Sommige mensen zie ik meppen met de zweep omdat hun paarden op sommige dagen niet vooruit te branden zijn.
Maar ik daar in tegen heb het omgekeerde, een paard dat te graag wilt lopen.
Met als gevolg dat ik soms voor spek en bonen op zijn rug zit...
Gewoon lucht en totaal niets zeggend, het enige wat er gebeurd is we gaan voorwaarts.
Als ik gewoon vanuit draf halt wilt houden, dan moet meneer nog een aantal passen extra zetten.
Wil ik wijken dan lijkt het alsof mijn been niet door komt het enige wat er gebeurd is we gaan (nog) harder.
Volte zetten en in buigen heeft wel wat effect maar ik hoef maar weer recht uit te gaan en we gaan weer hard.
Mijn paard is helaas geen opgever....
Gevolg is dat ik extra bezig ga met overgangen rijden en vooral hem op te vangen, druk op mijn teugels en weer ontspannen.
Maar als meneer zo'n bui heeft, kan ik eigenlijk wel gewoon zeggen dat ik daarna kapot ben, de blaren op mijn handen zitten en flinke verzuring in mijn armen en kuiten heb.
Sommige van jullie zullen nu denken, wat zeur je wees blij
Ik ben ook blij, want het is super fijn een paard dat voor je wilt lopen en je zo goed als niks voor hoeft te doen.
Maar als hij dan zo'n pist bui heeft ben ik denk ik liever af met een wat slomer paard en zweep..
Ik denk dat het namelijk veel meer inspanning vergt om een paard contineu terug te rijden.
Mijn mening is dus vreselijk wisselend.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierin zitten

! En ik denk toch dat je na elke keer er veilig afstapt.
in de zomer mogen ze gerust wat meer hebben
die een keer een extra schopje moet hebben


