Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
hesterve schreef:Zou het niet kunnen zijn dat je het te goed wilt doen? Ik ken je natuurlijk niet in real life maar kom je regelmatig in topics tegen en je komt inderdaad over op me als iemand die zn zaakjes goed voor elkaar heeft en weet waar ie over praat. Zou het kunnen zijn dat je of jij zelf of de eigenaar een verwachting heeft dat het allemaal weer top zal verlopen en je onbewust daar zo graag aan wilt voldoen?
Dat had ik met het paard waar ik 2 weken geleden me begonnen ben. Die eigenaar verwacht eigenlijk helemaal niets(is niets over uitgesproken) maar ik voel dan dat zij toch de verwachting heeft dat ik haar paard toch lekker aan het lopen krijg en ondanks dat ik wist dat dat het probleem niet zou zijn maakte ik me er toch stiekem een beetje druk om of ik wel aan haar (onuitgesproken dus misschien maak ik het er zelf van)verwachting voldoe want ik wilde haar niet teleurstellen....
Misschien is dit helemaal niet het geval bij jou hoor maar deel mijn ervaring misschien heb je er wat aan
Joolien schreef:Princesj schreef:Wat zou je als instructeur zijnde zeggen als een van jouw leerlingen dit bij je zou neerleggen Joolien?
Dat is een hele goede, dan zou ik vragen of de spanning terecht is, waar de ruiter bang voor is en of de verwachtingen van de ruiter realistisch zijn.
ik wordt ook wel wat voorzichtiger, ben gestopt met zadelmak maken, ook door mn rug maar ook omdat ik het niet meer leuk vond en teveel erbij nadacht ofzo.
en bokken end. dat was niet eens eng.Op andermans paarden klimmen en rijden was heerlijk en niks maakte mij uit
.
hahahaha
pfff.Nu denk ik eerst 6000000000x na voor ik op een vreemd paard klim,gaat alles eerst met zwaar overleg met mezelf
en zie ik vooraf al gevaar terwijl het niet eens aan de orde is
hahaha
,nu is het de overbezorgdheidsspanning
want tjee wat als er iets gebeurd?!
funnyhorses schreef:Ik herken het ook!![]()
Vroeger kon het niet snel genoeg gaanen bokken end. dat was niet eens eng.Op andermans paarden klimmen en rijden was heerlijk en niks maakte mij uit
.
Totdat....................je ouder word en een kind krijgthahahaha
Mèhn wat doen die hormonen toch met een mens zegpfff.Nu denk ik eerst 6000000000x na voor ik op een vreemd paard klim,gaat alles eerst met zwaar overleg met mezelf
en zie ik vooraf al gevaar terwijl het niet eens aan de orde is
hahaha
Tis wat,zo raar.......![]()
Die spanning herken ik ook,vroeger was het lekkere verheug spanning,nu is het de overbezorgdheidsspanning
want tjee wat als er iets gebeurd?!
Joolien schreef:funnyhorses schreef:Ik herken het ook!![]()
Vroeger kon het niet snel genoeg gaanen bokken end. dat was niet eens eng.Op andermans paarden klimmen en rijden was heerlijk en niks maakte mij uit
.
Totdat....................je ouder word en een kind krijgthahahaha
Mèhn wat doen die hormonen toch met een mens zegpfff.Nu denk ik eerst 6000000000x na voor ik op een vreemd paard klim,gaat alles eerst met zwaar overleg met mezelf
en zie ik vooraf al gevaar terwijl het niet eens aan de orde is
hahaha
Tis wat,zo raar.......![]()
Die spanning herken ik ook,vroeger was het lekkere verheug spanning,nu is het de overbezorgdheidsspanning
want tjee wat als er iets gebeurd?!
Dus t wordt nog erger als ik kinderen krijg, oh crap![]()
chelle_dora schreef:Goh, het is echt alsof je mij beschrijft met m'n eigen pony. Dat gaat overdag 'pff.. Ik moet rijden vanavond. Dalijk schrikt ze of doet ze weer idioot.' (dan gaat mijn hartslag een heel stuk omhoog en word ik beroerd en moet ik afstappen ivm duizelig worden en neiging tot flauwvallen). Als ik dan op stal ben en ik zie dat de rijbak druk is, of dat het waait of wat dan ook zakt de moed al helemaal weg en ben ik al helemaal geneigd om te zeggen 'hier poowny, een dagje vrij voor jou'. Maar wanneer ik dan erop zit en door die eerste paar rondjes stap heen ben, is de spanning weg (en word ik dus ook niet meer duizelig) en kan ik gewoon rijden zonder problemen.
Of het 'gezonde' spanning is weet ik niet, maar het zou best kunnen dat je voor jezelf onbewust een hoge lat legt. En we kunnen allemaal wel zeggen dat het nergens voor nodig is, en dat je goed kan rijden (want dat kan je ,dat weet ik wel zeker) maar zoals je zelf zegt, die knop moet omgezet worden.
Zolang het je niet in de weg zit zou ik zeggen, dan maar even wat spanning, zeker als die spanning ook weer zo moeilijk wegvloeit. Maar ik lees wel even mee voor de gouden tip
altijd een smoesje.. 'Het waait nu te hard hoor' of 'het gaat zo regenen' 'het is al donker' etc. Ga zo maar door
en als je dan eenmaal zit en een rondje heb gereden niks meer aan het handje
Percy schreef:Zeker weten!
Werd ook voorzichtiger naarmate ik ouder werd en had geen zin meer om mijn nek voor iemand anders te breken. Toen ik mama werd ben ik nog voorzichtiger geworden. Heb nog wel eigen paarden ingereden, een zelfs met de maxi cosi naast de rijbaan maar ik ging veel meer nadenken.
Wat ook een leuke is, een kind krijgen die hetzelfde paardenvirus heeft en nu alle dingen doet die ik vroeger deed en waarvan ik niet snapte dat mijn moeder het soms eng vond![]()
Zij maakt nu af en toe paarden zadelmak voor anderen als bijverdienste, heb ik plaatsvervangende spanning.
sallandval schreef:Het klinkt een beetje stom; maar dat is de leeftijd Jolien (-:
Schijnbaar hebben wij vrouwen zo na ons 25e de neiging om wat voorzichtiger/bezorgder/banger te worden... zal iets met hormonen te maken hebben of zo.
Geen zorgen dat is normaal. Zo lang je maar blijft rijden komt het goed. Echt álle vrouwen die rijden die ik ken hebben dit; sommigen op hun 23e sommigen op hun 28e maar op een dag gaan we ons zorgen maken om niets
.
), denk ik vaak dat het het niet waard is om voor iemand anders paard m'n nek te breken.
. (Dat laatste geleerd van een Brit die ik het Olympisch team reed, heerlijke tip!)
.