En nee dit is niet een of ander hersenspinsel van iemand die paardrijden geen sport vind.
Maar eentje van mijzelf. Op mijn 6e begonnen op de manege, later een verzorgpony gekregen en uiteindelijk overstap naar de paarden gemaakt. Helaas na 10 jaar volop genoten te hebben van de sport/hobby was het plezier weg door tijd gebrek. Paard verkocht en uit het oog verloren.
Zeg nou zelf, ja de meeste paarden hebben weidegang, stallen, worden verzorgd, krijgen eten. Niks te klagen zou je zeggen. Toch?
Maar daarnaast zijn ze volledig afhankelijk van de mens (lees; hoefsmid,dierenarts en voeding) en worden ze of ze nou willen of niet ook bereden.
Als iedereen eens heel kritisch naar zichzelf zou kijken , wie heef er nou nog nooit eens een te harde hand gehad, spoor/zweep onnodig gebruikt uit onmacht of frustratie door miscommunicatie. Juist ja heel weinig of zelfs niemand..
Een paard is voor de meeste mensen een maatje,rots in de branding maar ook hobby.
Er word van een paard verwacht dat ze ons dragen, altijd luisteren en de tuigage maar accepteren.
Dit alles heeft mij even op de (nuchtere) vrijdag avond aan het denken gezet..
Oke het leven van een paard is zo slecht nog niet als je het vergelijkt met een proefdier etc. En ook in de paardensport heb je mensen die het welzijn van hun paard voorop stellen maar door het artikel wat ik laatst las over de endurance wereld waar een dierenarts was opgestapt, begin ik te beseffen dat geld/eigen belang steeds meer voorop komt te staan..
Brand maar los bokt!
Oh en allemaal nog de beste wensen
