Geplaatst ik vraag me af hoe anderen het zien, vandaar deze discussie. Ik ben L1 geworden, ooit lang geleden in een grijs verleden en daarna door allerlei omstandigheden niet meer uitgekomen op een wedstrijd. Ik heb ook nooit een hoger opgeleid paard gereden dan M1 dus zelf geen enkel referentiekader.
Ik zie dressuur als samenwerking met je paard. Ik ga er vanuit dat een paard en vooral een onbeleerd paard hulpen als aandrijven en teugelhulpen en gewichtshulpen als een onaangename prikkeling ervaart. Als iets waarmee hij uit zijn natuurlijke balans gehaald wordt.
Het lijkt mij dus dat je bij het aanrijden alle hulpen beperkt tot het hoognodige. Bijvoorbeeld je geeft een beenhulp om voorwaarts te gaan en zodra het paard aan je verzoek voldoet, geef je geen been meer, sterker nog je haalt je been er vanaf. Het paard wordt dan beloond in mijn ogen voor het gehoorzamen van de hulp. Zodra je voelt dat hij minder voorwaarts wordt, pas dan kom je weer met je lichte beendruk. Reageert t paard niet/onvoldoende? dan eventueel je stem en/of iets bijtikken met een zweep.
Met sturen gebruik je je gewicht, iets meer druk op je binnenbeugel en buitenbeen aandrukken en zo min mogelijk teugel. Het lijkt me dat als je op hoger niveau komt je hiervan profijt zal hebben. Bij het remmen geef je naast dat je jezelf lang maakt wat meer druk op de teugels en zodra het tempo afneemt laat je direcht los Maar...
Op topics met films van anderen ongeacht welk rijniveau van het paard zie ik nogal vaak dat er constant aangedreven wordt alsof het paard elke stap er aan herinnert dient te worden dat het moet blijven lopen. Ook geschiedt dit vaak nog met een spoor. Met terugkomen in tempo en bij het halthouden zie je nogal eens dat de druk op de teugels zwaar is en zwaar blijft, allemaal tot doel om hem rond te houden. Mij lijkt dat je dan tegenstrijdig bezig bent. Drijven en inhouden tegelijk.
Met teugels heb ik zelf het idee van een licht contact waarbij je aldoor meegaat vanuit een losse elleboog met de beweging. De druk blijft dus steeds heel licht gelijkmatig. Zodra hij helemaal voorwaarts en in balans loopt en je kan hem makkelijk sturen, remmen en in tempo laten versnellen in alle gangen dat je dan pas verder gaat met oefeningen van hem vragen om hem soepeler te maken, ronder etc. Tot hij zover is heb je dus geen mooie hoofd halshouding tenzij je het "geluk" zou hebben dat het paard van nature al zo loopt.
Zie ik dit vanuit het juiste licht of ga ik op hoger niveau juist problemen krijgen omdat ik niet constant mijn benen en teugels er stevig aan heb? Ben benieuwd hoe anderen er tegenaan kijken.
