Hij loopt als een kreupele kameel rond, hij is heel los in zijn lijf maar kruipt snel achter de teugel en blijft graag in zijn eigen tempo hangen (in draf voornamelijk) trap je hem er een keer reeel in of sla je hem een keer dan krijg je een paar bokken om je oren en vliegt ie een keer apatisch vooruit om vervolgens weer terug te vallen in zijn oude tempo, hij is koel in zijn hoofd maar niet flegmatiek. Rij ik hem buiten dan is ie enthousiast en wil die ook wel voor je werken, staan er hindernissen dan gaan de oortjes er strak op en laat ie zich prima dressuurmatig rijden. Ook op andere terrein ziet ie de uitdaging er wel van in en doet ie wel zijn kunstje. Maar zowel de binnen als buitenbak op stal vindt ie saai, hoe maak ik hem toch enthousiast voor het dressuurwerk in de bak? Ik kan toch moeilijk voor de vorm een hindernis neerzetten of alleen maar in het bos dressuurmatig met hem werken

Dit is gewoon het liefst wat ie doet..
Hoe maak ik hem enthousiast voor het dressuurwerk?
! Ik weet niet of het iets zou helpen, maar gewoon zelf blijven lachen tijdens het rijden, gelijk wat er gebeurt.
?
!
Misschien is het idd ook wel iets dat ik op hem overbreng, ik ben ook geen dress. ruiter
Het is niet dat ik hem te pas en te onpas een klap verkoop hoor, rij hem bijna altijd zonder zweep en nooit met sporen 