laResidence schreef:Denk dat je niet alleen staat met je probleem.
Zie in mijn omgeving dat mensen (ouders en ruiter) er álles voor over hebben dat de combinatie maar eens lekker rond komt op een concours. Nieuw bit, nieuw zadel, nieuwe zweep (!) tandarts, osteopaat...noem maar op. Natuurlijk is het goed om dit soort oorzaken uit te sluiten. Helaas wordt er vaak gestopt bij het zoeken naar oplossingen op het moment dat de oorzaak alleen nogmaar bij de ruiter kan liggen. En dan heb ik het niet over de rijkunst want dan zou een oefenparcours ook problemen geven.
Als je pony/paard het je een paar keer lastig gemaakt heeft in een wedstrijd ontstaat er in je hersenen een nieuwe verbinding die ik voor het gemak "als het maar niet weer gebeurt". Paarden zijn zo gevoelig voor subtiele signalen van de ruiter dat ze zelfs de minste verandering in spierspanning opmerken. En wat doet de ruiter die voorbereid is op een stakend paard? Kijk maar eens bij een concours: teugels wat korter, beetje dieper zitten en de ruiter zelf: opeen geklemde lippen, rood aangelopen hoofd doordat de adem is vast gezet.
Als zelfregulatie niet lukt (en dat is helemaal niet zo gek hoor) zou ik, waar het mijn dochter betrof, een mental coach of zo raadplegen.
Hier heb ik zelf dus ook altijd al aangedacht
eigenlijk ben ik dus nooit echt zenuwachtig, maar ik denk onbewust toch wel.
want zoals je zegt met: teugels wat korter, dieper zitten, dat is idd wat ik steeds vaker ontdek bij mezelf
maarja, hoe kom je daar dan weer vanaf, en dan vraag ik me toch nog een beetje af of dat het wel is want met springwedstrijden in bekende omgeving en buiten is er niks aan de hand! misschien heb jij enig idee?