Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-09 21:07

problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-09 21:07

na lang wikken en wegen toch maar een topic gestart.

ik zit al een tijdje in miijn maag met wat probleempjes waar ik tegen aan loop met mijn verzorg/bijrijdarabiertje. ze is nu ong. 12 jaar oud en ik rijd haar nu iets meer dan een jaar( maar pas sinds een paar maanden zijn we serieus aan het werk) ik heb van een goede vriendin uitstekende les en ik heb over mijn probleempjes ook aan kennissen en vrienden in de arabieren wereld advies gevraagd, maar toch wil ik graag jullie mening horen. een frisse kijk is nooit mis! :Y)

sinds enige tijd merk ik dat Emily regelmatig te diep loopt. hoewel het al steeds beter gaat en ze meer mijn hand durft te volgen, duikt ze het liefst naar beneden en loopt ze in haar eigen houdinkje.
ik heb erg veel moeite haar dan weer omhoog te krijgen en constant te houden. tips die ik tot nu toe gelregen heb is mijn handen iets hoger te dragen waneer ik merk dat ze te diep gaat en om been te geven plus enkele korte ophoudingen wanneer ze te diep gaat en dan weer aanleuning te vragen.
ik snap de thorie achter het "van achter naar voren in de correcte aanleuning rijden" maar in de praktijk gaat het iets minder makkelijk

Em loopt vooral in draf in haar eigen houdinkje en ik heb dan moeite haar hieruit te halen, in galop loopt ze erg diep, maar dit is dan ook nog een hele moelijke gang voor ons beiden
wanneer ze zich zo opkrult probeer ik veel wendingen en overgangen te rijden, (ook pak ik regelmatig het halsstrekken mee en hoewel ze hier al veel vaker haar hals laat zakken in plaats van stug in het krulletje door te blijven lopen, gaat ook dan het neusje er niet uit,) maar hier wordt ze vaak wat heet van, en wil ze haar tempo versnellen( ik vermoed dat ze dit doet omdat haar balans nog niet optimaal is en ze dus uit een moeilijk parket wil komen door er tempo in te gooien)
ik probeer haar dan op zit en eventueel stem terug te rijden, als ze daarop niet reageert maak ik wat ophoudingen. maar ze wil nog wel eens door denderen en dan moet ik een strenge ophouding maken. dan is het ook patsboemstil. en dat is nou juist het nare. Em laat zich dan meteen op de voorhand vallen, zet haar voorhoeven in het zand, steekt haar nek vooruit en staat stil. dan moet ik haar vaak nog een stevige beenhulp geven ook om te zorgen dat ze doorstapt en niet gewoon stil blijft staan, zodat het nog een beetje op een overgang draf-stap of galop-draf lijkt. door zo'n overgang, de combinatie van haar heetheid en mijn strenge hulpen, krult ze zich weer op en gaat ze weer diep lopen. erg frustrerend.

mijn overgangen later dan ook veel te wensen over. overgangen terug zijn vaak trekgevechten die uitmonden in een zwaar beledigde Em en een ontmoedigde ik. ze staat gewoon zo snel stil dat ik verdorie bijna voorover val. ik wordt hier dan ook erg gespannen van en ik merk dat ik soms aarzel om een overgang te maken als ik net in een lekker drafje zit omdat ik bang ben dat het dan weer zo'n rotovergang wordt. dan rijd ik vaak een wending in plaats daarvan.
overgangen vooruit gaan beter, maar vooral overgangen naar galop zijn vaak eerst hard rennen en dan in galop vallen. soms ook niet, ze kan heel correct aanspringen. :Y)

ik vind alleen dat ik te veel been moet geven voordat ze een keertje een overgang maakt. dus ze moet wat actiever en sneller voor mn been worden.
dan denk ik dat ze ook wat fijner in middendraf en wendingen in galop wordt. omdat ze daar nog weleens door mn been heen wil lopen. door mn binnenbeen heen of juist over de schoudr wegvallen.
ik heb dus ook wat moeite om Em recht te houden tussen twee benen en( zoals eerder al aangegeven) twee teugels.

mijn problemen zijn ( denk ik) vooral terug te voeren op het achterbeen en de rechtgerichtheid.
maar ik sta erom bekend dat ik soms te veel over dingen na denk en te theoretisch wordt

dus misschien zit ik er totaal naast.

ik verwacht natuurlijk niet dat alles supersnel en vanzelf gaat. en zoals ik al zei ( vele regels geleden, soory daarvoor :(:)

) heb ik uitstekende instructie, maar wil ik gewoon eens een ander standpunt horen.
ik hoop dat jullie goede tips voor me hebben. Ik heb er in ieder gaval zin in om eens stevig aan het werk te gaan!

**Geplaatst**: 30-05-09 21:47

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 30-05-09 21:47

Wat zegt je instructrice hier allemaal over?

Want je noemt wel even wat op..paard luistert niet goed naar je hand en naar je been, dendert overal dwars doorheen, en is scheef. Zijn best grote dingen, dus ik ben wel benieuwd wat zij hiervan vindt, ook omdat zij jullie bezig ziet natuurlijk..

Bedoel je met dat 'eigen houdinkje' trouwens dat ze achter de loodlijn gaat lopen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-05-09 22:49

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst door de TopicStarter : 30-05-09 22:49

ja ze kruipt achter de teugel, dat ziet er allemaal heel spectaculair uit voor de toeschouers maar ik voel dat er gewoon niks doorkomt.
mijn instructrice zegt in het kort dat ik haar goed op haar achterhand moet rijden, haar zelf ze aanleuning moet laten zoeken en vooral voorwaarts , maar wel in een ontspannen dragend tempo moet rijden. en haar dus niet over haar tempo heen jagen.

tja niet goed luisteren naar mn hand en overal doorheen denderen, is iets overdreven. ik wil wat tips om haar scherper aan mn hulpen te krijgen, normaal zou ik hier veel overgangen voor rijden, maar die gaan juist niet lekker.

**Geplaatst**: 31-05-09 12:11

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 31-05-09 12:11

Eerlijk gezegd moest ik een beetje lachen om je verhaal, je hebt het zo geweldig neer gezet! Ik zie het gewoon helemaal voor me! Maar ik begrijp ook volkomen dat het heel frustrerend is.
Het zijn meerdere dingen waar je tegenaan loopt. Ik denk dat het belangrijk is om het stap voor stap op te lossen en puntje voor puntje te werken.

Als je haar vraagt haar hals te verlengen en te laten zakken, gaat ze rennen. Begrijp ik het goed? Dan zou het idd met balans te maken kunnen hebben. Misschien komt hier ook het diepe zakken vandaan, de opgekropte houding en het heftige reageren wanneer jij een scherpere ophouding geeft. Probeer haar helemaal op haar eigen benen te laten lopen. Dus eerst hoofdje vergeten en gewoon rijden. Rechte stukken en voltes. Nog niet te krappe wendingen. Teugels een beetje vieren.
Ik ga mee met wat je instructrice zegt. Zodra ze dit ontspannen doet kan je lichtjes weer focussen op andere punten. Ze moet eerst leren ontspannen en uit die houding komen! Heel moeilijk, maar zodra je dit hebt, komt de rest vanzelf.

Vanuit de houding kan ze namelijk alles maken, want zij bepaalt waar ze loopt en in haar ogen ook het tempo etc. Ze zal vanuit deze houding heftiger op jouw hand reageren omdat ze het niet wil. Uit de houding en opnieuw beginnen zou ik zeggen.

Succes! Ik vind het trouwens super dat je ook naar jezelf kijkt!

**Geplaatst**: 01-06-09 15:33

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 01-06-09 15:33

Je hebt het idd heel goed beschreven hoor, en het is zeker nog heel wat werk om tot een oplossing te komen, reken daar maar alvast op.
Het antwoord hiervoor van "Fem-Daf" is eigenlijk heel goed.
Je fixeerd je echt te veel op die hoofdhouding, laat opnieuw gewoon los, begin met alleen voorwaarts neerwaarts te rijden, en laterale nageeflijkheid, dus het inbuigen naar links en naar rechts, zowel in stilstand als in beweging.
Dan pas weer beginnen met opnemen en vertikale nageeflijkheid te vragen, maar heel erg opletten nooit achter de loodlijn blijf er een beetje voor, teugels heel zacht niet te veel contact nemen, wees zeker in het begin overduidelijk met waar je naar toe wil, open je hand, wijs als het waare naar waar je wil (stellingteugel), en vergeet nooit bij iedere poging die je paard doet in de goede richting hem te belonen, alleen daar zal hij van leren niet van de straffen of correcties die je geeft, die zijn ook belangrijk hoor maar het leren is door de beloning.
Als je paardje te vlug gaat, probeer het niet steeds terug te nemen, laat hem gaan, drijf hem zelfs nog een beetje bij, en vraag dan op de cirkel, blijft hij te vlug, blijven drijven en die cirkel verkleinen, vertraagt hij een beetje gooi hem dan echt ineens los, niet helemaal natuurlijk maar heel duidelijk de druk halveren, en weer de ganse piste, versnelt hij weer, begin zoals net hiervoor opnieuw, maar niet via de teugels of zit steeds terugvragen, laat hem maar een beetje zoeken en lopen, hij komt er zo echt wel achter dat als hij het een beetje rustiger aan doet dat echt wel makkelijker is voor hem.

**Geplaatst**: 02-06-09 13:41

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 02-06-09 13:41

Hoi, ik heb precies hetzelfd probleem. Dus begrijp je volkomen. Ik ben een paar weken geleden ook begonnen met langere teugel, zonder echt contact en hem in zijn sop laten gaar koken, zoals mijn instructice zegt. Na enige keren oefenen was de "rem" volledig terug en liep hij meer ontspannen. Dan gewerkt aan ophoudingen voor het eronder kruipen, wat nu soms resulteert in een hoog opgeheven hoofd. Dus ben ik nu weer rustig aan het vragen, vooral in de bochten en voltes en dan volgt hij de hand en buigt in en komt lager met zijn hoofd. Hard werken dus, maar ik merk dat er meer ontspanning komt en dat wij toch op de goede weg zijn. Hebben jullie nog meer ideeen. Laat het even weten. De pony is nog jong. 4jaar

**Geplaatst**: 03-06-09 20:03

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 03-06-09 20:03

Ik zou veel overgangen gaan rijden, hierdoor verloopt dit vaak soepeler na verloop van tijd. verder kan je het te diep oplossen door meer aan te drijven. hierdoor los je het probleem voorwaards op en dat is meestal de goede oplossing, verder wel begrenzen aan de voorkant op twee teugels en zodra ze te diep gaat weer aandrijven. Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-09 11:18

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-09 11:18

bedankt voor al julle reacties ik ga er zeker mee aan de slag. vooral fem_daf en aeolusnr1 bedankt.
ik denk dat het zelf ook veel aan mijn spanning ligt, k verwacht dat het minder gaat dus span ik aan en gaat het minder. ik merk dat vooral bij de galop en het versnellen in tempo.

het juist niet terug vragen wat aeolusnr1 zegt snap ik niet helemaal. mijn instructrice laat me haar juist op mijn zit terugrijden, zodat ik mijn teugels niet te veel gebruik, en eventueel een ophuiding, als ze op mijn zit niet reageert.maar jij zegt dat ik haar nog extra vooruit moet rijden. jaag ik haar dan niet teveel over haar tempo heen, waardoor ik haar straks op de volte moet trekken omdat ze niet meer lusterd maar gewichts en bee hulpen die ik geef, ze kan nogal een een heethoofd worden.

**Geplaatst**: 04-06-09 12:01

Geplaatst: 04-06-09 12:01

Heel herkenbaar!
Als ik mijn eigen situatie bekijk samen met mijn instructrice, dan rijden wij inderdaad terug op zit, langzamer lichtrijden, vanvoor licht.
De methode van de volte verkleinen en verruimen werkte bij merrie niet, ze ging alleen maar meer over de zeik.
Er zijn soms meerdere wegen die naar Rome leiden, dus misschien dat het bovenstaande kan werken, maar niet voor iedereen.

Ik blijf dit even volgen... kan nog heel interessant worden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-09 11:26

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-09 11:26

ik moet zeggen dat ik wel regelmatig een volte verklein en vergroot, maar dat is meer gewon als training, om haar sterker te maken achter en haar achterbeen goed onder te laten komen.

**Geplaatst**: 06-06-09 12:53

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 06-06-09 12:53

Ik bedoel hier echt wel mee dat op de zit afremmen natuurlijk goed is hoor, maar ik begreep uit jouw uitleg dat hij soms probeert te ontsnappen, hij wil een oplossing om onder het werk onderuit te geraken, en ik ben bijna zeker dat hij daarbij ook het hooft naar boven zal brengen of toch al minstens zal gaan tegentrekken.
Als je op zo'n moment hem gaat terugvragen is dat gewoon niet het goede moment, want door te vertragen beloon je hem eigenlijk ook om dit gedrag, dus zet hem even extra aan het werk , cirkel, eventueel verkleinen hij zal daardoor zelf al gaan vertragen en als jij dan nog een beetje benen bijgeeft zal hij ook meer gaan toegeven op het bit, let wel op da je dat ook zelf kan voelen, je moet dan ook toegeven met je handen, das een beloning voor zijn loslaten.
Dan ga je terug op de ganse hoefslag de piste rond, versneld hij weer of trekt hij weer , terug cirkelwerk, enz , enz.....
Maar alles met de glimlach.
Zeker in het begin de vraagstelling echt overdrijven, vb bij het stoppen de handen iets opnemen ( doe dan echt je handen 30cm naar boven, als het duidelijk overkomt weer minderen natuurlijk) en zo eigenlijk met alles wat je vraagt.

**Geplaatst**: 07-06-09 17:45

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 07-06-09 17:45

Ik begrijp wat aeolusnr1 bedoelt. Heb hetzelfde probleem wil met hoofd omhoog komen om onder het werk te willen uitkomen, dus inderdaad niet afremmen, maar even laten doen. Springt dan zelfs aan in galop omdat hij boos wordt. Laat ik een halve tot hele ronde toe en dan neem ik hem terug en probeer opnieuw stelling te vragen. Zet hem niet in een cirkel, maar gewoon op de hoefslag houden. Na een paar rondes gaat hij al ontspannender lopen en dan moet ik snel reageren met mijn benen. Om charly door de hoeken te krijgen met een beetje stelling en hoofd niet omhoog maar neusje vooruit. Mijn instructeur zegt dat ik dit moet volhouden en niet te snel moet terugnemen met mijn zit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-09 19:38

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-09 19:38

ik snpa de theorie er wel achter, maar als ik teveel met mn handen ga werken, zeker als ze zo heet wordt, dan kruipt ze nog meer achter de teugel en laat ze het bit los. haar dan verder aansporen leid erdan toe dat ze practisch gaat navelstaren.

ik heb gisteren een uurtje gereden, ik had wat cavaletti's neergelegd en een sprongetje, voor de afwisseling maar ook omdat ik hoopte dat ze haar hals wat meer zou laten vallen en haar achterbeen wat meer onder zou brengen. dat en het is gewoon onmogelijk om helemaal opgekropt over de cavalatti's heen te gaan.
het werkte wel, maar zodra we er overheen waren kroop ze weer terug.
ik heb verder een halfuurtje met een contactteugel gereden( in het verleden liet ik haar juist lost als ze zoch opkroop, uit angst dat ik haar verder terug trok) dit scheelt een klein beetje, ze neemt af en toe het bit weer aan en ik voel alsof ik er ook aan kan rijden. vooral bij de overgangen van galop naar draf naar stap bleef ze mooi voor de loodlijn. dan maakt ze ook meteen een heel andere overgang dan als ze erachter kruipt. nu was hij mooi vloeiend en anders is het patsboemstil.
dus daar was ik erg tevreden over.

het ander halfuurtje, was het eerste halfuurtje, heb ik gereden met vrijwel geen druk op de teugels. teugels iets langer dan normaal en niet fixeren op de halshouding. als ze zich opkrop bij overgangen gooide ik de teugels los ( met beleid natuurlijk) maar dat zorgde alleen dat ze zich nog verder opkropte. en ik maar drijven en opvangen met mn zit en drijven om die achterhand eronder te brengen en haar neusje eruit te krijgen, maar totaal geen reactie het werd eigenlijk nog erger. uiteinelijk raakte ze helemaal over de kook en moest ik de teugels weer opnemen om ongelukken te voorkomen. ze rende gewoon met de kin op de borst keihard op de omheining af. dwars door mijn benen heen.ik vond het dus helemaal niks. niet alleen had ik niks meer te vertellen, iedere keer als ik een overgang wilde maken en dat niet op zit en stem lukte moest ik toch de teugels er weer bij nemen, waarop zij direct tegen de teugel kwam en weer patsboem stilstond. misschien doe ik hier dus iets verkeerd mee, misschien is het gewoon niks voor ons. als ik iets verkeerd doe ( en je kunt dat opmaken uit mijn verhaal

) vertel het me dan. zoals ik al zei, ik verwacht niet dat het meteen weer goed komt en ik ben best bereid er tijd in te steken.

om nog even extra duidelijk te maken, mijn probleem is vooral dat ze achter de teugel komt en zich opkropt en soms het bit loslaat.
problemen die daar uit voorkomen of er misschien wel de oorzaak van zijn zijn dat ze niet goed aan het been is, vooral als ze wat heet wordt wil ze dwars door mn benen heen lopen. dat resluteerd soms bij een simpel van hand veranderen op de diagonaal dat ze een soort van opzij valt, alsof ze dronken is ofzoiets, ik kan het ook niet anders uitleggen. omdat ze niet aan het been is en zich opkropt komen mijn hulpen niet goed door, vicieuze cirkel dus

daarnaast wil ze wel eens zomaar gaan rennen of aanspringen in de galop( dat doet ze vooral de laatste tijd veel, heel leuk dat ze sterker wordt in die gang, maar dit was niet de bedoeling :Y)

) alsik haar dan niet opvang dan denderd ze lekker overal doorheen. ik weet nog niet precies waarom ze dit doet.

bedankt voor de tips alvast, ik ga er morgen weer met een paar aan de slag en ik hoop er nog meer te krijgen

**Geplaatst**: 08-06-09 16:13

Geplaatst: 08-06-09 16:13

Charly gaat zover met opkroppen dat hij soms zijn snuit met zijn voorbeen aantikt. Belachelijk, want dit kan toch niet prettig zijn. Vandaag was het weer erg. Continue op zoek met zijn hoofd, dan opkroppen, dan omhoog, maar ertussenin ho maar. Als ik er dan teveel tegenin ga, dan wordt hij ook heel boos. Stampen met voorbeen en probeert bit te pakken aan een zijde, maar ik ga hier niet op in. Doorrijden, terug rust en veel bezig houden. Soms ook springt hij dan in galop en dan laat ik hem even doen en dan pak ik hem terug op stem en zit. Ik hoop ook dat het allemaal goed komt, want mijn dochtertje wil ook graag op hem rijden, maar zoals hij nu is, is dit niet zo simpel (zij is nog maar 9jaar). Voor ons zou het op dit moment genoeg zijn als hij met zijn neusje vooruit op een normaal tempo goed te sturen zou zijn. Meer hoeft op dit moment nog niet. Maar hij maakt zich ook zo druk en wil er dan ook doorheen denderen. Ik vindt dit te gevaarlijk voor mijn dochtertje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-06-09 22:16

Geplaatst door de TopicStarter : 08-06-09 22:16

jeetje charly, dat moet wel heel naar voor je zijn, maar ik herken wel heel veel in je verhaal.

nu even een updateje :Y)

zonet weer even gereden, omdat zaterdag het altijd een contactteugel hebben goed leek te werken heb ik dat doorgezet, verder heb ik vandaag geen ingewikkelde figuren gereden en het gehouden bij grote voltes, een enkele gebroken lijn, wat diagonalen en simpel afwenden B-E, E-B.
maar het belangrijkste was toch wel dat ik vandag met buitenstelling heb gereden. het was voor ons beiden verschrikkelijk moeilijk. Em was dan ook echt not amused. in stap ging het nog wel, maar zodra we aandraafden begon de ellende. keihard er vandoor denderen, zich in rare kronkels wurmen, tijdens haar sprinten toch proberen of ze niet stelling naar binnen kon nemen en zich kon opkroppen, enorm op mijn hand leunen, echt heel zwaar in de mond worden, maar bovenal: bokken. het was er maar eentje en Em's bokken zijn nou niet echt spectaculair te noemen ( ik zit haar bokken makkelijker uit dan haar galop

) maar dat maakte toch wel heel duidelijk hoe moeilijk ze het vond, ze haalde echt haar hele trucendoos open. wat zeg ik open? leeggestort werd ie.
maar het hielp wel, als ze met buitenstelling liep kon ze niet te diep lopen( neemt niet weg dat ze wel probeerde of zich dan enorm om mn buitenbeen kon wikkelen en zich toch kon opkroppen) vandaar dat ze zulke sprinten nam, dit was veel moeilijker dan met je neus op je borst je rondjes lopen.
na ongeveer driekwartier wilde ik were met normale stelling rijden, ik voelde aan dat dit het moment was om haar weer wat rechter te rijden, want het was natuurlijk niet de bedoeling om er ( nog) een rare kronkel in te rijden. ik nam haar in stap op twee teugels en tussen twee benen en ik was heel prettig verrast toen ze daar ook bleef. ze was verre van nageeflijk, maar ze nam het bit aan en ik kon constante druk van haar voelen, ze ontrok zich niet aan mijn hand, kropte zich niet op en liep ruim en regelmatig door. voltes waren ook een hele nieuwe wereld, ze wikkelde zich niet om mn binnenbeen en kropte zich op, maar ze liet zich met stelling en licht buiging door de grote volte rijden met evenveel druk op twee teugels. en dat was dan ook het balangrijkste, evenveel druk op twee teugels. we waren nameljk nog steeds aan het rijden onder het credo: altijd contact. dus als ze tijdens het draven, we deden telkens maar korte stukjes, weer naar beneden dook, moest ik mezelf er regelmatig aan herinneren dat ik druk op de teugels moest houden in plaats van ze los te laten ( want dan ging ze dus echt in sneltreinvaart door het weiland). zo kam ik erachter dat wanneer Em te diep loopt ik bijna altijd een teugel langer heb dan de andere. zo laat ik Em als het ware extra stelling aannemen op de ander teugel, waardoor ze zich om mij heen kan wikkelen en dus zo diep kan lopen. zo kom je jezelf nog eens tegen.

ik besloot om geen hel stukken draf te doen maar te beginnen met kleine stukjes draf en veel overgangen stap-draf-stap-draf. als ik te lang draafde had ze sterk de neiging om te diep te gaan en een sprint te trekken. maar ze reageerde heel goed op veel overgangen, ze begon in stap (en daar was het altijd heel moeilijk om haar nageeflijk te rijden) lich nageeflijk te worden. met het neusje eruit en met een lichte boog in haar hals. met druk op beide teugels. af en toe gooide ze wat met haar hoofd of maakte ze zich sterk en deed ze haar neus in de lucht, maar met goed bij drijven en licht opvangen hield ze daar als snel mee op. ik probeerde niet om haar nageeflijk te rijden, maar om haar goed voorwaarts te rijden. na een tijdje liet ik haar wat langere stukken draven, na enkele passen probeerde ze zich dan steeds op te kroppen,maar ik liet me niet kennen. ik hield de teugels op contact( ook al betekende dat dat ik er een op mn schoot had en een bij haar schouder. en reed haar terug als ze te hard ging. ik bleef overgangen maken terug naar stap, maar ik vroeg nu langere stukken draf van haar. nou, het was net alsof ik een groen paard onder me had. zoeken,zoeken,zoeken met die neus. dan weer laag, dan weer hoog en tussendoor ( waar ze dan ook uitgebreid voor beloond werd) netjes op lenhte met het neusje eruit en met druk op twee teugels. maar ze vond het verschrikkelijk moeilijk. ik heb wel gemerkt dat als ik maar contact blijf houden met die teugels en probeer contante druk te houden dat ze dan vanzelf weer omhoog komt met haar hoofd. nu weet ik dus zeker dat ik haar veel te los heb gehouden voorheen. uit angst dat ze nog dieper ging lopen liet ik de teugels los en dus liet zij het bit los. nu ik de teugels op contact houd, is ze heel anders. het kost haar duidelijk veel moeite, maar ik zie verbetering.

verbetering die duideljk te merken is aan haar overgangen. bij Em is de beste manier om te meten of je goed bezig bent haar overgangen, daar ben ik sinds kort achter gekomen. als ze te diep loopt loopt ze ook enorm op de voorhand. als ik haar dan een overgang terug vraag dan is het voorbenen in de gron en patsboemstil. haar overgangen waren vandaag veel vloeiender. veel rustiger en gecontroleerder. ik kon ze dan ook uitzitten, normaal wordt ik voorover geworpen doordat ze plots stil staat. ze was ook meteen veel ontvankelijker voor mijn zithulpen. nu ze haar neusje eruit heeft zijn haar overgangen terug veel vloeiender. maar ook haar overganger vooruit zijn beter. eerst was het opkroppen, opkroppen en dan in een slakkentempo beginnen om daarna vol weg te stormen. nu kon ik op een enkele hulp vlot aandraven en liep ze meteen in een mooi constant tempo waaruit ik ook weer fijn terug kon komen.

al met al ben ik heel tevreden. ik heb vandaag geen galop gedaan. daar wordt ze altijd heel erg heet van en het is voor on beiden erg moeilijk. het ging zo goed dat ik het neit nodig vond om ons geluk te beproeven. de galop pakken we de volgende keer wel weer mee, als het beter gaat in draf en stap.
ik blijf dus nog even op deze manier rijden, ik merk nu al resultaat ermee en ik hoop de stijdende lijn door te zetten. binnenkort spreek ik mn instructrice weer, dus dan kan ik dat ook mooi overleggen.
morgen rijd ik weer dus dan zal ik weer een update geven. ik hoop dat we het zo door kunnen zetten.

aandachtspuntjes blijven mijn zit, maar ik ben er nu dus achter gekomen dat ik veel te stil met mn handen ben. ik moet echt enorm opletten en mezelf constant corrigeren om contact te houden met BEIDE teugels. ook moet ik zeggen dat ik flinke kramp in mijn buitenbeen kreeg bij het rijden met buitenstelling. ze probeerde constant door dat been te lopen om zich in een veel makkelijkere postie te wringen en ik kreeg dus kramp van het drijven. ik denk dan ook dat ik het niet goed doe. misschien klem ik teveel, dat is een bekend probleem van me. tips daarover zijn welkom.

*wat schrijf ik veel zeg

, arme jullie dat jullie dit allemaal moeten lezen Y;(

*

**Geplaatst**: 09-06-09 10:16

Geplaatst: 09-06-09 10:16

Dat deed ik dus ook (ik zit nog in een overgangsfase dus ik betrap mezelf er nog steeds op en anders mijn instructrice wel ;-)

). Ik wil juist te aardig zijn met mijn hand, vooral mijn binnenhand, dus die gooide ik steeds los. Daar maakt mijn merrie dus gretig misbruik van. Ik ging gewoon lekker met haar mee naar voren en dat vindt zij wel best. Met gelijke druk op beide teugels en je hand nageeflijk, maar toch laten staan, wordt het een stuk lastiger voor haar (ook voor mij). Ik denk dat volhouden het sleutelwoord hier is.
Maar het blijft moeilijk, vooral als ze zo aant zoeken zijn. Buikspieren aanspannen, kruis aantrekken en rijden ;-)

Mijn merrie is ook zo eentje die heel makkelijk onderin loopt, maar veels te veel. Het is makkelijker eentje naar beneden te rijden dan eentje van onder naar neusje eruit.

Als je je been aanklemt, lopen ze er op een gegeven moment doorheen. Je kunt ook een wat duidelijkere hulp geven gevolgd door een subtielere. Zo leert ze te luisteren naar je hulpen. Ook constant drijven zorgt ervoor dat ze ongevoelig kunnen worden voor je hulpen. Duidelijk en onderhoudend.

**Geplaatst**: 09-06-09 10:21

Geplaatst: 09-06-09 10:21

Mooi dat je op deze manier probeert om een oplossing te vinden. Zat je update te lezen en vroeg me toch even af of het misschien verstandig zou kunnen zijn om er een keer een fysio of masseur naar te laten kijken.
Mijn paard heeft ook veel geprotesteerd met buigingen en nageeflijkheid omdat hij hele korte lendenen had en het rekken gewoon pijn deed. Is niks ernstigs, maar kan wel vervelend zijn.
Oefeningen gekregen en gedaan en het heeft goed geholpen!

edit: door korte lendenen kan ze zich natuurlijk ook opkroppen. Dan hoeft ze niet te ontspannen en rekken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-06-09 21:21

Geplaatst door de TopicStarter : 09-06-09 21:21

@ kronk: tja klemmen he, dat is echt een enorme fout van mij, ik doe het veel in de galop, omdat ik en Em daar moeite mee hebben. zij heeft er wienig balans in en dus zwabberd ze heel veel en neemt vaak hele rare sprongen, en dus kan ik die niet uitzitten. dus ga ik ( onbewust ) klemmen.
ik probeer er aan te werken maar het komt altijd terug als zij zich spant. dan span ik me ook aan. en ga ik klemmen. daarom krijg ik ook regelmatig kramp in mn kuiten en bovenbenen :Y)

al moet ik zeggen dat het de laatste tijd wel beter gaat. ik ben me er bewuster van en kan mezelf dus steeds vaker corrigeren.

@fem_daf: korte lendenen? bedoel je kort in het kruis of zo? ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet of dat van toepassing is op Em. ik heb daar niet zo'n kijk op. maar je mag met alle plezier even kijken naar de foto's in mijn profiel. Em is trouwens mijn verzorg/bijrijdpaard, dus ik denk niet dat ik er zomaar een fysio bij kan halen. daarnaast denk ik niet dat het probleem daar zit, omdat ze niet zozeer protesteerd. ze onttrekt zich wel, maar als ik haar dan anders rijd reageert ze eigenlijk meteen al wer beter, in plaats van dan te reageren op pijn of iets dergelijks. ik kan het moeilijk uitleggen, maar ik heb zelf het gevoel dat het een rijtechnisch probleem is dan meer vanuit verkeerd rijden en een onvermogen ( en daarmee bedoel ik gebrek aan balans en kracht) in haar lichaam zit dan door een blokade of zoiets. dat neemt niet weg dat ik het altijd in mn achterhoofd houd. ik sla je advies dan ook niet in de wind

**Geplaatst**: 10-06-09 21:24

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 10-06-09 21:24

abeltje: Ik heb je uitleg over buitenstelling gelezen en ik wil dit ook wel eens proberen morgen. Vandaag ging het ook ietsje beter, ook meer contact genomen (maar soms dendert hij hier graag doorheen en neemt het bit, want wil graag op rechts de strijd aangaan) en telkens drijven als hij te diep liep. Ik moet zeggen het op en neer gaan van zijn hoofd was al minder. Dus alle oefeningen hebben effect, al is het langzaam. Hij vindt het onderin lopen veel fijner, maar bijvoorbeeld in de galop jut hij zich op, want galopperen met je neus op de borst is niet fijn voor de ademhaling. Ik zou het fijn vinden als hij dat eens zou begrijpen. Neusje iets vooruit en ontspannen in de rug. Ik denk dat charly ook nog niet goed is rechtgericht. Dus probeer ook goed in te buigen in stilstand, nu dan ook maar eens proberen te rijden met buitenstelling. Aan een achterbeen is hij ook minder sterk, dus dit moet met trainen verbeterd worden, volgens de veearts. Bedankt voor je tip en lange uitleg. Ik herken zoveel in je verhaal en gelukkig weet ik dat ik nu niet de enige ben die aan het stoeien is met deze kwestie. Hopelijk komen wij er beide uit. Ze zijn het waard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-09 10:44

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-09 10:44

@charly2:
haha we hebben gewoon heel overijverige paarden :Y)

ik heb helaas met het rot weer van de laatste tijd niet kunnen rijden, heb op dit moment even alleen een ( nat) weiland tot mn beschikking. maar ik ga wel verder met het rijden met buitenstelling. ik vond dat het die ene keer zo veel verschil uit maakte, gewon meteen verandering, dus dat wil ik volhouden. Em is gewoon echt zo'n tekstboekpaardje. het is echt een karaktjertje, maar ik kan meestal de rijtechnische problemen er uit rijden zoals het in het boekje staat. zoals heb ik het wegspringen, verkeerd aanspringen in galop en niet willen wijken voor druk op kunnen lossen. dit diep lopen is het enige waar ik al langere tijd mee zit. ( ze verzint iedere keer een nieuw probleem

) maar ik had de laatste keer echt zo'n gevoel van "wow, we kunnen het gewoon oplossen als we zo door gaan" ze is zoooo slim, ze heeft het best snel door, nou moet haar lichaam nog meekomen.

misschien is het een idee als je je paardje een weekje tussendoor aan de longe neemt met wat touwtjes in de lage lijn. dat heb ik ookgedaan toen Em alleen maar in de linkergalop aan wilde springen. op de volte aan de longe is het best moeilijk om linkergalop op de rechterhand vol te houden dus na heel wat overspringacties had ze door dat het kmakkelijker was om rechts aan te galopperen op de rechterhand. en omdat ik haar alleen aan de longe had kon zij zelf haar balans vinden en sterker worden zonder dat ik haar in de weg zat. aan het eind van dat weekje kon ze moeiteloos op de kleine volte doorgalopperen. daarna ben ik er weer opgeklommen en nu springt ze ook onder het zadel in de goede galop aan.
dus misschien is het een idee om je paard even een weekje aan de longe te nemen zodat ie die kracht even kan opbouwen zonder jou, en dat je er daarna weer opklimt. zowieso is een longeerweekje eens in de zoveel tijd goed voor je paardje, omdat ie dan z'n rug kan laten herstellen en z'n balans kan herstellen. paarden komen er vaak beter uit dan dat ze erin gaan.

en we komen er wel uit met die knolletjes, want ze zijn het ZEKER waard :(:)

**Geplaatst**: 11-06-09 20:37

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 11-06-09 20:37

abeltje: Vandaag niet gereden,zo slecht weer. Maar morgen ga ik het zeker eens proberen met buitenstelling. Hij heeft het nog moeilijk met bochten en voltes, valt naar binnen en inderdaad wat zwalken als een dronkenman op een a-c lijn. Longeren met de pessoa doe ik ongeveer 1x in de week. Heb dit inderdaad een twee maanden geleden elke dag gedaan en dan niet gereden. Maar met galop wordt hij gestrest. Hij loopt dan veel te diep en dit beneemt hem dan de ademhaling. Als ik in het zadel zit, is dit inderdaad meer belastend, maar het gaat iedere keer beter. Dus benen eraan en vooruit rijden, dan komt hij wel wat omhoog en gaat het beter. Hij springt meestal wel in de goede galop. De piste ligt heel zwaar, zakt echt diep weg, dus dit is niet fijn voor hem en misschien maakt dit het nog extra moeilijk voor hem. Binnen twee weken krijgt hij een klein maandje rust, lekker genieten van de wei. Wij gaan op vakantie en dat is wel eens fijn voor zo'n jonge pony. Dat zal ook wel fijn zijn voor z'n rug. Dus nu nog even goed doorwerken en dan hopen dat hij na de rust niet meer zo diep loopt. Hopelijk moet ik dan niet opnieuw beginnen, maar altijd druk zetten op zo'n puber-beestje lijkt mij ook niet bevordelijk.

**Geplaatst**: 12-06-09 15:02

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 12-06-09 15:02

Bedoelde idd het punt achter het zadel. Je geeft zelf al aan dat het voelt als een rijtechnisch iets, dan is de kans ook groot dat dit het is. Je voelt het zelf toch beter dan dat het uit te leggen is op internet!
Heel veel succes voor jullie allebei charly en abeltje! Leuk dat jullie zo met elkaar meedenken!

**Geplaatst**: 12-06-09 21:56

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 12-06-09 21:56

Vandaag geprobeert te rijden met buitenstelling, maar dit viel niet mee. De piste lag wel goed zo na die felle regen en ik moet zeggen dat hij best wel fijn reed. Dus ben niet doorgegaan met die buitenstelling. Was niet vervelend met zijn hoofd, eigenlijk best rustig (continue met contactteugels proberen te rijden). Liep ontspannen en was redelijk te sturen. Deze week bijna elke dag gereden, zou deze extra inspanning toch iets opleveren? Ik ga dit nog een anderhalve week volhouden en dan krijgt hij een tijdje rust. Morgen les, zal het eens vragen van die buitenstelling.
Fem-draf: Ook ik denk dat het rijtechnisch is en geen probleem in de rug. Hij reageert totaal niet gevoelig als je de rug aftast. Wel is het een gevoelig paardje in het hoofd en als je dan iets anders uitprobeert en hij begint dit te snappen dan is het meteen alles of niets. Bijvoorbeeld je vraagt minder diep te lopen en hij gooit zijn neus hoog in de lucht, niet te doen.
Ook charly is een koppigerd met rijden, veel karakter, maar wel een schat in de omgang (borstelen, hoeven uitkrabben, uit de wei halen noem maar op). Hij verzint telkens iets anders en combineert zelfs om maar niet te hoeven werken. Ik moet hier snel op reageren. Zou dit kunnen komen omdat hij toch te snel is ingereden (gekocht op handelsstal, daar ook ingereden) en niet de tijd heeft gehad om op dat moment wat uitspattingen te hebben, dus nu maar de hele trukendoos tegelijk opentrekt?

**Geplaatst**: 12-06-09 22:35

Re: problemen met overgangen en de aanleuning

Geplaatst: 12-06-09 22:35

Snel verveelt? Misschien snapt hij t truukje en is de lol er dan vanaf. Zo eentje heb ik namelijk

Ik moet alles snel afwisselen en geen minuut hetzelfde doen, de B doorkomen was dus een ramp...
Maar misschien is hij idd in z'n koppie nog hele jong en heeft hij wat langer de tijd nodig. Meestal voel je dit zelf het beste.

Wat de lendenen betreft: ze reageren niet uit pijn en je kunt het helaas niet eruit halen met aftasten.. Je moet het vergelijken met het oprekken van je eigen spieren (?). Eerst gaat het moeizaam, na een tijd oefenen gaat het steeds makkelijker. (bijvoorbeeld spagaat)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-06-09 22:36

Geplaatst door de TopicStarter : 12-06-09 22:36

nou gisteren even gereden. weer op het land, ik heb even geen keus, maar ik hoop snel weer naar mn bak terug te kunnen. ik denk dat het hekwerk het voor haar ( maar ook voor mij :Y)

) wat makkelijker zal maken, want nu moeten we het doen met een ongelijk terrein en ik merk dat dat toch wel wat nadelen. heeft. ook ga ik morgen nog een keertje naar haar mond kijken, ik had het al gedaan en toen niks gevonden, maarja ik ben er ook geen expert op. ik heb van een collega gehoord dat je het best even langs haar wang kan voelen of er iets zit, van een haak ofzo. ik ga even kijken omdat ze wel eens met haar hoofd slaat. dat is dan wel aan het eind van het rijden, dus zeker pas na een uur ofzo. dus het kan ook van vermoeidheid komen, zo van : "he joh, zo heb ik wel genoeg caloriëen verbrandt, die moet ik er ook nog allemaal weer aaneten hoor!"

maarja, better safe than sorry.

maar goed, gisteren gereden dus. een beetje een gemengd gevoel. ze heeft door hoe de buitensteeling werkt en krijgt het nu vor elkaar om ook dan dipe te lopen. erger nog ze neemt zodra ik buitenstelling aanneem in draf ( in stap gaat het beter) een gigasprint en loopt dwars door al mijn been, gewichts, en tuegelhulpen heen. heel vervelend. vooral omdat ik dus even geen bak heb, nu moet ik haar zowat omtrekken om de hoek om te gaan, anders had ik de bak het werk laten doen, terwijl ik me concentreerde op de stelling en mn zit. het wordt me wel moeilijk gemaakt :(:)

ik heb het even vol gehouden, maar ze werdt er gewoon heel heet en naar van en krude zich nog meer op, omdat ik telkens aan de teugels hing. bleh. zowieso was ze gister heel trekkerig. haar reactie op mijn constante teugeldruk is nu: terugtrekken en een sprint trekken. heel irritant. vooral omdat ik nu het gevoel heb dat ik haar een beetje in de mond zit te sjorren, iets wat absoluut mijn bedoeling niet is! maar als ik haar los zou laten als ze trekt dan schiet ze meteen heel voldaan weer naar beneden en gaat ze weer lekker diep lopen. dus nu zit ik in een dilemma

ik heb me echt gevoeld alsof een ik een incompetente prutser was op dat paard en k had heel erg de neiging om haar gewoon een rotschop mee te geven en een jens in haar mond en dan door te rijden. dan houd je je kop maar op je borst. -:(-

in plaats daarvan ben ik maar wat gaan stappen aan een lang teugeltje, maar ik kan je vertellen dat er nu een heel zielig plukje gras staat op het weiland. slachtoffer van mijn woede ~~}>

aan de andere kant heeft ze een aantal nette overgangen gemaakt en merk ik dat ze soms, als ze niet aan het navelstaren of sterrenkijken is, heel even haar hals rustig laat zakken en een paar pasjes netjes loopt. ..en dan begint de pret weer van voren.
heel vervelend is ook dat ze bij een overgang terug regelmatig, maar ook niet altijd, ontzettend haar hals naar voren steekt en gewoon mij voorover trekt nu. dus we zijn van voorover vallen naar voorover trekken gegaan

een wiselend gevoel, sommige goede stukken, maar overwegend houdt ik er een nare nasmaak aan over.

nouja, dat paard doet het ook niet om mij te jennen ( mag ik toch hopen

) dus we gaan weer met goede moed vooruit. ik wil graag weer in de bak gaan rijden. ik hoop dat dat verschil maakt. dan heeft ze iets om tegenaan te leunen en dan heeft ze tenminste een gelijke ondergrond om over te lopen.
daarnaast geef ik met buitenstelling rijden nog een paar kleine kansjes. als het ook in de bak, na een keer of wat, uit blijft draaien op een trekgevecht, dan kap ik daar mee. het was nooit mn bedoeling om haar in de mond te gaan sjorren, daar wordt ze nooit beter van.
ik denk dat het met een bak ( of moet ik zeggen een bakrand) makkelijker zal zijn om haar naar mn hand toe te drijven. ook kan ik haar in de bak eens een keertje stevig vooruit drijven zoals aeolusnr1 (spelling?) een keer voorstelde zonder dat ik haar aan het eind van het weiland moet omtrekken, en daarmee al het werk van het drijven teniet doen, omdat ze anders de sloot in loopt.
we gaan er weer voor, ik laat me niet kennen. en ben niet van plan het op te geven na een mislukte poging. ik had nooit gedacht dat het makkelijk zou worden (als had ik het stiekem wel gehoopt Y;(

)

@charly2: hoe gaat het bij jou met de contactteugels, reageert ie daar goed op of gaat ie ook aan het trekken? en wil hij ook wel eens zomaar onder je vandaan rennen? en dat karaktertje, dat ken ik. zo een heb ik er ook onder mn kont. een heeeeel klein hartje een een beetje goedbedoeld venijn. houdt het interessant

zoals ik altijd zeg: ik heb een paard met humor }:)