Bokt.nl

ElineCath schreef:

Je gaat natuurlijk heeel veel berichten krijgen dat je t op deze manier niet kan oplossen en blablabla, maar ik heb het zelfde probleem en je moet gewoon je veiligheid voorop stellen!
Al is gekeken naar een thiedemanbitje?

JumpingRider schreef:

Ik heb zelf een pelham bit voor het springen en hiervoor een pessoa bit gehad.
Eerlijk gezegd vind ik zelf dat er niet veel verschil zit tussen deze twee bitten.
Alhoewel dit natuurlijk wel afhangt van de lengte van de scharen.

Heb je al ooit geprobeerd om gewoon de slof eraan te hangen?
Dat werkt bij mijn paard perfect. Gewoon lekker op een dubbel gebroken bitje met losse slof rond rijden welke je altijd op kan pakken mocht hij wat spanning krijgen.

Airnt schreef:

het hebben van een hefboom kan juist datgene zijn dat je helpt bij het terugnemen van het paard, omdat het het paard kan heffen.

het is natuurlijk allemaal leuk als dat super makkelijk lukt met minieme hulpen, maar mocht een sterkere hulp nodig zijn, dan is het belangrijk dat het paard het begrijpt.... niet alleen respecteerd.

een hefboom geeft een àndere hulp dan een bit zonder hefboom.

het mondstuk is net zo goed belangrijk in de keuze. Een 'trensje' (en met name een dubbel gebroken 'trensje') heeft ook een notenkraker en daarin ook een hefboom, omdat de ondersteunende structuren van de paardenmond (tong, kaak) maar ca 5 cm breed zijn, dus de helft van het mondstuk is een hefboom an sich, met dat verschil dat het mondstuk zichzelf als aambeeld gebruikt.
veel paarden nemen een enkelgebroken trens scheef in de mond om dit te voorkomen.(zijn mooie röntchenfotos van uit een duitsche publicatie) zeg maar een helft op de tong alsof het een stang is.

dat wil dus zeggen dat een hefboom (in de vorm van een schaar) wel degelijk de hulp versterkt, maar dat is ook zo voor een gebroken mondstuk.

een pelham is doorgaans ook met gebroken mondstuk... dat is dan dubbel hefboom.

daarnaast heeft een ruiter zeer sterk de neiging te trekken aan de teugels tot de reactie komt, het is een feedbacksysteem. je kunt ook heel goed 18 kg (180N) op een trensteugel meten! dus dat de hefboom allen zou werken heeft (experimenteel gemeten) het effect dat het paard bij precies dezelfde mond-druk uitkomt.... als je dezelfde hulp geeft... en een heboombit met een kinketting geeft een 'extra'hulp naar boven. dit wil zeggen dat eht paard sneller kan snappen wat bedoelt wordt en dus eerder reageerd, en dus de ruiter eerder ophoudt de teugeldruk te verhogen.
het nageefgedrag is vaak veel meer een doorslaggevende factor of the teugelhulpen door de rit heen steeds zwaarder worden. de ruiter moet het nageven van het paard beantwoorden met een nageven van de teugel, zo niet... dan worden de teugelhulpen steeds sterker.

heel belangrijk is ook het gebruik,maar wat mij wel eens erg geholpen heeft met een paard dat HEEL sterk werd is het eenhandig rijden op een hefboombit:
ik had de linker hand de teugels, maar de lussen in de rechter. hierdoor kon ik door mijn linkerhand de teugels sterk (20-30 cm) laten vieren zodra ie eventjes wèl rusitg was, maar ook heel snel de teugels weer korter nemen (is niet rukken!!!) als ie weer begon. (en dat traploos en zonder gerommel en zonder naar voren te moeten zitten)

heirdoor kun je beter over je zit inwerken, voel je je veel zekerder.... en je geeft meer na! vooral dat laatste is heel belangrijk... het negatieve moet natuurlijk gecorrigeerd worden, maar het positieve wèl beloond.

ik zou daarvoor altijd een hefboombit nemen (liefst met een stangmondstuk met niet te veel tongvrijheid) omdat je dan het paard ook voor een noodsituatie kan remmen, door een falcade te rijden, min of meer. een hefboombit heeft ook een vrije slag, dus het paard krijgt een waarschuwing... als je duidelijk nageeft.

het idee dat bitten alleen op een scala van scherpte onder te verdelen zijn is niet juist, het is echt niet zo ééndimentionaal.

pessoa is echter wel hefboom en geen heffing door gebrek aan kinketting.
Ik zou gewoon een stang nemen, omdat die minder 'scherp' is dan een pelham (hoewel je ook een pelham kan nemen met een stangmondstuk, maar dus wel twee teugels erop)

Simpelman schreef:

Het is slimmer met 500 gram hersenen te werken dan tegen 500 kilo spieren.
Neem de tijd om een paard aan de longe en een stalhalster, in een beschermde omgeving, uit te leggen wat Ho! betekent.
Neem de tijd om dit te bevestigen met beloning.
HO!, boem stop beloning, klaar.

Leer je paard aan de longe om stil te blijven staan.
Neem de tijd om dit te bevestigen met beloning.
Staan blijven, op stem, 10 seconden, beloning, klaar.

Leer je paard, op stem, aan de longe achterwaarts te stappen op beloning.
Neem de tijd om dit te bevestigen.
Eén pas, beloning, klaar.

Als bovenstaande is bevestigd neem je paard dan mee naar andere plaatsen en vraag hetzelfde tot dit ook bevestigd is.

Ga dan met hem aan de longe naar buiten, in het begin heel kort en steeds hetzelfde.
Als het goed gaat een beetje verder.

Een paard, zo opgeleid, hoe heet ook, gaat na een paar maanden aan een losse teugel over de kermis.
Paarden zijn kuddedieren, ze volgen als ze begrijpen en vertrouwen, anders gaan ze er vandoor.

En probeer dit te doorgronden:
Tom is op zijn 14e begonnen om zijn brood te verdienen met het zadelmak maken en africhten van paarden samen met zijn vader.
Tom heeft zijn hele leven niets anders gedaan, hij is er beroemd mee geworden, bij Tom geen geweld, kalm, alles gaat als vanzelf.

Op zijn 84e, Tom is oud en moe geworden en geeft alleen nog maar af en toe workshops, krijgt hij bezoek van een journalist van een paardenblad.
Ze kletsen wat over van alles over paarden, aan het eind van het interview stelt de journalist een Tom belangrijke vraag:
Tom als je alle ruiters van de wereld een een kort advies zou moeten geven bij de africhting van hun paard, het allerbelangrijkste waar ze zich aan zouden moeten houden, wat zou jouw advies dan zijn?
Tom kon het heel kort samenvatten:
Always quit at the right moment.
Het advies dat het minst opgevolgd wordt.