Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

Vooral de eerste 10 minuten en daarna is ze klaar en loopt ze met een lang teugeltje rond te sjokken
Ik vond het in het begin ook altijd erg spannend en zelfs een beetje eng. Nu ruim 10 jaar verder doet ze het nog steeds maar ben ik er zo aan gewend geraakt.... Ik laat dr lekker dribbelen en zodra ze wil draven neem ik dr gewoon terug in stap.RoosTaffy schreef:in de zomer staat ze dag en nacht op de wei. en krijgt ze geen brok, heel soms een handje biks ofso maar eigenlijk niet. ik rijd minimaal 1 uur per dag.
in de winter staat ze op stal en dagdelen in de paddock. hier krijgt ze hooi en 1 handje biks per dag. in de winter rijd ik ook minimaal 1 uur per dag.
al staat ze 2 weken stil en ga ik in de bak rijden is ze heel rustig en luisterd ze goed naar me. maar met buitenrijden, maakt niet uit wanneer is ze altijd zo druk en dribbelig

malih schreef:aeolusnr1 schreef:mssn een bit met stekels erop, en als dat niet werkt gewoon stroom erop.
wtf ? ben jij wel wijs?
aeolusnr1 schreef:mssn een bit met stekels erop, en als dat niet werkt gewoon stroom erop.

Citaat:Bitloos rijden in de rijbak wordt over het algemeen nog wel geaccepteerd, maar bitloos de straat op, het bos in of de heide over, daar wordt nog vaak van gedacht dat dit gevaarlijk is, dat je zonder bit geen 'rem', geen 'stuur' en geen 'controle' zou hebben. Dit is echter een grote misvatting. De rem is de bereidheid van het paard om te stoppen, niets meer en niets minder. Wel of geen bit doet daar niets aan af. De ervaringen zijn juist ook dat een paard zonder bit veel gemakkelijker terug te nemen is dan met bit. De meeste paarden rennen in hun vlucht namelijk dwars door de pijn van het bit heen, dus zo veilig is het bit niet.
Wat veel belangrijker is, is wat je aan je paard hebt geleerd. Je "remt" en "stuurt" dus niet met je handen c.q. teugels, maar je doet veel meer met je zit, je houding, je focus en je energie. Stel je eens voor dat je paard schrikt, bang wordt en wil vluchten, en dat hij dan vervolgens een enorme pijnprikkel in z'n mond krijgt door het trekken c.q. hangen aan het bit. Gevolg is dat het paard alleen maar harder zal gaan rennen (gevaar + pijn = wegwezen!), door het bit heen rent en daardoor volledig onbereikbaar is geworden.
Het is een beperkende gedachte om met pijnprikkels te willen werken en er vanuit te gaan daarmee "zeggenschap" en "controle" over je paard te hebben. Wanneer de basis tussen paard en ruiter goed is, heb je al een belangrijke vorm van veiligheid gecreëerd. En wanneer je op pad gaat zonder scherpe inwerkingen en belemmeringen (bit, 'hulp'teugels en dergelijke), geeft dat een vorm van vertrouwen en rust voor jullie beide.