Een half jaar geleden kreeg ik mijn eerst eigen pony: Marene! Ik had ervaring met jonge pony's, en ik had goede begeleiding, dus zorgen maakte ik me niet. Alles ging erg voorspoedig. Ze kende alleen stap en draf, maar al snel had ze ook de galop door en liep ze netjes door de bak. We deden alles rustig aan, want haast hadden we helemaal niet en ze was jong genoeg. Maar na drie maanden gebeurde het: We waren aan het rijden maar ik voelde dat er iets mis was. Papa erbij geroepen, en die zei dat ik maar eventjes door moest rijden, voorzichtig natuurlijk, omdat het waarschijnlijk gewoon stijfheid was, aangezien ze de dag ervoor stil gestaan had. Na eventjes doorgereden te hebben liep ze welliswaar beter, maar nog steeds niet goed genoeg. Ook de dagen daarna niet. Mijn vader kon niets vinden, geen dikheid of warmheid, maar toch besloten we om even rustig aan te doen. We riepen nog niet de DA erbij, aangezien we eerst af wilden wachten of het erger werd of niet. Maar na 2 weken stappen werd het niet beter, en daarom besloten we om naar de DA te gaan. In eerste instantie kon deze ook niets vinden, maar na foto's en testjes kwam het eruit dat ze een tussenpeesblessure had, en dat ze 3 maanden op rust moest. Verschrikkelijk voor een arabische volbloed natuurlijk.
Toch wilden we ook de mening van een andere DA hebben. Daarom haalden we er een DA uit Oostenrijk erbij, die altijd sportpaarden behandeld. Ook hij zei dat het een tussenpeesverdikking was, maar dat ze niet 3 maanden op rust hoefde. Er werden stamcellen uit haar borstbeen gehaald, en die werden in de pees gespoten. Ze werd ook meteen gekraakt, want door die pees en het verkeerd lopen was haar rug helemaal vast gaan zitten. De DA vertelde dat we nog maar 4 weken hoefden te stappen, en dat ik er daarna gewoon op moest gaan en het langzaam weer op mocht bouwen. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Marene was super fris en vol met energie en ze sprong dus alle kanten op. Ik ben er een paar x afgestapt omdat ik het gewoon niet meer aandurfde op dat moment met die pees.
Nu zijn we iets meer dan twee maanden na de behandeling en ik mag dus gewoon weer rijden. Alleen kwamen we maandag op stal en we zagen het volgende: Een dikke knie. De hele week gekoeld (2 à 3 x per dag) en gestapt, en vandaag mocht ik er weer even op. Ze liep niet kreupel, maar ze was zo ongelooflijk druk. Ze sprong alle kanten op en ik kon nog maar net blijven zitten. Ik wilde niet dat het weer de verkeerde kant op ging, dus ik ben afgestapt. Stom natuurlijk, maar door al die blessures enzo ben ik gewoon een soort van bang geworden voor nog een blessure. Stom natuurlijk, maar ik kan er niks aan doen.
Morgen moet ik er weer op, maar morgen is ze waarschijnlijk nog drukker en ik weet echt niet wat ik met haar aan moet. Ze is verder echt super braaf en ongelooflijk lief, maar ze heeft in de afgelopen maanden zoveel energie opgebouwd. Ik mag haar niet losgooien en ik mag haar al helemaal niet longeren.
Wat moet ik doen?
Ik heb trouwens altijd goede begeleiding van mijn vader, die al zijn hele leven in de paarden zit. Instructie is op dit moment geen optie.
Alvast bedankt.