Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-08-10 18:15

"gevoel" met rijden.

Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-10 18:15

"gevoel"
Maar wat is nou dat gevoel dat je wilt hebben met paardrijden?
Is dat voor iedereen anders, of streven we toch allen naar hetzelfde, ondanks de verschillende disciplines?

Ik denk dat ik me gelukkig kan prijzen en "het" gevoeld heb.
Maar voelt iedereen het? Ik zie mensen wel eens eindeloos vechten met hun paard. (niet letterlijk)
En eigenlijk niet die beloning krijgen...

Voor mij is dat gevoel..
Van een ontspannen laaglopend paard dat helemaal door zijn rug swingt,
zodat hij eigelijk helemaal niet meer lekker zit

,
want alles hobbelt onafhakelijk van elkaar en toch als je dat voelt zit het wel heerlijk,
het gevoel dat je op een skippybal zit, die doet wat jij wilt...Alles is los..
Te sturen is met je gedachten..
De kracht en de souplesse.. een soort vrijheid..

Ook al is het maar 5 minuten, als je het 1 x gevoeld hebt, wil je altijd terug naar dat gevoel...
Dat is dan misschien hard werken, maar ohh, wat kan je dan genieten..
Als je het 1 x gevoeld hebt, weet je waarvoor je het doet en het is de mooiste beloning die je paard je kan geven.

Of het gevoel van vrijhied, tijdens een buitenrit, aan een lang teugeltje een op 4 benen lopend,
rechtgesteld paard dat met de oortjes naar voren vloeiend zich voortbeweegt...
Dat is vrijheid.....energie... ook een zalig gevoel

Alleen voelt voor mij heel anders, dan dat dressuur gevoel....en toch ook een streven..
Ben wel geen top ruiter, maar weet wel waar ik naartoe wil.

Vraag me altijd af, of iedereen zo gelukkig is te weten waar hij heen wil??

**Geplaatst**: 24-08-10 19:21

Geplaatst: 24-08-10 19:21

Ik herken dat wel

'Mijn' gevoel is:
Als een lastig paard ontspannen onder mij loopt en alle overgangen helemaal perfect gaan. Als het paard nageeflijk blijft in de gangen die voor hem moeilijk zijn. Op dat soort momenten kun je mij hard horen lachen in de bak, van puur plezier

Of in keiharde rengalop over het strand, de tranen die langs m'n wangen stromen van de snelheid, het paard dat alsmaar harder wil, het paard voor 'm inhalen, oortjes naar voren. Wederom een hardop lachende Phormicola, alleen is dit niet te horen door de keiharde wind.

Zucht....

**Geplaatst**: 24-08-10 19:26

Re: "gevoel" met rijden.

Geplaatst: 24-08-10 19:26

Mijn gevoel? Euh, voelen wat degene aan de kant bedoelt.
Als ik dat voel, dan weet ik dat ik goed zit.
Met dat gevoel ben ik het meest bezig.
En als ik het goed voel, dan maakt mij dat blij.

**Geplaatst**: 24-08-10 19:31

Re: "gevoel" met rijden.

Geplaatst: 24-08-10 19:31

Mijn gevoel.... Als mijn paard lekker ontspannen en goed haar best doet onder mij loopt en ik gelukkig ben en me erg goed voel met wat ik aan het doen ben, gelukkigste op aarde.. Dat gevoel... is het wel te beschrijven? En is het wel voor iedereen het zelfde? ik denk van niet, iedereen haalt wat anders uit zijn of haar paarden of wil wat anders eruit halen... Iedereen heeft een ander plan met wat ze willen behalen.

**Geplaatst**: 24-08-10 19:35

Re: "gevoel" met rijden.

Geplaatst: 24-08-10 19:35

Mijn streefgevoel... mij één voelen met mijn paard.
Voor mij heeft mijn gevoel geen enkele dressuur matige betekenis.
Overigens als ie dressuurmatig zijn best voor me doet dan krijg ik dat gevoel ook wel.

Gelukkig heb ik dit gevoel zeer regelmatig bij mijn paard.

**Geplaatst**: 25-08-10 17:34

Geplaatst: 25-08-10 17:34

Leuk topic wat meer aandacht zou mogen krijgen, vind ik....
Veel mensen zijn zo druk bezig met 'het resultaat' dat het gevoel wat daarmee samenhangt verdwenen lijkt.
Als je je als ruiter/amazone suf moet werken om een dergelijk goed gevoel te krijgen is er iets mis, naar mijn mening.
Eigenlijk zou de basis een goed gevoel moeten zijn en vanuit deze basis gaan werken/trainen.
In de praktijk zie ik vaak dat het andersom is, het paard is stram of stijf, het paard is gestrest en daar gaan we onder het zadel aan werken, soms kan dat ook niet anders.

Ik ben geen voorstander van het 'voor wat hoort wat' principe, met andere woorden als je paard iets goed gedaan heeft ervaart de rijder een fijn gevoel en doet deze het niet goed of anderzins niet helemaal juist dan bekruipt het gevoel van onbehagen of telleurstelling, heel begrijpelijk dat wel....maar eerlijk? nee vind ik niet.
Natuurlijk mag een paard beloond worden als deze iets gedaan heeft zoals de rijder het graag ziet, dat hoort voor een deel ook bij het leerproces.. dat hele beloningssysteem.

Maar wat leert een paard bij van negatieve emoties of telleustellingen? naar mijn idee niks.
Corrigeren met een neutrale houding is wel effectief en als je graag doelen stelt houd ze eerlijk en haalbaar.

Je 1 voelen met je paard, klinkt heel mooi en nobel, maar wat houd dat in? voor de ene waarschijnlijk heel wat anders dan voor de ander, maar ze hangen altijd samen met het behalen van doelen en samenwerking.
Een oud instructrice van mij zei me ooit dat er binnen de training geen ruimte mag zijn voor onderhandelingen met je paard, geen enkel compromie mag er gesloten worden.......nonsens weet ik nu.
Paarden zijn wezens zijn die leiding en consequentie nodig hebben, maar een goed leider bied ook de ruimte voor compromieen, alleen dan voel ik mij gelukkig.
Als mijn paard mij dusdanig als leider beschoudt dat zij durft compromieen met mij aan te gaan, en zij zich zonder angst laat leiden en zoveel vertrouwen in mij heeft dat ze mijn leiding compleet accepteert.
Dan ben ik gevoelsmatig in balans en de brug die mijn paard nodig heeft om haar angsten te overwinnen.

**Geplaatst**: 25-08-10 17:40

Re: "gevoel" met rijden.

Geplaatst: 25-08-10 17:40

Als mijn pony ontspannen is, dat je elkaar helemaal vertrouwt zegmaar, en dan vind m'n ponytje het leuk om lekker los te gaan in de bak, galop enzo, dan is wat ik voel Vrijheid! en liefde voor m'n pony natuurlijk!

**Geplaatst**: 25-08-10 17:57

Re: "gevoel" met rijden.

Geplaatst: 25-08-10 17:57

Mijn doel is samen met het dier te genieten van de frisse buitenlucht, te genieten van de rust in de polder, van de vogels, de vlinders, de koeien, de schapen, de wind door je haren in alle gangen. Mijn doel is haar te leren dat ik geen monster ben, maar een streng doch rechtvaardig en ook lief mens wat samen met haar leuke tijden wil doorbrengen. Ze hoeft van mij eigenlijk helemaal niks, ze hoeft niet te werken. Wel wil ik haar zoveel mogelijk dingen leren, zodat zowel zij als ik precies weten wat we aan elkaar hebben. Een klein stukje dressuur en springwerk moet ze kennen, zodat we elkaar wel begrijpen en dezelfde taal spreken in onze quality time. Ze moet wel luisteren naar me, ze moet me trouw zijn net als dat ik naar haar luister en haar trouw ben op momenten dat dat zo moet zijn. Ik heb haar voor mijn plezier, en zij mag daar net zoveel plezier aan beleven. Ze hoeft geen dressuurtopper of springkei te worden. Je ziet het, ik ben een echte recreatieruiter en dat is het leukste wat er is in de paardensport! Ik zou willen dat er meer zoveel lol konden hebben als wij!

**Geplaatst**: 25-08-10 18:11

Re: "gevoel" met rijden.

Geplaatst: 25-08-10 18:11

'het gevoel' herken ik wel. Het voelt inderdaad als één zijn maar dat is wat vaag.

Ik denk dat het goede communicatie is. Dat je paard en jij qua temperament bij elkaar passen en zo op elkaar ingespeeld zijn dat je maar iets hoeft te denken en het paard doet het al. En andersom dat het paard iets aangeeft en je dat oppikt. Dan ontstaat er een soort samenspel

**Geplaatst**: 26-08-10 09:30

Geplaatst: 26-08-10 09:30

Ik denk dat het gevoel heel erg verschilt per ruiter en wat je wilt doen met je paard.
Bij de een zal het losheid zijn en bij de ander fijn springen.
En nog weer een ander krijgt het gevoel van een fijne buitenrit.
Voor mij persoonlijk geldt dat ik het gevoel krijg als alles goed gaat in een les.
Dat ik naar mijn idee weer wat geleerd heb en dat ik het paard ook goed onder controle had.
Dat nieuwe oefeningen makkelijker gingen en dat ik voelde wat mijn paard wilde en wat ze nodig had.
Dat ik lekker heb gereden en dat als ik heb gesprongen dat ook ging zoals ik dat wilde.
Rustig op tempo, juiste passen voor de hindernis, nette sprongen en natuurlijk een goede gecontroleerde
galop na de hindernis.
Dan kan ik pas echt het gevoel ervaren en gelukkig worden!

**Geplaatst**: 26-08-10 09:34

Geplaatst: 26-08-10 09:34

Brendaaaa schreef:
Mijn doel is samen met het dier te genieten van de frisse buitenlucht, te genieten van de rust in de polder, van de vogels, de vlinders, de koeien, de schapen, de wind door je haren in alle gangen. Mijn doel is haar te leren dat ik geen monster ben, maar een streng doch rechtvaardig en ook lief mens wat samen met haar leuke tijden wil doorbrengen. Ze hoeft van mij eigenlijk helemaal niks, ze hoeft niet te werken. Wel wil ik haar zoveel mogelijk dingen leren, zodat zowel zij als ik precies weten wat we aan elkaar hebben. Een klein stukje dressuur en springwerk moet ze kennen, zodat we elkaar wel begrijpen en dezelfde taal spreken in onze quality time. Ze moet wel luisteren naar me, ze moet me trouw zijn net als dat ik naar haar luister en haar trouw ben op momenten dat dat zo moet zijn. Ik heb haar voor mijn plezier, en zij mag daar net zoveel plezier aan beleven. Ze hoeft geen dressuurtopper of springkei te worden. Je ziet het, ik ben een echte recreatieruiter en dat is het leukste wat er is in de paardensport! Ik zou willen dat er meer zoveel lol konden hebben als wij!

Kijk, dát vind ik een heel naar vooroordeel...

**Geplaatst**: 26-08-10 09:37

Geplaatst: 26-08-10 09:37

mijn streven wat betrefd voelen?
heb mn bandit nog niet zo lang, en streef naar het gevoel van elkaar begrijpen, vertrouwen en blij zijn in elkaars gezelschap te kunnen zijn.
als dan het rijden ook nog eens goed gaat(ongeacht wat het is of welk nivo) dan zit ik in de wolken.

**Geplaatst**: 26-08-10 09:52

Geplaatst: 26-08-10 09:52

Ik ben (denk ik) ook gezegend ;-)

met veel gevoel voor rijden/paarden. Het liefst rij ik overgevoelige hete paarden die de meeste mensen niet begrijpen. Vaak heb ik die met een paar dagen/weekje rijden helemaal onder controle en ze lopen met veel plezier. Mensen snappen niet hoe ik dat doe, maar naar mijn idee doe ik niets. Laat ze in hun waarde probeer de ontspanning te krijgen en vraag dan voorzichtig of ze wat voor mij willen doen. Niet door te vechten en niet door te dwingen. Op de één of andere manier lukt dat eigenlijk altijd. Lastiger is altijd als ze weer terug gaan naar de eigenaar of een andere ruiter en ze vaak dan weer gan stressen. Ik kan mijn gevoel ook niet goed uitleggen aan andere mensen, lesgeven is dus niet mijn sterke punt. Of het moeten mensen zijn met veel gevoel zodat ze direct snappen wat ik bedoel. "Slome" paarden kan ik slecht mee, daar heb ik geen gevoel (en geduld) voor.

Maar het allermooiste gevoel vindt ik als een paard zadelmak is en je gaat er verder mee er een moment komt dat moment dat je DENKT aan afwenden en ze het doen. Terwijl je in het begin alles zo overdreven moet aangeven. Dat vindt ik echt geweldig dat moment, dan krijg je echt het gevoel dat je paard je aanvoelt en meedenkt. Zowieso vindt ik jonge paarden geweldig, die zijn (meestal) zo enthousiast en onbedorven. Daar krijg ik een heel gelukkig gevoel van ook als ze af en toe ondeugend zijn.

**Geplaatst**: 26-08-10 12:49

Geplaatst: 26-08-10 12:49

Janine1990 schreef:
Brendaaaa schreef:
Mijn doel is samen met het dier te genieten van de frisse buitenlucht, te genieten van de rust in de polder, van de vogels, de vlinders, de koeien, de schapen, de wind door je haren in alle gangen. Mijn doel is haar te leren dat ik geen monster ben, maar een streng doch rechtvaardig en ook lief mens wat samen met haar leuke tijden wil doorbrengen. Ze hoeft van mij eigenlijk helemaal niks, ze hoeft niet te werken. Wel wil ik haar zoveel mogelijk dingen leren, zodat zowel zij als ik precies weten wat we aan elkaar hebben. Een klein stukje dressuur en springwerk moet ze kennen, zodat we elkaar wel begrijpen en dezelfde taal spreken in onze quality time. Ze moet wel luisteren naar me, ze moet me trouw zijn net als dat ik naar haar luister en haar trouw ben op momenten dat dat zo moet zijn. Ik heb haar voor mijn plezier, en zij mag daar net zoveel plezier aan beleven. Ze hoeft geen dressuurtopper of springkei te worden. Je ziet het, ik ben een echte recreatieruiter en dat is het leukste wat er is in de paardensport! Ik zou willen dat er meer zoveel lol konden hebben als wij!

Kijk, dát vind ik een heel naar vooroordeel...

Hoezo? Is het niet zo dat veel ruiters de lol in het rijden zijn verloren dan? Door prestaties te willen leveren, door verder te komen in de sport, door telkens teleurgesteld te worden in het resultaat? Daar is niks geen vooroordeel aan hoor. Ik gun alle ruiters en paarden gewoon het plezier in het rijden!!

**Geplaatst**: 26-08-10 13:06

Geplaatst: 26-08-10 13:06

Brendaaaa schreef:
Hoezo? Is het niet zo dat veel ruiters de lol in het rijden zijn verloren dan? Door prestaties te willen leveren, door verder te komen in de sport, door telkens teleurgesteld te worden in het resultaat? Daar is niks geen vooroordeel aan hoor. Ik gun alle ruiters en paarden gewoon het plezier in het rijden!!

Dat is wel een vooroordeel... Ik snap echt niet hoe je het zo zwart kunt zien?
Prestaties willen leveren, goed verwoord... Sommige mensen zijn van nature prestatiegericht, die willen dat. En als ze het dan leveren, dan is dat een grote beloning voor het werk. En een beloning is erg mooi om te krijgen.
Ik ben iemand die altijd goed haar best wil doen, als het een dagje niet wil zoals ik wil, dan zij het zo. Ga ik niet op m'n paard afreageren, we hebben dan onze dag niet, ik stop tijdig.
Als het een volgende keer wel goed gaat is dat weer een beloning voor wat ik de vorige keer heb gedaan, op tijd stoppen.

En als het resultaat een keertje tegenvalt, dan weet je weer waarop je moet trainen voor de volgende keer. Gaat het dan wel goed, dan heb je weer een beloning. En die beloning tovert zeker te weten een glimlach op het gezicht van de ruiter.

De lol in het rijden verloren? Pffff, dan zouden er niet meer zoveel ruiters zijn...

Recreatieruiters op wedstrijden begrijp ik niet! Altijd maar met 170 terug komen en blijven proberen, jaren in dezelfde klasse... Pfff...

**Geplaatst**: 26-08-10 13:18

Re: "gevoel" met rijden.

Geplaatst: 26-08-10 13:18

Het is een gevleugeldwoord in mijn lessen...paardrijden is VOELEN!
Jammer genoeg krijg je het echte gevoel vaak pas als je na jaren manege werk, een verzorg of eigen paard krijgt en na een ( meestal heleboel) prive lessen eindelijk leert om een paard nagevelijk te rijden en van daar uit het paard echt onder controle te hebben.
Maar dat is dan ook wel kikken voor zowel de berijder als de lesgever als het eindelijk goed gaat.!

**Geplaatst**: 26-08-10 13:20

Geplaatst: 26-08-10 13:20

Janine1990 schreef:
Brendaaaa schreef:
Hoezo? Is het niet zo dat veel ruiters de lol in het rijden zijn verloren dan? Door prestaties te willen leveren, door verder te komen in de sport, door telkens teleurgesteld te worden in het resultaat? Daar is niks geen vooroordeel aan hoor. Ik gun alle ruiters en paarden gewoon het plezier in het rijden!!

Dat is wel een vooroordeel... Ik snap echt niet hoe je het zo zwart kunt zien?
Prestaties willen leveren, goed verwoord... Sommige mensen zijn van nature prestatiegericht, die willen dat. En als ze het dan leveren, dan is dat een grote beloning voor het werk. En een beloning is erg mooi om te krijgen.
Ik ben iemand die altijd goed haar best wil doen, als het een dagje niet wil zoals ik wil, dan zij het zo. Ga ik niet op m'n paard afreageren, we hebben dan onze dag niet, ik stop tijdig.
Als het een volgende keer wel goed gaat is dat weer een beloning voor wat ik de vorige keer heb gedaan, op tijd stoppen.

En als het resultaat een keertje tegenvalt, dan weet je weer waarop je moet trainen voor de volgende keer. Gaat het dan wel goed, dan heb je weer een beloning. En die beloning tovert zeker te weten een glimlach op het gezicht van de ruiter.

De lol in het rijden verloren? Pffff, dan zouden er niet meer zoveel ruiters zijn...

Recreatieruiters op wedstrijden begrijp ik niet! Altijd maar met 170 terug komen en blijven proberen, jaren in dezelfde klasse... Pfff...

Ik denk dat jij het zwarter ziet als ik hoor. Ik snap best dat er heel veel prestatiegerichte ruiters zijn die met onwijs veel lol rijden en echt ontzettend trots en happy zijn als ze hun doel bereikt hebben. Díe ruiters bedoel ik dan dus ook niet!
Ik bedoel juist diegene die idd hun paard aftuigen omdat het niet loopt zoals ze willen, om die ruiters die hun paard geen blik meer waardig keuren omdat het dier niet vooruit gaat. Verkoop het dier dan denk ik...
En op de een of andere manier blijven deze ruiters toch in de paarden. Ik snap het niet want als je het niet leuk meer vind dan zou het logisch zijn dat je stopt toch?

Over die recreatieruiters op wedstrijden; ik denk dat je die niet veel tegenkomt, althans, ik kom zelf niet op wedstrijden. Dat is weer een andere catagorie ruiters denk ik. Maar idd, die ruiters begrijp ik net zo min als jij! Maar ja, ze zullen er toch wel plezier in hebben dan...

**Geplaatst**: 26-08-10 13:27

Geplaatst: 26-08-10 13:27

Brendaaaa schreef:
Mijn doel is samen met het dier te genieten van de frisse buitenlucht, te genieten van de rust in de polder, van de vogels, de vlinders, de koeien, de schapen, de wind door je haren in alle gangen. Mijn doel is haar te leren dat ik geen monster ben, maar een streng doch rechtvaardig en ook lief mens wat samen met haar leuke tijden wil doorbrengen. Ze hoeft van mij eigenlijk helemaal niks, ze hoeft niet te werken. Wel wil ik haar zoveel mogelijk dingen leren, zodat zowel zij als ik precies weten wat we aan elkaar hebben. Een klein stukje dressuur en springwerk moet ze kennen, zodat we elkaar wel begrijpen en dezelfde taal spreken in onze quality time. Ze moet wel luisteren naar me, ze moet me trouw zijn net als dat ik naar haar luister en haar trouw ben op momenten dat dat zo moet zijn. Ik heb haar voor mijn plezier, en zij mag daar net zoveel plezier aan beleven. Ze hoeft geen dressuurtopper of springkei te worden. Je ziet het, ik ben een echte recreatieruiter en dat is het leukste wat er is in de paardensport! Ik zou willen dat er meer zoveel lol konden hebben als wij!

Ik vindt ook dat die laatste zin zeer naar verwoord is. Net of jij meer lol hebt met je paard als andere (wedstrijd) ruiters.
Ik geniet van buitenrijden, lekker knuffelen met mijn paardjes, als ze heerlijk lopen tijdens dressuur of springen maar net zo goed van een wedstrijd rijden. En als je dan ook nog goede prestaties op de wedstrijden levert (wat uiteindelijk wel mijn "doel" is) is dat een "cherry on top"! Ik meer het gevoel dat jij je als recreatie ruiter minderwaardig voelt en dat zo uit.

**Geplaatst**: 26-08-10 13:29

Geplaatst: 26-08-10 13:29

Leuk topic!

Tsja, voor mij is het als ze rustig en aangeleunt loopt (maar wel met een beetje pit), en reageert op mijn hulpen.
In het begin heb ik heel veel problemen gehad met rijden, maar de laatste tijd gaat het steeds beter, dus heb ik ook steeds meer 'het gevoel'.
Of als ze bijv. aan het begin van het rijden vervelend is, maar op gegeven moment toch het knopje omgaat en ze de rest van de tijd braaf is. :+:

Het meeste heb ik het eigenlijk bij springen. Heerlijk als we over die hindernissen 'zweven' en ik dr oortjes helemaal naar voren zie staan!

Dan heb ik echt helemaal een hopsende maag (en paard

)van blijdschap, en paardje ook.

**Geplaatst**: 26-08-10 13:57

Geplaatst: 26-08-10 13:57

Wel, het is geenszins mijn bedoeling om ook maar iemand ervan te beschuldigen om geen lol te hebben van het rijden!! Dit is een zogezegd gevalletje wie de schoen past, trekke hem aan. Ik denk als je zo reageert, dat je je zowieso niet aangesproken zou moeten voelen, want dan heb je dus wel degelijk lol in het paardrijden.
Ik weet zelf ook heus wel dat er vele serieuze wedstrijdruiters harstikke veel plezier ervaren van hun paarden! Dus díe mensen bedoel ik dus niet.

**Geplaatst**: 26-08-10 14:06

Geplaatst: 26-08-10 14:06

Brendaaaa schreef:
Ik denk dat jij het zwarter ziet als ik hoor. Ik snap best dat er heel veel prestatiegerichte ruiters zijn die met onwijs veel lol rijden en echt ontzettend trots en happy zijn als ze hun doel bereikt hebben. Díe ruiters bedoel ik dan dus ook niet!
Ik bedoel juist diegene die idd hun paard aftuigen omdat het niet loopt zoals ze willen, om die ruiters die hun paard geen blik meer waardig keuren omdat het dier niet vooruit gaat. Verkoop het dier dan denk ik...
En op de een of andere manier blijven deze ruiters toch in de paarden. Ik snap het niet want als je het niet leuk meer vind dan zou het logisch zijn dat je stopt toch?

Over die recreatieruiters op wedstrijden; ik denk dat je die niet veel tegenkomt, althans, ik kom zelf niet op wedstrijden. Dat is weer een andere catagorie ruiters denk ik. Maar idd, die ruiters begrijp ik net zo min als jij! Maar ja, ze zullen er toch wel plezier in hebben dan...

Ik zie meer dan genoeg mensen op wedstrijden waarvan ik denk: Ga toch alsjeblieft iemand anders vervelen! Als je het niet zo bedoelt zoals je het zegt, vraag ik me af waarom je het juist op zo'n wijze plaatst. Iets meer respect naar anderen toe ik wel gepast. Ik zeg ook niets over recreatieruiters in het algemeen, omdat ik een andere visie heb op een manier van plezier hebben met paarden. Absoluut niet. Wat betreft het scheefgedrukte stuk: Ik denk dat je niet zo in dergelijke roddelsprookjes moet geloven. Is niemand bij gebaat hoor

Een echt goede ruiter weet wanneer te stoppen, zeker bij goede begeleiding is dat geen enkele moeite.

Brendaaaa schreef:
Wel, het is geenszins mijn bedoeling om ook maar iemand ervan te beschuldigen om geen lol te hebben van het rijden!! Dit is een zogezegd gevalletje wie de schoen past, trekke hem aan. Ik denk als je zo reageert, dat je je zowieso niet aangesproken zou moeten voelen, want dan heb je dus wel degelijk lol in het paardrijden.
Ik weet zelf ook heus wel dat er vele serieuze wedstrijdruiters harstikke veel plezier ervaren van hun paarden! Dus díe mensen bedoel ik dus niet.

Wat denk je wat zo'n uitspraak te weeg brengt? Het is zó zwart wit wat je zei! Niets; wie de schoen past trekke hem aan, je geeft het beessie gewoon echt een naam. En dat is in mijn ogen een heus vooroordeel.

Daarbij kan ik me goed vinden in de laatste zin van Muc...

**Geplaatst**: 26-08-10 14:43

Geplaatst: 26-08-10 14:43

Jammer dat dit weer eindigd in het sneren van verwijten en vooroordelen naar mensen die een ander doel/een andere discipline hebben met hun paard. Overal heb je namelijk mensen die goed en slecht met hun paard omgaan, dat is niet disciplineafhankelijk. Wel is mijn idee dat de dressuur-wedstrijd-ruiter het vaakts te pineut is in dit soort discussies. Maar een recreatieruiter kan zijn paard net zo goed afrossen in het bos. Alleen valt dat veel minder op want daar loopt meestal geen publiek zoals op wedstrijden

Verder als het gaat om 'gevoel', dat is voor iedereen weer anders. Voor de een is dat overwinnen van een mooie sprong en voor de ander is dat in volle galop zonder zadel. Ik ben een dressuurmuts en voor mij is het ultime dus volledige durchlassigheid (oftewel losgelatenheid) Vroeger dacht ik dat al te ervaren, maar de laatste paar jaren ervaar ik dat pas echt. Maar goed ook, dat ik dat vroeger al dacht te ervaren, want als ik toen 1 keer had gevoeld wat ik nu af en toe voel. En dan gerealiseerd had dat ik nog zoveel jaren zou moeten zwoegen om het weer te kunnen ervaren, dan weet ik niet of ik paardrijden nog wel zo leuk had gevonden

Op dressuurmatig vlak gaan er heel veel serieuze jaren aan training voorbij voordat je echt op zo'n punt beland, waarin je je paard zo mooi kunt verzamelen dat het echt gaat swingen en dat het haast als vanzelf doet wat jij er van verlangd. Dat is het ultime doel van dressuur. Verder heeft ook niet iedereen een paard met de kwaliteit om dat heel goed te kunnen. Dus daarom kan dat gevoel ook per paard weer heel erg verschillen. Voor dan geldt: wat je nooit gehad hebt kun je ook niet missen, en dus zullen mensen met een kwalitatief minder paard het beste wat zij daaruit kunnen halen bestempelen als het 'gevoel' wat in de openingspost wordt beschreven.

Iedereen hier moet een mooi gevoel uit paardrijden halen, anders was het je hobby niet. Dat voor sommige een hobby ook vaak gepaard gaat met frustratie, dat is jammer en dat zou niet mogen, maar het gebeurd toch. Verder denk ik dat bij de betere, gemotiveerdere ruiters een klein beetje frustratie hoort. Als het je namelijk niet frustreert als iets niet lukt, ben je als ruiter niet genoeg gemotiveerd om jezelf te verbeteren. En als je niet gemotiveerd bent om jezelf te verbeteren, dan wordt je nooit een goede ruiter. Wij zeggen wel eens 'zonder wrijving geen glans'. Een beetje frustratie zo af en toe geeft aan dat het je wat doet. Ook dat is gevoel en emotie en het is ook heel menselijk. Zolang het maar niet de spuigaten uitloopt en een paard een ding wordt om al je frustraties op bot te vieren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-10 22:46

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-10 22:46

Zucht

Dacht een niet controversieel topic te openen, waarin iedereen zijn gevoel met paard rijden kwijt kon.
Hebben we onderling nog mot.. :roll:

Had al expres 2 voorbeelden gegeven 1 dresuur matig, de ander buiten.
"HET" gevoel kan voor iedereen iets anders zijn in iedere discipline,
maar zelfs binnen een discipline kan "Het gevoel" iets anders zijn.

Voor mij is het dus dat veertje onder me, dat met 2 pinkjes te sturen is,
soms zelfs te sturen met je gedachten.
Vanavond overigens even niet.. De ettergarnaal... Heb alle hoeken van de bak gezien...
En toch blijft ie leuk

, omdat ik weet hoe leuk ie kan zijn!!!
Mijn dominante angsthaas kleuter

Sjollie is heel anders, die is een dominante zelfstandige eigenzinnige dame, daar sluit je een compromis mee.
Als je dat goed afsluit, doet ze heel heel heel veel voor je, maar ze blijft een dame..
Maar het feit dat een klein niet wereldsgaand paard zo ontzettend stinkend haar best voor je doet,
is ook een heel bijzonder gevoel. Wat haar pootjes niet kunnen doet ze op karakter voor je,
dat gevoel, dat ze zich voor meer dan 100% inzet, is fantastisch.

**Geplaatst**: 26-08-10 22:52

Re: "gevoel" met rijden.

Geplaatst: 26-08-10 22:52

Ja ik weet wat je bedoeld!! Dat had ik pas op het paard van mijn instructrice. Zo lekker soepeltjes en geweldig. Zat gewoon te dagdromen. Volgens mij heeft ze echt 10x moeten zeggen van kom je er nog af voordat ik doorhad dat het tegen mij was!
En lekker over de hei galopperen zonder iemand of iets verder om je heen alleen jij en je paard. Op een mooi dagje das echt genieten

Aan de andere kant vind ik het dan wel achteraf gezien meestal, geweldig om eerst lekker te klooien en dan vervolgens te bereiken wat je voor ogen had. Mijn ponie en ik hebben soms echt ruzie tijdens het wijken en pas ook weer. Even wat anders gedaan en vervolgens weer geprobeerd en dat ging super!! Zelfs iedereen aan de kant zat te kijken van wow dat ging echt netjes

**Geplaatst**: 26-08-10 23:00

Geplaatst: 26-08-10 23:00

Ja ik ga wel een beetje met de TS mee, als je 'het' gevoel een keer hebt mogen voelen, dan wil je echt niet anders meer... gewoon een superfijn en los paard als een elastiekje, waar je totale controle over hebt(houding, tempo, iedere pas is van 'jou' etc) en op de simpelste en kleinste hulpen te rijden zijn, die afstemming/fine tuning ben je natuurlijk jaren mee bezig, je wilt alsmaar fijner, scherper, kleiner etc dat het als ware op den duur vanzelf gaat.

eigenlijk vind ik het best moeilijk uit te leggen je moet het eigenlijk gewoon eens ervaren...
maargoed dat is ook 'het' gevoel waar ik naar streef met mijn paard, en dat was ook echt geen makkelijke weg(plankje 1e klas, en een mond van beton), maar ik kan nu eindelijk zeggen dat we hard op weg zijn en ook af en toe stukjes heb waarvan ik denk 'yes, dít is het!'

ik heb dan ook de (vervelende?) gewoonte om op ieder paard waar ik op zit al gauw bezig te gaan met gymnastiseren, hem super los maken dat ie geen spiertje in zijn lichaam meer 'op slot' zet... soms tot vervelends aan toe

maar dat geef ik dan maar de schuld aan dat het gewoon zoooo super fijn rijd en je gewoon niet meer anders wilt als je dat eenmaal ondervonden hebt..

neemt niet weg dat ik ook kan genieten van een lekker voorwaarts galopje op een buitenrit oid.