Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-09 20:55

Angst na ongeluk

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-09 20:55

Ik heb een aantal jaar een merrie met karakter verzorgd en gereden. Het was een schat van een dier maar ook erg schrikkerig en wegspringerig. Ik ben er toen eind 2007 afgevallen waarbij ik m'n rug brak. Na een half jaar ongeveer kon ik weer rustig gaan rijden, en heb ik haar weer gereden. Maar de angst zat er goed in, eigenlijk was ik voor het ongeluk al geen held maar daarna was het helemaal niks meer.
Ik heb haar in die periode eigenlijk alleen maar gereden met iemand erbij, alleen durfde ik al niet meer. Als ze naar een hoek alleen al keek klopte m'n hart 3 keer zo snel, laat staan als ze stil ging staan of omdraaien of iets.

Ze is toen met pensioen gegaan, ik raakte zwanger en na mijn bevalling afgelopen zomer wilde ik weer gaan rijden. Toch maar weer op zoek naar een bijrijdpaardje.
Ik rijd nu net 1 maand een hele lieve ruin, maar die angst is nog niet weg.
Als hij al ergens naar kijkt ben ik al in staat om af te stappen. Ik zit er dus ook erg verkrampt op, zet m'n schouders en alles vast. Waardoor hij ook niet lekker loopt.
Het is een heel braaf dier die wel eens kijkt of stil gaat staan, of een stapje opzij zet omdat ie schrikt, net als elk ander paard eigenlijk. Maar ik vind het echt te eng.
Als ik nu rijd stap ik alleen, paar keer een rondje draf, en dat is het. Galop durf ik al niet eens.

Wat nu? Iemand tips/ideeen? Manegelessen, zou dat wat zijn? Of zijn er speciale angstlessen?

**Geplaatst**: 25-02-09 21:00

Re: Angst na ongeluk

Geplaatst: 25-02-09 21:00

Lastig

Ik denk dat je jezelf niet moet gaan forceren. Als jij je op dit moment prettig voelt bij elke stappen, moet je dat gewoon even blijven doen. En dan kun je straks altijd nog langszaam opbouwen naar rondjes draf en wie weet straks galop. Maar doe het stapje voor stapje en beoordeel één stap per keer. (dus niet oh nee en over een paar weken moet ik zelfs galopperen)
Wat wel belangrijk is is dat je bij jezelf weet dat het ook gedeeltelijk aan jou ligt. Als hij ergens naar kijkt, weet je ook wel in je achterhoofd dat hij niet gelijk weg zal rennen. Houdt dat vast en probeer weer verder te gaan.

Zelf denk ik dat je beter met dit paard aan de slag kunt gaan, als je nu naar een manege gaat moet je toch weer bij een vreemd paard opnieuw beginnen. En dit paard ken je al een beetje. Is er iemand die je kan helpen met hem? De eigenaar misschien?

**Geplaatst**: 25-02-09 21:01

Geplaatst: 25-02-09 21:01

Volgens mij bestaat er zoiets als angstlessen idd.
Bij Stal Mansour in Arnhem geven ze zulke lessen. http://www.mansour.nl/content/view/81/98/

Edit, meer info http://www.mansour.nl/content/view/34/36/

**Geplaatst**: 25-02-09 21:04

Geplaatst: 25-02-09 21:04

Ik herken me helemaal in jou! Wat ik ertegen heb gedaan is zitlessen nemen (priveles) op een te braaf manegepaard. Eerst aan de longe, zonder teugels.. alleen een bokriem aan het zadel. Dit om weer vertrouwen te krijgen en een betere (vastere) zit te krijgen. Daarna lessen gevolgd op m'n verzorgpony. Ik ben er nog niet helemaal, maar het gaat echt de goede kant op. Ik galoppeer weer, ik doe eigenlijk alles weer.. alleen de ontspanning moet er nog in komen. Mijn instructrice ziet me daarin 'groeien' dus het werkt wel degelijk en ik voel dat zelf ook.

edit: filmpjes toegevoegd van m'n eerste zitles
http://www.youtube.com/watch?v=b28Danel ... FE&index=1
http://www.youtube.com/watch?v=tX2-9fNn ... re=channel
http://www.youtube.com/watch?v=4Ohwh2Mm ... re=channel

Laatst bijgewerkt door Damber op 25-02-09 21:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-02-09 21:04

Geplaatst: 25-02-09 21:04

Ook in manegelessen zal je je angst moeten overwinnen, dus dat is niet een oplossing.
Toen ik weer na een val erg bang werd voor dat paard en er uiteindelijk weer opstapte, moest ik met mezelf erg veel geduld hebben om over die angst heen te gaan. Voor mij is het 3 of 4 jaar geleden, maar pas een jaar geleden durfde ik weer op datzelfde paard. (heb ondertussen wel gewoon lessen gehad en heb ook niet zo'n angst als jij)
Angst lessen ken ik niet, maar misschien is een instructrice of zo wel handig om je helpen over je angst heen te komen. Het kan soms lang duren.
Zoals je nu rijd ( in stap en af en toe draf) kan al heel goed zijn om weer vertrouwen te krijgen. Jij moet eerst zelf ontspannen op een paard zitten, voordat je meer van jezelf gaat vragen.

**Geplaatst**: 25-02-09 21:18

Geplaatst: 25-02-09 21:18

Ik denk dat je op zich goed bezig bent, maar dat je te snel gaat en teveel van jezelf eist.

Ik ben 9 jaar geleden met mijn eerste eigen paard bijna verongelukt en ben daarna erg angstig geworden. Als ik moest rijden, stond ik van te voren te janken in de stal, en liep nog 2 dagen stijf van de stress en sliep niet en had flash-backs. En dat 2 x per week...

Voor mij was de oplossing om professionele hulp te zoeken. Ik had nl. een PTS-syndroom. Gelukkig niet in erge mate en in een aantal gesprekken met Slachtofferhulp ben ik daar goed vanaf gekomen. Belangrijk daarin was ook het analyseren wat er nou precies gebeurd is en wat dat met mij deed, van seconde tot seconde. Erg confronterend...

Het weer gaan rijden is een lang proces geweest, maar ook dat is uiteindelijk helemaal goed gekomen. Ik geniet weer volop van buitenritten, met mijn superbrave tinker. (ik ben ook om die reden overgestapt op een tinker). Zelfs een rengalop buiten zit er weer in, ik heb zelfs eens de slappe lach gehad tijdens een rengalop!

Mijn strategie, aangeraden door slachtofferhulp; eigenlijk heel logisch; helemaal terug naar af (stoppen met rijden) en dan opbouwen met kleine stapjes. Pas met de volgende stap verder gaan als je de stap ontspannen kunt afwerken.

Stap 1 was voor mij het naar de manege gaan; de situatie niet ontwijken en paard uit de box halen en poetsen.
Stap 2 was uitstappen met iemand aan de hand ernaast, nadat mijn bijrijdster op hem had gereden.
Stap 3 was 1 rondje stappen zonder iemand aan de hand.
Stap 4 was zelfstandig stappen.
Stap 5 was 1 rondje draven.
Stap 6 was 5 minuten zelfstandig rijden.
Steeds met iemand erbij aan de kant, want dat was voor mij erg belangrijk.

Enz.
het is belangrijk dat je - als iets goed voelt - je op tijd stopt. Dus niet meteen een half uur gaan rijden maar echt na 5 minuten stoppen, afstappen en belonen. Anders ga je onbewust wachten tot er iets misgaat en die attitude moet je juist afleren. En het is erg belangrijk dat het positieve ervaringen voor je zijn.
Denk eraan: kleine stapjes - haalbare doelen!

Mijn eerste buitenrit liep het me dun door de broek, maar ook dat is op die manier weer helemaal goed gekomen. Het enige wat ik niet meer doe, en dat heb ik ook van mezelf geaccepteerd, is alleen - dus zonder andere mederuiter - naar buiten. Maar verder geniet ik er weer heel erg van! Dat is misschien ook iets wat jij van jezelf moet gaan accepteren, dat je voortaan niet meer op 'karakterpaarden' gaat rijden.

Er zijn overigens diverse stallen met speciale weekenden voor angstruiters. Misschien is dat wat?

Laatst bijgewerkt door beantsje op 25-02-09 21:24, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 25-02-09 21:23

Geplaatst: 25-02-09 21:23

Ik heb precies hetzelfde, ik brak mijn voet op verschillende plaatsen en er was zelfs sprake dat ik niet meer kon lopen.

Mijn angst is ook nog niet weg, denk dat je toch op een gegeven moment jezelf bij elkaar moet rapen en toch (in jou geval) zonder begeleiding rijden (wat je vantevoren hebt afgesproken).
Ik vind het zelf ook heel moeilijk, ik durf ook niet meer in galop op het strand/grote wei, heel heel moeilijk! Als je meer wilt weten en misschien erover wilt praten, mag je me pben, vind ik erg leuk zelfs.

Ik hoop dat je er gauw overeen komt, ga in ieder geval geen dingen forceren en laat je vooral niet ompraten!
Mocht er dan wat mis gaan, ben je nog verder weg..
Verwacht ook niet dat het 1,2,3 allemaal over is, vraag niet teveel van jezelf.

**Geplaatst**: 25-02-09 21:29

Geplaatst: 25-02-09 21:29

In je eentje van de angst af komen dat gaat helaas niet werken. Je hebt een goede instructuer nodig die je leert om alles voorwaarts op te lossen. Want bange mensen verkrampen en gaan daardoor te afwachtend rijden en te terughoudend, dan voelt een paard zich opgesloten en bouwt spanning op en gaat dan juist met je aan de haal. Doordat je een instructeur er bij haalt, die jouw afleid door veel moeilijk oefeningen, ben je weer in staat om je grenzen te verleggen. Iedere keer dat het goed gaat bouw je dan weer vertrouwen op, tot dat je uiteindelijk weer in staat bent om naar behoren en plezierig te rijden. Veel succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-09 22:05

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-09 22:05

Dankjullie wel voor alle reacties. Wist niet dat er zoveel mensen met hetzelfde probleem waren, ik zie altijd mensen rijden die heel zeker zijn of in ieder geval zo overkomen.

Wat jij zegt Issy over dat je paard spanning opbouwt is ook erg te merken. Zodra ik dan denk oja ontspannen gaat het goed, tot hij wat ziet (of eigenlijk ik wat zie)

Misschien moet ik maar met de instructrice van de eigenaresse een afspraak maken, weet niet of zij hiermee bekend is. Want gewone les zit ik niet op te wachten, wil eerst van die angst af.

Als er iemand bij is gaat het inderdaad goed, vooral als de eigenaresse erbij is. Maar goed ze heeft niet voor niks een bijrijder denk ik dan he.

Kan niet van haar verwachten dat ze 2 keer per week bij mij in de bak gaat staan.

**Geplaatst**: 26-02-09 07:49

Re: Angst na ongeluk

Geplaatst: 26-02-09 07:49

Een instructeur of instructrice, zou met je dressurmatig aan de slag kunnen gaan zodat je over je angst heen komt. Het hoeven geen speciale angstlessen te zijn hoor. Als jijzelf flink aan het werk moet met moeilijke oefeningen dan ben je met die oefeningen bezig en vergeet je de angst. Je angst moet je rijtechnisch oplossen in eerste instantie, door te leren voorwaarts op te lossen in plaats van de rem erop te zetten.
Dus ik zou niet te ingewikkeld naar een instructeur zoeken gericht op angst, maar een goede instructeur die je niveau in korte tijd kan opkrikken.

**Geplaatst**: 26-02-09 08:32

Geplaatst: 26-02-09 08:32

Ik ben niet gevallen maar toch hardstikke bang geworden. Een kind krijgen helpt ook niet echt mee, ben sinds die tijd nog een graadje banger. Ik rij nu wel op mn eigen paard maar alleen onder begeleiding . mijn man rijd het paard naar de les toe (ongeveer een kwartier rijden) dan is het hele frisse ook gelijk van het paard.half uur les ,niet langer zodat je niet te moe wordt.Manlief rijd m weer naar huis!!
Gaat dus heel goed maar kost ook wel enig wc bezoek op de dag zelf hoor!!!

**Geplaatst**: 26-02-09 08:40

Geplaatst: 26-02-09 08:40

Ik ben het idd met Issy eens. Ook ik ben heel bang geweest om te rijden na een val.
Ik ben toen weer begonnen met rijden op een ander paardje (nu inmiddels ook van mezelf) en
zelfs op dat (echt superbrave) paardje was ik echt heel bang. Door dat paard heb ik wel mijn
vertrouwen weer terug gekregen maar door te gaan lessen bij een fijne instructrice merk ik dat
ik eigenlijk nu pas (echt jaren later) niet meer echt bang ben als mijn paard een keer schrikt en
er vandoor gaat. Ik heb bij mijn instructrice op verschillende paarden gereden en heb daar dus heel
veel van geleerd. In het begin als een paard raar doet bij mij merk ik dat mijn eerste reactie nog steeds
terugwerken is, maar na echt een paar seconden komt dan het geleerde boven en ga ik er juist aan rijden
en idd voorwaarts oplossen. Je oude schrikreactie is er misschien niet zo maar uit, maar je verstand neemt
het dan wel snel van je over omdat je hebt geleerd hoe je het op moet lossen

Dus gewoon stapje voor stapje, ook ik ben weer aan de longe begonnen en als je me nu ziet rijden zou je
idd ook niet zeggen dat ik ooit bang ben geweest op een paard

**Geplaatst**: 26-02-09 09:09

Re: Angst na ongeluk

Geplaatst: 26-02-09 09:09

Ik heb ook een ernstig ongeval gehad en ben 6 maanden gestopt geweest met rijden.

Mijn ervaring : Het maakt feitelijk niet uit wie er bij jou aanwezig is, als deze je maar kan "afleiden"? Ik had iemand op wie ik kon terugvallen en die altijd in de buurt was, een vriendin/vriend/broer... En toen die me zagen stressen, begonnen ze gewoon over koetjes en kalfjes te praten. Dit hielp om de grootste angst te verdrijven.

Daarna ben ik toch terug gaan lessen, want die lesgever leert je omgaan met je paard ( en jezelf, vooral dan de stress). Ik had wel een schat van een lesgever die me tot niets dwong, en uiteindelijk is het allemaal goedgekomen.

**Geplaatst**: 26-02-09 09:15

Geplaatst: 26-02-09 09:15

lientjeds schreef:
Ik heb ook een ernstig ongeval gehad en ben 6 maanden gestopt geweest met rijden.

Mijn ervaring : Het maakt feitelijk niet uit wie er bij jou aanwezig is, als deze je maar kan "afleiden"? Ik had iemand op wie ik kon terugvallen en die altijd in de buurt was, een vriendin/vriend/broer... En toen die me zagen stressen, begonnen ze gewoon over koetjes en kalfjes te praten. Dit hielp om de grootste angst te verdrijven.

Daarna ben ik toch terug gaan lessen, want die lesgever leert je omgaan met je paard ( en jezelf, vooral dan de stress). Ik had wel een schat van een lesgever die me tot niets dwong, en uiteindelijk is het allemaal goedgekomen.

Je moet idd afleiding hebben.. of juist les nemen (met iets anders bezig zijn als met je angst)

Of gewoon leidjes gaan zingen, klinkt misschien stom maar het helpt wel als afleiding en is kalmerend (nou ja ligt er misschien aan wat voor n stem je hebt

)

**Geplaatst**: 26-02-09 09:17

Geplaatst: 26-02-09 09:17

Ging ik ook nog schrijven!!! een MP3 speler of zo.

(ik heb het zelf nooit geprobeerd, het is al lange tijd geleden en toen bestond dat nog haast niet, maar het was een helse tijd en ik wens het niemand toe!)

**Geplaatst**: 26-02-09 09:21

Geplaatst: 26-02-09 09:21

Als je bang bent, hoor je die muziek niet meer

(heb het al geprobeerd) en omdat je alleen maar die muziek hoort, stress je ook, want je hoort je omgeving niet meer goed en raak je juist gefocussed op alles wat maar een reactie kan veroorzaken.

Hier nog een chronische angstlijder.

**Geplaatst**: 26-02-09 09:23

Geplaatst: 26-02-09 09:23

Roane schreef:
Als je bang bent, hoor je die muziek niet meer (heb het al geprobeerd) en omdat je alleen maar die muziek hoort, stress je ook, want je hoort je omgeving niet meer goed en raak je juist gefocussed op alles wat maar een reactie kan veroorzaken.

Hier nog een chronische angstlijder.

Als je mp3 indoet zou ik ook altijd maar 1 oortje doen.. Je moet (zeker op het paard) altijd horen wat er in de omgeving gebeurd!

**Geplaatst**: 26-02-09 17:21

Re: Angst na ongeluk

Geplaatst: 26-02-09 17:21

Natural Horse Sense in Beekbergen is gespecialiseerd in het begeleiden van mensen met angst.
www.naturalhorsesense.nl

En dit is vanuit Den Dolder ook prima te bereiken!

Veel succes

**Geplaatst**: 27-02-09 22:33

Geplaatst: 27-02-09 22:33

Hai Samantha, nav je vraag vind ik dat ik even moet reageren. Mijn werkzaamheden bestaan voor een groot deel uit het begeleiden van mensen met angst. Enkele uren per week! Je bent absoluut niet de enige die last heeft van angst, dat zie je maar aan alle reacties. Wat ik je aan kan raden uit ervaring is dat het heel belangrijk is dat je allereerst je angst accepteert en dat je het uit spreekt (maar dat heb je gelukkig hierbij gedaan) want dan kan je hulp en begrip verwachten. Zoek goede begeleiding waar jij je vooral prettig bij voelt en die geduld, begrip en ervaring heeft, het moet klikken. Juist wel iemand met ervaring, want angst kan niet over gaan door even doorrijden! Als je het rustig kunt aanpakken, in jouw tempo, kun je grote stappen maken, maar ga nooit over je grenzen heen en volg vooral je gevoel. Neem je tijd, het kan helemaal !!!!! over gaan en je kunt weer genieten, ook al denk je nu van niet. Je bent welkom bij mij, maar dat is helemaal niet van belang. Wat ik wel belangrijk vind om je te melden is dat jouw gevoel van jou is en dat alleen jij je eigen grenzen kent. Ik wens je veel wijsheid, stap 1 heb je al genomen, groeten Jenny - Natural Horse Sense

**Geplaatst**: 28-02-09 11:22

Geplaatst: 28-02-09 11:22

hoi,
ik heb je een mailtje gestuurd,
groetjes Elge

**Geplaatst**: 01-03-09 00:58

Geplaatst: 01-03-09 00:58

Hier nog zo'n sch*terd

In mijn profiel staat het hele verhaal, maar om kort te zijn: heb 1x met de kar een ongeluk gehad omdat ie op hol ging en een tijdje later onder het zadel...ben er toen heel hard afgevallen waar ik niks meer van weet. Paard is met pensioen gegaan en ik heb 2 jaar niet gereden, op af en toe een buitenritje op een hele brave pony na.
Ondertussen heb ik een nieuw paard en ben weer aan de slag gegaan. Het enige probleem: ik was echt doodsbang...
Maar met hulp van lieve stalgenootjes ga ik nu weer lekker mee het bos in, ben zelf lekker aan het rijden. Heb dit paard nu ongeveer een half jaar en ik merk nu sinds een paar weken dat ik niet meer in m'n broek sch*t van de schrik als ik ga rijden.
Af en toe werd ik gewoon doodziek van mezelf, maar je kunt er niks aan doen...behalve hulp zoeken en tevreden zijn met kleine stapjes.
Laat jezelf niet opnaaien door anderen, veel mensen snappen die angst niet.
Probeer te genieten als je er weer op zit

Wat ik zelf nog steeds doe voordat ik ga rijden: paard eerst los, even lekker laten rennen. Heb haar zelfs eerst een hele tijd aan de longe gedaan voordat ik erop ging, ze is echt superbraaf en zal absoluut geen pas verkeerd zetten, maar het is gewoon voor het gevoel.
Zelfs met opstappen moest iemand haar vast houden in het begin.
Heb zeker in het begin ook heel veel aan de hand gedaan, liep er vaker langs dan dat ik erop zat. Gewoon voor het vertrouwen, rare dingen opzoeken aan de hand en als ie dan echt niks doet is het veilig. Zo ben ik ook de eerste keer aan de hand het bos ingegaan, gewoon om te zien hoe ze reageerde (niet dus

beest is echt heel braaf!)
Nu merk ik dat ik weer wat vrijer wordt, durf steeds meer.

Ik weet zeker dat dat bij jou ook wel goedkomt!
Heb geduld, zoek hulp, schaam jezelf absoluut niet want je hebt wel even iets heftigs meegemaakt! Maar heb vooral vertrouwen, er komt een tijd dat je lachend terugdenkt aan die periode van angst

Heel veel succes!!!

**Geplaatst**: 01-03-09 01:49

Geplaatst: 01-03-09 01:49

Hier nog zo'n panikeur

Bij mij is de truc: goede begeleiding!! Ik merk vaak binnen de minuut of degene waarvan ik les krijg weet waarmee ze bezig is en VOORAL of ze het paard onder me kennen en weten wat ze mogen verwachten.

Vorige week een eerste lesje genomen ergens, ik gaf even aan dat ik al een tijd niet meer gereden had en dat ik wel eens durf panikeren, en ik werd gelijk rustig aan de longe genomen, maar mocht wel zelfstandig rijden. Dat lag zodanig 'onder' mijn niveau dat ik gelijk 3 keer zo moedig werd

Mijn vorige lesgeefster kon dat ook: die trainde en onderhield zelf al haar paarden en wist perfect wat ik aankon en wat niet. Ik kon in alle vertrouwen doen wat ze vroeg want ik wist dat ze geen dingen zou vragen waarbij het fout zou gaan. Niet veel lesgevers hebben het in zich om dit correct te kunnen inschatten!

Ondertussen leer ik mezelf en mijn kunnen ook beter kennen en krijg ik gewoon meer vertrouwen dat de meeste paarden echt geen levensgevaarlijke gekken zijn

**Geplaatst**: 01-03-09 02:50

Geplaatst: 01-03-09 02:50

Eind 2007 ben ik bang geworden om in de bak te rijden, vooral in galop. Wat mij daar uiteindelijk overheen heeft geholpen zijn:
- ergens anders gaan rijden, op heel andere paarden
- super begeleiding, hoewel ik mijn instructrice nooit heb verteld dat ik bang was. Dus eigenlijk precies wat Issy beschrijft.
- mijn grootste angst beleven, in april ben ik met paard en al over de kop geslagen in galop, ik landde voor hem op het ruiterpad en terwijl hij viel zag ik hem nog net op tijd met zijn hoef mijn gezicht ontwijken. Expres, dat deed hij voor mij. Daarna was ik niet bang meer }:0

En omdat angst psychisch is: ga na waarom je ook alweer graag paardrijdt, en hoe je leven er zonder paarden uit zou zien. Dat helpt je vast om wat aan je angst te willen doen

Laatst bijgewerkt door Koper op 01-03-09 02:58, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-09 02:55

Re: Angst na ongeluk

Geplaatst: 01-03-09 02:55

pff ik blij dat ik niet bang ben, ookal vindt ik het in het bos nog weleens eng.
maar ben gestopt dus ik hoef nergens bang voor te zijn,

**Geplaatst**: 01-03-09 03:47

Re: Angst na ongeluk

Geplaatst: 01-03-09 03:47

@ takkie jij ging nog andere dingen doen he

dat heb je beloofd !!

@ TS

Angst is heel erg uhum ... je snapt me, de enige die je echt kan helpen ben jij, natuurlijk heb je hierbij wel begeleiding bij nodig want zo te horen is dit niet zo maar even wat griezelig.

Zorg voor goede begeleiding en ga SAMEN aan de slag, vertel goed wat je voelt bij wat je doet, verlang niet teveel van jezelf en bovenal, doe waar je je plezierig bij voelt.

Groetjes Daphne.