Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-08-09 21:26

Nageeflijk, aan de teugel, wat bedoel jij ermee?

Geplaatst door de TopicStarter : 18-08-09 21:26

Door een topic op wedstrijden hier maar eens de vraag.
Wat bedoel jij als je het hebt over nageeflijk?
Wat bedoel jij met aan de teugel
Het lijkt wel of iedereen wat anders bedoeld.

Ik bedoel met nageeflijk:
een paard dat de hulpen van de ruiter accepteert.
Hij luistert naar de zit, been en teugel hulpen zonder daarbij verzet te tonen.
Loopt in de juiste stelling en buiging.
Hij is ontspannen en lijkt het werk als aangenaam te ervaren.

Zijn hoofd mag ruim met de neus eruit. Hij hoeft niet op of net voor de loodlijn te lopen.
Maar natuurlijk ook niet met zijn hoofd vertikaal in de lucht, dan is hij immers niet meer ontspannen.

Aan de teugel:
is voor mij een paard dat nageeflijk loopt zoals hierboven beschreven.
Door het ontspannen lopen zakt hij vanzelf in zijn hoofd en halshouding en gaat vanzelf net iets voor of op de loodlijn lopen.
Hij zoekt zelf de ruiterhand op.
Daardoor kan de ruiter zelf gaan bepalen waar het hoofd is.
Dus ook al een paard halsstrekt is hij aan de teugel omdat de ruiter hem dit vraagt en weer kan veranderen wanneer deze dat wil.

In de krul:
Een gespannen paard wat met zijn hoofd net iets voor of op de loodlijn loopt.
Als de ruiter de druk van de teugels haalt gaat direct het hoofd weer omhoog.
Of gaat het paard extreem hangen.

**Geplaatst**: 18-08-09 21:31

Geplaatst: 18-08-09 21:31

nageeflijk is bij mij dat hij ontspannen en lekker met het bit speelt.
en met het hoofd richting de loodlijn komt (dus er nog niet op en er na of er iets er voor

)
aan de teugel is bij mij dat hij op de loodlijn loopt, of iets er voor of
iets na de loodlijn.
Aan de teugel is hetzelfde als in de krul

maar wat ik schrijf hoeft niet te kloppen hoor!
ik weet het allemaal niet meer maar dit denk ik

**Geplaatst**: 18-08-09 23:23

Re: Nageeflijk, aan de teugel, wat bedoel jij ermee?

Geplaatst: 18-08-09 23:23

Ik denk eerlijk gezegd dat wanneer er een opmerking staat bij de ene jury over de nagevelijkheid van het paard en bij de andere dat het paard niet aan de teugel loopt... vrijwel vaak (vast ook wel eens niet) hetzelfde wordt bedoelt. Het heeft volgens mij beide met de hals-hoofd houding te maken van het paard. Daarbij lopen ze ontspannen en gedragen. dat eerst... dan komt de nagevelijkheid van voor.
In de krul is voor mij een paard dat in deze houding wordt gedwongen maar de ontspannenheid...ver te zoeken is en er verder ook niet naar om word gekeken zolang het paard maar netjes in dat houdinkje loopt.
Maar, voor de rest blijven het maar loze woorden en kan iedereen zich er bijna een eigen betekenis aan geven. Dus lastig om daar één antwoord voor de vinden. Valt het niet op te zoeken ergens bij het KNHS wat er nou precies wordt bedoelt tijdens de proeven?

**Geplaatst**: 19-08-09 01:06

Re: Nageeflijk, aan de teugel, wat bedoel jij ermee?

Geplaatst: 19-08-09 01:06

Ik ben het eens met Femke

**Geplaatst**: 19-08-09 09:38

Geplaatst: 19-08-09 09:38

Aan de teugel betekent voor mij dat het paard met zijn hoofd op of bij de loodlijn loopt. Dit kan dus imo ook in de krul zijn, waarmee ik bedoel een paard dat enkel of vrijwel alleen maar op de teugels wordt gereden, en dus niet over zijn rug loopt en die geen actieve achterhand heeft. Vaak gaat dit in combinatie met een valse knik of een paard dat achter de teugel kruipt. Nageeflijk vind ik een paard dat op of bij de loodlijn loopt, zich ontspant, over zijn rug loopt en een actieve achterhand heeft. Een paard dat nageeflijk is loopt imo dus ook aan de teugel, andersom hoeft niet het geval te zijn.

**Geplaatst**: 19-08-09 11:31

Geplaatst: 19-08-09 11:31

Aan de teugel
Een paard dat AdT is beweegt zich op een rechte lijn recht, in een wending licht gebogen volgens het beloop van de wending, kalm, gehoorzaam, harmonisch, ongedwongen en met een beheerste drang naar voren onder de ruiter.

Je houdt bij de beoordeling van AdT rekening met de graad van de africhting en met de aard en de snelheid van de gang.
Zoals:
a. de achterhand meer of minder ondergebracht
b. de hals is vanuit de schoft meer of minder gebogen
c. de nek onder alle omstandigheden het hoogste punt van hoofd-hals blijft, beide oren evenveel omhoog, meer of minder gebogen, waardoor de neus meer of minder voor de loodlijn komt. De neus hoort nooit achter de loodlijn te komen.
d. de teugels zijn gelijkmatig gespannen, het paard neemt het bit recht, aan beide zijden gelijk, aan. Hierbij maakt het paard geen knarsend geluid. De mond mag niet (te) ver geopend zijn.
e. het paard geeft volledig gevolg aan druk met de kuit en/of aanwijzing met de teugel
f. zijn de bewegingen van het paard meer of minder licht verheven

Een afgericht paard moet aan de teugel gaan.
De neus hoort nooit achter de loodlijn te komen.

Nageven
Een paard geeft na door het bekende hoofdknikje, dat ontstaat door het terugbrengen van de kaak door het openen van het kaakgewricht en nekgewricht als gevolg van de reactie op kuitdruk tegen een "passieve" of "stille" hand en het daarna uitvoeren van een "halve ophouding".

Nageven is geen doel op zich, maar een resulaat van aan de teugel (AdT) gaan en wordt gebruikt als inleiding en middel om een paard "te verzamelen".

**Geplaatst**: 19-08-09 12:52

Geplaatst: 19-08-09 12:52

Allereerst gaat het om de context van paardrijden. Dat houdt in dat het de bedoeling is dat het paard doet wat de ruiter signaleert.
Omdat het paard met de ruiter op de rug loopt en betere zintuiglijke waarneming heeft is de feedback door het paard belangrijk voor mij.

De aandacht welke het paard heeft voor de ruiter, in afwachting van mogelijke signalen, is voor mij ´aanleuning´; het contact met het leiderschap van de ruiter.
De mate van weerstandsloos gevolg geven aan de signalen is voor mij de ´nageeflijkheid´; het weerstandsloos volgen van het leiderschap van de ruiter.

Omdat de terugkoppeling door het paard voor de ruiter belangrijke informatie is, is de inverse de aanleuning en nageeflijkheid van de ruiter.

Voor mij is het streven dat het krachtenspel tussen aanleuning en nageeflijkheid nadert tot nul.
Door de beperkingen zoals ruis, ruitervaardigheid en waarneembaarheid door het paard/ruiter ligt in mijn praktijk het krachtenspel tussen ´touch-the-hair´ en ´touch-the-skin.´
Het spel betreft álle signaalaspecten. Aan de teugel, aan het been, aan de stem, aan het zwaartepunt, aan de focus, aan weet-ik-veel is voor mij en mijn paarden fundamenteel hetzelfde; aan de signalen.

hc (instructeur boodschappendressuur)

**Geplaatst**: 19-08-09 15:10

Geplaatst: 19-08-09 15:10

_Bitje_ schreef:
Aan de teugel is hetzelfde als in de krul

Uhh, grapje hoop ik? Een paard dat in de krul loopt heeft de kop omlaag, vaak daar gezaagd door de ruiterhand. Hij sloft hopeloos op de voorhand. Terwijl een paard dat aan de teugel loopt zijn achterhand en rug netjes gebruikt, de ruiter draagt en waarbij de ruiter licht contact met de mond onderhoudt. Onderhoudt als in: zorgen dat dat contact licht blijft. Aan de teugel kan naar mijn idee ook aan een lange teugel, en in de krul niet omdat dat een geforceerde houding is.

Nageeflijkheid heeft net als aan de teugel lopen weinig met hoofdhouding te maken. Ik ken paarden die keurig aan de teugel kunnen tölten, netjes met het hoofd trots gedragen. Voor mij is een paard nageeflijk wanneer hij nageeft op het bit (of eigenlijk het contact met het hoofd, bitloos zul je vast ook wel een paard netjes nageeflijk kunnen rijden), dus de hand van de ruiter accepteert, de mond en kaak ontspant en met een licht contact netjes actief voorwaarts gereden wordt. Het paard zal het bit ontspannen aannemen en er wat mee spelen in zijn mond. Het verschil tussen nageeflijkheid en aan de teugel is dus naar mijn idee dat nageeflijkheid wat zegt over het contact tussen ruiterhand en paardenmond en dat aan de teugel meer over het hele paardenlichaam gaat: paard loopt netjes op eigen benen, is energiek aan de achterkant wat aan de voorkant met het lichte, nageeflijke contact, wordt opgevangen. Er is dus bij aan de teugel sprake van een verbinding tussen de achterhand en de voorhand. Mijn paard mist nog impuls en kracht in de achterkant, die probeer ik er in te rijden door zijn achterhand te trainen. Hij geeft af en toe al na en zodra de achterhand voldoende bespierd is zal hij aan de teugel kunnen komen.

Het jammere van nageeflijkheid en aan de teugel vind ik dat het tegenwoordig wel een doel lijkt te zijn geworden, "dressuurruiters" willen persé dat hun paard er op het oog zo bij loopt als de topdressuurpaarden. Ik heb het idee dat die ruiters niet altijd even goed weten hoe dat plaatje rijtechnisch bereikt wordt, wat dus weer het in-de-krul-zagen in de hand werkt $:\$

Laatst bijgewerkt door Koper op 19-08-09 15:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-08-09 15:23

Geplaatst: 19-08-09 15:23

vorame schreef:
Door een topic op wedstrijden hier maar eens de vraag.
Wat bedoel jij als je het hebt over nageeflijk?
Wat bedoel jij met aan de teugel

Er is overigens een klassieker in de NL-talige paardenliteratuur over specifiek dít onderwerp:

R & R van Ernest van Loon; http://www.bol.com/nl/p/boeken/ruiters- ... index.html

Met een humoristische, volstrekt toevallige, schijnbare overeenkomst in de titels, legt Sadko Solinski in R, R & R uit dat het onderwerp meewerkend grensverkeer op álle hulpen omvat.

De vijf R-en van het aanleunen en nageven = veel inhoudelijke informatie.

hc

**Geplaatst**: 19-08-09 15:52

Geplaatst: 19-08-09 15:52

Wat iedereen vind, is heel leuk.

Maar voor paardenrijden in het algemeen en dressuur in het bijzonder zijn tal van begrippen vastgelegd, met het doel om met hetzelfde taal- of woordgebruik hetzelfde te bedoelen.

Als voorbeeld: in de medische wereld worden tal van termen gebruikt, die voor de leek vaak niet te volgen zijn. Als een arts met een collega waar dan ook praat, dan spreken ze dezelfde taal, ze bedoelen hetzelfde en begrijpen elkaar daardoor sneller en eenduidig.

Voor paardrijden in het algemeen geldt hetzelfde, ook voor dressuur. Als we het over aanleuning hebben, aan de teugel of wat voor begrip dan ook, dan zou het zo moeten zijn, dat we met z'n allen hetzelfde bedoelen. Je kan bij eenduidig taal- en begripsgebruik daardoor gevoel en ervaring opbouwen in de praktijk en de begrippen niet te pas en te onpas, maar in de juiste situatie op het juiste moment gebruiken.

**Geplaatst**: 19-08-09 15:58

Geplaatst: 19-08-09 15:58

Als de begrippen zijn vastgelegd kun jij ze vast ook wel even geven Goofy44

Daarnaast, al leg je iets vast dan is zoiets toch nog altijd vatbaar voor verschillende interpretaties. Zeker in een jurysport.

**Geplaatst**: 19-08-09 16:55

Geplaatst: 19-08-09 16:55

hestejente schreef:
Als de begrippen zijn vastgelegd kun jij ze vast ook wel even geven Goofy44

De begrippen zíjn niet helder vastgelegd. Bijvoorbeeld Goofy projecteeri zijn omschrijving geheel vanuit het gezichtspunt van de jury naast de dressuurring .

Aan de teugel = helder beperkt tot de teugel, maar daar houdt het mee op wat de toepasbaarheid betreft.
Goofy beperkt het tot de details van één plaatje bij klassieke dressuur in de wedstrijdring.
De ts geeft terecht aan dat een paard wat de nek strekt omdat de ruiter dat vraagt met de teugel prima aan de teugel is.

De definitie die ik weergeef voor ´aan de hulpen/signalen´ is zo algemeen mogelijk en óók toepasbaar op de teugel. Ook op het plaatje als dat is wat de ruiter vraagt.

Idem nageven.

Nageven definieëren als een knik met het hoofd is wel helder maar onbruikbaar voor alle andere dan één invulling van één reactie aan de teugel.

Elke definitie die niet generiek op paardrijden toepasbaar is, is onvolledig.
Zo hoeft een afgericht paard níet aan de teugel te gaan.
Een goed afgericht paard = een paard dat weerstandloos opvolging geeft aan de signalen van de ruiter.
Veel paarden in de dressuurring zijn GEEN goed afgerichte paarden want ze geven niet weerstandloos opvolging aan de teugelsignalen: de ruiter klassiek dressuur oefent normaal veel kracht op de teugels uit. Volgens onderzoek modaal 2-3 kilo.
Nogmaals dat is geen weerstandsloze opvolging aan het signaal maar een ´tug of war´ met pijnontwijken.

Volgens de toelichting van Goofy; ´Nageven is geen doel op zich, maar een resulaat van aan de teugel´ kunnen paarden optomingloos niet nageeflijk zijn.
Ik rij optomingsloos en toch geven mijn paarden perfect na op álle inwerkingen. Ook op een halve ophouding en daarbij in het hoé ze reageren afhankelijk van wel of geen begrenzend signaal aan de voorzijde waar dan ze op nageven of niet

Voor een goed begrip van ´goed afgericht´ en ´aan de teugel´ is het mijn inziens essentieel dat de ruiter het generiek concept van het ´aan de hulpen´ zijn begrijpt.
Dressuur = dresseren = aanleren van bepaald gedrag op een specifiek signaal. Let op ´SIGNAAL´, niet ´krácht´.
Goed begrip van wat dresseren is en van wat ´aan de signalen´ is, voorkomt de valkuil teugeldenken. Voorkomt ook ´the tug of war´.

Nogmaals de twee R-en van Van Loon zijn verhelderend.
De drie R-en van Solinski erbij zijn verhelderender.
Het is complementair, niet tegenstrijdig.

hc

**Geplaatst**: 19-08-09 17:06

Re: Nageeflijk, aan de teugel, wat bedoel jij ermee?

Geplaatst: 19-08-09 17:06

aan de teugel is sowieso niet hetzelfde als in de krul!!

**Geplaatst**: 20-08-09 08:51

Re: Nageeflijk, aan de teugel, wat bedoel jij ermee?

Geplaatst: 20-08-09 08:51

Ik versta onder nageeflijk dat een paard ontspannen vanuit zijn achterhand naar voren gereden word, daardoor ontspannen word en van daaruit na gaat geven.

**Geplaatst**: 20-08-09 09:36

Geplaatst: 20-08-09 09:36

gewoon lekker ontspannen

**Geplaatst**: 20-08-09 09:40

Re: Nageeflijk, aan de teugel, wat bedoel jij ermee?

Geplaatst: 20-08-09 09:40

Nageeflijkheid is de beloning die de ruiter krijgt van een ontspannen paard met een actieve, goed ondertredende achterhand.

Aan de teugel is voor mij geen term.

**Geplaatst**: 20-08-09 09:46

Geplaatst: 20-08-09 09:46

Whoopi1 schreef:
Ik versta onder nageeflijk dat een paard ontspannen vanuit zijn achterhand naar voren gereden word, daardoor ontspannen word en van daaruit na gaat geven.

..euh, wat ís dan volgens jou ´na gaat geven´?

Ook het ´vanuit zijn achterhand naar voren gereden´ is inhoudsloos. Élk paard gaat ALTIJD vanuit de achterhand naar voren: een paard is achterhandaangedreven, anders gaat het nergens heen.

Dat nergens heen gaan is overigens heel toepasselijk.
Müseler merkt op dat het doel van paardrijden het vooruit komen is.
Caprilli definieert het als overal snel kunnen komen.

Ik denk dat sleutelbegrippen van het paardrijden voor de ruiterij in NL inhoudelijk geërodeerd zijn doordat de oefeningen van de toets van één dressuurvorm daar voor de hoofdstroom zijn verworden tot een (wedstrijd)doel op zich; het doel van het paardrijden is van het daarvoor :)*

oefeningen rijden in een omheinde zandbak losgekoppeld.
Dát resulteert dan in schijndefinities zoals Goofy die geeft; details waar de jury naast de dressuurbak naar kijkt en geen breed toepasbare begrippen die ook, JUIST óók in de dressuurbak gelden.

Er wordt graag geroepen dat dressuur de basis is. Daarbij wordt doorgaans slechts één vorm van dressuur bedoeld, maar dat terzijde. De hamvraag is; wáár is die dressuur dan de basis voor als het een doel op zichzelf is?

Hint:
Dressuur = de kunst van het dresseren = het aanleren van bepaalde gedrag op een specifiek signaal.
Het doel van het dresseren van een paard voor paardrijden = het aanleren etc. opdat de ruiter veilig betrouwbaar altijd overal (heen) kan rijden te paard.

hc

**Geplaatst**: 20-08-09 10:49

Geplaatst: 20-08-09 10:49

Bij nageven en aan de teugel zijn, beoordeel ik die zaken bij basis africhting tot een betrouwbaar rijpaard en opleiding in dressuur.

Het strekken van de hals is belangrijk, maar op dat moment kan een paard niet aan de teugel zijn. Voor klassieke dressuur maar ook moderne dressuur kan een paard dan niet aan de teugel zijn.

De voorwaarde voor nageven is dat een paard ontspannen en los moet zijn. De nek van een paard is bij een rijpaard en nog meer bij een dressuurpaard de spiegel van wat er achter de nek in het lijf van het paard gebeurt. Een paard dat goed gereden wordt heeft geen spanning in de nek en de onderkaak. Als dat zo is, dan werkt de nek als delicate spiegel, die exact weergeeft wat er in het lijf van het paard aan de hand is. Via de onderkaak van het paard. geeft het paard via de teugels de meest essentiele informatie aan de ruiter. Als je deze signaal werking begrijpt en hebt leren aanvoelen, dan weet je precies waar de spanningen en blokkades in een paard zitten. Je weet dan ook welke oefeningen of bewegingen je met het paard moet uitvoeren om het paard ontspannen, los en soepel te krijgen. Dit doe je dan op basis van de signalen die je paard niet alleen via de teugel maar ook op andere manieren aan jou als ruiter doorgeeft. M.a.w. je draait niet je standaard rituelen af, zonder op deze signalen te letten.

De terugkoppeling die een paard aan de ruiter geeft, wordt tegenwoordig in de meeste gevallen nagenoeg volledig genegeerd. De moderne ruiter let op signalen die hij/zij wil ontvangen omdat die nodig zijn om het doel dat hij/zij nastreeft op die manier misschien bereikt zou kunnen worden. Dresuur op die manier is een doel op zich geworden. In de betekenis van klassieke dressuur of dressuur in het algemeen, zou je op andere zaken moeten letten.

Omdat de werkelijke betekenis van tal van begrippen in het rijden niet meer aan het bod komen, worden termen en kreten te pas en te onpas door iedereen gebruikt. Daarom heeft op "begripsniveau" iedereen al dan niet terecht een eigen mening.

**Geplaatst**: 20-08-09 12:24

Geplaatst: 20-08-09 12:24

Goofy44 schreef:
Het strekken van de hals is belangrijk, maar op dat moment kan een paard niet aan de teugel zijn. Voor klassieke dressuur maar ook moderne dressuur kan een paard dan niet aan de teugel zijn.

En waarom dan niet volgens jou? Ik ben het namelijk niet met je eens en ik ben benieuwd naar je argumenten.

Huertecilla, ik voelde me al een roepende in de woestijn. Te weinig mensen om me heen snappen dat dressuur geen doel is. Mijn dikke IJslander is een dressuurpaard. Ik rijd geen dressuurproefjes met 'm want dat vind ik je reinste kolder. Maar ik dresseer hem om zo correct als zijn bouw en conditie toestaan onder mij te lopen. Maar neeeee, alleen de-hoogte-in-gefokte, neurotische sportwarmbloeden kunnen dressuurpaard zijn. Volgens sommige mensen dan

**Geplaatst**: 20-08-09 13:50

Geplaatst: 20-08-09 13:50

Ik heb er geen enkel probleem mee dat je het niet met me eens bent.

Dat de definities voor aan de teugel en nageven alleen voor wedstrijd dressuur zouden gelden is ook onzin. Het is van toepassing op elk paard dat je met kennis van zaken en ervaring africht tot een betrouwbaar rijpaard. Een betrouwbaar rijpaard kan daarna als bijv. dressuurpaard, springpaard ingezet worden. Daar moet dan wel enige opleiding en oefening aan voorafgaan. Maar ook als recreatiepaard kan je aan een paard veel plezier beleven.

Een gezond rijpaard wat goed gereden wordt, kan alle dressuur proefjes tot in de Z, zonder noemenswaardige problemen uitvoeren. Daar heb je echt geen gefokt dressuur paard voor nodig. Dat is grote onzin. Helaas wil men ons, om begrijpelijke redenen, anders doen geloven.

Uit de definitie voor "aan de teugel" rijden blijkt dat dit bij het strekken van de hals onmogelijk is. Als je weet en begrijpt waarom een paard bij wijze van spreken maar al te graag de hals strekt, dan is duidelijk dat deze hoofd hals houding op de rest van het paardenlijf grote invloed heeft. Zodra de oren bij het uitstrekken van de hals onder de horizontale bovenlijn van de schoft komen of de neus van het paard onder de voorknie komt, wordt het totale spiercorset van het paard anders gebruikt. Ook het bewegingsmechanisme van het paard werkt daardoor anders. Aan de voorwaarden van aan de teugel rijden wordt dan niet meer voldaan. Voor een paard is het strekken van de hals met oren en neus onder de aangegeven gebieden ook geen arbeids- of werkhouding meer. Dat hoort anatomisch maar ook fysiologisch onder de ontspanningshouding met daarbij minimale inspanning.

**Geplaatst**: 20-08-09 14:04

Geplaatst: 20-08-09 14:04

Goofy44 schreef:
Uit de definitie voor "aan de teugel" rijden blijkt dat dit bij het strekken van de hals onmogelijk is.

Niet uit de mijne

Het paard houdt kontakt met de betreffende hulp. Aan de teugel is juíst het vooruit kontakt houden.
Het op druk meegeven is het nageven.
Dat deze druk tegenwoordig wijken voor de pijngrens van het bit, is gewoon slecht rijden.

Wanneer de teugels meer geven dan het paard ze kan volgen, dan is het paard inderdaad niet meer aan die teugel.

Zelf heb ik geen teugels en mijn paarden zijn ´aan de halsring´. Ook als die gewoon op de manenkam ligt. Dát is dan ook een signaal nl. Het oppakken van de halsring is ook een signaal, een voorwaards signaal vergelijkbaar met het gewicht opnemen van de doorhangende teugels bij renaissance rijden.

**Geplaatst**: 20-08-09 14:19

Geplaatst: 20-08-09 14:19

Goofy44 schreef:
Een gezond rijpaard wat goed gereden wordt, kan alle dressuur proefjes tot in de Z, zonder noemenswaardige problemen uitvoeren. Daar heb je echt geen gefokt dressuur paard voor nodig. Dat is grote onzin. Helaas wil men ons, om begrijpelijke redenen, anders doen geloven.

Wat een kortzichtigheid weer... mijn paard kan niet verzameld draven. Sterker nog, ik wíl niet eens dat hij het kan. Aangezien me dat niet zo best lijkt voor zijn tölt.

Naar mijn idee kunnen verder reining gereden paarden prima aan de teugel lopen zonder dat er daarbij contact is tussen de hand en de paardenmond. Ik vind jouw argumentatie tekortschieten, en getuigen van oogkleppen. Alsof er buiten "dressuur" (daarmee bedoel je neem ik aan het uitvoeren van oefeningen in een bak, waarbij de "best presterende" combinatie de hoogste punten krijgt), springen en "recreatie" (wat dat dan ook moge zijn) geen paardrijden bestaat. Ik ga even krabben.

**Geplaatst**: 20-08-09 15:10

Re: Nageeflijk, aan de teugel, wat bedoel jij ermee?

Geplaatst: 20-08-09 15:10

Volgens mij is het hoog tijd dat er een keer een einde komt aan "jou-aan-de-teugel-rijden en mijn-naggeflijkheid". Het zou zo fijn zijn als de meningen daarover geljkgezind zouden zijn! Nageeflijkheid is het loslaten van de bovenlijn door aanspanning van de buikspieren en achterhand, waardoor het paard een houding krijgt, die met name voor alle paardenmensen en niet paardemensen zichtbaar is in de hoofd-hals houding en dat noemen we 'aan de teugel rijden'. Maar dar is m.i. een verkeerde woordkeuze. Want je rijd het paard niet 'aan de teugel', je doel is om je paard 'nageeflijk' te rijden, waardoor het paard een houding krijgt....... Enfin, zo is de cirkel weer rond.

En dat gemiep over een opmerking wat een 'rijpaard is dat de Z moet kunnen halen' moet ook eens ophouden. Het is logisch dat een Ijslander met zijn extra gangen misschien beter niet moet gaan verzamelen, daar gaat het toch ook niet over???

**Geplaatst**: 20-08-09 15:13

Geplaatst: 20-08-09 15:13

Ik wil hem JUIST wel verzamelen, maar niet in draf. En mijn opmerking was een reactie op die van Goofy44, over dat ieder rijpaard Z-oefeningen moet kunnen uitvoeren. Vind ik namelijk onzin. Het gaat hier om paardrijden in het algemeen, en niet om wat door veel mensen tegenwoordig "dressuur" genoemd wordt.

**Geplaatst**: 20-08-09 15:18

Geplaatst: 20-08-09 15:18

hestejente schreef:
Ik wil hem JUIST wel verzamelen, maar niet in draf. En mijn opmerking was een reactie op die van Goofy44, over dat ieder rijpaard Z-oefeningen moet kunnen uitvoeren. Vind ik namelijk onzin. Het gaat hier om paardrijden in het algemeen, en niet om wat door veel mensen tegenwoordig "dressuur" genoemd wordt.

Ja precies dit gemiep bedoel ik. Waarom schiet je nou in de verdediging? En het is niet alleen 'tegenwoordig' dat vele mensen een bepaald type rijden 'dressuur' noemen, dat is al erg oud. Het is net andersom, sinds andere facetten van het rijden ook meer zijn gaan tellen in deze wereld, moet alles opeens dressuur heten. Gemiep, dat is het, want het is wel duidelijk wat er in deze context als 'dressuur' bedoelt werd!