Werkpunten:
* Neus op/voor de loodlijn
* Horizontale balans
* Meer op het achterbeen komen zodat er aan lichte oprichting gewerkt kan worden
* Verder: zie omschrijving
Allereerst op film: Mijn blooper.
Peerd schoot onder me vandaan en ik was (en dat ben ik niet vaak) boos. Ze is vlug aan de zweep (zo hard krijgt ze geen tik) maar ik had verwacht dat ze een bok zou geven.. niet dat ze haar kiezen op het bit zou zetten.
Door korte communicatie met stalgenoot en een vlug reagerend paard die onder haar zat hebben we ongelukken kunnen voorkomen. Ik wou naar rechts.. maar paard ging links
Ze had nieteens een striempje op haar bil, dus nee.. ik ben geen mishandelaar.
Verder:
Onze problemen zitten vooral in de galop.. De ene dag gaat het beter dan de andere dag maar het plaatsen van de schouder voor de achterhand rechtsom en met name in galop blijf ik heel moeilijk vinden. (vorig jaar was dat linksom.. dus er zit vooruitgang in.) Ik beken eerlijk dat ik de galop vrij lang heb gelaten voor wat het was omdat ze gewoon zoveel spanning opbouwde als ik alleen al dacht aan aanspringen.. was allang blij als ik haar met lichte verbinding met haar neus naar haar knietjes kon rijden. Dan maar lang in het lijf.. zolang ze maar doorsprong en zich niet zo vast zette in de rug.
"denk schoudervoor" werkt niet.. wat wel verschil uitmaakt is (ze geeft nogal vlot stelling rechtsom) haar richting contrastelling rijden. (ze loopt liever door mijn linkerbeen heen dan "tegen" mijn buitenteugel aan. Maar daardoor gaat ze ook (nog) sneller viertakten omdat ze een soort van verstijft. Als ze doorheeft dat het geen zeer doet en dat weggaloperen of in draf vallen niet nodig is dan gaat het wel beter.. maar nog niet je van het...
In galop wil ze zich lang maken en liever met een lange teugel diep gaan in het front waardoor ze 1: niet op het achterbeen komt en zich er uit kan drukken door zich in de spieren bij de schoft vast te zetten 2: haar kont als een negerin optillen en niet doorkantelen in het bekken (dat probleem hebben we beiden) en 3: daardoor dus ook niet vloeiend afspringt van voren en viertakt.
Wat ik doe is vooral bezig zijn met haar door de linkerkaak blijven rijden. Gewoon teugels op maat. Dan komt ze er maar een keer tegenin bij spanning, ze moet zelf tegen mijn hand aanzakken ipv opkrullen achter de hand.. Veel voltes, veel kleine temposchakelingen met afentoe richting middengalop wegrijden tussendoor. Voltes verkleinen, voltes vergroten.. terugrijden op zit en actief houden. Als ze langzaam gaat galoperen geef ik been en tik ik haar (voorzichtig) bij als ze niet direct reageert. Ik wil wel terugrijden, maar ze mag niet traag worden. Ze moet blijven galoperen. Soms schiet ze vooruit terwijl ik haar "aai" met het zweepje.
Nu moet ik zeggen dat ze er stukken wel beter doorheen komt en vloeiender gaat galoperen.. maar we zitten in een vicieuze cirkel.. zodra zij beter gaat galoperen ben ik zo gefocused op "voelen" dat ik als een zoutzak ga zitten.
Aan het eind de draf met teugels meer op lengte (dan jullie eerder gezien hebben). Als ze te diep komt krijgt ze been bij en als ze niet reageert "aaitje" met de zweep.
Vond haar best fijn lopen in draf. Helemaal aan het eind waren we allebei een beetje moe aan het worden en raakte ik telkens mijn teugellengte kwijt als ze weer liep te kauwen.
Zie dat mijn teugels in het oppakken in draf nog best iets korter mogen. Heb soms het idee dat als ik ze korter pak ze kort in de hals wordt. Maar dat lijkt blijkbaar alleen maar zo als ik langs de spiegel rijd omdat je schuin naar voren kijkt (als ik ze zo heb als nu lijkt het precies goed in de spiegel maar op film is het toch nog net iets lang) In galop neem ik ze nog niet te kort omdat ik het op een normaal tempo niet voor elkaar krijg mijn bovenlichaam stil te houden in galop en mijn handen te dragen.
Hopelijk binnenkort weer op les... maar voor het zo ver is ben ik benieuwd of jullie misschien iets voor me kunnen betekenen.



Als ze het friebeltje van het uiteinde van de zweep voelt vertrekt ze al 