op haar rijgedrag aangesproken, kon het niet voor me houden.
Het ging mij helemaal niet om de ringen of prijzen, maar gewoon om het meedoen...
Zo, mn verhaal is eruit. Op stal was Tom weer rustig en blij dat hij weer met lief vriendje Bas op stal mocht. Morgen maar even zien hoe het met zn schouders/hals gaat.
En hopen dat hij hier geen nare ervaring aan over heeft gehouden en ik hem nog weer voor de kar kan krijgen zonder dat hij er gek van wordt. Ik durfde hem daar niet meer opnieuw in te spannen want hij was helemaal hyperdepiep en ik kon verder geen kant uit.
Ondanks deze vervelende gebeurtenis toch een paar leuke foto's van ons, toen het nog goed ging. We waren een prachtcombi (vind ik zelf dan
), hadden alles op elkaar afgestemd en ook mn hondje Babbes was mee en vond het superleuk.Hier rijden we nog rustig tussen de rest
Tom vond het best leuk
Tom's mooie rozenmanen en staart, ons prachtige setje
Iemand riep naar ons dat ze op ons gingen stemmen voor de publieksprijs voor het schoonste geheel, ik bedankte, ik had dus zowiezo 1 stem binnen
Ons mooie bloemstuk
Hier zie je Tom al wat in verzet gaan en mij wat minder vrolijk kijken en daarna ging het goed mis.
Lekker stel, San een rode kop van het huilen, Annelies lijkbleek van de schrik
Thuis weer lekker op stal bij Bas, alweer wat bedaard
*zucht* , het had zo mooi kunnen zijn...
Ik heb na afloop toen iedereen weg was in de stal zitten janken, Tom kwam bij me en legde heel rustig zn hoofd op mn knieën, hij was ontzettend kalm ineens, en bleef gewoon zo bij me staan, terwijl hij normaal altijd wat drammerig is omdat hij gekriebeld o.i.d wil worden. Vond dat toch wel lief, hij had wel door dat het even niet zo was gegaan zoals het hoorde...
Ga het nu rustig weer oppakken, eerst maar even rust en dan in de springwei maar eens zien of hij nog weer normaal voor de kar wil, want daar ben ik het bangste voor, dat hij nu angst heeft gekregen voor de kar.
Oh sorry hoor, maar dat verhaal van iemand op zo'n manier even aanspreken dat de hele straat het hoort en het meisje in kwestie zo bang is werkt toch echt wel een beetje op mijn lachspieren. Wel netjes dat je nog even een mailtje hebt gestuurd naar de vrijwilligers, die hebben inderdaad geen grote mond verdiend, hoewel die ook horen toe te zien op het vermijden van gevaar? Zij hadden dat meisje best mogen aanspreken, of doet ze dat altijd en is het een slechte gewoonte dat het getolereerd wordt? 
Jammer dat dat dan zo verpest moet worden door iemand.. Kan me voorstellen dat je flink boos was en teleurgesteld. 
) 
