Ik ben bang dat ik nu erg veel commentaar over mij heen ga krijgen omdat veel bokkers helemaal lyrisch zijn over deze manier van rijden. Opzich kan ik dat ook best begrijpen, het is het tegenovergestelde van wat we in de wedstrijdring zien en wat de meesten tot nu toe altijd geleerd gekregen hebben. De gene die dat niet meer willen en opzoek gaan naar een andere manier komen 9 van de 10 keer bij Mevr. de Rijk van Atletische Rijkunst uit. Ik hoor positieve verhalen van hele blije ruiters, fijn! Echter na het zoveelste filmpje heb ik besloten dit topic te openen want ik word helemaal niet zo blij van wat ik zie van deze methode.
Het maakt mij namelijk nieuwsgierig, wat is dat dan waar men zo happy mee is en waar ik dus niet blij van word?? Zodoende ben ik op de website gaan kijken maar ik word er niet blij van. Ik vind het te extreem allemaal en alles waar te voor staat is niet goed.
Maar voor mij vooral de vraag, waarom word ik er dan niet blij van? Want als je op haar site de theorie leest zit er inderdaad een kern van waarheid in. En al die blije ruiters dan??
Daarom ben ik mijn gedachtespinsels gewoon gaan uitschrijven, met dit topic als gevolg, lang over nagedacht om het te plaatsen, tijdje in word laten staan en uiteindelijk toch maar besloten het wel te posten. Hopelijk word het niet als te aanvallend opgevat want dat is niet zo bedoeld! Ik vind het aller eerst top dat er mensen zijn die gaan zoeken naar andere methoden en een andere manier van rijden.
Allereerst mis ik bij veel combinaties impuls en zie ik paarden op de voorhand kukelen. Iets wat zeer ongewenst is, we willen het paard namelijk juist zover krijgen dat het gewicht op de achterhand neemt en om dat voor elkaar te krijgen zijn we o.a. impuls nodig. Het idee dat je het paard eerst moet laten ontspannen is top, want inderdaad een gespannen paard laat zich niet trainen. En ja een paard dat zijn hoofd naar beneden brengt maakt inderdaad het stofje Endorfine aan waarbij hij in een ontspannen staat word gebracht. Tot zover ben ik het ook helemaal met de methode eens. Alleen dan vraag ik mij echt af WAAROM word er aan de ruiters geleerd het paard dusdanig laag te rijden dat het paard niet anders kan dan gaan sukkelen en op de voorhand vallen?? Wat is de gedachte daarachter?? Want ook zonder het paard zo laag te laten lopen met het hoofd kun je het paard laten ontspannen. Wanneer het paard zich spant maakt het zich strak in de spieren, men moet dus de spieren los gaan werken. Dit kan met verschillende oefeningen afhankelijk van het niveau van het paard en de ruiter. Eigenlijk is het gewoon simpel loswerken, maar men moet wel weten of aangeleerd krijgen welke oefeningen waarom en wanneer....
Echter wat bij de Atletische Rijkunst word gedaan is eigenlijk gewoon een trucje toepassen. Mooi verhaaltje van dat aanmaken van endorfine in zo'n lage hoofd-hals houding etc. Ik geloof ook zeker dat dit enigszins klopt, maar hé waar is het ruitergevoel en rijkunst in deze gebleven? Waarom VOELEN en KIJKEN we niet naar wat het paard daadwerkelijk nodig heeft? Waar het paard zich eigenlijk precies spant in zijn lichaam en waarom leren we niet HOE we dit kunnen oplossen? Hoe we het paard correct kunnen loswerken? Met een ontspannen paard als gevolg...
Daarbij word er aan de ruiters geleerd om door middel van wisselend stelling te vragen het paard te laten zakken in zijn hals. Een oude methode overigens vroegah werd dit ook wel eens zagen genoemd als een ruiter het extreem toepaste.. En ja dat was echt uit den boze!
Maar nee wat zeg ik nou, wat Mevr. de Rijk doet is uiteraard heel wat anders, want zij vraagt door de overdreven stelling de lange rugspier langs 1 kant omste beurten op te rekken. Op die manier zegt zij de spierspanning langs beide kanten gelijkmatig te trainen waarna het paard vanzelf zijn hoofd gaat zakken en de hals gaat strekken. Leuk. Echter correcte stelling is maar heel minimaal en we praten dan nog niet eens over het lang maken van de buitenste rugspieren! Dat komt pas aan de orde bij het rijden van stelling EN buiging. Bij het rijden van stelling vraag je het paard zijn nek en kaakgewricht los te laten, je zult ook maar net een stukje van het binnenoog en binnenoor zien. Bij de Atletische Rijkunst zie ik paarden heel ver inbuigen in de hals onder de noemer stelling vragen.
Pas wanneer we ook daadwerkelijk buiging gaan vragen praten we over het oprekken van de buitenste spieren, daarbij moet het paard dan ook meer gewicht op het binnenachterbeen nemen. En dit is voor veel paarden zo makkelijk nog niet en als ruiter zul je ook merken dat dit de ene kant op veel makkelijker gaat dan de andere kant op. Dat komt door de natuurlijke scheefheid van het paard. Als ruiter heb je dus de taak om dit beide kanten op even makkelijk en soepel te maken door verschillende buigingsoefeningen zowel links als rechtsom. Men richt het paard dan recht en zo komt het paard op 2 teugels. Maar die buigingsoefeningen moeten dan wel correct gereden worden. Ik zie ruiters bij de Atletische Rijkunst overdreven stelling vragen maar zie ze niet correct het paard ook buigen.
Jonge paarden word dit overigens al geleerd door te longeren met kaptoom en het paard te leren gelijkmatig op de volte te lopen moet het paard al een lichte stelling en buiging aannemen.

Overigens begrijp je vast dat het niet de bedoeling is dat men eindeloos buigingsoefeningen blijft rijden in de training maar ook regelmatig even stukken rechtuit mee pakt en het paard ook momenten van rust geeft.
Goed de overdreven stelling bij de Atletische Rijkunst snap ik dus niet zo goed, behalve dan dat het op mij overkomt als een oud trucje alleen dan in een nieuwere versie. Ook maakt men handig gebruik van de natuurlijke aanmaak van endorfine wat heel slim is. Maar rijkunst? Wat doe je dan als het paard eens dusdanig gespannen is dat het gewoon echt niet zakt met het hoofd, ga je dan nog meer en meer overdreven stelling links - rechts - links - rechts - links - rechts vragen?
Dan dus de extreem lage hoofd-hals houding, wat het paard eigenlijk helemaal nog niet aankan omdat het daar de kracht voor mist en zo dus impuls verliest met als gevolg een paard dat op de voorhand valt. Leuk dat dit goed word gepraat en er word gezegd dat je dit natuurlijk niet altijd zo moet blijven rijden omdat dan overbelasting van de voorhand op de loer ligt met blessures als gevolg! Maar waarom dan eerst een paard aanleren zo extreem laag met hoofd en hals laten lopen, toestaan dat het paard impuls verliest, waarna we het paard daarna weer moeten leren om met steeds meer impuls te lopen en die achterbenen, die we voor het gemak maar even helemaal zijn 'vergeten' omdat we te druk waren met dat hoofd zo ver mogelijk laten zakken, ineens weer aan het werk gaan zetten. Terwijl dit allemaal gelijk al v.a. het begin gewoon goed kan????
Ik ben eigenlijk dus wel heel erg benieuwd naar de onderbouwing en de gedachte achter deze methode. Ik snap dus al een deel van de basis van deze methode niet en wellicht zijn er bokkers die dit kunnen uitleggen & onderbouwen.
Dat ik sommige mensen met dit topic behoorlijk tegen het zere been aan trap ben ik mij bewust van. Ik hoop ook niet dat dit topic gezien word als aanval op deze methode, het zijn vragen en onduidelijkheden die het bij mij oproept, ik ben dan ook gewoon echt nieuwsgierig naar de onderbouwing want ik snap het (nog) niet. Bij mij roept het vraagtekens op en hoe meer ik kijk naar filmpjes en foto's en de uitleg op de website lees hoe onduidelijker het voor mij word. Ik zie en lees zoveel dingen die voor mij niet kloppen, tegenstrijdig zijn. Ik hoop dan ook oprecht dat mensen mij het goed onderbouwd kunnen uitleggen. Want ik sta open voor die inzichten! Ik zou er graag van leren.

Marinke