ik heb uit interesse wat DVD's gekocht van klassieke dressuur (Anja Beran).
Wat ik leuk vind, is dat ze een paar paarden trainen met best een onhandige bouw (hoog kruis, lange rug). Dan verwacht je er 'niet veel' van. Maar wat ze dan als trainingsmethode meteen al inzetten (ook bij jonge paarden), is de piaffe. En élk paard kan het gewoon zonder veel druk op de ketel (er is geen druk op het bit). Niet altijd met evenveel impuls/opwaartse kracht, maar dat is natuurlijk ook niet meteen te verwachten. Dit wordt gedaan om ze te leren het gewicht naar achteren te verplaatsen en om de rugspieren/lendenen/etc te ontwikkelen. Ook als een paard tijdens bepaalde oefeningen zijn gewicht teveel naar voren gaat plaatsen, doen ze weer even de piaffe tussendoor om de balans weer naar achteren te brengen. Andersom gebeurt het ook. Passage wordt gebruikt om het paard te leren zichzelf te dragen. (Alles altijd met zeer veel stap intervallen.)
Maar wat me dus opvalt, is dat a) piaffe/passage voor zover ik wist normaal gesproken als doel wordt gezien en ergens aan het einde van de rit (na het Z niveau) wordt aangeleerd, en b) dat ik dacht dat alleen een 'goed' paard deze oefeningen kan.
Nu kan het zo zijn dat ik niet zie dat de oefeningen niet goed uitgevoerd worden op deze DVD's, dus dat het als een soort 'truc' wordt uitgevoerd (NB ze leren het in eerste instantie met de toucheerzweep zachthandig op het kruis), maar dan nóg vind ik het zeer logisch dat dit als middel ingezet wordt om het paard te trainen (ook als het niet 100% correct wordt uitgevoerd, lijkt het me het een goede oefening), terwijl ik dit nooit tegen kom. Komt dit omdat de meeste trainers/ruiters niet ervaren genoeg zijn met deze oefeningen of zijn er toch andere bezwaren die ik me nu niet kan indenken?
Ik ben benieuwd hoe hierover gedacht wordt

Ps. Ik kan me voorstellen dat deze oefeningen een soort 'heiligstatus' hebben om te voorkomen dat ruiters op eigen houtje tegelijkertijd gaan porren en trekken om het aan te leren, maar dat wil ik even niet in ogenschouw nemen.
) juist uitermate verwarrend voor een paard.