Sinds december 2009 ben ik de trotse eigenaar van Cassarah, een Rheinlander merrie die ondertussen 14 jaar oud is. Cassi weet perfect hoe het pistewerk in elkaar zit, ik als ruiter echter niet.
De enige ervaring die ik had, was de ervaring die ik opgedaan had tijdens de manege-lessen. Op mijn verzorgpaarden heb ik nooit kunnen/mogen rijden. Ik heb dus leren rijden volgens de teugel-trek, stamp-in-de-buik methode en ik merk dat ik dit niet zomaar kan afleren. Ik ben bij Cassi dus ook te veel gefocussed op mijn teugels, wil onbewust steeds die kop in de krul trekken en vergeet vaak dat haar kont nog ergens aan de andere kant van de piste blijft hangen.
Als je een goeie ruiter op Cassi plaatst, is het dus ook een wereld van verschil. Cassi loopt ontspannen, mooi nagefelijk, swingt door de piste... kortgezegd: een plezier om te zien.
Samen hebben we al een hele weg afgelegd... De eerste maand kon ik geen galop vragen zonder getrakteerd te worden op een rodeo en kon ik geen basis-werk doen in een piste waar een hindernis stond want dan flipte madam omdat ze over die hindernis wou. Daarna werd de galop gewoon een snelheidswedstrijd waar ik rem nog stuur had en rodeo's kreeg ik na een hindernis...
Ondertussen is de galop al beheerst te noemen en de rodeo's laat ze godzijdank ook achterwege. Nu en dan krijg ik nog eens een vreugdebokje, maar daar kan ik mee leven

Bij de combinatie Cassi/ik is er vooral werk aan de ruiter! Dus indien mogelijk, probeer jullie tips en comentaar zo veel mogelijk te vormen zodat ik weet wat ik precies verkeerd doe en hoe ik dit kan oplossen.
Ik heb les, daar wordt ook al op vanalles en nogwat gehamerd, maar extra hulp kan nooit kwaad.
De foto's zijn allemaal vandaag gemaakt, maar staan niet op volgorde. Ik zal per foto zo veel mogelijk proberen toe te lichten wat ik denk te moeten verbeteren.
Ik wil er ook nog even op wijzen dat ik normaalgezien met een gecombineerde neusriem rij, met dubbelgebroken watertrens. Op deze foto's rij ik met een western hoofdstel, met een billy-allen-trainingsbitje. Ik had het gevoel dat ze niet goed reageerde op de watertrens en wilde weten of dit aan het bit lag, of aan de ruiter. Bitloos kan ik haar namelijk veel vlugger laten ontspannen.
1.

Dit is de manier waarop we doorgaans door de piste kachelen.
- veel druk op de teugels
- paard drukt de hals er uit
- voeten zitten veel te ver in de stijgbeugels
- ik zit gespannen en krampachtig aan de teugels te sjorren.
2.

Dit is als iets beter.
- achterhand is er al beter bij dan bij de vorige foto
- ze drukt de hals er niet uit, maar ontspannen is ze ook niet
- voeten weer te ver in de stijgbeugels
3.

Een wending... het paard op zich loopt mooi, maar hier zie je duidelijk de teugel-trek methode naar boven komen
4.

galop... paard is gespannen, ruiter is gespannen en er zit weer te veel druk op de teugels. bovendien zit ik te veel naar voor, wat er voor zorgt dat Cassi vaak veel te snel loopt. Als ik mooi recht zit, loopt ze trager, rustiger en ontspannen. ik merk echter niet van mezelf dat ik naar voor val.
5.

Naast het naar voor vallen, ga ik vaak ook in verlichte zit gaan staan om het mezelf gemakkelijk te maken. Dit is ook iets dat ik dringend moet afleren. Verlichte zit is leuk voor het losrijden, maar uiteindelijk moet ik wel leren zitten.
6.

Cassarah leeft om te springen... helaas springt ze TE graag, waardoor ze vaak als een gek op de hindernis af stormt of na de hindernis niet meer naar de draf te krijgen is.
7.

Waardoor je dit beeld krijgt:
Galop waarbij het paard vooral snel wil en de ruiter vooral traag wil. Ik ga dus weer recht gaan staan in plaats van te blijven zitten en gewicht in het zadel te plaatsen. Bovendien geef ik zo veel druk op de teugels dat ik mezelf volledig naar voor lijk te trekken.
8.

Gelukkig zijn er ook nog goeie momentjes tijdens het rijden!
Hier loopt ze ontspannen, hoewel de achterhand er nog beter onder mag. Ik zit echter weer naar voor, maar er zit geen spanning op de teugel.
Gelukkig krijgen dit soort momentjes stilletjes aan de overhand tijdens het rijden, maar we hebben nog een lange weg te gaan.
Ik zoek vooral tips om mezelf er tijdens het rijden aan te herinneren dat ik niet zo in haar mond moet lopen trekken! Ik krijg er zelf mooie armspieren van, maar ik maak er mijn paard niet mee gelukkig... eens ik zelf het trek en sleur werk afgeleerd heb, denk ik dat het al een heel ander beeld gaat geven, maar dan moet ik eerst die knop zien om te draaien.
Alle tips zijn dus welkom!



Dit kan erg gevaarlijk zijn, zeker omdat de druk op de neus en achter de oren word gebracht. Uiteraard is het met een bit ook niet goed, dan word er teveel druk uitgeoefend op de lagen en ook achter de oren.
