Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-02-10 10:45

Wat is eigenlijk precies nageven?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-02-10 10:45

Inhakend op de discussie over 'stille hand, goed of niet': ik vraag me af of het verschil van mening hierover niet te herleiden is tot een verschil in opvatting cq. misverstand over wat nageven precies is.
In het boek Ruiters en Rechters van Ernest van Loon werd ooit de zogeheten weerstandbiedende hand geintroduceerd: de ruiter houdt druk op de teugel en drijft het paard hiertegenaan tot het paard 'loslaat', dan laat de ruiter ook los. Eerst in stilstand, daarna in beweging. Ogenschijnlijk simpel en duidelijk voor ruiter en paard. Zonder afbreuk te doen aan de methode van Van Loon, die het principe van de weerstandbiedende hand voornamelijk ontwikkelde voor verreden paarden en dit nadrukkelijk steeds combineerde met voorwaarts-neerwaarts strekken, denk ik wel dat die weerstandbiedende hand voor veel misverstanden omtrent nageven heeft gezorgd. Veel ruiters denken immers dat nageven gelijkstaat aan doorknikken, loslaten in de kaak. En gaan dus friemelen, kneden, bibberen e.d. om het paard hiertoe te bewegen. Heb ik ook veel gedaan hoor, het is een val waar je gemakkelijk intrapt als een paard tegen de teugel komt, een eenmaal aangeleerd is het een automatisme dat niet gemakkelijk af te leren is. Maar is dat loslaten ook werkelijk nageven? Naar mijn idee gaat een paard pas nageven wanneer hij zich naar de teugel toe strekt door zijn bovenlijn te stretchen en op te bollen. Daarvoor heeft een paard vertrouwen in de hand van de ruiter nodig, en dat vertrouwen ontstaat pas wanneer de ruiter het paard met een stille, elastisch meegaande hand begeleidt zonder ruis in de vorm van gefriemel, en bovendien (dat wordt m.i. vaak vergeten!) zodanig in balans zit en mee is in de bewegingen dat het paard zijn bovenlijn goed kan gebruiken. Dan kan de ruiter zijn paard aanmoedigen actiever onder te treden en lekker swingend voorwaarts te bewegen. Dan kan hij het paard in houding laten varieren zonder dat de aanleuning verandert. Uiteraard gebruik je daarbij de teugel weleens begrenzend (bijv. bij de halve ophouding), anders loopt het paard alle energie er aan de voorkant uit, maar die begrenzing blijft idealiter steeds elastisch en mag niet ontaarden in terugwerken. Naar mijn idee is het fenomeen dat veel paarden te kort in de hals lopen te herleiden tot een verkeerde opvatting van nageeflijkheid: de kern is niet het doorknikken en loslaten van het bit en het paard op deze wijze licht maken, maar juist het (durven) strekken naar het bit. Dat is waar ik zelf naar probeer te streven. Ik verval heus nog wel eens in te veel handgebruik, maar ik probeer mezelf daarbij zo veel mogelijk voor te zijn

De theorie is altijd mooier en gemakkelijker dan de praktijk ...Ik hoop in ieder geval dat mijn omschrijving een beetje duidelijk is.
Nu ben ik benieuwd: wat is volgens jullie de kern van 'nageeflijkheid'? Wat is de achterliggende theorie/methode waar je van uitgaat, en hoe zou jij het juiste gevoel dat hierbij hoort omschrijven?

**Geplaatst**: 01-02-10 16:16

Geplaatst: 01-02-10 16:16

voor mij gaat wat jij omschrijft meer naar durchlassigkeit en aanspanning toe, wat voor mij volgt op nageeflijkheid. Nageeflijkheid begint voor mij bij een paard dat zich wil ontspannen en de ruiterhand accepteert door licht te worden. Daarna komt het vertrouwen om vanuit de achterhand de bovenlijn welven en de opgewekte impuls door de ruiter de laten begeleiden en omzetten in oprichting/verzameling/uitstrekken/andere oefening/houding naar keuze.
Dus voor mij accepteert een nageeflijk paard de ruiterhand en 'vertrouwt' een durchlassig paard de ruiterhand.
Wel een interessant onderwerp trouwens.

**Geplaatst**: 02-02-10 23:13

Geplaatst: 02-02-10 23:13

Nageven heeft veel te maken met het begrip aanleuning. Het is een samenspel tussen benen en handen, tussen paard en mens. Als je dat door hebt, wordt paardrijden een stuk makkelijker. Een paard dat nageeft loopt soepel door zijn lijf en laat de ruiter lekker zitten. Het is de kunst om uit te vinden hoeveel druk je als ruiter op de teugels moet houden. Paardrijden is geen kwestie van spierballen. We willen geen kilos gewicht aan de teugels hebben hangen maar ook niet zo weinig als een onsje, want dan loopt het paard achter de teugel.De ruiterhand moet de bewegingen van het paard soepel op kunnen vangen. Het moet voor het paard net zo zijn alsof de teugels van elastiek zijn. Nooit een harde ruk of schok in de mond en toch altijd een verbinding.
In stap is het best moeilijk een goede aanleuning te vinden , want door de natuurlijke beweging gaat het hoofd op en neer. Je moet juist voldoende drijven, want anders gaat het hoofd omhoog of gaat het paard juist achter de teugel lopen.Het paard onttrekt zich dan door de hals op te rollen.. Door de drijvende hulp met de kuit en de zit kun je dat weer opvangen. In draf is het makkelijker omdat je dan meer voorwaartse drang hebt en het paard het hoofd van nature stiller houdt. In galop is de beweging van het paard groter , maar voor de ruiter is dat makkelijker te volgen.
Er zijn paarden die gaan hangen op de hand, anderen maken de onderhals sterk en zijn tegen de hand of lopen achter de teugel.
Door gymnastische oefeningen te doen kun je veel verbeteren, voltes vergroten en verkleinen is bv een goede oefening om je paard te laten nageven. Wanneer je als ruiter voelt datje paard nageeft , de hand opzoekt en mens en dier gaan samenwerken , dan weet je pas hoe fijn paardrijden eigenlijk is!!!

**Geplaatst**: 03-02-10 10:09

Re: Wat is eigenlijk precies nageven?

Geplaatst: 03-02-10 10:09

Heel simpel uitgelegd: Als je paard meegeeft met z'n hoofd als je aanleuning vraagt, ga je als beloning de teugels even onstpannen, zodat je paard voelt dat zijn reactie positief was

**Geplaatst**: 03-02-10 23:35

Geplaatst: 03-02-10 23:35

JeFFeRSoN schreef:
Heel simpel uitgelegd: Als je paard meegeeft met z'n hoofd als je aanleuning vraagt, ga je als beloning de teugels even onstpannen, zodat je paard voelt dat zijn reactie positief was

Ik vraag nooit geen "aanleuning"

Aanleuning krijg ik vanzelf als er aan een aantal (basis)voorwaarden voldaan wordt/is.

Om nog even terug te komen op het boek van Ernest van Loon, ook schrijft hij daarin, een heel mooie zin (trouwens van een andere schrijver overgenomen)

"De instelling van het paard op de ruiter is het meest volmaakt als het paard aanleuning heeft genomen"

Daar bedoelde hij mee, dat de paardenmond (durft) voelen naar de hand van de ruiter.
Van het paard uit gezien komt het verschil tussen "contact" en "aanleuning" dus overeen met dat tussen "aangeraakt worden" en "aanraken"

(Hij schrijft er wel bij: Subliem is deze beschrijving maar, zonder enige afbreuk te willen doen aan de grote vakkennis die daaruit spreekt is de praktijk, helaas, meestal anders, omdat het de paarden niet is "geleerd" aldus te reageren.)

En dan heb je ook gelijk de "beschrijving" van nageeflijkheid. Een paard wat zelf aanleuning neemt, is nageeflijk, hoeft nergens "los" te worden gemaakt of tegen een hand op te lopen om "los" te worden.

**Geplaatst**: 04-02-10 08:23

Geplaatst: 04-02-10 08:23

Ik heb een beetje het idee dat er nogal wat verschil zit tussen de 'klassieke stroming' en de 'moderne stroming'. In de klassieke opleiding van een paard rijd je met zo min mogelijk druk. Je blijft net zo lang achter activeren en met je zit ophoudingen maken (evt schoudervoor zetten) tot het paard recht wordt en zijn achterhand beter gaan gebruiken. Volgens deze theorie geef je altijd mee met je hand en is de aanleuning die je krijgt het gevolg van een sterker wordend paard.
In de moderne dressuur wordt gezorgd voor een voorwaartse drang die met de hand begrensd wordt (veel minder met zit en 1 hulp tegelijk geven). Als het paard op deze begrenzing het bit fijn gaat aannemen en loslaat in nek en kaak, geeft het dier na. Daarop volgend wordt weer naar de hand toegereden om een goede aanleuning te bewerkstelligen. In deze stroming kan het ook zijn dat je met 1 hand de druk aanhoudt tot het paard loslaat, wat klassiek gezien uit den boze is, omdat je dat hier met je benen en zit oplost.
Dit is hoe ik het zie na verschillende lessen bij verschillende instructeurs. Maar dit is natuurlijk lang niet volledig, dus mensen die het anders zien of hier een aanvulling op hebben... ben benieuwd

**Geplaatst**: 06-02-10 01:34

Geplaatst: 06-02-10 01:34

Misschien ga ik iets heel stoms zeggen, maar ik waag het erop

Mij is geleerd dat nageven "iets" is dat de ruiter moet doen
Je probeert van je paard aanleuning te krijgen, daarvoor moet je hm nageeflijk rijden
als het paard dan nageeflijk is, dus aanleuning zoekt
moet de ruiter "nageven". (Loslaten zonder alles los te gooien zeg maar)

Ik hoop dat dit overkomt zoals het bedoelt is

Weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen
Dit is wat mij is geleerd en volgens mij is dit ook de juiste wijze
Maarja ik weet niet beter

**Geplaatst**: 06-02-10 02:19

Geplaatst: 06-02-10 02:19

Dat is ook wat ik heb geleerd MoVaTo, ik vind dat je het heel duidelijk uitlegt!
Maar als ik de rest zo lees, denk ik dat het wat meer inhoudt.

Ik heb altijd geleerd dat de ruiter lichte druk op beide teugels moet houden. Verder rijden op zit en benen en af en toe de voorwaartse drang opvangen 'van voor' (met de teugels dus), zodat dit opwaartse drang wordt. Als het paard dan zijn rug correct gaat gebruiken, zal hij zijn achterhand er goed onder plaatsen het bit zelf opzoeken. Op dat moment moet de ruiter 'nageven'.

Ik breng het niet zo mooi als sommigen dat kunnen, maar dit is wat mij altijd geleerd is

Edit: typfoutje

**Geplaatst**: 06-02-10 09:46

Geplaatst: 06-02-10 09:46

MoVaTo schreef:
Misschien ga ik iets heel stoms zeggen, maar ik waag het erop
Mij is geleerd dat nageven "iets" is dat de ruiter moet doen
Je probeert van je paard aanleuning te krijgen, daarvoor moet je hm nageeflijk rijden
als het paard dan nageeflijk is, dus aanleuning zoekt
moet de ruiter "nageven". (Loslaten zonder alles los te gooien zeg maar)

Ik hoop dat dit overkomt zoals het bedoelt is
Weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen
Dit is wat mij is geleerd en volgens mij is dit ook de juiste wijze
Maarja ik weet niet beter

Misschien het verschil tussen "aangeraakt worden" en "aanraken"?
Ik zie met lichte druk geen aanknopingspunten in "lichtheid"

Of bedoel je misschien een soort van "weerstand-bieden"?
En waartegen moet dan "weerstand" worden geboden?

**Geplaatst**: 06-02-10 11:26

Geplaatst: 06-02-10 11:26

Nageeflijkheid zie ik als een optimale toestand van het paard zowel fysiek als mentaal. Daarbij voel ik geen weerstand in mijn hand en is de rug ontspannen. Het paard is makkelijk naar beide zijden in het buigen en makkelijk meer voorwaarts te rijden en weer op te vangen zonder weerstand te voelen in mijn hand. Daarbij is het paard dus meegaand en dus mentaal ook "nageeflijk" en komt hij dus niet in verzet.

**Geplaatst**: 07-02-10 02:02

Geplaatst: 07-02-10 02:02

Het verschil tussen "aangeraakt worden" en "aanraken", zoals het hier bedoelt wordt, snap ik heel goed
maar naar mijn mening is het een samenspel van ruiter en paard
ik vind dat je een paard best iets mag "vragen", ook met de hand.
Vind alleen dat je het niet mag "zeggen", dus geen harde strenge hand die probeert een kop in de krul te trekken.

Als ik mn paard lekker actief van achter naar voren aan het rijden ben en ik kan door een kleine ophouding te geven (vragen)
mn paard zover krijgen dat hij zn hals laat zakken, zie ik er geen kwaad in.
Mits het natuurlijk wel met een zachte hand gedaan wordt.
Als je je paard weleens aan de longeerlijn bijzet met wat dan ook, voelt het paard toch ook "weerstand" aan het bit
maar meestal gaan ze wel lekker laag lopen, over de rug, actief, ontspannen en in balans
Dat is toch ook wat je onder het zadel wilt, dus waarom is weerstand bieden dan geen goed idee?
Ik probeer echt niet mn paard zn kop in de krul te trekken, maar soms bied ik weerstand.
Nageven is in mijn ogen de manier om mn paard duidelijk te maken dat wat hij doet goed is,
door een stille, open en ontspannen hand. Zo krijg ik hm nageeflijk, zoek hij mijn hand op.
Misschien is dat dan wel nageeflijkheid, wanneer een paard de ruiterhand opzoekt?

En eigenlijk als ze dan lekker in aanleuning lopen, over de rug, aan de hulpen, dan is dat gevoel niet te omschrijven
zo'n swingend paard, heerlijk om te zitten, reageert goed is actief en te schakelen, dan kom je komt eraf met een big smile

**Geplaatst**: 07-02-10 02:27

Geplaatst: 07-02-10 02:27

nageven is een natuurlijke hoofdhouding tijdens het werken, een ontspanning die je niet hoort af te dwingen, maar een die vanzelf hoort te komen bij een stille (meegaande) hand. (uit ontspanning dus). Hierbij denk ik aan de houding die een paard zelf opzoekt, en eigenlijk dus vaak vrij laag is (toch?).

Ik kan het nu compleet fout hebben, ik probeer een beetje mijn beeld (oa uit ervaring) erbij uit te leggen.

Wel ben ik van mening dat niet elk paard dit even makkelijk doet.

**Geplaatst**: 07-02-10 02:36

Re: Wat is eigenlijk precies nageven?

Geplaatst: 07-02-10 02:36

Vind het wel een interessant topic, maar wat ik me nu afvraag, heeft iemand ook een filmpje van een correct nagefelijk gereden paard of pony?

Jullie kunnen trouwens goed uitleggen, kan ik dus niet

**Geplaatst**: 25-02-10 14:25

Geplaatst: 25-02-10 14:25

dat het paard zich achter de keeluitsnijding (hals) naar zijn borst nageeft.
als een paard zijn eigen daar in gaat onspannen gaat hij zijn rug gebruiken.
door hem lager te laten uitzaken gaat hij beter door zijn rug lopen hals strekken is ook gooed voor de rug

**Geplaatst**: 25-02-10 15:03

Geplaatst: 25-02-10 15:03

nageven heeft naar mijn mening niets met de houding van het paard te maken.
Nageven is niets anders dan meegeven op druk. Dat kan specifiek op de teugel zijn, maar ook op het been.
Aanleuning zie ik als contact, het accepteren van aanraking.

Je wilt uiteindelijk een balans tussen nageven en aanleuning. Je wilt dus gewoon een "appropiate" respons op druk, net zoals je dat met alle hulpen wilt. Als ik m'n been aanleg, wil ik dat m'n paard rustig meegeeft en zijwaarts gaat. Ik wil niet dat m'n paard bij de eerste de beste aanraking aan de andere kant van de bak staat, maar ik wil ook niet dat hij helemaal niet reageert. Een mooie balans dus tussen meegeven (nageven) en wel vertrouwen hebben in de aanraking (contact, aanleuning).
Zelfde met de teugels.

De houding die het paard aanneemt is een gevolg van alle verschillende onderdelen tesamen (impuls, balans, ontspanning). Als je een paard wilt aanzetten tot een biomechanisch betere houding, zal je paard correcties van je aan moeten nemen. Je paard zal dus moeten willen nageven op jouw druk, wil hij z'n houding kunnen verbeteren. Een paard dat niet nageeft op druk, spant zich aan (tegen de druk in) en zal dus nooit in een juiste houding kunnen lopen, want voor een juiste houding is ontspanning nodig.

De hoofdhouding vloeit voort uit het correct gebruiken van het lijf. Ik vraag dus ook nooit met twee teugels tegelijk om een verandering van hoofdhouding. Dan spoel je de houding van het hoofd namelijk volkomen los van de lichaamshouding.

**Geplaatst**: 26-02-10 19:21

Geplaatst: 26-02-10 19:21

Bij een paard dat zich op natuurlijke wijze voortbeweegt zijn niet alleen de benen in beweging. Alle lichaamsdelen werken op een harmonische manier samen om te komen tot een gaan die de minste
inspanning van het paard vergt.

De voortbeweging van het paard beperkt zich niet alleen tot een verplaatsing van de benen, maar ook tot bewegingingen van de rug, het hoofd en de hals.

De bewegingingen van hoofd en hals in gang hebben niet alleen tot doel het evenwicht van het paard in beweging in stand te houden en te herstellen, maar hebben ook als doel de krachtinspanning van het
paard gedurende de beweging tot een minimum te beperken.

Het totale samenspel van de bewegingen van de afzonderlijke lichaamsdelen van het paard, dat leidt tot een economisch gebruik van krachten, vereist een harmonische samenwerking van alle skeletspieren.

Er is sprake van een natuurlijke coördinatie van spierwerkingen die specifiek is voor iedere beweging. Als de coördinatie blijft bestaan zal de beweging zonder verandering plaatsvinden. Verandering van
coördinatie zal een andere beweging van het paard tot gevolg hebben. Voorbeelden zijn een andere gang, en als die niet verandert een andere houding in die gang en/of onzuivere gangen.

Een voorbeeld van het verbreken van de harmonische samenwerking van de spieren doet zich voor bij verkeerd nageven door het paard.

Onder nageven door het paard wordt verstaan of begrepen het verdwijnen van de krampachtige spanning in de (onder)kaakspieren.

Er zijn ruiters die stilstaande of in gang de mond van het paard bewerken door te spelen met de teugels. De reactie van het paard is dan het loslaten van de onderkaak, de spanning in de mond verdwijnt en het paard begint op het bit te knabbelen. Voor die ruiters is het doel bereikt, ze hebben de onderkaak losgemaakt. Dit wordt tegenwoordig gezien als kundigheid gezien.

Wat door dit bewerken ontstaan is, is dat de harmonische samenwerking tussen de spierwerkingen in verschillende lichaamsdelen is verbroken.

Aannemende dat de nek en de onderkaak zelf los en soepel zijn, is hiermee de oorzaak van het niet juist nageven niet opgelost. De oorzaak van een niet losse, soepele en ontspannen onderkaak en nek
komt dan niet vanuit de kaak en meestal ook niet vanuit de oorspeekselklieren die in de verdrukking komen en daardoor het aanspannen van de onderkaak veroorzaken.

De werkelijke oorzaak van de spanning in de nek en de onderkaak en daardoor het verkeerde of valse nageven, wordt veroorzaakt door verkeerde of valse spanningen in de spieren van de rug en hals. Door innervatie en uitstraling zullen bij valse spanning in de rugspieren ook de hals-, nek- en kaakspieren betrokken worden.

Als de rug van je paard werkelijk ontspannen is, zal de spanning in de onderkaak verminderen of verdwijnen. Het paard verzet zich niet en zal door puur fysiologische factoren nageven.

Als de ruiter met spelen met de teugels de mond bewerkt, zal de kaak losgemaakt kunnen worden. Wat niet gebeurt is dat de oorzaak van de spanning in de onderkaak door dit spelen worden weggenomen.
Wat met het spelen weggenomen wordt, is slechts het uiterlijke verschijnsel. Er is dus niets verbeterd, erger in werkelijkheid is het paard slechter geworden, terwijl het uiterlijke vertoon de indruk wekt dat het beter gaat.

Nageven door een paard als gevolg van spelen met teugels is foute boel, het paard geeft als het goed is na indien de spanningen uit de rug verdwenen zijn.

Een instructeur die dit spelen met teugels aanmoedigt, stimuleert slechter paardrijden, wat niet de bedoeling kan zijn.

**Geplaatst**: 26-02-10 23:45

Geplaatst: 26-02-10 23:45

IK vind je uitleg, super beschreven, Goofy

**Geplaatst**: 27-02-10 09:53

Geplaatst: 27-02-10 09:53

Nou Goofy,
Ik vind dat je uitleg nog wel wat duidelijker kan. Is het nu alleen het ontspannen van de onderkaak? of wat bedoel je nou. Als dat zo is, wat maakt het dan uit hoe je die ontspannen onderkaak bereikt. Ik vind deze uitleg veeeel te beperkt. Zoals ik erover denk (verder hierboven) is nageven veel breder dan dat en stopt het niet bij een onderkaak.

**Geplaatst**: 27-02-10 10:23

Geplaatst: 27-02-10 10:23

Je kan je ook verdiepen in hoe het paardenlijf werkt, wat voor reacties het geeft en wat de invloed is van het een op het ander, je ziet en ervaart dan het geheel in een totaal verband.

Er is op dit onderwerp vaker gereageerd.

Zie onderstaande link:
http://www.bokt.nl/forums/search.php?ke ... mit=Zoeken

**Geplaatst**: 27-02-10 11:02

Geplaatst: 27-02-10 11:02

Nageeflijkheid is dat je paard lekker losjes naar beneden is en blijft.
maar nageeflijk is niet alleen het hoofd losjes naar beneden,
maar het hele lijf is lekker losjes:
Het paard lekker over de rug gereden
lekker losjes naar beneden
alles gaat dan soepeler en makkelijker en dan hoef je met de hulpen ook niet zo hard door te komen, :

P

**Geplaatst**: 27-02-10 14:28

Geplaatst: 27-02-10 14:28

Goofy44 schreef:
Je kan je ook verdiepen in hoe het paardenlijf werkt, wat voor reacties het geeft en wat de invloed is van het een op het ander, je ziet en ervaart dan het geheel in een totaal verband.

Er is op dit onderwerp vaker gereageerd.

Zie onderstaande link:
http://www.bokt.nl/forums/search.php?ke ... mit=Zoeken

Ja, dat begrijp ik allemaal wel, daarom snap ik ook niet dat je je uitleg voornamelijk beperkt tot het nageven van de onderkaak.

**Geplaatst**: 27-02-10 17:39

Geplaatst: 27-02-10 17:39

Nageven heeft alleen maar betrekking op de nek en onderkaak. Spanning in de nek en onderkaak uit zich in de nek en onderkaak zelf. Echter het unieke is dat wanneer nek en onderkaak los, soepel en ontspannen zijn er verkeerde spanning, ongemak of pijn vanuit het paardelijf achter de nek kan optreden. Die spanning wordt door het spiercorset altijd via de nek van het paard geleid. M.a.w. spanningen, ongemak of pijn in het paardenlijf zijn via de nek en onderkaak van een paard te herkennen doordat op die plaatsen spanning wordt geinduceerd. De oorzaken van problemen liggen elders en uiten zich via nek en onderkaak van een paard. Een paard dat volledig los, soepel en ontspannen is heeft geen spanning in de nek en onderkaak.

Het begrip nageven breidt men maar al te graag uit, omdat je daarmee rondom de essentie heengaat. Bijna iedereen gaat daarin zonder nadenken mee.
Dat is gemakkelijk en er is geen moeilijk verhaal nodig dat begrepen moet worden, gemakkelijk toch.

Je krijgt nu het verschijnsel dat ruiters nageven door het hele lijf van het paard gaan gebruiken. Nageven door de ruiter of door andere delen van het paard dan nek en onderkaak is totale nonsens. Nageven heeft fysiologisch en rijtechnisch een eenduidige definitie die algemeen geaccepteerd wordt.

**Geplaatst**: 27-02-10 18:10

Geplaatst: 27-02-10 18:10

Dank je wel voor je toelichting. In mijn kring wordt met nageven meer bedoelt dan alleen het nageven de kaak. Juist omdat dit niks zegt over de rest van het lichaam. Daarom geef ik de voorkeur aan het feit om bij het begrip het hele lichaam en zelfs het mentale deel van het paard te betrekken. Het raakt wat mij betreft ook meer het begrip van de Duitsers, durchlassig. Nu wordt vaak gedacht dat als het paard maar nageeft (in de kaak) dat het dan altijd wel goed zit met de rijkunst en om dit dus duidelijk te maken, gebruiken we in mijn kring nageeflijkheid juist ruimer dan alleen het ontspannen van de kaak.

**Geplaatst**: 27-02-10 19:20

Geplaatst: 27-02-10 19:20

Goofy44 schreef:
Nageven heeft alleen maar betrekking op de nek en onderkaak. Spanning in de nek en onderkaak uit zich in de nek en onderkaak zelf. Echter het unieke is dat wanneer nek en onderkaak los, soepel en ontspannen zijn er verkeerde spanning, ongemak of pijn vanuit het paardelijf achter de nek kan optreden. Die spanning wordt door het spiercorset altijd via de nek van het paard geleid. M.a.w. spanningen, ongemak of pijn in het paardenlijf zijn via de nek en onderkaak van een paard te herkennen doordat op die plaatsen spanning wordt geinduceerd. De oorzaken van problemen liggen elders en uiten zich via nek en onderkaak van een paard. Een paard dat volledig los, soepel en ontspannen is heeft geen spanning in de nek en onderkaak.

Het begrip nageven breidt men maar al te graag uit, omdat je daarmee rondom de essentie heengaat. Bijna iedereen gaat daarin zonder nadenken mee.
Dat is gemakkelijk en er is geen moeilijk verhaal nodig dat begrepen moet worden, gemakkelijk toch.

Je krijgt nu het verschijnsel dat ruiters nageven door het hele lijf van het paard gaan gebruiken. Nageven door de ruiter of door andere delen van het paard dan nek en onderkaak is totale nonsens. Nageven heeft fysiologisch en rijtechnisch een eenduidige definitie die algemeen geaccepteerd wordt.

Als ik dit bericht goed begrijp, geeft het paard al na, als het paard geen spanningen in de rest van zijn/haar lijf heeft.
Dus nageven, omdat er in de nek/kaak spanning/weerstand is, betekent dan dus ook dat het paard niet voldoet aan een aantal basis-voorwaarden.
Dus "laten" nageven op bv een weerstandbiedende hand is dan fout?
Dat betekent dan automatisch dat er meer aan de hand is, meer spanning ergens in het paardenlijf?

**Geplaatst**: 27-02-10 20:54

Geplaatst: 27-02-10 20:54

na-ge-ven gaf-, h h - gegeven 1 extra geven; 2 als lof of blaam zeggen, als juist of waar erkennen: hij was een man van zijn woord dat moet ik hem - (nageven)