3 jaar geleden kocht ik Diesel, een tinkerruin van 4 (bijna 5) , 1.60 , type Vanner (dus groot en grof en loeisterk)
Diesel was een terughoudend paard en was (bleek later) gebruikt om les te geven aan kleine kinderen.
Toen ik hem thuis kreeg en er na een week voor de eerste keer opwilde , kon ik er niet opstappen, bleef rondjes draaien. Uiteindelijk zat ik erop en merkte dat hij gewoon dwars door het bit heen liep. Het kwartje viel enige tijd later toen ik ontdekte dat hij alleen kinderen op zijn rug heeft gehad.. Wat doen kinderen als een paard niet wilt halthouden? Juist , trekken.. vandaar denk ik de afkeer van het bit en de sporen van wondjes in zijn mondhoeken.
Goed, dat was dus de reden dat ik bitloos ben gaan rijden. Bitloos ging nl vanaf dag 1 super goed. Ik kon normaal opstappen en hij hield ook normaal halt.
So far so good.
Inmiddels zijn we echte maatjes geworden... hij is van een teruggetrokken paard een echte knuffelkont geworden, geeft kusjes, en doet alles zonder halster oid in het paddock op commando (halt, linksom, rechtsom, stap, draf, galop.. en kan zelfs dansen op commando.
Kortom, we hebben elkaar echt gevonden en het idee wat ik had; ik zoek een paard die de rest van mijn leven bij me blijft en waarmee ik oud kan worden (ben nu 43) denk ik ook echt te hebben gevonden.
Goed, nu het probleem..
Ik ben recreatieruiter, heb geen beschikking over een rijbak en doe alles wat ik doe langs de weg, op fietspaden en langs druk verkeer . 1x per jaar ga ik een week met hem op vakantie..
Alles bitloos dus.
Nu is Diesel helaas ook een paard wat een soort van "klik" in zijn hoofd kan krijgen.. In de laatste 3 jaar heb ik dat een stuk of 5 keer gezien.. Hij is dan niet meer te houden. ..
Meestal gebeurd dit als hij de situatie niet meer kan overzien, bv in ene teveel om hem heen wat gebeurd en waardoor hij het overzicht kwijtraakt, in combinatie met iets wat hij eng vind..
Hij begint dan te draaien en wil alleen maar weg.. weg van al het enge. Het is ook niet dat hij dan aan de kletter gaat maar ik moet dan echt alle zeilen bijzetten om te zorgen dat hij bij me blijft en wat altijd werkt op zo'n moment is dat ik eraf spring en naast hem sta. Dan ziet hij me en wordt hij ook gelijk weer rustig.
Nu was ik gisteren alleen aan het rijden op een tijdstip en vlak voordat hij op stal ging (lees..eten krijgt) dus hij wilde graag terug naar stal.
De heenweg wat hij super braaf, rustig en heb ik nog gegalloppeerd. De terugweg wilde hij alleen maar sneller.
Nu is dit normaal bij hem (en veel andere paarden) en ik ben steeds bezig om hem dan in een rustig drafje naar huis te rijden. Normaal gesproken lukt dit ook goed zolang ik hem er heel goed bijhou maar gisteren dus niet.
Hij begon te schudden met zijn hoofd en ging sneller en sneller.
Ik reed op een fietspad met aan de ene kant een flinke heuvel richting snelweg en aan de rechterkant grasstrook en water.
Omdat hij totaal niet reageerde op inhouden met de teugels en mijn zit, probeerde ik hem om te gooien om hem af te remmen. Ik voelde dat ik hem aan het verliezen was.
Ik trok hem de heuvel op en kon er gelukkig afspringen (afvallen eigenlijk)
Goed weer terug naar het fietspad, hem gekalmeerd en er weer opgestapt, en toen ging het helemaal mis... hij was zijn klik nog niet kwijt want hij begon na 5 passen gelijk weer gek te doen, harder en harder, hoofd omhoog, draaien met zijn hoofd om de druk van de teugels te ontwijken, ik hield hem dus echt niet meer.
Ondertussen fietsers om ons heen, gewoon een gevaarlijke situatie..
Hij ging te hard om eraf te springen maar dat wat toch wat ik probeerde en uiteindelijk kwam ik met een smak op het fietspad neer ..
Super zere enkel, heup en kaak en vandaag doet echt alles zeer.
Diesel stond 50 meter verderop stil en was ook heel erg geschrokken . .. Ik ben er nog nooit afgevallen , sterker nog, ben uberhaupt nog nooit van een paard afgevallen en gelukkig ook niet bang aangelegd.
Maar het zet me wel aan het denken... ik wil hem zeker niet kwijt maar als dit zo doorgaat dan gaat het een keer goed mis ben ik bang. Ik word er niet jonger op dus de kans dat ik iets goed breek of blijvend letsel overhou wordt wel groter.
Ik moet er wel bij vertellen dat het rijden normaal gesproken altijd heerlijk is , ik rij hem bijna alleen op stem en zit en hij luistert altijd heel goed naar me. Hij is normaal gespoken nergens bang voor en ik voel me altijd veilig bij hem..... totdat hij "klikt".!
Goed, mijn vraag is nu.... zal het een optie zijn om weer terug te gaan naar het rijden met bit? Zal ik hem dan wel onder controle kunnen houden op dit soort momenten?
Is er iemand die hier ervaring mee hebt of misschien een ander idee heeft..
Mocht dat zo zijn dan hoor ik het heel graag,, ik wil hier gewoon een oplossing voor vinden want ik kan me een leven zonder Diesel niet meer voorstellen....
En heel erg bedankt voor het lezen van deze lap tekst
Groetjes,
Ingrid
