Bokt.nl

Urielle schreef:

Ik geef een keer been voor meer sprong, sluit mijn zit, geef per sprong een signaaltje met de spieren in de achterkant van mijn bovenbenen en probeer het paard met mijn zit onder me omhoog te krijgen (ik kan het moeilijk uitleggen, je probeert ze mee op te tillen) en paarden die het moeilijk vinden of die de zithulp nog niet begrijpen of niet willen opvolgen, sluit ik op het moment dat ze naar voren gaan springen onder je even op in de hand om daarna weer te openen tot het volgende moment in de sprong dat je moet sluiten. Ik werk ook aan de longe veel met verzamelen en verruimen en bij het aanleren onder het zadel maak ik ook gebruik van het stemcommando dat ze van aan de longe kennen, elke galopsprong die gesloten moet worden is 'terug'. Einddoel is dus gewoon de zit aan kunnen sluiten en het paard daarmee verzamelen. Naar mate paarden sterker en geroutineerder worden gaat de galop al meer naar een verzamelde galop dan naar de arbeidsgalop en is er minder sturing nodig. Of dit de juiste manier is weet ik niet, het werkt iig wel maar wellicht zijn er betere of gemakkelijkere manieren.

FloortjeS schreef:

Urielle schreef:

Ik geef een keer been voor meer sprong, sluit mijn zit, geef per sprong een signaaltje met de spieren in de achterkant van mijn bovenbenen en probeer het paard met mijn zit onder me omhoog te krijgen (ik kan het moeilijk uitleggen, je probeert ze mee op te tillen) en paarden die het moeilijk vinden of die de zithulp nog niet begrijpen of niet willen opvolgen, sluit ik op het moment dat ze naar voren gaan springen onder je even op in de hand om daarna weer te openen tot het volgende moment in de sprong dat je moet sluiten. Ik werk ook aan de longe veel met verzamelen en verruimen en bij het aanleren onder het zadel maak ik ook gebruik van het stemcommando dat ze van aan de longe kennen, elke galopsprong die gesloten moet worden is 'terug'. Einddoel is dus gewoon de zit aan kunnen sluiten en het paard daarmee verzamelen. Naar mate paarden sterker en geroutineerder worden gaat de galop al meer naar een verzamelde galop dan naar de arbeidsgalop en is er minder sturing nodig. Of dit de juiste manier is weet ik niet, het werkt iig wel maar wellicht zijn er betere of gemakkelijkere manieren.

Je geeft meer been om je paard voorwaarts te laten gaan. En je vangt hem op? Dat zijn twee tegenstrijdige hulpen Urielle.
Zelf houd ik mijn benen aan het paard en pas wanneer het paard uit de galop dreigt te vallen geef ik been.
En wil je mij uitleggen hoe jij je zit sluit?
En welk signaaltje geef jij met de achterkant van je bovenbenen?
Een paard til je echt niet met je zit omhoog. Hij weegt een 600 kilo.

Ik bedoel het niet verkeerd hoor maar wil je laten nadenken wat je schrijft.

FloortjeS schreef:

Je geeft meer been om je paard voorwaarts te laten gaan. En je vangt hem op? Dat zijn twee tegenstrijdige hulpen Urielle.
Zelf houd ik mijn benen aan het paard en pas wanneer het paard uit de galop dreigt te vallen geef ik been.
En wil je mij uitleggen hoe jij je zit sluit?
En welk signaaltje geef jij met de achterkant van je bovenbenen?
Een paard til je echt niet met je zit omhoog. Hij weegt een 600 kilo.

Ik bedoel het niet verkeerd hoor maar wil je laten nadenken wat je schrijft.

Kadankovitch schreef:

Geachte en niet minder geleerde heer FaberSmid,

Duizendvoudige verontschuldigen dat ik en tekst zo moeilijk heb gemaakt dat U er helemaal niets van begrijpt. Maar eigenlijk is hetgeen ik hierboven naar voren heb gebracht niet zozeer iets dat men zou moeten 'begrijpen'; het betreft voor mij eerder een gegeven dat ik onder de aandacht breng. Achtergrond informatie die van nut kan zijn voor degene die er gebruik van wil maken.
Maar goed, U begrijpt er niets van. Dan stel ik voor dat U het bovenstande nog eens heel langzaam en rustig doorleest. Stapje voor stapje. En daarna schrijft wat U van welk onderdeel nu precies niet begrijpt. Liefst met en uitvoerige uitleg waarom U het niet begrijpt. Zodat wij ons goed begrijpen.
Overigens zou het mij inderdaad benieuwen hoe U de verzamelde galop uitvoerd. Want uw duidelijk uitleg van uw hoogstaande rijkunstige opvatting wordt hier node gemist.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

Kadankovitch schreef:

I. Weinig duidelijk literatuur?
In de aan mij gerichte vraag, stelt U dat er in de literatuur weinig concrete tekst en uitleg te vinden is over dit onderwerp. Daar ben ik het mee eens. Die uitleg is er wel maar vaak erg summier. Ik weet natuurlijk niet zeker waarom auteurs dit onderwerp zo kort behandelen. Ik kan geen gedachten lezen. Er kleven echter aan het werk in galop enkele problemen die niet al te gemakkelijk uit te leggen zijn. En in en boek of artikel wilt de auteur graag iets helder neerzetten, dat zou voor mij in ieder geval een probleem zijn. Ik heb wat gesnuffeld in mijn archief en aanttekeningen over dit onderwerp en kom nogal eens tegenstrijdige beschrijvingen tegen van overigens bekwame auteurs en ruiters.
Onder andere twee veelvoorkomende problemen liggen hieraan ten grondslag en de daaraan verbonden oplossingen. Juist die aanpak verschilt bij hetzelfde probleem vaak aanmerkelijk. Daarom is het beschrijven van het rijden van verzamelde galop zo moeilijk: Probeert men alles zorgvuldig te beschrijven, met alle mogelijke oplossingen voor voorkomende problemen, is het zeer moeilijk een helder en duidelijk OPDRACHT aan de lezer te geven in de zin van; ALS JE DIT DOET GEBEURD ER DAT. Dus verblijven veel schrijvers in een zeer beperkte beschrijving waarin vooral niets fout wordt gezegt. Nu ben ik een aanhanger van de uitspraak van Einstein, ik parafraseer:" Beschrijf iets zo eenvoudig mogelijk, MAAR NIET EENVOUDIGER DAN DAT MOGELIJK IS ! " Soms zijn de beschrijvingen zo rechtlijnig, en laten ze zoveel vaak voorkomende problemen weg die automatisch bij het beoefenen van verzamelde galop voorkomen, dat ze bijna onjuist zijn. Als men die problemen niet beschrijft, is de kans op een correcte uitvoering een stuk kleiner. Want deze problemen kleven gewoon aan die oefening. Omdat ze te maken hebben met het directe doel van verzamelde galop, namelijk: DE VERMEERDE LASTOPNAME VAN DE ACHTERHAND. EN de 'structuur' van galop.

De boeken zijn er wel, al zijn goede boeken zelden te vinden en slecht gelezen. Daarbij komt dat de goede boeken, moeilijk geschreven zijn en daardoor moeilijk begrijpelijk te lezen. Ik ben het met u eens dat het rijden op zich, problemen met zich brengt "veroorzaakt" door de ruiter. Maar is dat nu juist niet het prachtige uitdagende van het rijden? Ik persoonlijk zou er niet aan moeten denken, dat het rijden maar van zelf gaat. En in plaats van actief rijden, passief te hobbelen.

Om met het laatste het eerste te beginnen: de galop is niet zo'n symetrische gang al stap en draf, waarbij de linker en rechter zijden zich gelijkvormig behoren te bewegen bewegen. Dit gegeven werk de twee volgende meest voorkomende problemen in de hand. SCHEEFHEID en TACTFOUTEN
Nagenoeg elk paard heeft de neiging het buitenachterbeen, midden tussen de voorbenen te laten sporen, om zodoende de meeste last op te kunnen nemen. Terwijl wij juist een zo gelijk mogelijke belasting op beide achterbenen nastreven. Zodra wij de inspanning van het paard verhogen door verzameling te vragen, komt dit probleem automatisch weer naar voren. De oplossingen om dit probleem tegen te gaan, hoort net zo bij het rijden van verzamelde galop als de baishulpen zelf.
Ook zal een paard sneller in galop tot tactfouten, of beter; tactstoringen, komen in verzamelde galop. De meest voorkomende is een 'viertact' galop, ook wel 'Redop' genaamd. Pikant detail hierbij is dat de vaak door bewonderaars 'Heiligverklaarde' oude meester De la Guériniére (vaak als grondlegger van de klassieke dressuur genoemd) juist deze rédop als enig juiste galop beschouwde.

De Redop brengt enige verwarring met zich mee. Zo ook de Mezair en Terre à Terre. Dat doet mij persoonlijk aan gangenpaarden denken of zoals u omschrijft. Hoeveel bokkers rijden er Klassieke Hoge School?

Nu, de moeilijkheid voor schrijvers is, dat er voor elk van deze twee twee problemen, verschillende correcte en effectieve oplossingen bestaan. Uit mijn ervaring komt dat omdat paarden in het zwaardere werk zeer verschillend kunnen reageren op dezelfde hulp. Harrie Bold (in 'Das Dressurpferd') beschrijft dit o.a. bij de uitvoering van galoppirouettes heel kort.
Dus wil een auteur de hulpen van verzamelde galop grondig beschrijven, wordt het zeer snel een taaie en ondoordringbare stof. Veel lezer willen echter duidelijk 'opdrachten' vinden, hapklare brokken als het ware, in zo'n beschrijving in de zin van: "Als je dit doet, gebeurd er dat." Maar paarden zijn geen brommers; alle paarden verschillen aanmerkelijk van elkaar. Indien men alle variaties kent die er bestaan (als dat al mogelijk is??), dan heeft men geen boek meer nodig. Ik kan dat, in ieder geval, niet van mezelf zeggen.

Hier begrijp ik u volkomen.

clarence schreef:

Beste mr. Fabersmid,

Kunt u misschien vertellen in welke boeken ik een goede beschrijving kan vinden? Ik lees behoorlijk veel en heb nog geen goede beschrijving kunnen vinden.

FaberSmid schreef:

Ik persoonlijk ben van mening dat als ruiters de goede boeken begrijpelijk leren lezen en de "basis" correct leren van de juiste instructie. Dat dit soort vragen dan minder moeilijk lijken. U vroeg "mijn" manier, daar kan ik zeer kort over zijn. Tempi, overgangen en gymnastische dressuur oefeningen.

FloortjeS schreef:

Urielle schreef:

Ik geef een keer been voor meer sprong, sluit mijn zit, geef per sprong een signaaltje met de spieren in de achterkant van mijn bovenbenen en probeer het paard met mijn zit onder me omhoog te krijgen (ik kan het moeilijk uitleggen, je probeert ze mee op te tillen) en paarden die het moeilijk vinden of die de zithulp nog niet begrijpen of niet willen opvolgen, sluit ik op het moment dat ze naar voren gaan springen onder je even op in de hand om daarna weer te openen tot het volgende moment in de sprong dat je moet sluiten. Ik werk ook aan de longe veel met verzamelen en verruimen en bij het aanleren onder het zadel maak ik ook gebruik van het stemcommando dat ze van aan de longe kennen, elke galopsprong die gesloten moet worden is 'terug'. Einddoel is dus gewoon de zit aan kunnen sluiten en het paard daarmee verzamelen. Naar mate paarden sterker en geroutineerder worden gaat de galop al meer naar een verzamelde galop dan naar de arbeidsgalop en is er minder sturing nodig. Of dit de juiste manier is weet ik niet, het werkt iig wel maar wellicht zijn er betere of gemakkelijkere manieren.

Je geeft meer been om je paard voorwaarts te laten gaan. En je vangt hem op? Dat zijn twee tegenstrijdige hulpen Urielle.
Zelf houd ik mijn benen aan het paard en pas wanneer het paard uit de galop dreigt te vallen geef ik been.
En wil je mij uitleggen hoe jij je zit sluit?
En welk signaaltje geef jij met de achterkant van je bovenbenen?
Een paard til je echt niet met je zit omhoog. Hij weegt een 600 kilo.

Ik bedoel het niet verkeerd hoor maar wil je laten nadenken wat je schrijft.