Morrie05 schreef:De ruiter legt het binnenbeen{de kuit, geen hak} aan ,als het paard daar door heen loopt dan geeft de ruiter een duidelijkere korte kuithulp, als het paard daar nog doorheen loopt is het soms nodig om hem een nog duidelijkere hulp met de hak {een schopje}te geven.De meeste paarden vinden dit in het begin moeilijk en zullen harder gaan lopen, dit is niet erg.Word niet boos, maar neem hem weer terug op het juiste tempo en doe het opnieuw, ieder klein pasje die goed gaat belonen en zo verder uitbouwen.Het helpt soms ook om even heel snel de binnenteugel tegen de hals aan te drukken {zonder te trekken!} tegelijk met de kuithulp om het paard duidelijk te maken wat de ruiter bedoelt.Ook wil het helpen als de ruiter over de binnenschouder van het paard toe naar binnen kijkt,dan verplaats de ruiter automatisch het gewicht naar binnen toe en als natuurlijke reactie zal het paard dan naar buiten toe gaan lopen.Maar dat zijn allemaal "truukjes" om het paard te leren begrijpen dat hij zijn lichaam buigt om het binnenbeen van de ruiter.Het uiteindelijke doel is natuurlijk dat het dier buigt om het binnenbeen van de ruiter zodat de "truukjes" weggelaten kunnen worden.
Je vergeet wel dat je teugelhulpen erg belangrijk zijn.
Voor je je paard kunt buigen om je binnenbeen moet je ze goed op de buitenteugel zetten, zorgen dat je je wendingen kunt rijden met gelijke druk op binnen en buitenteugel. Binnenhand iets van de hals en dan moet het neusje al volgen.
Als dat al goed gaat kun je heel gemakkelijk je binnenbeen lang maken, begrenzen met de buitenteugel, binnenhand iets van de hals en dan hebben de meeste paarden het al wel door.
Je kunt wel je binnenbeen aanleggen maar als je je buitenteugel los gooit krijg je nooit een goede buiging.